Ik ben nu 15 weken zwanger van ons 4e kindje en heb diabetes. Normaliter gebruik ik pillen en is mijn suiker prima op orde. Met de zwangerschap mogen deze pillen niet en gebruik ik insuline. Nu ik in het 2e trimester ben aangekomen, is mijn suiker erg moeilijk onder controle te houden. Vaak last van een hypo of hyper. De arts heeft mij verteld dat dit alleen maar erger wordt naarmate de zwangerschap vorderd. Zijn er dames die ook diabetes hebben? Hoe gaat het bij jullie?
Oh ja, bij mijn andere kinderen had ik geen diabetes. Het is bij mijn zwangerschap in 2011 ontdekt en toen was het dus nog zwangerschapsdiabetes wat in 2013 is overgegaan naar diabetes type 2.
Ja met mate de zwangerschap vordert hor meer insuline jij nodig zal hebben omdat je lichaam gewoon niet genoeg aanmaakt en je suikers gaan heel raar doen de ene dag kan je prima een boterham met jam hebben en de andere schiet het van omhoog ik begon met 2 eenheden te spuiten en eindigde met 17 ofzo en was nog niet genoeg allee mocht ik toen al bevallen ik moest 4 x op een dag spuiten
Mijn bevallingen zijn trouwens ingeleid met 37.2, 38.0 en 37.5 (de twee keer voor 38 weken om andere redenen dan diabetes vervroegd: groei gaf geen aanleiding om eerder te beginnen, maar bij mijn eerste had ik vrij lang koorts waardoor haar hartslag al een week iets te hoog was en bij mijn jongste werd de afdeling verloskunde/kraam verhuisd op 38 weken en mijn jongste draaide nog als een malle en lag met de controle van 37.5 redelijk gunstig dus mocht ik meteen blijven). Ook geen heel bizar zware kinderen: met 37.5, 38.2 en 38.0 waren ze 3160, 3815 en 3420 gram.
Jeetje wat heb jij heftige zwangerschappen meegemaakt zeg! Mijn laagste mmol is 2,6 geweest en ik hoop dat het daar bij blijft. Ik voel een lage waarde inderdaad veel minder snel aankomen dan zonder zwangerschap, merk het nu pas zodra het beneden de 3 mmol is. Ook ik meet de waarde altijd voordat ik op pad ga, maar het kan snel gaan. Vaak binnen een kwartier is het al gebeurd. Het klopt inderdaad wat jij zegt Eva, dat naarmate de zwangerschap vordert de insuline behoefte toeneemt, maar juist door die toenemende behoefte, heb ik meer kans op hypo's omdat de behoefte tot nu toe niet goed in te stellen is.
Ik heb al 27 jaar diabetes type 1, dus wel anders, maar ik heb ook extreem veel heftige hypo's gehad tijdens alle drie mijn zwangerschappen (en dan heb ik het echt over 1.1, 1.6, etc). Ik was/ben altijd heel goed ingesteld geweest, altijd hba1c tussen 4,5 en 6,5 en ik heb ook als ik niet zwanger ben wel eens een hypo, maar dan voel ik het zelf heel goed. Tijdens mijn zwangerschappen was dat het grootste euvel: ik voelde het gewoon niet, dus bleef mijn bloedsuiker maar zakken. Mijn internist is een autoriteit op het gebied van zwangerschap en diabetes en zij zei ook dat ik alles goed deed, dat sommige mensen dit nu eenmaal hebben en dat als dat zo is, er niets aan te doen is. Wat ik deed was ALTIJD voordat ik de deur uit ging/de fiets op stapte/... prikken, ook als ik me super voelde. Dan nog was dat geen garantie want het kon zomaar zijn dat ik bij vertrek nog prima zat en ik na een kwartier bijna van mijn fiets af kletterde. Drama en toestanden en heel erg heftig voor mijn vriend en oudste dochter. Kind was bij mijn tweede zwangerschap nog geen twee en ze kon al limonade voor me inschenken als ze het mis zag gaan. Enorm schuldig voel ik me daarover, ik voelde me soms echt een verslaafde ouder voor wie het kind moest zorgen.
Bij mijn tweede en derde zwangerschap heb ik wel een deel van de tijd een bloedsuikersensor gehad: een sensor op min arm die contact had met een apparaatje en dat continu mijn bloedsuiker doorgaf en (en dat was vooral handig) aangaf of mij bloedsuiker stabiel was, steeg of daalde. Er zijn nachten geweest dat dat alarm maar af bleef gaan, gek werd ik ervan, en het werkte niet altijd, maar als het werkte, was het top. Nadeel voor mij was dat er een vertraging van ongeveer een kwartier in zat, dus als dat ding aangaf dat mijn bloedsuiker daalde, kon het min of meer al te laat zijn. Maar zoals ik al zei: zoals het bij mij was, is niet gemiddeld. Dit bleef trouwens zo bijna een jaar na de zwangerschap (borstvoeding). Inmiddels is mijn jongste dochter bijna 18 maanden en ik kan nu echt zeggen dat het weer zo is als voor mijn zwangerschappen.
Ik herken trouwens niet dat het alleen maar erger wordt naarmate de zwangerschap vordert: bij mij werd juist verteld dat de bloedsuiker MEESTAL vanaf 16 weken eerst stabiliseert en vanaf een week of 20 bloedsuiker juist stijgt/insulinebehoefte toeneemt. Was bij mij dus heel duidelijk niet het geval, maar de hypo's werden ook niet erger. Soms zat er wel een goede week tussen, maar er was geen week zonder incident (soms groot - afgevoerd met ambulance uit klaslokaal waar ik lesgaf/door vreemden uit de metro gevist en in ambulance gezet/kotsend flauwgevallen thuis bij wc en hand gebroken terwijl ik alleen thuis was met de kinderen - soms klein: 's nachts schokken waar vriend wakker van werd, limonade erin en weer ok). De laatste tijd vragen mensen vaak of wij nog kinderen willen en ik moet eerlijk zeggen dat mijn hoofdreden om te zeggen: ik denk het niet, is dat ik het mijn oudere kinderen niet wil aandoen, wéér zo'n heftige periode...
Hmm niet echt een behulpzaam antwoord he? Sorry! Maar wel eigen ervaring, haha, en laat je niet bang maken: bij mij was het heel extreem. Sterkte, ik hoop dat het rustiger wordt!
Ik breek even in, ik heb ook zwangerschapsdiabetes en heb nu dus dieet. Mijn probleem is dat ik de hele dag door trek heb. Hebben jullie tips voor tussendoortjes? Eet vaak een meergranen beschuit met kaas, maar vind het best lastig wat nu wel en wat nu niet. Ik heb overigens geen overgewicht en ben nu ong. 5 kilo aan gekomen (31.3 zwanger).
Hier ook bekend met suikers die helemaal van slag waren. En idd Hoe verder ik in de zwangerschap kwam Hoe moeilijker het was om ze onder controle te krijgen. Liep met regelmaat 2x daags het ziekenhuis plat voor extra ctg ivm ontregelde suikers. Zou zelfs bij de bevalling een insuline pomp krijgen omdat ik zoveel novorapid spoot. Nu bleek dus na het vliezen breken dat mijn suikers ineens maar beneden kelderde en ik alleen maar ranja en dextro toegediend kreeg. Nu na de bevalling weer volledig diabetes af. Maar wel verhoogde kans in de toekomst
Ik heb bij mijn dochter ook gehad dat ik regelmatig een ctg moest. 2x is wel erg veel en met 3 andere kids ook bijna niet te doen. Vind het wel eng klinken dat na het breken van de vliezen je suikers zo kelderden. Met hoeveel weken ben je bevallen dan? Bij ons wordt het kindje sowieso bij 38 weken gehaald.
Ik ben bij de 1ste ingeleid met 37 weken. Dit ook ivm prematuur gebroken vliezen bij 33 weken. Toen ook zwangerschap diabetes. Ben nu ingeleid met 38 weken
Ook herkenbaar. Dag voor de inleiding mijn ontbijt (met als toetje insuline) eruit gespuugd en ik hield niets meer binnen. Direct naar de verloskamers. Mijn suikers schommelden rond de 4mmol (mijn dvk kwam nog extra prikstokkies (o ja, lancetten) en naaldjes brengen. Pas toen ik weer wat eten binnen hield, knapte ik ook weer op. Zo niet fijn. Moest in het ziekenhuis blijven en de volgende dag (met 38 weken) conform afspraak ingeleid. Daarvoor eenmaal daags controle in het ziekenhuis (ctg en bloeddruk) .
Toen ik bij mijn tweede wederom zwangerschapsdiabetes had, had ik ook te pas en te onpas last van vooral hypo's. Ik moest echt om de twee uur eten om dit te voorkomen. Ik heb eens toen ik een hypo voelde opkomen mijzelf gecontroleerd en toen prikte ik een 2,9mmol. Superlaag dus. Het verhaal van jouw arts (internist neem ik aan?) dat het alleen maar erger wordt, herken ik wel. Ik moest ook steeds meer eenheden Novorapid spuiten om mijn suikers stabiel te houden. Dit onder controle en overleg met de dvk. Wel enorm ruk dat je diabetes overgehouden hebt aan je vorige zwangerschap. Bij mij hangt diabetes ook als het zwaard van damocles boven mijn hoofd maar voor nu houd ik het binnen de perken door regelmatig koolhydratenarm te eten.
Jou verhaal is zo herkenbaar! mijn laagste mmol is 2,6 geweest en ik heb vernomen dat je dan echt op het randje zit. Ik moet bijna ieder uur wel iets eten wil ik niet te laag uitkomen, maar eet ik teveel (let wel maximaal 1 boterham) dan wordt ie weer te hoog. Ik moet ook steeds meer eenheden Novorapid spuiten. Het is inderdaad vervelend dat het nu permanent is. Gelukkig is het met pillen goed te doen, maar met insuline spuiten is het echt vervelend. Ik heb zo veel last van hypo's dat ik gewoon moet berekenen wanneer ik boodschappen kan doen enzo. Hoop voor jou dat het nog lang mag duren voordat het daadwerkelijk door zet. Zo gezond mogelijk eten is natuurlijk een must.
Ik reageerde trouwens heel heftig op melk, aardappelen, rijst en op brood. Ik at dat ook steeds minder. Ik at vooral vlees en groenten, nu nog steeds trouwens. Ik eet nu koolhydratenarm brood of een vezelrijk cracker van Wasa. Die bevatten minder koolhydraten. De aardappels heb ik vervangen door de zoete aardappel. Bevat wel relatief veel koolhydraten maar die worden (hoe, geen idee maar men zegt het) langzaam vrijgegeven. En het is lekker. Als tussendoortje een blokje kaas, plakje worst etc. Wel wat vetter maar mijn suikers blijven er goed bij. De praktijdassistente is supertevreden en ik heb nu slechts eens per jaar controle. Ik hoop voor jou dat je het goed onder controle kan blijven houden. Het is en blijft een lastige puzzel. Zit je trouwens alleen aan de Novorapid? Dat is toch snelwerkende insuline? Meende dat er ook langzaamwerkende bstond (voor de nacht o.a.)? Tja, ben er al een tijdje uit weer merk ik. Mijn kennis begint te roesten.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen