Grapje, tuurlijk slaan we haar niet terug. Maar wat doen jullie? Wanneer je kindje meteen gaat gillen, slaan/stampvoeten als ze haar zin niet krijgt? We doen iets verkeerd, dat kan niet anders. Maar wat? We blijven kalm, spreken haar respectvol maar streng toe als ze een zenuwinzinking heeft, proberen af te leiden, haar te laten lachen, kortom: we zijn een wandelend circus geworden. Hoe hebben jullie dit gedaan en belangrijker: zeg me dat dit een fase is..
2 minuten in de hoek zetten en daarna sorry laten zeggen en uitleggen dat we dit gedrag niet meer willen zien. ‘Wat mag je niet meer doen?’ Afsluiten met knuffel en kus en dan is het weer goed! In begin werd ze hysterisch in de hoek maar nu kalmeert ze. Dochter is bijna 3 jaar oud!
Wij praten veel met onze dochter, echt veel. Daar heeft ze vanaf kleins behoefte aan. Ik leg haar dingen uit, zeg haar dingen vooraf. Ze snapt en praat veel. Ook als kids nog niet praten, snapPen ze meer dan je denkt. scheelt enorm veel ergernis vanuit haar kant.
Duidelijkheid en structuur, ik ben niet zo van de vrije opvoeding en dit soort gedrag negeren.
Als ze hier slaan of schoppen mogen ze gelijk in de hoek zitten. Ik accepteer op geen enkele wijze geweld. Omdat we hier juist zo consequent in zijn, gebeurt het dus ook zelden.
Op die leeftijd pakte ik het handje vast zei duidelijk nee dat mag niet en dan zette ik ze aan de andere kant van de kamer met wat speelgoed zodat ze uit de Situatie waren.
Vanaf twee jaar kregen ze twee keer een waarschuwing en bij de derde keer op de trap. En zoals al word gezegd: bij de ene is een strenge waarschuwing genoeg, de ander gaat door tot ie op de trap zit. Het is even uitproberen
Ik denk dat het per kind verschild wat helpt. Bij mijn oudste was een strenge blik en een boze stem al genoeg om hem te laten stoppen. Maar mijn jongste nu bijna 2 ziet het als een spelletje en gaat dan expres met dingen gooien, ergens tegen aan slaan waarvan hij heel goed weet dat het niet mag en dat hij op die manier dingen kapot maakt. Wij waren en zo klaar mee en sinds kort hebben wij hier de gang geïntroduceerd als hij expres dingen kapot maakt omdat hij iets niet mag. Boos zijn mag hij best, dat ben ik ook wel eens. Maar ik accepteer het gewoon niet als er gelsagen, gegooid, of dingen kapot worden gemaakt, hoe klein ze ook zijn, dat ga ik dan niet negeren .
Ik ben me gaan inlezen over de emotionele ontwikkeling van peuters .. dat zorgde er bij mij wel.voor dat ik er goed mee om ging .. het is wel belangrijk dat je snapt waarom kinderen iets doen zoals ze doen :-)
Mijn zoontje doet het vaak wanneer hij te druk in zijn hoofd is en het hem allemaal niet meer lukt in zijn hoofd. Natuurlijk laat ik hem niet slaan, maar ik bied hem iets anders aan. Met pittenzakken gooien helpt regelmatig, borstvoeding geven ook, vragen wat er is werkt af en toe ook, vertellen dat hij beter kan aaien. Verschilt per keer een beetje, maar hij bedoelt het niet verkeerd. Ik heb het idee dat het onmacht bij hem is. Vaak krijg ik daarna een heerlijke knuffel van hem. Wanneer ik te geïrriteerd reageer (meestal heb ik dan honger 😅), escaleert het alleen maar en ligt hij uiteindelijk op de grond te huilen. Dan kost het meer tijd en moeite om hem te helpen weer beter in zijn vel te zitten.
