Lang verhaal. Ik heb een zoontje van bijna 2 jaar. Ik heb verschrikkelijk veel moeite met zijn gedrag. Hij kan zo extreem heftig reageren. Boos, extreem hard gillen, met spullen gooien, slaan naar spullen, slaan naar mij, schoppen naar mij, heel dramatisch zichzelf op de grond laten vallen. En deze ontploffingen zijn echt om de kleinste dingen. Als bijvoorbeeld een deksel niet snel genoeg van een potje gaat of omdat zijn koekje op de grond valt. Ik weet dat dit de leeftijd is dat de "peuterpubertijd" begint, maar ik vind zijn gedrag wel echt extreem. Hij heeft ook echt met niks geduld. Als het te lang duurt voor zijn gevoel dan smijt hij het weg en gaat extreem hard gillen. Vooral dat gillen gaat door merg en been. Ik heb al zovaak commentaar van mensen gehad omdat hij zo hard kan gillen. Hij wilt bijvoorbeeld ook nooit uit bed. Dat is altijd een mega gevecht. Moet hem echt onder dwang houden anders schopt hij mij bont en blauw. Ik word dan ook echt boos op hem, omdat hij mij pijn doet. Ik heb van alles al geprobeerd. Negeren, rustig praten, uitleggen, boos worden, goed gedrag aanmoedigen, van alles. Ik begin zelf al te twijfelen of dat er niet iets "is" met hem. Op het kdv heb ik ook al een gesprek gehad over zijn gedrag, omdat ze daar ook iets vermoeden, maar weten niet wat. Hij kan ook hartstikke lief zijn en lekker komen kroelen. Zijn ontwikkeling is voor de rest goed, behalve dat hij nog bijna geen woorden zegt. Ik schrijf dit in de hoop dat er mama's zijn die dit herkennen of tips hebben of dat dit gedrag echt bij de leeftijd hoort of dat er misschien toch "iets" is.. Ik word er erg onzeker van..
Mijn zoontje is ruim 19mnd en ik herken dit ook echt! Ook slaapt hij meestal niet door. Wordt huilend wakker en stopt pas zodra hij bij ons ligt. Heel vermoeiend...
Alsof ik mijn eigen kind geschreven zie staan🤭😂Ik lach nu een beetje maar ik weet dat het echt zwaar kan zijn! Onze dochter wordt in juni 3 en het is echt al een stuk minder gelukkig.. Het hoort denk ik echt bij de leeftijdsfase. En als een kind zich moeilijk kan verwoorden, brengt dat ook veel agressie.Onze dochter kan zich nu veel beter verwoorden, dus dat scheelt echt!
Eerlijk gezegd vind ik dit geen 'normaal' gedrag. Tuurlijk is een peuter vaker boos en heeft een peuter geen geduld, maar zoveel gillen slaan en schoppen? Nee, dat is voor mij niet normaal. Misschien heb ik makkelijk praten met mijn 2 makkelijke kinderen hoor, maar toch zou ik hier wel wat mee willen doen als ik jou was.
Stel duidelijke grenzen (duidelijkheid = veiligheid. Regels zijn veilig). Wees ook duidelijk in wat je gaat doen. Structuur en planning is the key. Elke dag hetzelfde maken, dat is fijn voor een kind. Zorg dat hij weet wat er komen gaat. Vertel het hem eindeloos. 'Je gaat nu spelen. Mama telt straks tot 0 en dan gaan we opruimen'. 'We gaan nu een broodje eten en daarna naar bed'. 'Je mag nog één filmpje kijken, dat is het laatste filmpje en dan gaat ie uit'.
En geef hem twee keuzes wanneer dit mogelijk is. Dus 'wil je eerst je schoenen aan of eerst je jas?'. Het staat vast dat hij beide aan moet, maar de volgorde maakt niet uit. Hij heeft het gevoel dat hij mag kiezen, jij hebt je zin dat alles aan gaat. 'Wil je je melk in de blauwe of in de rode beker?'. 'Wil je eerst tanden poetsen of eerst je slaapzak in?'. Ik noem maar wat voorbeelden, maar dit kun je eindeloos doen. En soms valt er niks te kiezen. 'We gaan nu je schoenen aandoen en naar buiten'. Duidelijkheid, grenzen stellen en eindeloos herhalen.
Mocht dit allemaal niet werken, dan zou ik iets van een coach inschakelen. Kijken of er iemand met jou mee kan kijken. Misschien komt die tot de conclusie dat het wel normaal gedrag is. Maar dan heb jij in ieder geval gedaan wat nodig is. En dan krijg je vast weer meer handvatten om ermee om te kunnen gaan. Want het wordt erger, je moet dit nu aanpakken.
Wat enorm lastig voor jullie allebei! ♡ Ik vind het niet heel vreemd of zorgwekkend klinken, heb jij echt het idee dat er iets aan de hand is? Dan is het misschien voor jou wel fijn om te kijken bij wie je hulp wilt zoeken. Ik spar even met je mee:
Het slaan/schoppen of "agressieve" gedrag kan pieken tussen 2/3 jaar. Vooral vooral bij kindjes die wat langzamer zijn met praten! Minder taalbeheersing zorgt bijna altijd voor meer emotioneel gedrag. Dus het zou goed kunnen dat hij daar nu al tegenaan loopt.. Lijkt me echt frusterend, als je in je hoofd al verder bent dan wat lukt om duidelijk te maken. Na 3 jaar word dat meestal weer vanzelf minder. Misschien kijken naar ondersteunende babygebaren? Ook "driftbuien" of grote emoties is heel normaal natuurlijk. Hij heeft jou nodig voor hulp om deze emoties te leren reguleren! Vooral frustratie (zoals je zegt met die deksel) is een enorme trigger op zijn leeftijd.
Zijn er dingen die jij kan doen om het gedrag te voorkomen? Word het erger als hij moe is etc, kan je dingen op andere momenten doen/plannen? Bijvoorbeeld bij uit bed gaan, moet dat op dat moment? Kan hij niet in bed nog even spelen? Hoe zit jij in je vel? Ben je drukker met andere dingen dan je graag zou willen? Krijgt hij genoeg beweging, buitenlucht en eigen keuzes?
Dan zijn gedrag - in de reacties en bij jou lees ik veel over straffen en belonen. Dat is een shortcut, je zoontje kan daar weinig mee. Hij heeft nu moeite met zijn emoties reguleren, als jij daarop reageert met "oke, hopsa de gang op". Wat leert hij dan? Ik zou gokken iets in de trant van: "mama wilt mij niet zien als ik mij slecht voel". Hij leert helemaal niet hoe hij zijn emoties op kan lossen. Belonen hetzelfde: "mama wilt mij enkel zien als ik mij goed gedraag". Bijvoorbeeld, de deksel gaat niet los, zou ik een betere reactie vinden: "ach, die deksel gaat niet los! Dat is rot! Je wou graag dat de deksel los ging.. Dat is echt vervelend. Wil je een knuffel?.. Oké ik ben hier als je wilt dat ik je help met de deksel". En laat het daarna maar gewoon gebeuren, die emotie moet er uit. Schopen tegen jou? Natuurlijk niet.. Tegen de bank? Prima. En geef hem een uitweg, niet alles hoeft zo serieus te blijven. Kijk of er soms wat druk van de ketel kan met dansjes en grapjes. Maar zijn emoties mogen er ook zijn, en hij moet van jou leren hoe je emoties voelt, en ze daarna een plekje geeft. Mantra van de dag: "mijn kind doet niets om mij te pesten". Hij heeft er ook gewoon even moeite mee. En jij ook! En dat mag er bij jou ook zijn.
Lang verhaal kort, doe samen een dansje in de woonkamer en als je niks aan dit verhaal hebt leg je het gewoon naast je neer ♡.
Ik lees eigenlijk niet echt iets raars. Peuters hebben geen geen geduld. Ze kunnen zich niet goed uiten dus worden ze boos. Aan jou de taak om grenzen te stellen. Slaan is een no go. Dus dan gelijk corrigeren.
Je zegt dat hij nkg weinig kan praten?? Mischien ligt jet daar aan? Dat hij gefrustreerd raakt omdat hij zich nig niet goed kan uiten?? Ik denk dat zodra hij zich beter kan uiten dat het al een stuk beter gaat. Mijn zoon is nu 7 maar was ook precies zo op die leeftijd, hij is daarnaast ook extreem perfectionistisch en daardoor weer faalangst datiets niet lukt , zoals het perfect in zijn hoofd moet zijn, en hij heeft heel erg last van smetvrees, wat nu door corona nog een stap erger is geworden. Zodra iets bij hem niet lukt of gaat zoals het moet in zijn hoofd kan hij ook nog steeds zo boos worden. Ik probeer hem geduld te leren hebben, en dat hij niet alles meteen perfect kan en hoeft 5e doen, het word steeds beter hoe ouder hij word. Voor nu gewoon blijven praten en alles uit blijven leggen, en voorbereiden op dingen, het hielp hier om te zeggen bijv. Over 10 min moeten we weg, dus je heb nkg heel even om te spelen, of om op te ruimen ect, of als je hem wakker maakt, maak hem dan 10 min voor dat hij echt moet opstaan al wakker, en zeg dan over 10 min moet je opstaan? Geen idee hoor en waarschij lijk heb je dat ook al georobeerd, maar hier helpt dat eigenlijk wel het beste bij mijn zoon,
Onze kleine wordt volgende maand twee. Hij kan ook heel pittig zijn als ik bijv zijn schoen uitdoe, want dat had hij zelf willen doen ( terwijl het hem nog niet lukt, dus soms is mijn geduld ook op en moeten zijn schoenen gewoon uit;)). Maar dan kan hij gerust 5 minuten huilen, maaien met zijn armen etc. Dus ja, ik herken er wel wat van. Troosten helpt niet, dus ik blijf gewoon bij hem in de buurt zitten op de grond. Na afloop van zijn bui geef ik hem een knuffel en zeg iets van: mama snapt dat je even verdrietig of boos was. Onze zoon praat ook nog weinig. Wel hebben we een aantal gebaren, zoals drinken, op, yoghurt, vliegtuig etc. (Een paar praktische voor mama en een paar leuke voor kind). Wij merken dat we veel aan hem vragen: wil je uit bed? En als hij dan nee zegt en toch moet is het drama. Dus sinds een week of twee vragen we minder. Je moet uit bed. Wel: wil je pindakaas of jam? Welke trui wil je aan (keuze uit 2)? Dus om hem op die manier zoveel mogelijk zelf te laten doen. En minder plannen op een dag, want alles duurt lang. Qua slaan zijn we heel streng. Voor slaan gaat hij direct op de mat (met uitleg). Verder geven we hem waarschuwingen. En bij de derde keer alsnog op de mat. Ik zou proberen om iets te kiezen waar je achter staat en dat een week of twee te doen, ook al kost het veel van je geduld. Telkens een andere aanpak is ook verwarrend. Succes. En ik denk altijd maar: alles is een fase.
Heel fijn om te lezen dat er gelijkenissen zijn! Ik herken veel in jouw verhaal. Ik ga methodes van jou overnemen. Met slaan en schoppen zijn wij hier ook heel streng! Ik zet hem gelijk weg en zeg ga maar weg als je mama gaat slaan. Hij komt dan altijd terug en leg hem dan uit dat hij mij niet pijn mag doen. Ik grijp ook altijd gelijk in als hij andere kinderen pijn doet of onze katten.
Ik lees nu het boek ‘dreumes in dromenland’ en dat gaat over de ontwikkeling en slaap van kindjes van 1 tot 2. Super interessant! Misschien een tip om te lezen, want daar leggen ze uit waar dit gedrag vandaan komt en wat je eventueel ertegen kunt doen (vooral met betrekking tot slapen maar volgensmij is dat niet helemaal je probleem). Ze zeggen dat de periode van 18 tot 21 maanden heel pittig is (voor je kindje nog erger dan voor de ouders) en dat je die periode even geen nieuwe dingen moet introduceren. Wel krijgen ze dan een hunkering naar regels en grenzen. Ik ben het boek nog aan het lezen maar vind het echt een eye-opener. Lijkt me heel pittig voor je! Je kind is behoorlijk gefrustreerd en hunkert naar liefde en veiligheid, maar ook grenzen, consequentie en regels. Ik hoop dat je de balans kan vinden en dat deze fase snel voorbij is! Succes
Ik ga er naar kijken, thanks! Nee het slapen is absoluut geen punt. Hij slaapt 's middags en 's nachts heel goed. We hebben regels en grenzen, maar het word mij zo wel moeilijk gemaakt. Ik hoop ook dat deze fase snel voorbij gaat!
Hij heeft veel frustratie en dat komt waarschijnlijk omdat hij dus nog niet kan praten. Ik las het begin van je verhaal en toen schoot dat al bij me te binnen om je te vragen . Heb je wel is gedacht aan gebaren? Uiteraard het praten blijven stimuleren maar als hij die gebaren leert zal het enorm schelen ! Veel sterkte , liefs
Daar heb ik zelf ook al aan gedacht! Hij begrijpt wel alles. Als ik wat vraag of zeg dat hij zijn schoenen moet pakken dan gaat hij dat ook doen dus met zijn gehoor en ontwikkeling is niks mis. Hij gaat wijzen naar de bijvoorbeeld de kast omdat hij een koekje wilt en gaat dan mega hard zeuren. Ik doe dan elke keer of ik hem niet begrijp en vraag wat wil je? Zeg maar wat je wilt, maar dat werkt (nog) niet. Blijf het wel volhouden. Voor het slapen gaan lees ik ook altijd een boekje voor of we bladeren door een kijkboekje. Hij weet ook alles aan te wijzen als ik vraag waar bijvoorbeeld de hond of kat is. Hij weet het allemaal wel, maar verdomd het om te praten. Met gebaren werken ga ik ook proberen, thanks voor de tip!
Ja dat is vaak zo! Daar Is niks afwijkends aan maar wel heel frustrerend voor beiden. Straks komt het er allemaal uit en dan heb je denk ik een heel ander kind. Baby gebaren kun je een app voor downloaden, gebruiken het ook regelmatig op m’n werk. Voor sommige kids echt een uitvinding!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen