3,5 jaar is mijn dochter en wat vind ik het een rotleeftijd. Na tich keer waarschuwen zit ze nu huilend en tierend boven op haar kamer. Niks is meer goed, thuis is alles stom, ik ben stom en haar zusje moet het ontgelden Meerdere malen per dag heb ik een conflict met haar. Gaan we de hort op dan is er niks aan de hand, heb ik een leuk en gezellig meisje. Ook bij de opvang merken ze niks aan haar en is ze vrolijk en luisterd ze goed. Maar thuis vliegt ze tegen de muren omhoog. Ik vind de dagen met 2 kindjes thuis momenteel ook echt niet leuk meer. Ik kan namelijk niet altijd maar opzoek gaan naar entertainment buiten de deur. Ik heb ook huishoudelijke dingen om te doen thuis en haar hele dagen koest te houden met een tv zie ik ook niet zitten. Hebben meer mama's zo'n periode gehad met hun kind en wat kan ik doen om de sfeer hier thuis te verbeteren behalve de hele dag haar entertainment zijn? Ik weet het soms af en toe niet meer en kijk haar bijna naar school ipv dat ik nog even geniet dat ze thuis is. Voel ik me dan ook weer schuldig over.
Ik zou een jaar geleden ook gezegd hebben “laat haar gewoon maar op de gang tieren tot ze rustig wordt”. Maar ik herken mezelf en mijn kinderen hier heel hard in (van toen). Als je zegt dat het thuis een ramp is en ze zich buiten of bij anderen voorbeeldig gedraagt, dan denk ik niet dat ze grenzen aan het uittesten is. Het lijkt mij meer dat ze buiten iets krijgt van jou wat ze thuis niet krijgt. En je zegt het zelf: jij bent thuis bezig met huishouden terwijl zij (negatieve) aandacht vraagt. Terwijl jouw aandacht buiten op haar gericht is. Dit wil ze thuis ook.
Ik maakte het vroeger ook zo moeilijk en dacht dat de kids verwachtten dat ik hen echt ging entertainen met speeltjes. Dat kon ik niet, want ik was bezig met huishouden. Dus werd gefrustreerd van hun negatieve aandacht en constante geruzie tussen elkaar. Het was elke dag een strijd en iedereen werd meerdere malen op de gang gezet om af te koelen. Tot ik op een bepaald moment dacht “het huishouden kan ik ook doen wanneer zij slapen”. Wanneer ik nu zie dat ze tegendraads doen of elkaar constant in de haren vliegen, gaan we allemaal samen even in de zetel liggen, zetten we iets op om te kijken en gaan we lekker knuffelen, kietelen, praten over hun dag… na een kwartier zijn zij gekalmeerd, ben ik gekalmeerd en gaan ze zelf weer rustig verder spelen. Als ze dan toch eens elkaar weer in de haren vliegen, dan staan ze alsnog meer open om te luisteren als ik er wat van zeg
Eh... Stop met entertainen, begin met moeder zijn. Zorg voor uitdaging en oefen met uitgestelde aandacht. Dan zit ze maar een keer boos op de gang, ze moet leren aanpassen.
Hier gebruikte ik veel van de peuterwerkjes (welke vorm is anders, welke 2 zijn hetzelfde etc.) Die zijn te vinden op Pinterest. Mooi plakboek uitgezocht samen. Dus alle werkjes werden gemaakt, uitgeknipt en ingeplakt. Ik bemoeide me er zo min mogelijk mee, maar wel motiveren en zeggen hoe knap het was als ie een werkje goed had gedaan. en trots dat ie was en liet ‘s avonds aan papa zijn boek zien. Ik hielp dan even opstarten met een werkje en kon daarna de keuken opruimen.
Ik deed bijv ook: als mama deze 2 wasmanden heeft gevouwen gaan we een boekje lezen. Breng maar je eigen onderbroeken naar je la en zoek daarna een boekje uit.
Dus kleine taakjes waar hij trots op was en dan daarna een korte activiteit samen.
Wij zoeken thuis ook niet altijd vertier op maar man man man als mijn dochter van 6 en mijn zoon van 3,5 bij elkaar in de aura komen is het hommels… af en toe ben ik ze zo zat samen .. maar ja als ze weer lief zijn ben ik het zo vergeten 😅 ik zie het maar als een proces ook zij moeten leren en ontdekken ook de stomme dingen als in ruzie maken en elkaar (helaas) daarin soms slaan of pijn doen .. natuurlijk zeg ik er wat van maar ja dan hoop ik maar dat als m’n dochter straks 10 is en mijn zoon 7,5 dat het voorbij is 🤣 .. nog even volhouden .. gelukkig zit nr 3 nog veilig in de koektrommel die kan nog geen ruzie maken hahaha
Duidelijkheid geven wat je verwacht... Ik ga nu schoonmaken, dan ga jij zelf spelen. Als ik klaar ben gaan we samen .......... doen. Dan kort uitleggen dat er een consequentie volgt als ze vervelend gaat doen, zusje gaat plagen. Ik heb slaapkamers nooit gebruikt als straf, omdat ik vind dat dit een veilige omgeving moet zijn....
Het klinkt vervelend, maar het ligt vaak niet specifiek aan het kind maar aan de reactie van ouders, ze weet Als ze vervelend gaat doen toch je aandacht te krijgen.... Misschien moet je haar toch minder gaan vermaken, ook op momenten dat je zelf niets hebt te doen aangeven dat ze zelf moet gaan spelen zodat jij even rustig thee/koffie kan drinken. Het blijft lastig, je hebt altijd kinderen die zichzelf slecht kunnen vermaken, maar je kan het ook wel zelf stimuleren om zelfstandig te spelen, en van vervelen leren ze ook... Mijn schoonzus was ook altijd met d'r kinderen in de weer en vermaakte ze ieder moment van de dag, die kinderen hebben echt nooit zelfstandig/alleen kunnen spelen.... Wees duidelijk wat je van haar verwacht, maar verwacht ook niet een grote/lange spanningsboog.
Hier was het tot op een paar weken geleden precies hetzelfde (lees mn blog maar eens 🙈) Langzaam begon ik in te zien dat niet híj degene was die problemen maakte, maar dat het begon bij mij. Ik was vreselijk moe, waardoor rond de middag ik echt óp was en zoontje en ik elkaar tot aan bedtijd in de haren zaten.
Ik heb niet mn energie ineens hervonden, maar wel de positieve energie terug ipv die negatieve spiraal.. door dus anders te kijken, extra positief te zijn naar mn kind, extra lief te zijn voor mezelf.. maar wat een enorm drama is het ook hier geweest. Waarbij ik ook vaak hoorde van anderen ‘hij is toe aan school’. Maar nu handelen we het samen gewoon een stukkk beter. Plus het helpt ook wanneer hij zn energie er uit kan gooien buiten. Dus ondanks mn moeheid mezelf toch naar buiten sjouwen..
Hoort bij de leeftijd, toe aan school. Laat haar helpen in het huishouden. Waarom zou je haar de hele dag entertainen? Laat haar haar lekker vervelen, daar worden ze creatief van. Als jij bezig bent met huishouden gewoon duidelijk zeggen; ik ga huishouden, je mag me helpen of je vermaakt je zelf. Maak het jezelf niet zo moeilijk.
Als dat zo makkelijk zou gaan dan was het de oplossing. Maar het probleem is dat het huishouden ga doen en zij haar zusje treiteren of met speelgoed gooien of andere dingen doen die ik niet goed vind. Ze vraagt dan gewoon negatieve aandacht en dus heb ik een half huishouden gedaan en mn kind 100x gewaarschuwd en van haar zusje weggehaald. Overigens zodra we op pad gaan is het het liefste kind ever en luisterd ze prima en kletst ze honderuit. Maar thuis tja...
Dan zet je haar voor straf op haar slaapkamer of op de gang… Duidelijkheid en consequenties aan bepaald ongewenst gedrag hangen. Nu krijgt zij haar zin dus want jij stopt met huishouden omdat zij dingen doet die niet mogen?
Geef haar dan iets te doen als jij aan het huishouden moet. Laat haar jou helpen. Of laat haar bijvoorbeeld kleien aan de keukentafel als jij de keuken opruimt. Bouw samen iets met duplo, geef haar een extra bouwopdracht en ga dan even stofzuigen. Of laat haar op haar kamer spelen als jij de was boven opvouwt. Mijn dochter maakt wel eens een puzzel op de overloopvloer als ik boven met de was bezig ben. Dan loop ik steeds heen en weer en kan ik elke keer de puzzel bewonderen. Dat soort dingen. Zo houd je wel een beetje contact, heeft zij een doel en kun jij aan het werk.
Mijn dochter van over een paar maanden 4 zit ook volop in “sprong”, al maanden. Herkenbaar ook van bij zoon. Waar ze zich eerst altijd wel vermaakte ligt ze zich nu vaak ondersteboven achterstevoren te vervelen. En ze maakte vaak al wel een troep maar dat is echt extreem. En elke nee is aaaaaaaaaaah! En ze eet echt niks (sowieso al geen geweldige eter maar nu echt drama, avondeten vrijwel nooit meer dan 2 happen. Gelukkig groeit ze prima en heb ik allang afgeleerd me hier druk over te maken). Ze blijft een lieverd hoor, is over het algemeen echt geen lastig kind, maar toe aan school!!
Ja dat ondersteboven achterstevoren op de bank zn eigen vervelen herken ik uit duizenden. Mijn dochter is ook echt wel een lieverd. Zeker als ik haar mee neem in de dagelijkse dingen rondom huis en tuin. Ze kletst vrolijk en helpt me mee met vanalles. Maar de momenten dat ik even iets moet doen zonder haar hulp dan weet ze het niet meer en kan ze zich niet vermaken.
Hier hetzelfde.. echter madam moet nog ruim 10 maanden wachten totdat ze naar school mag 😅. Kan bij haar wel echt merken dat het een kwestie is van verveling en niet goed wetende hoe dat te uiten. Hier helpt het af en toe om haar in bepaalde dingen zelf wat regie te geven, passend bij leeftijd. Maar ook niet altijd.. haar broertje van 10 maanden moet er soms ook aan geloven 😵💫
Er zit altijd een boodschap onder het gedrag, probeer die te achterhalen. Wat is haar behoefte? Meer gezien worden? Meer knuffelen? Meer samen doen? Ook als het niet kan (bv omdat je druk bent en even geen tijd voor een spelletje); erken haar dan in die behoefte (" ik snap/zie dat je nu... wilt"), leg uit wat er niet kan en biedt een alternatief ("we kunnen wel.../over 10 min/..).
Ja dat ze graag veel samen doet is me duidelijk. Dus daar zal zeker ook het punt liggen. Dus waar kan doen we dingen samen maar soms moet ik toch echt even aandacht aan het huishouden geven of haar zusje van 1 en dan begint het gedoe dus.
Ik denk dat je haar juist teveel vermaakt, en daar door een verwend prinsesje aan het creëeren bent wat haar zelf niet meer kan vermaken en het niet tolereert dat mama ook andere dingen te doen heeft.
Ik denk dat dat wel meevalt. Het is niet dat we super veel uitjes doen anders dan een keer naar de supermarkt en het plaatselijke speeltuintje. Slakken zoeken in de voortuin terwijl ik de stoep veeg is voor haar al een geweldige bezigheid en dat zijn dingen die we o.a. op mn vrije dag doen. Vraag me af of je daar echt prinsessjes van maakt. Kijk als je elke vrije dag doorbrengt in binnenspeeltuinen, zwembaden, dierentuinen enz dan snap ik je punt. Maar dat is echt niet zo.
Vermaken is niet perse leuke dingen doen als uitjes, maar het zit hem vooral in veel samen doen en daarmee wat minder zelf leren spelen. Dus dat ze jou nog erg nodig heeft om te spelen. Dat vind ik overigens niet een verwend prinsesje, maar het kan wel lastig zijn omdat je nou eenmaal niet altijd alles samen kunt doen. En het is op deze leeftijd ook helemaal niet gek dat ze geen uren alleen speelt hoor, maar je kunt wel werken aan meer zelf spelen. Jagen verzamelen opvoeden is inderdaad een leuk boek hierbij!
Toe aan school en uitdaging was dat hier inderdaad. Probeer wat meer verantwoordelijkheid en keuzes te geven, dan kan ze zich groot voelen en in control. Lekker veel zelf laten doen, laten helpen. Ook het brein uitdagen, met spelletjes, nieuwe uitdaging in speelgoed, etc.
Toe aan school was het hier 😉 Daarnaast had mn zoontje toen ook heel veel behoefte aan duidelijkheid. Als ik zei: mama gaat nu eerst even boven stofzuigen, als dat klaar is gaan wij een spelletje doen. Dat werkte hier het beste. Ik heb toen ook wat nieuwe spelletjes gekocht, zodat hij wel wat nieuwe dingen had om te leren.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (36) Verversen