Ons meisje werd rond 34 weken op p40 gemeten en afgelopen week met 35+5 leek ze ook gemiddeld (alleen het buikje werd toen opgemeten omdat ze al zo laag lag). Alleen wegens minder leven voelen met 36+1 aan de ctg gelegen en toen wilde de verloskundige ook nog een groei echo doen. Eerste meting kwam uit op p14 en toen een andere, meer ervaren verloskundige de meting deed, kwam ze uit op p27. Kortom, nogal verschillend en verwarrend. Blijkbaar is ze tijdens de 20 weken echo op p35 geschat, dus wel iets groter dan nu.
Sindsdien heb ik iedere dag een ctg gehad. Sinds gisteren voel ik zelf ook weer voldoende leven gelukkig. Maar ze willen wel de groei weer opnieuw meten (+ doorbloeding) en hebben het al gehad over eerder inleiden. Ik ben nu 36+5.
Aan de ene kant denk ik, ik ben zelf klein, dus een klein meisje vind ik niet vreemd. Maar de groeicurve lijkt wel wat af te buigen. Ik weet dat metingen op dit termijn lastig zijn, dus hoe serieus kan ik dat nemen. In hoeverre valt dan te stellen dat de groeicurve echt afbuigt. Ik ben er een beetje van in de war de afgelopen dagen. Wisselend van relaxed naar me toch zorgen maken. Ik hoor later deze week pas meer.
Wat is jullie ervaring hiermee? Zal er vaak toch voor inleiden worden gekozen? Of is het vaak ook zorgen om niets?
Ik zou mij afvragen of ik mij zorgen maak als moeder zonder de informatie van de artsen. En als het antwoord daar ja op is dan zou ik daar actie op ondernemen. Onnodige stress is nog veel erger voor de zwangerschap.
Lastig hè. Dat meten blijft vaak een dingetje, en heel vaak hoor je dat ze ernaast zitten.
Bij mij hebben ze beide keren heel goed gemeten en geschat, bijna tot op de gram nauwkeurig. Bij de tweede zeiden ze bijv. dat hij waarschijnlijk nét onder de 4 kilo zou zijn als hij met 38+3 (dan zouden ze inleiden) geboren zou worden. Hij woog 3986 gram 😊
Als ze je placenta goed in de gaten blijven houden dan zou ik de groei verder loslaten als ik jou was. En daarnaast: volg altijd je onderbuikgevoel. Als je minder leven voelt moet je altijd bellen.
Die groeiecho's schieten alle kanten op en vaak klopt het voor geen meter. Alleen al jou ervaring dat op 1 dag er 2x gemeten wordt en er iets compleet anders uit komt. Ik zou me er geen zorgen over maken. Natuurlijk als er uit zo'n echo komt dat je kindje veel te klein (p1) is dan is er misschien wel meer aan de hand, maar deze waarden zijn mooi en liggen prima in de gezonde waarden. Lijkt me geen reden tot inleiden. Heel veel sterkte met de laatste loodjes, en ik hoop dat je je zorgen los kunt laten!
Dankjewel, ik maak me geen grote zorgen maar soms ga ik wel weer twijfelen. Vooral omdat de meting eerder dus groter was. Maar ik zal moeten afwachten wat de volgende meting zegt en of het rond diezelfde p waarde blijft of verder afbuigt.
Voor nu wordt de groei gewoon goed in de gaten gehouden. Als uiteindelijk blijkt dat je kindje beter af is buiten de buik dan in de buik, wordt je kindje gehaald. Eerder niet hoor en uiteraard alles in goed overleg met jou en je partner.
Vind dat inleiden daarvoor niet echt nodig maar wii zijn geen artsen.
Lijkt wel of tegenwoordig om elk iets ingeleid moet worden.
Ik 2 jr geleden ook ingeleid vanwege afnemende groei .
Inleiding was kloten en toen ze geboren was zaten ze er een kilo ernaast dus was niet aan afnemen maar juist toegenomen haha dus inleiding was vanwege afnemende groei volstrekt onnodig achteraf.
Als het hun advies is dan zou ik het wel doen maar echt vertrouwen in de metingen heb ik het niet hihi.
Ze werd geschat op 2150 gram en ze was 3090 toen ze geboren werd 2 wkn later met inleiding .de groei zou 44 cm zijn en was met geboorte 51cm
Zou me niet al teveel zorgen over maken . Maar wel goed dat ze het netjes in de gaten houden .
Als het natuurlijk kan zou ik echt daarvoor kiezen. Desnoods nog erover hebben met de verloskundige of gynaecoloog.
Nog eventjes en dan heb je de kleine bij je hihi dan weet je het pas zeker of de metingen klopte of niet hihi tot die tijd gewoon lekker genieten van je zwangerschap nu de baby nog in de buik zit .
Niet mijn eigen verhalen maar in de kennissenkring:
Baby 1: vanaf 20 weken afbuigende groei. Te klein hoofdje en te kleine 'kleine hersenen'. Vaak echo's gehad, ene keer grotere afwijking dan de andere keer, eerst zou ze met 38 weken ingeleid worden, was toch niet nodig, kon wel met 39 weken. Geboren met 39 weken, 2900 gram. Niks geks aan. Was inleiden nodig geweest: nee.
Baby 2: afwijkende groei vanaf 35 weken. Elke week gecontroleerd. Was klein, maar zolang ze het voelde bewegen hoefte ze het niet te halen. Met 41 weken was ze er klaar mee en heeft ze gevraagd om inleiden (andere kindjes bleven ook zitten tot 42 weken, dus een inleiding werd het waarschijnlijk toch). Geboren met 41 weken en 2600 gram. Veelste klein! Geen goede placenta achteraf (wel gecontroleerd), en het kindje was zichzelf aan het opeten. Op de vraag waarom ze het kindje niet eerder gehaald hadden was het antwoord: we halen er al zoveel te vroeg.
Dus.. niemand weet waar je goed aan doe. De ene keer lijkt het mee te vallen, de andere keer valt het mee.
Overigens hoor ik niet alleen maar horrorverhalen over inleiden hoor. Nooit meegemaakt zelf, maar de twee van de verhalen hierboven vonden het beide gemakkelijke bevallingen. Waren geen eerste kindjes.
Mijn persoonlijke ervaring (met een kind dat juist 'te groot' was) is dat ze heel snel inleiden. Uiteindelijk ben ik ingeleid met 41 wk en heb een heel gemiddeld kind gekregen. Een ingeleide bevalling vond ik helemaal niet fijn. Achteraf gezien had ik het nog wat langer moeten afwachten, voor m'n gevoel hebben ze richting inleiden gepusht.
1 meting op 1 moment waarbij er ook nog zo’n verschil is zegt nog niet zoveel. Want wat je al zegt het is niet exact te meten. Tis belangrijk dat ze placentafunctie goed checken en dat ze nog 1 of 2x meten dan weet je pas meer. P40 naar p27 is met meetmarges nu niet echt schokkend nog lijkt mij ..
Ja dat vind ik dus verwarrend. Twee verschillende metingen, maar wel allebei kleiner dan eerder. Maar het woord “inleiden” is nu al een paar keer gevallen dus daardoor ga ik toch denken, moet ik me ergens zorgen om maken.
Ik vind ze tegenwoordig echt bizar snel inleiden roepen. Moet zeggen dat ik zelf geen bijster positieve ervaringen heb met hoe nauwkeurig de metingen zijn. Inleiden doe je echt alleen bij risico vind ik. Ik zou persoonlijk dus nog een meting willen hebben op een ander tijdsmoment (kan net nu weer een spurtje maken wie zal het zeggen) en de meetmarges willen weten. Uiteraard mits placentafunctie verder nog als goed wordt ingeschat en er niet minder leven is. Zie zoveel om mij heen dat ze roepen dat er iets is terwijl er niks blijkt te zijn. Ook zie ik dat ze alles onder een p50 al spannend lijken te vinden. Op die termijn inleiden wil je echt wel weten of er enige nood is lijkt mij..anders kan je namelijk ademhalingsproblemen krijgen etc. Ook risico vacuüm is veel groter bij vroeg inleiden volgens studies. neem aan dat je een vervolgafspraak hebt waarop ze checken?
Klopt, ik heb deze week weer een groeiecho waarbij ze de doorbloeding ook nogmaals controleren. Dus het zal afhangen van de groei meting dan. Maar ik vraag me ook af hoe nauwkeurig de meting nu nog is en of ik daarop kan vertrouwen. Ik wil niet zomaar ingeleid worden natuurlijk…
Daarom heb je altijd een extra meetpunt over de tijd nodig. Hier een baby geschat op 3800 gram. Kwam amper 3 kilo uit en fikse foetale nood bij bevalling. Andere baby werd 3200 gemeten, beiden meerdere groei echo’s, kwam 4 kilo uit. Mijn voorgevoel klopte, de metingen niet. Maar .. ik heb ook een doodgeboren baby gezien bij 39 weken bij beste vriendin. Niet dat daar iets aan te voorkomen was, placenta functioneerde ook gewoon. Maar maakt dus wel dat ik vind dat bij minder leven je echt goede checks moet hebben. Liever 1x teveel. Dus fijn dat ze je opvolgen, wacht dat eerst maar eens af. Als dat gewoon p27-p40 blijft zal het best prima zijn..
Ja, afgelopen vrijdag. Dat zag er goed uit. Maar ik krijg daar ook weer een herhaling van. Ctg’s zijn goed, dus het hangt echt af van wat de groei nu doet.
Mijn jongste dochter zat op de p90 en boog af naar de p40. Mede door mijn hartafwijking, de schouderdystocie bij de middelste en de afwijkende groei dan, werd er besloten tot inleiden. Uiteindelijk is ze met 38.3 weken geboren met een gewicht van 3680 gr en 48 cm. Ze was iets kleiner dan de andere twee maar prima op gewicht. En toch ben ik blij met de inleiding. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik het niet had gedaan en het was anders afgelopen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (30) Verversen