Ondanks dat mijn kinderen niet meer heel klein zijn, ben ik na kinderbedtijd Total loss. Hoe lukt het jullie om energie over te hebben en niet meteen na kinderbedtijd zelf ook om te vallen? Mijn kinderen praten ècht veel en continu. Ik wil ze niet altijd afkappen, ze zijn lief en vol fantasie, maar willen voor alles publiek. Veel prikkels. Hoe houden jullie je batterij opgeladen?
Bedankt allemaal voor die lieve reacties! En wat fijn die herkenning: ik hoor nu voor het eerst dat er meer mensen dagelijks om 20.00u in slaap vallen. Lijkt wel of iedereen in mijn omgeving daarna nog vanalles kan: afspreken, sporten, de was doen.. Die tips van de ketting / de koffiemok neem ik mee! Kinderen mogen ook leren dat mama nu even niet mee doet. Ik heb heel lieve kinderen hoor, mijn jongste is eigenlijk de makkelijkste. Maar toch, soms denk ik "waarom wou ik ook alweer een groot gezin"? Ik voel me schuldig om m'n gedachtes want ik hou echt super veel van m'n kinderen. Maar mijn draaglast lijkt groter dan m'n draagkracht ofzo.. ik weet soms niet meer welke invloed ik daar nog op heb.
Lukt mij niet, dus ik heb die strijd opgegeven. Om 20u ga ik naar bed. Meestal slaap ik dan om half 9. Nu heb ik er wel één met ADHD en autisme, die éxtra veel energie vraagt, en daarnaast een kleuter die iedere dag om 5 uur wakker is en dan (indien wij nog slapen) de snoeppot leeg gaat eten, de hond gaat verstoppen onder 46 fleecedekens 🙄 of gaat proeven van bleekmiddel. Dus ja ... vanaf een uur of 4 sta ik al 'aan', om te luisteren of hij niet door het huis aan het sluipen is. Dan vind ik half 9 slapen niet gek. Vanavond blijf ik wel tot half 10 op voor Wie is de Mol 😁
Ik vond 3-4 jaar het pittigst tot nu toe. Ze zijn groot genoeg om de hele dag wakker te zijn, en klein genoeg om je nog de hele dag nodig te hebben. En dat gebabbel inderdaad 😅 Maar echt total loss was ik niet aan het einde van de dag. Ik stond niet de hele dag tot hun beschikking. Ze moesten van mij echt wel zelf spelen. Ik had sowieso mijn heilige koffiemok, als mama koffie drinkt dan doet ze niet mee. En soms nam ik ze mee met huishoudelijke klusjes om ze bezig te houden, en soms bewust juist even niet om rust voor mezelf te creëeren. Ging ik even boven de was opvouwen ofzo. Vaak als je uit zicht bent, gaat het best even, dat zelf spelen. Daarnaast helpt het ook als je de praktische dingen (zoals de was en de boodschappen enzo) en de mental load (zoals carpool, verjaardagscadeautjes, nieuwe kleren, tandarts enzo) goed verdeelt met je partner. Je hoofd zit op een gegeven moment gewoon vol, en je handen ook. Werken was ook heerlijk voor rust in mijn hoofd, af en toe even uit die mama modus en constant aan staan voor de kinderen. En naar de wc zonder dat er eentje aan de deur met je staat te praten 😅 Regel in de week af en toe een moment voor jezelf. Een sportles, een wandeling buiten met een luisterboek of podcast, een uur in bad liggen weken, bij een vriendin op de koffie, wat dan ook.
Vanaf groep 2 vond ik het al makkelijker, na school vaak met vriendjes afspreken, beter in zelf kunnen spelen. En vanaf 6 jaar steeds meer zelf buiten spelen. Ze zijn nu 7-10 en op dagen als deze met lekker weer zie ik ze de hele dag bijna niet. Dan waaien ze binnen als ze dorst of honger hebben of naar de wc moeten. Dat is zowel heerlijk als ook een beetje saai 😂
Ja, zo doe ik t ook zoveel mogelijk met mijn peuter. En ik begin te merken dat het tijd wordt voor de basisschool. Nog 3 maanden, haha… En de leeftijd die jouw kinderen nu hebben is idd heel fijn: steeds zelfstandiger, maar nog wel lekker begrenst en de avonden nog voor jezelf. De tienerleeftijd vind ik zelf ook ontzettend leuk (en wij mogen ons in onze handen knijpen met de tieners die wij hebben), maar die avonden en het overzichtelijke mis ik soms, hoor. Er zit nog weinig voorspelbaarheid in wanneer ze thuis zijn en mee-eten, haha.
Herkenbaar! Ik heb 3 (bijna)tieners én een peuter die over een paar maand 4 wordt. Rust en stilte is ver te zoeken, want waar ik vroeger de avonden voor mezelf had toen de drie oudsten nog jong waren, gaat de oudste regelmatig later naar bed dan ik. De jongste kletst me overdag de oren van het hoofd en de oudste wil vaak om een uur of 22 nog een uitgebreid gesprek voeren. De peuter is nog vrijwel iedere nacht wakker, dus mijn man en ik hebben nog steeds gebroken nachten.
Het is wat het is. Acceptatie en proberen te genieten van de kleine dingen is voor mij de sleutel. Genieten van een bakje koffie, 2x per week sporten en soms op zondagmiddag een middagdutje.