Absoluut een fase, maar wel eentje die voor jullie en jullie kindje lastig is. In deze ontwikkelingsfases worden ze nog overspoeld door sterke emoties. Dit is nieuw voor ze. Ze kunnen er geen woorden aangeven en belangrijker, ze weten nog niet wat ze hiermee moeten. Dus ze “proberen” verschillende technieken uit. Zoals iemand anders hieronder zei kijken kinderen technieken af, hoe gaan anderen hiermee om? Probeer ze een beetje te begeleiden door dit proces. Probeer er woorden aan te geven, maar laat de emotie er ook zijn. Laat merken dat het oke is om boos of verdrietig te zijn, maar bekrachtig negatief gedrag niet. Anderen slaan of dingen stuk maken heeft consequenties en is geen acceptabele techniek om met je emoties om te gaan.
Ja en mijn ervaring is dat meisjes nog pittiger zijn hierin en het ook langer kunnen volhouden. Ik telde ook wel tot 3.. hielp ze me mee tellen 🙈 maar heel duidelijk zijn en korte metten werkt wel het best. Succes, soms echt niet leuk
Ik liet ze gewoon uitrazen op een plek waar ze zichzelf geen pijn konden doen. Zeker niet terugslaan. Mijn ervaring is dat kinderen reageren zoals ze behandeld worden. Waar heeft ze dit vandaan aangezien jullie zeggen zelf niet terug te slaan? Kdv? Onze zoon is 1x gebeten op school en heeft dit toen een tijdje gedaan. Wij hebben er nauwelijks aandacht aan gegeven en ingegrepen voordat hij op het punt van bijten kwam
Probeer haar gewoon eens niet af te leiden en alles uit de kast te trekken. Als ze zo’n inzinking heeft, laat haar dan. Deze emoties mogen er zijn en horen bij de ontwikkeling. Een kind is niet altijd voorbeeldig en lief, dat zijn wij zelf ook niet. Hoe zou jij het vinden als je écht boos of verdrietig bent dat iemand jou van je emoties wil afleiden en vind dat die emoties er niet mogen zijn? Voor haar is haar wereld zo klein, dat het voor haar heel erg is als zij haar zin niet krijgt in iets, dit moet ze nog leren. Kortom; spreek uit tegen haar dat je haar snapt en dat ze even boos mag zijn. “Mama en papa snappen dat je boos bent, omdat je geen koekje mag, je mag even boos zijn”. Negeer het verder en maak er niet een heel circus van. Is ze klaar met haar bui, geef haar een dikke knuffel en zeg bijvoorbeeld “wat was je net even boos he?” Kijk maar eens wat dat voor effect oplevert.
Dit! Benoem het gevoel, maar laat haar lekker boos zijn. Slaan mag niet, maar misschien kan ze op een andere manier uiten dat ze boos is? Kan ze proppen maken van papier of krassen met een pen? Geef haar in ieder geval wel een manier mee om wel om te gaan met haar frustraties. Want hoe frustrerend is het dat je niet weet wat je wel mag met je boosheid? Dat je alleen maar hoort 'je mag niet slaan!', maar wat dan wel?! Ik ben zooooo boos, wat mag ik doen?!
Ja, het is een fase! Streng toespreken is prima en dan verder negeren. Negatieve aandacht is immers ook aandacht. En verder, op de momenten dat ze rustig is, voldoende tijd en ruimte voor positief contact.
Het is een fase. Vooral negeren en consequenties, gedrag ombuigen en vooral gewoon lekker lief hebben. negatieve aandacht vinden ze in die fase ook erg leuk dus let daar goed op.
Ik kreeg gisteren een knal in het gezicht van mn 2 jarige dochter, ze deed het op de opvang ook al steeds die dag. Normaal is ze niet van het slaan, maar misschien net weer even een fase of niet lekker ik haar vel (dochter klaagde ook al 2 dagen over buikpijn) ik vertel haar duidelijk dat dit niet mag en ze mag even op de gang zitten, na 2 minuten haal ik haar weer op en knuffelen we.. Verder niet teveel aandacht aan besteden.
1x rustig en vriendelijk toespreken dat wat ze wil niet gaat gebeuren. Maakt ze er een drama van, niet aan toe geven. Dit is een machtsspelletje. Kijken hoe ver ze kan gaan. Consequent blijven en negeren. Geen circus van maken want dat maakt het alleen maar interessanter voor haar.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (35) Verversen