Hoi meiden , binnen 4 weken ben ik uitgerekend van mijn 2e kindje maar het lijkt dat iedereen nu iets 'negatiefs'heeft te vertellen over het hebben van 2 kinderen . Bv een mama op school zei direct van geniet er nu maar van nu het nog kan want met 2 kinderen gaat het niet meer . Of : men broer heeft 4 kinderen waarvan de jongste 2 een tweeling en hij zei dat van 1 naar 2 kinderen veel moeilijker was dan van 2 naar 4 . Of : een vriendin van mij is enkele maanden geleden bevallen van een 2e kindje (gepland) en ze zei in begin dat ze toch wel spijt had dat ze voor een 2e waren gegaan . & ga zo maar door . Hoe ervaren jullie het van 1 naar 2 kinderen ?
Bedankt dames voor al jullie antwoorden, had net nog gesproken met de laatste mama in mijn vraag en ze zei me dat het echt zwaar is en ze het heel hard hebben onderschat en ik lijk savonds er ook meer over te piekeren dan overdag maar ik ga jullie advies volgen en nog genieten van de laatste weken van dat kleine hummeltje in mijn buik en we zullen dan wel zien hoe het verder loopt
Hoi, Laat je niet afschrikken, maar vertrouw erop dat alles goed komt. Hier duurde het ook even voor iedereen zijn ritme, plaatsje, draai helemaal vond toen we met 4 waren. Bij een eerste wist ik en vond ik het evident dat ons leven heel erg zou veranderen. Maar daar ben je klaar voor en op ingesteld. Bij ons tweede dacht ik dat het veel vanzelfsprekender zou zijn. Ik dacht, voor eentje zorgen gaat prima, dan zal dat tweede 'vanzelf' wel lukken. Ik heb even moeten wennen en toegeven dat het niet zo 'vanzelf' ging. Nu denk ik, logisch toch, dat het even een aanpassingstijd vroeg voor iedereen. Maar toen nummertje 2 er pas was, was ik wat teleurgesteld in mezelf dat ik het niet vlotter kon doen draaien. En nu denk ik, met onze nr 3 op komst, we zien wel, we sturen wel bij, maar vooral,... we zullen genieten! Geef iedereen genoeg tijd om weer je nieuwe plaatsje te vinden in jullie gezin. Maar maak jezelf niet gek, als het net iets anders gaat dan je verwacht. Succes x
Nieuw ritme zoeken vond ik vooral even lastig. De oudste was bijna 3, al die tijd was alles om haar heen gebouwd zeg maar, en ineens komt er zo'n klein monstertje het ritme flink verstoren (lees: nachten weer gebroken, overdag constant slaapjes waar je weer rekening mee moet houden) Maar ook dat went.. Nu is het kleine monstertje ondertussen maandag ook alweer 15 maanden, slaapt nog 1x per dag, slaapt 's nachts goed (nu is het de oudste die weer spookt.. neverending story hahaha) dus langzaamaan komt dat "oude" ritme ook weer terug. Negatieve verhalen zijn altijd zo makkelijk te vertellen.. positief hoor je niet want dat is zo 'vanzelfsprekend' XD Tis ook net wat je negatief vind.. ja dat je nachten weer onderbroken worden is even wennen, maar je weet van je eerste dat dat ook maar een beginfase is. Plus ik merkte bij de 2e veel geduldiger te zijn in dat soort dingen, JUIST omdat je weet dat het voorbij gaat haha Just go with the flow..
In het begin is het zoeken naar een nieuw ritme. En dat is best wel even pittig. Maar als je eenmaal je ritme weer hebt en iedereen weer geland is, is het prima te doen. Ik heb er ongeveer drie maanden over gedaan om weer een beetje balans te hebben thuis, toen ging ik weer werken en kostte het nog een keer drie maand. Al met al een half jaar na de geboorte van de tweede merkte ik dat het echt weer makkelijker was, zat iedereen goed in zn vel en liep het gewoon lekker. En vlak daarna zat nummer drie in mn buik ;-)
Ben pas bevallen van een prachtige dochter en toen was mijn zoontje bijna 15 maandjes. Vind het echt meevallen en je rolt er vanzelf in. Misschien omdat hij nog zo jong is dat we er nog midden in zitten.
Ik vond van 0 naar 1 veel heftiger dan van 1 naar 2. Bij geen naar 1 kindje verandert je hele leven qua planning etc. Dat heb je bij een 2e kindje niet. Wel is het natuurlijk minder rustig. Als je ene kindje niet iets van je wil wil de ander het wel. De balans zoeken is lastiger maar daar kom je vanzelf uit. Nu zijn die van mij 2.5 en bijna 5 en gaan ook echt samen spelen. Dat is leuk om te zien!
Het is wel zwaarder, maar das toch ook normaal. Het is onnozel om te zeggen dat dit niet zo is. Maar is dit negatief? nee tuurlijk niet, ik vind het geweldig. Zeker nu, als ze met elkaar spelen, achter elkaar crossen en je ze samen hoort gibberen op de achterbank. Ik kan daar echt zo van genieten. Dus geniet van je kindje in je buik, straks moet je ze delen en is ze boos omdat je ze alleen komt afhalen en grote zus er niet bij is.
Ik had al een dochter en toen werd ik zwanger van een tweeling. Iedereen zei natuurlijk dat ik het mooi druk kreeg. Valt achteraf hartstikke mee. Het is maar net hoe positief je zelf bent ingesteld.
Ik heb er alleen maar veel plezier van gehad! Met één kind hielden we ook al rekening met hem, en daar kwam er eentje bij. Er veranderde niet veel.... Lekker van je twee kids genieten straks!!!
Ik heb nu 2 kindjes thuis met een verschil van 15 maanden 3de is onderweg en scheelt dan met de jongste 14 maanden .. ik vind het geweldig. Eden is zo lief voor z'n zusje & zo samen opgroeien is toch fantastisch. Je zult merken dat het heel natuurlijk gaat :) wij hebben wel hele makkelijke kindjes, huilen niet en eten slapen gewoon. Dus wij hebben vanaf half 8 weer papa & mama tijd. Kindjes komen weer rond half 8/8 uur volgende dag.
Zeker nu juna wat ouder is bijna 10 maand zie je echt hoe gek ze op elkaar zijn. Ik vond het niet zwaar & geniet echt van de interactie die ze met elkaar hebben.. in april straks 3 onder de 3 kijk er echt naar uit :)
Fijne laatste weken. Laat je niet gek maken komt allemaal goed !
Tuurlijk, met twee is het weer even schakelen maar ook daar wen je weer aan. Ik denk dat vooral de karakters van beide kinderen bepalend is met hoe zwaar je de overgang ervaart. Mijn oudste was een relatief makkelijke baby, mijn jongste allerminst. Dat maakte het wel zwaar ja, maar dat lag niet zozeer aan het feit dat we ineens twee kinderen hadden maar puur aan de moeilijke start met onze jongste. Spijt hebben we nooit gehad. De eerste tropenjaren kom je echt wel door en is het gewoon genieten van je kinderen.
Bedankt meiden voor jullie antwoorden ! Ik had echt de indruk dat van 1 naar 2 eigenlijk altijd zwaar is en ik heb dan bij mijn zoontje bijna in een depressie gezeten waardoor ik ook zo onzeker ben , ik was soms aan het Wenen en ik wist niet waarom terwijl andere mama's met hun pasgeboren baby's zo blij leken en omdat ik daar toch wel bang voor ben om het nog eens te hebben heb ik ook wel wat langer gewacht voor een 2e (mijn man wou het sneller ) . & als er dan steeds mensen zo'n opmerkingen maken dan beter dat ze niet op maar bedankt voor jullie antwoorden !
als je het idee hebt dat je weer depressief word trek aan de bel! Hoe sneller hoe beter. Uit eindelijk klinkt het ook wel logisch maar hoe minder diep je in een dal zakt hoe makkelijker je er vaak weer uit komt. Er is niets mis met hulp vragen!
Ik denk dat het ook veel met het karakter van de kindjes te maken heeft, en of je erbij werkt etc. Ikzelf vind het eerlijk gezegd wel moeilijk, inde zin dat met 2 je heel wat meer moet regelen (ik werk 40 uur per week) en waar ik vooral moeite mee heb is de aandacht verdelen. Dit komt vooral doordat mijn 2de kind een echte pittige dame is hihi. MAAR wat krijg je ervoor terug? Zoveel liefde tussen die 2 :-) als ik ze samen zie spelen smelt ik. Dochtertje zoekt haar grote broer constant op met haar blik, en grote broer is lief met zijn zusje. Als we thuiskomen zegt hij "kom Aurora, ik trek je schoentjes en je jas uit" zoooo lief! En als ze met elkaar spelen heb je ook echt wat tijd voor jezelf. Ik zou zeggen maak je niet te druk en geniet van je kinderen :-)
Ik ben 6 wekem geledrn voor de tweede x moeder geworden en heel eerlijk het is best een klap. Heb absoluuut geen spijt maar met 1 was het wel stukken makkelijker.
Heel eerlijk! Het is fantastisch! Mijn eerste was een huilbaby en nr twee is een engeltje. Ik voel mij gewoon veel meer compleet met zijn viertjes. Het was ook echt liefde op het eerste gezicht! Alles gaat gewoon vlot. Ik moet wel zeggen dat mijn oudste drie is en al naar school gaat. Dat maakt het toch wel veel makkelijker!
Ja de oudste heeft ook reflux gehad en de borstvoeding ging hier niet van een leien dakje (soms heeeeeel lang drinken maar toch 11 maand gegeven) en daarom dat de schrik er wat in zit dat ik de aandacht niet zou kunnen verdelen . Hier gaat hij ook al naar school
Mijn oudste had ook reflux en was gewoon te gulzig en ongeduldig aan de borst. Nu door Lander te krijgen, begrijp ik dat de bv niet mislukt is door mij, maar dat zij gewoon te ongeduldig was. Bij Lander ging het gewoon gelijk vanzelf. Hij dronk rustig en goed. De aandacht verdelen gaat als vanzelf. In het begin is er wel wat jaloezie, maar ik betrek mijn dochter bij alles en dat jaloerse ging vanzelf over.
Ik had ook almaar negatieve verhalen gehoord daarover. 1 dec is onze 2e geboren en het valt mij 100% mee. Ik vond het moeilijker van geen kind naar 1 kind. De 2e gaat automatisch mee in het ritme met de ander en van te voren afspraken maken met je partner over hoe de aandacht verdelen. Onze 1e dochter is heel lief voor haar zusje alleen wel erg jaloers en onaardiger naar ons toe. Ze is 2 jr en 8 mnd. Succes deze laatste weken en laat je niet gek / angstig maken. Bij iedereen zal het anders zijn dus probeer positief te denken
Zoals hieronder, van 0 naar 1 dat vond ik een grote stap! Van 1 naar 2 was in mijn geval een peulenschil, mijn meid draait lekker mee. In het begin moest mijn zoon wennen, maar nu inmiddels bijna 10 maanden verder zijn ze de beste vrienden, heerlijk! Succes, bij jou zal het ook allemaal loslopen, misschien niet meteen vanaf het begin, maar mettertijd zeker weten
Ik vond van niks naar de eerste de grootste stap en verandering! Je bent ineens mama, verantwoordelijk voor een kindje en je relatie met je partner veranderd.. van 1 naar 2 ging erg vanzelfsprekend en zo ook van 2 naar 3.. enige wat ik nu lastig vind zijn als ze bepaalde fases tegelijk hebben😉
Ik vond het persoonlijk ook wel zwaar van 1 naar 2, je moet je aandacht leren verdelen. Zeker in het begin heeft een kleintje veel zorg nodig. Maar ... spijt heb ik zeker niet! Het is drukker ... dat zeker ... maar de interactie tussen de broers is soms ook wel om bij weg te smelten. Ik kreeg toen pas echt het gevoel dat we een gezin waren. Het is zeker even wennen en soms zou ik ook echt even zelf achter het behang willen weg kruipen ... maar ik wil echt niet meer zonder ze.
Mijn kids verschillen trouwens 5 jaar en ik ben alleenstaande moeder.
Hier zit er bijna 4 jaar tussen de kids. Ik vind het opzich wel meevallen. Enige waar ik me draai nog even in moet vinden is het naar school brengen en halen van de oudste en dus zo bij de jongste een goed ritme krijgen. Merk dat zij ook nog erg zoekende is daarin. Vecht overdag veel tegen d'r slaap want elke keer als zij slaapt moeten we weer weg.. Maar komt vanzelf wel goed =)
Hier zit er 20 maand verschil in en de overgang ging moeiteloos. De oudste heeft de jongste ook geaccepteerd alsof het nooit anders is geweest. Ik vind van 0 naar 1 pittiger geweest.
Dat valt wel wat mee. Ligt ook aan hoe je kindje is. Mijn oudste was een lastige baby. Hij sliep ook pas met 3 jaar door. De tweede sliep met 6 weken al door. Daardoor had ik genoeg energie voor overdag. Was nr. 2 ook zo lastig als de eerste, dan weet ik niet wat mijn antwoord zou zijn geweest op je vraag.
Ik vind van 0 naar 1 veel heftiger dan van 1 naar 2, bij de tweede was ik zekerder van mezelf en meeroeland relaxed. Wat wel zwaarder is in mijn beleving zijn de gebroken nachten omdat je overdag niet mee kunt slapen met je baby wanneer je dat wil. Ik kreeg die opmerkingen ook 'één is vakantie, twee is verschrikkelijk '....fijn als je in verwachting bent en uitkijkt naar je tweede ...niets van aantrekken hoor en straks lekker genieten. Het zal echt af en toe zwaar zijn maar ik vind dat het bovenal heel leuk om moeder van twee te zijn.
Bedankt voor jullie antwoorden , ja die 'negativiteit' in combinatie met mijn onzekerheid is niet zo goed hihi en hoe dichter bij de verm. Bevallingsdatum hoe onzekerder ik werd , daarom het vraagje
Nou ik vond de overgang helemaal niet moeilijk! Het gaat zo vanzelfsprekend hoe gek het ook klinkt! Begin is het even zoeken hoe je alles aan pakt. Maak je niet te druk met wat je omgeving zegt laat je niet onzeker maken!
Nou lekkere reacties van je omgeving. Hier komt nr 2 ook binnen 5-6 weken. Oudste is 1½ jaar. Het is nu al pittig en zal straks lastig zijn met aandacht te verdelen, omdat oudste ook nog afhankelijk is van alles, maar ik denk juist dat ze over een tijdje ook heel aan elkaar zullen hebben. Wat de onderstaande reacties ook zeggen...Je moet idd even weer je ritme vinden denk ik. Succes meid, we kunnen het😉💪
ik denk dat de meeste mensen weer enorm moeten gaan zoeken naar een ritme. Verder heb je met een tweede ook heel veel voordelen. Want zo veel dingen heb je al geleerd bij de eerste en nu gaat het veel meer vanzelf. Ik ben nog redelijk pril zwanger van een tweede maar zo kijk ik er een beetje tegen aan. Ik voel me nu zo veel zekerder over mijn kunnen. Bij mijn eerste had ik zelfs nog nooit een baby vast gehouden.
Gezellige kennissen heb jij Wij vonden van 1 naar 2 helemaal niet lastig. Ik denk dat het heel erg van de omstandigheden afhangt. De oudste was 2 en 'moest' ook nog niets, we konden elke dag dus nemen zoals hij kwam. bij ons was 2 ->3 een stuk lastiger, maar dat kwam ook vooral doordat nr.3 heel slecht sliep. Schenk lekker geen aandacht aan de negatieve praat, of (misschien wel beter) wijs ze erop dat het nou ook niet echt positief klinnkt wat ze zeggen ("zou wat je nu zegt mij een postitef gevoel moeten geven?/ ben je bang dat we het niet aan zullen kunnen?/zal ik de baby dan maar binnenhouden ?)
Ik vond het krijgen van een eerste kind juist lastig. omdat je leven bij een eerste kind totaal veranderd. Zodra je een 2e kind krijgt, zit je al in dat leventje. En zijn de de meeste dingen je al bekend. Ik vind het krijgen van een tweede kind dus juist heel leuk. ook de interactie tussen mijn twee kinderen vind ik heel mooi om te zien. Tussen mijn kinderen zit ongeveer 3,5 jaar. Mijn oudste ging de eerste tijd 4 ochtenden per week naar de peuterspeelzaal en nu gaat ze inmiddels naar school. Mijn jongste slaapt een aantal uurtjes als in de ochtend. dus die tijd heb ik heerlijk voor mezelf en het huishouden. Het is misschien wel even wennen om de aandacht tussen je twee kinderen eerlijk te verdelen. vooral de eerste tijd gaat er toch veel aandacht naar de baby uit. Maar ook dat komt helemaal goed.
mijn dochter is 3.5 en mijn zoontje nu 3 maanden en ik moet zeggen dat het me onwijs mee valt. nu moet ik wel zeggen dat mijn zoontje al snel door sliep en nog geen slechte nacht gehad. dat helpt natuurlijk als je gewoon goed kan slapen. tuurlijk is het drukker met 2 maar het is hartstikke gezellig. en die opmerkingen die je schreef van je omgeving kan ik me totaal niet in vinden.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (54) Verversen