Op het moment dat mijn man 's avonds weg is kruip ik vaak ook gewoon in bed als de kinderen gaan slapen (ze slapen helaas niet voor 20.00 uur). Verder toch iets van tijd proberen te creëeren voor jezelf.
Ik denk dat het er gewoon bij hoort. Ik vind het helemaal niet raar dat ouders aan het eind van de dag geen tot weinig energie over hebben. Komt wel weer :-).
Hier ook. Ik raak soms ook overprikkeld door gebrek aan rust en heel slechte nachten. En een driejarige is heel intensief. Wil alles zelf kunnen maar nog veel hulp nodig. En wil alles delen qua verhalen en fantasie, ook erg genieten en gezellig maar ook intens De tip van de ketting is wel mooi. Meestal vraag ik mijn man om even over te nemen als ik voel dat ik echt over mn grens ga. Wij liggen ook vaak vroeg in bed.. meestal als de nachten beter gaan, stijgt direct het energieniveau 👍
Zo herkenbaar! Het was bij mij zo erg dat er echt iets moest gebeuren. Ik heb dit bedacht, voor mij werkt het.
Maar als het wat veel voor me wordt, of ik denk beter neem ik even pauze, zodat ik vanavond ook nog een beetje batterij heb. Dan pak ik mij Hawaï ketting en doe die om. Ik zeg dat tegen de kinderen: “mama heeft even rust nodig, zodat ik straks weer lekker met jullie mee kan doen, dus nu alleen storen als de koning langs komt” . Dat laatste staat gelijk aan belangrijke dingen. En dat leerde ze gauw genoeg. Ik heb ze dit geleerd toen ik niet bekaf was en er vol voor kon gaan (zodat ik nu er wat aan heb). Als ze riepen: rende ik op ze af “waar is de koning? Ben ik op tijd? Is mijn jurk glad?” . Meestal hadden we dan een gesprek dat dit niet heel Koninklijk was. Maar soms wel, zoals wanneer ik billen moet vegen (dat heet nu het koninklijk poepje).
Als ik overprikkelt ben, doe ik hem om. En dan weten ze het. Even niet naar mama. Zodra ik hem uit doe, mama ik heb net zoiets leuks gedaan! Wil je kijken. Zo krijg ik rust, terwijl ik er wel ben en een oogje in het zeil kan houden
Eerst vond ik het zielig voor de kids, maar nu niet. Zo leren ze wat grenzen zijn. Dat mensen het ene moment een andere grens hebben dan het andere. Dat je voor jezelf kunt opkomen en jezelf kunt beschermen. Ik heb ook al Een keer gehad dat mijn dochter de ketting kwam brengen 🥹. Mama volgens mij heb je even rust nodig
Ik had dit met mijn koffie, mijn kinderen wisten al vroeg: als mama koffie drinkt dan doet ze niet mee. Die mok pakte ik soms ook leeg er bij, want even zitten met die mok betekende even rust.
Ehm.. in sommige periodes van je leven is dat niet mogelijk. Is je ijzer / ferritine wel goed? Mijne was blijkbaar schrikbarend laag en ik begin nu na 4 maanden een klein beetje iets te merken. Ik dacht altijd moe? Ja .. soort tweede natuur.. dacht er niet superveel last van te hebben. Maar nu merk ik toch verschil.
Dit heb ik ook! Ze willen ook nog steeds dat ik bij ze blijf als ze gaan slapen, dus een half uur in een donkere kamer zitten werkt ook niet heel erg mee om me nog wakker te houden 😂 ben echt gesloopt om 8 uur, moet dan nog het een en ander beneden doen (vaatwasser uitruimen, een was ophangen, keuken dweilen) en ben blij als ik dan om 10 uur zelf naar bed kan. 🥲
Ja, dit werkt voor mij ook heel goed! Als ik wanneer de kinderen op bed liggen even ga wandelen heb ik daarna veel meer energie. Op de bank val ik snel in slaap!
Ik heb het momenteel ook en mijn jongste is 9😬 Maar mijn nachten zijn niet zo best, bijna elke nacht staat er een kind naast mijn bed vanwege een nachtmerrie...en daarna slaap ik niet meer... Gisteravond ben ik heul vroeg gaan slapen en vandaag had ik opeens weer energie en zin om iets te doen... Wat verrassend😁
Ik vind 3 echt nog een intense leeftijd 😅 en je hebt niet alleen een 3 jarige, de andere 2 zijn al een stuk zelfstandiger, maar dat betekend niet dat ze geen zorg en aandacht meer nodig hebben.
Lijkt mij gewoon heel normaal.
Ik trek mij vooral op aan de avonden even rust. Maar echt opladen doe ik al 5 jaar niet meer 🥲
Ik lees dat je jongste bijna 4 is, dan praten ze echt de oren van je hoofd af.. ik deed meer dingen voor mezelf, helemaal alleen, daar laadde ik van op!
Heel eerlijk vind ik alles wat nog geen tiener is jong en vraagt nog best wat energie in jouw geval de jongste twee. Dus dat je op bent is niet gek. Maar ik zou voor ook rustmomentjes in huis kiezen als ze al thuis zijn, stiltehoekje of stiltemomentjes.
Ik merk hier dat mijn energie (logischerwijs) met mijn zesjarige ook niet oneindig is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen