Ik vind, in vergelijking tot mijn vrienden en familie kring dat ons zoontje “extreem” peuter gedrag laat zien. Ik heb het gevoel dat hij bepaald (en ja dat komt door mij en papa, wat wij toe laten). Het wordt met de dag erger.
Ik ben veel alleen en vind het lastig met een baby ernaast om dan altijd consequent te zijn.
Zijn driftbuien uiten zich in: gillen, huilen, slaan, schoppen, gooien. Dit houdt lang aan. Ik laat m razen in mijn zicht. Ik houd dit 15/20 min vol en lijd m dan af omdat ie dan zó overstuur is dat ik het zielig vind.
Hij loopt weg. Wordt woest als we niet links gaan maar rechts. Peert m van tafel met het eten en dramt dan dat papa of ik met m gaan spelen (doen we niet) maar ook dit eindigt dan in een driftbui.
Hij kan geen nee horen want dan is het “fout “
Opvallend: het merendeel van dit gedrag iit zich thuis.
Bij opa en oma van beide kanten luistert hij beter, en houden (als er al een driftbui komt) deze niet lang aan.
Heeft iemand ervaring met een “moeilijke” peuter? Wat deden jullie?
Oohja met slapen hebben we gekozen voor het in slaap laten vallen bij ons.. inmiddels klimt hij met slaapzak en al heel gecontroleerd zijn bed uit. Dus terug leggen en weglopen is bijna geen optie meer als ik alleen ben met hem en baby…
Je geeft zelf al aan dat jullie hier een rol in spelen, daar is dus winst te behalen. Paar ideeen die in me opkomen:
- Ik zou zeker grenzen gaan stellen en die bewaken. Jonge kinderen hebben dat echt nodig, die kunnen dat zelf niet inschatten of reguleren. Een kader heeft hen ook rust, ze weten waar ze aan toe zijn. En je leert ze dat ze met ongewenst gedrag niet krijgen wat ze willen. Als je ongewenst gedrag beloont, leer je hem dat het werkt en dan zal hij door blijven gaan. Maak de grenzen duidelijk, en ga je er overheen dan volgt een consequentie. - Aan de andere kant zou ik de rest zo positief mogelijk insteken. Complimenteer goed gedrag elke keer als je het ziet, geef positieve aandacht (doe dingen samen met hem), laat hem veel zelf doen en geef hem keuzes, zorg dat de energie er elke dag uit kan, betrek hem bij de dingen die jij doet in huis. De baby heeft vooral jouw nabijheid nodig, je oudste heeft meer interactie nodig. Wat ik vaak deed: baby in de draagzak en je hebt een tevreden baby en je handen vrij voor een spelletje met je oudste. Of de baby in de wagen en samen met je oudste naar de speeltuin. De baby op een speelkleed, jij er naast en dan op de grond met je oudste met autootjes spelen. Zulke dingen. Als je moet stofzuigen of de vaatwasser moet uitruimen, laat hem helpen. Alle plastic bakjes opruimen en het bestek sorteren. Een stofdoek in de hand of een bezem. - Overvraag hem niet. Zoiets als aan tafel blijven zitten kan echt moeilijk zijn. Er zijn maar weinig peuters met geduld. Je kunt er ook voor kiezen om hem als hij klaar is met eten een bakje yoghurt te geven terwijl jullie verder eten, en dat jullie een toetje na kinderbedtijd nemen zodat je sneller van tafel kunt. Of je laat hem stickers plakken of kleuren als hij klaar is en jullie nog niet. Of zing samen liedjes ofzo, maar geef hem wat te doen. - Zo jong is het ook prettig om een vaste dagindeling te hebben zodat je kind weet wat er komen gaat. Dat geeft een gevoel van grip. Pictogrammen kunnen daarbij ook helpen. - Je formulering kan ook helpen. Zoiets als niet zeggen: je moet dit opruimen. Maar: het is opruimtijd, zal ik je helpen? Wat ruim jij op, en wat ruim ik op? - Daarnaast, als iets niet gaat zoals jij wil: pick your battles. Hoe erg is het nu echt als hij in een lelijke kleding combi de straat op gaat, een kwartier over schoenen aantrekken doet of zijn brood achterstevoren op de stoel eet. Niet alles is een strijd waard. Tenzij je er een grens van hebt gemaakt, maar dat hoeft dus niet met alles.
Thanks, ook hiervan pas ik veel toe. Baby veel in de draagzak en op bedje wanneer het kan. Hij heeft echt veel een op een tijd met ons. Ik ben elke dag buiten met ze. Speeltuin, met de trein, fietsen, winkel noem maar op. Wij eten nooit een toetje, hij krijgt wel kwark na t eten. Choose your battles word hier ook toegepast. Helpen met eigen broodje smeren, helpen met stofzuigen..
Nouja fijn om in deze tips te lezen dat ik in elk geval al veel doe wat ik kan.
Ons kind heeft extreem peuter gedrag vertoond. Jouw verhaal is er herkenbaar! Bij ons kind speelde het alleen thuis. Ergens anders ging het prima. Ken je PDA al? Dit valt momenteel nog onder autisme, het lijkt er op. Maar vergis je niet, de autisme aanpak werkt totaal niet. En mogelijk wordt dit een aparte diagnose in de toekomst. Het komt erop neer dat deze kinderen een enorme paniek/angst reactie krijgen als hun autonomie wordt aangetast (jij bepaald veel dingen in hun leven). Hebben ze het gevoel dat ze hier een keuze in hebben gaat het al wat beter. Maar ook leuke dingen kunnen ze voelen als 'moeten' en krijgen ze een kortsluiting van. Ons kind is nu 13, in elke levensfase (baby, peuter, kleuter, schooltijd) kreeg ze te maken met andere strubbelingen. Tegen mij werd ook vaak gezegd: ze is gewoon een pittig peuter. Terwijl mijn onderbuik al die tijd zei:Dit is geen normaal gedrag. De andere 4 kinderen die na haar volgden bewezen mijn onderbuikgevoel. Zij hadden doorsnee peutergedrag. En dat is ook geen makkelijk gedrag, maar mijn peuter was onhandelbaar. Ik zeg niet dat jouw peuter PDA heeft, maar het is het verdiepen waard! www.hetautonomekind.nl is een mooie website erover.
Ik zag je bericht. Ik denk dat mijn zoontje hier misschien ook last van heeft. Ik had hier nooit eerder van gehoord maar nu ik er meer over opzoek komt er zo vreselijk veel herkenning naar boven. Als je nog meer tips hebt hou ik me aanbevolen! Waar hebben jullie de diagnose laten stellen?
Via het cjg zijn we doorverwezen en hebben we autisme onderzoek laten doen. Dit bleek ze te hebben.. Maar hoe meer ik me in PDA verdiep, hoe meer dat passend is en autisme eigenlijk de plank mis slaat. Tips..Ja, het is erg ingewikkeld. Zelfs bijv zingen voor verjaardag broertje/zusje is ingewikkeld, dat is ook een vorm van moeten. Terwijl ze van mij helemaal niet mee hoeft te zingen. Hoe meer gevoel van eigen regie ze heeft, hoe beter het gaat. Maar de dagelijkse dingen putten ook uit. Nu ze op de middelbare zit, is ze vooral erg moe. Alles wat iedereen van haar verwacht, vindt ze zo vermoeiend..al die eisen, verwachtingen, beperkte regie. Heel veel succes, soms kan het alleen al fijn zijn als je herkenning ziet! En erkenning dat dit voor ouders ook echt pittig is...
Onze dochter heeft ook een behoorlijk temperament. Kon af en toe in flinke driftbuiten belanden als het niet gaat zoals ze wil. Ook in het openbaar. Wij zijn altijd consequent gebleven. Daardoor had ik wel het gevoel dat elke dag een strijd was, en daar werd ik verdrietig van. Maar even volhouden en ze is nu zoveel rustiger. Ze weet heel goed wat ze wel en niet mag. We leggen haar ook veel uit. Ze is 2,5 maar praat enorm goed en begrijpt echt al heel veel. Dus als we haar nu corrigeren benoemd ze zelf vaak ook waarom het niet mag. Wij benoemen vaak eerst wat niet mag, maar daarna ook wat ze in plaats daarvan wél mag. Dus bv niet slaan, maar aaien. Als ze nu slaat (alleen in een driftbui wil dat nog wel eens gebeuren), dan zeggen wij: niet slaan, wel…. dan zegt zij: aaien. En gaat aaien.
Grenzen, grenzen, grenzen.. en vooral heel consequent blijven daarin. Ookal voelt dat als een constante strijd en ongezellige boel. Het helpt (hier) écht.
Ik denk binnen een week of 2! Onze dochter is ook heel gevoelig voor prikkels. Als wij teveel met haar deden werkte dit juist averechts, terwijl wij het idee hadden dat dat het beter zou maken. Zij blijkt hoogsensitief te zijn. Dus zij is heel gauw overprikkeld, omdat alles bij haar dus heftiger binnenkomt. Ik zeg niet dat jouw zoontje ook hoogsensitief is, maar wellicht is het t waard om er wat over te lezen. Voor ons vielen er heel veel dingen op zijn plek.
Schaam je ook niet voor corrigeren in het openbaar hoor. Iedereen met een peuter denkt “ been there done that” en de rest.. who cares. Heb m’n driftige peuter weleens in de jumbo geparkeerd naast de koeling met melk. Als je blijft toegeven heb je straks een wilde kleuter .. en hoe ouder ze worden.. hoe ongepaster dit gedrag is. Ik heb 6 kindjes en de jongste… die moet even van dr koninginnenstoel af. Die is natuurlijk “de baby”..voor iedereen hier is ze “de baby” en de kinderen rukken het speelgoed nog weleens bij elkaar uit de handen zodat “ de baby” het krijgt. Nou tis een terror hoor; 2,5 jaar, 86 cm hoog.. 12 kg zwaar maar ik zet dr regelmatig 2x per dag in time out. Ze kan ook zoooo claimen “ mama jouw, mama jouw, mammaaa jouwwwww” en dan wil ze opgetild en wee je gebeente als je dr laat staan met haar armpjes omhoog . Maar ben er klaar mee hoor.. deze dame is geen baby meer 😜 en jouw kereltje ook niet. Zoals Nog-Even zegt; stel grenzen. En ja .. ze gaan onderhand kotsend in time out staan. Maar wangedrag is wangedrag. Zorg dat je duidelijk hebt verteld welk gedrag er moet stoppen of time out. En bedenk vast.. als je dit ( zoals het nu gaat) blijft doen.. heb je er straks 2. En doe gewoon ff dingetje voor dingetje dus niet alles tegelijk. Wat is hetgeen wat eerst moet?. Gaat dat goed, dan pak je bv het bedritueel. Succes 😉
Er zijn ook wel verschillen qua temperament tussen kinderen, dus het helpt dan niet om te vergelijken met kinderen van familie of vrienden, je voelt je er alleen maar slechter en meer alleen door. Een kind komt niet met een handleiding, het is heel erg zoeken. Mijn oudste heeft ook wel temperament. Dan is het moeilijker om consequent te zijn, omdat je niet altijd een strijd wil. Maar het helpt wel op langere termijn. Eens ze wat kunnen praten en emoties leren verwoorden gaat het ook beter.
Fijn je reactie, ik denk namelijk ook dat ons zoontje gefrustreerd is doordat hij nog niet praat en zich misschien niet altijd begrepen voelt.
En idd wat je zegt. Bij een derde driftbui vind ik consequent zijn moeilijker. Zeker als ik alleen met met ze..
tempramentvol is hij ook zeker. Lichamelijk heel ver en behendig vanaf jonge leeftijd. Wil ook daarin nergens hulp.. bijvoorbeeld alleen de trap af willen. Hand wordt weg geduwd want hij doet het zelf wel..
Ik heb het gevoel dat hij bepaald (en ja dat komt door mij en papa, wat wij toe laten).
Hand in jullie eigen boezem steken en consequenter zijn. Dat slapen hangt er gewoon compleet los van en vind ik nul toegevoegde waarde op de rest, want kies je voor je rust daarin kies je ook voor een stukje slaap voor iedereen.
Klopt we hebben daarin voor rust gekozen, reden dat ik dit benoem is omdat ik ook in die zin vind dat hij heeft “bepaald”. Ondanks dat we hierdoor allemaal rust hebben..
Daarin zal je de leiding moet nemen. Dat iets nu gaat zoals het gaat betekent niet dat je niet iets kan aanpassen. Maar bereidt dit dan heel goed voor. Dus echt voorbespreken. En uitleggen waarom hij in z’n eigen bed gaat inslapen. Niet te bang zijn voor verandering of opstand van je kind. Wij hadden een peuter die steeds halverwege de nacht rond 3 u naar ons bed trippelde.. zagen we soms pas in de ochtend. We hebben met stickers gewerkt: elke ochtend tot half 6 in eigen bed blijven was een sticker. Zo aangeleerd dit nieuwe gedrag. En ik heb haar echt wel vaak terug moeten brengen. En er werd veel in de strijd gegooid door haar. Maar als je doet wat je zegt en daaraan vasthoudt, word jij voorspelbaar en weet je kind dat er niet te sollen valt. En dat , hoe vervelend ook, het echt zo gaat zoals mama zegt.
Het is wat je zelf belangrijk vind op aanvulling hier beneden.
Ik slaap wel samen (dochter is 2) en ze mag gewoon van tafel als ze niet meer wil, maar ik en papa blijven zitten. Mijn dochter krijgt ook wel eens een driftbui als ze de koekjes of hagelslag heeft gevonden die mijn andere kinderen niet hebben opgeruimd en ik het afpak, maar de meeste dingen zijn wel duidelijk voor haar.
Meer duidelijkheid, meer consequenties, voel je daar absoluut niet schuldig over want je peuter gaat zo echt de grenzen opzoeken terwijl je het nu misschien al zwaar hebt.
Zo denken wij ook, als je klaar bent mag je van tafel maar wij zijn nog aan t eten. Helaas is dit 9vd 10 x aanleiding voor n driftbui.
Mijn zoon heeft niet weleens een driftbui, hij heeft er elke dag, meerdere per dag. Dat is voor mij anders dan weleens een driftbui. Maar ik geliof wel dat een groot deel aan mijn consequentheid ligt..
Zie mijn eerdere reactie over PDA. Bij PDA werkt 'hard' consequent zijn niet, dat zorgt alleen maar voor extra driftbuien. Dan moet je het slim spelen. Zodat hij het gevoel heeft dat hij de regie heeft, maar uiteindelijk toch jouw ding gebeurd. Beetje bedekt consequent dus :)
Als je je eigen stukje leest, zou je kunnen concluderen dat je niet een lastige peuter hebt, maar dat hij het lastig vindt dat jullie geen duidelijke grenzen stellen. Je ziet nu wat het doet wanneer je niet op jonge leeftijd begint met opvoeden. Wordt alsjeblieft duidelijk. Gooi je onzekerheid de deur uit en vindt het alleen zielig dat jij hem niet de grenzen geeft die hij nodig heeft... Stop met telkens de gemakkelijkste weg te kiezen en leer hem wat hij moet leren. Dat is opvoeden: grenzen, consequenties en in je eigen bed slapen. Hij kan dat echt aan. Als jij hem een fijne toekomst gunt, help je hem daarmee. En ja, dat kost moeite. Dat hoort erbij. Zet 'em op!!💪
Jup.. hij heeft enorm veel duidelijkheid en structuur nodig. Nu bied ik hem dat mijn insziens wel, maar kies bij een derde driftbui van de dag idd misschien voor de makkelijke weg. Ga proberen daar sterker in te zijn. Tnx !
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen