Ik ben erg introvert en op mezelf en mijn vriend extravert. Ik heb genoeg aan onze relatie, de kinderen en werk om de week te vullen. Zo ben ik altijd al geweest. Nu zijn we begonnen met onze bruiloft plannen. Van mij hoeft het dus niet zo groot, mijn vriend wilt het iets groter, dus het wordt een compromis. Bij de gastenlijst komen we eigenlijk niet verder dan familie (ongeveer 20) en een paar vrienden van mijn partner, dus totaal iets van 30. Collega's nodigen we niet uit. Ik kan daar op werk best mee over weg, maar werk en prive heb ik altijd gescheiden dus met collega's ben ik nooit heel close. Mijn vriend heeft wel paar collega's die hij zou kunnen/willen uitnodigen voor het feest. Nu met het opstellen van de gastenlijst vind ik het eigenlijk wel confronterend dat ik naast wat familie niemand heb om uit te nodigen. Terwijl ik er in dagelijks leven niet echt last van heb dat ik weinig sociale contacten heb. Iemand die zoiets herkent?
Bij ons is het andersom, ik heb meer vrienden en kennissen en doe daar ook wel meer moeite voor dan mijn man, die heeft wel wat vrienden van vroeger die hij kent, maar hij spreekt er niet alleen mee af, alleen als ik het initiatief neem (of de vrouw van het andere stel dan haha), dan komen de mannen mee en die hebben dan ook wel veel gespreksstof. Mijn man heeft ook genoeg aan ons, zijn werk, familie en kerk. Ik vind die momenten van koffie drinken met een vriendin wel erg fijn en het breekt mooi mijn dag.
Vroeger zat ik op voetbal, die meiden zag je zeker 3 x per week en daar maakte je ook plannen mee voor het weekend. Ik wilde overal bij zijn naast een drukke baan totdat ik op een gegeven moment een beetje overwerkt raakte en ik echt toe was aan rust sloeg ik feestjes over en verwaterde het contact. Nu heb ik 1 beste vriendin, een zusje die ik als vriendin beschouw en de vriendinnen van mijn vriend zijn vrienden kan ik het prima mee hebben maar ik spreek daar weinig of niet 1 op 1 mee af.
Ik vind het prima zo en mochten wij ooit gaan trouwen dan zal mijn lijstje ook korter zijn als we de lijst echt zouden scheiden van elkaar. Niet druk om maken, lekker genieten van je dag :)
Dat het confronterend is snap ik. Maar als jij je leven zo prima vind? Of vind je het ergens diep van binnen toch niet fijn dat je niemand buiten je gezin om hebt? Zou je toch liever wel wat vrienden/vriendinnen hebben gehad? Anders kan ik me niet voorstellen dat je hier een blog over opent.., Hebben jullie geen gezamenlijke vrienden? Ik kan me bijna niet voorstellen dat je door het leven gaat zonder vriendinnen? Ik heb er ook niet veel, maar zonder dat handje vol zou ik m’n leven toch wel heel saai en klein vinden. Met vriendinnen doe/bespreek ik heel andere dingen dan met mijn gezin. Maar zo is iedereen er weer anders in natuurlijk.
Vier je bruiloft met mensen die echt wat voor je betekenen, en je een fijn gevoel geven. Wij hadden op de onze een aantal weken terug ook rond de 33, plus ons. Net genoeg
Ik snap dat het nu opeens heel zichtbaar is met zo’n gastenlijst. Maar een bruiloft vier je met mensen die iets in je leven betekenen. En als dat jullie beider familie is en wat vrienden van hem, dan is dat jullie kring van dierbaren. En die komen voor jullie beiden. Niet iedereen heeft 1, 5 of 10 vrienden of wil dat. Als jij daar oké mee bent, dan blijft nu alleen over dat anderen er misschien iets van vinden. Maar die anderen zijn allemaal dierbaren, die kennen jou en zullen er heus geen oordeel over hebben ofzo. Of bedoel je meer dat je het toch wel jammer vindt dat je niet een vriendin hebt? Niet perse alleen voor het uitnodigen nu, maar gewoon sowieso. Kan natuurlijk ook dat dit het aan het licht brengt. Dan zou ik het alsnog voor de bruiloft laten voor wat het is, want het is prima zo. En dan kun je daarnaast eens gaan onderzoeken waar je misschien iets kunt opbouwen met iemand. Zitten er tussen die vrienden geen stellen met een leuke vrouw, bijvoorbeeld? En familie kan ooo vrienden zijn, wij zijn heel close met schoonzus en zwager bijvoorbeeld.
Oh ik had dit ook wel een beetje. Maar inmiddels ben ik er wel achter dat ik liever een klein groepje om mij heen heb die mij dierbaar zijn dan een hele rits vrienden waar je sociaal mee moet zijn.
Zo ben ik niet, als ik nu zal trouwen zal ik nog minder mensen uitnodigen dan 6 jaar geleden 🫣 de 'vriendinnen' van toen zijn dat nu al niet meer.
Ik heb zelf ook vrijwel geen vrienden. En ja collega’s zijn leuk, maar ik zie ze ook niet buiten mijn werk. Ik mis het ook niet. Nu had ik op mijn trouwfeest wel mijn collega’s uitgenodigd omdat we een zaaltje huurden met DJ en meer mensen brengt toch wat meer ambiance. Mijn zus is ook introvert en haar trouw was eigenlijk enkel familie, gemeentehuis, receptie en dan thuis samen eten. Zo kan het ook en voor haar was het een mooie dag. Je denkt er nu extra over na door je trouwfeest, maar als jij gelukkig bent zo.. is dat prima toch?
Waarom is dat confronterend dan? Als het doorgaans voor jou niet uitmaakt dat je geen vriendinnen hebt en je genoeg hebt aan je gezin, waarom doet het je nu ineens wel wat dan? Of is er in stilte toch een gemis aan echte vrienden maar roep je altijd het tegenovergestelde...
Hier is dat ook zo.. maar met ons trouwen heeft degene met minder vrienden hier totaal geen last van gehad. We zagen alle gasten als 'onze' gasten en wij kenden ook iedereen gewoon. .
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen