Hebben jullie dat gevoel ook vaak? Dat de verhouding zoek is tussen hoe vaak een vriendje bij jou speelt en dat jouw kind bij het vriendje speelt? Vorig schooljaar had ik het gevoel dat ze hier veel vaker waren dan andersom. En het lijkt wel of dat dit jaar ook weer op dezelfde voet zo verder gaat. Ik zit er nu serieus aan te denken om het eens te gaan turven. Ligt het namelijk aan mijn gevoel of is het ook echt zo. Onze jongste (nu groep 2) wisselt vaak met 3 verschillende vriendjes qua speelafspraken. En heel vreemd... ze willen vaak bij ons of de ouders zeggen dat ze wel kunnen spelen, maar niet bij hun thuis want dat komt niet zo goed uit die dag. Bij ons kan het bijna altijd wel. Onze oudste (groep 6) speelt eigenlijk alleen maar met 1 bepaald vriendje, maar ook in verhouding wel erg vaak bij ons. Eén van de redenen is dat wij zo dichtbij het voetbalveld wonen en hij dan gelijk van hier door kan naar de voetbaltraining. Hij neemt zijn tenue dan ook al mee naar school 's ochtends in de veronderstelling dat hij uit school wel hier kan blijven spelen... Alleen voetbal begint pas om 17.00 uur en het gebeurd toch ook wel regelmatig dat de kinderen 'uitgespeeld' zijn om 16.00 uur en vervelend beginnen te worden. Heb jij wel eens echt geturfd hoe vaak bij de één en hoe vaak bij de ander? Het komt bij mij op zich niet zo heel precies. Ik vind het echt niet erg als het eens wat vaker hier is dan bij de ander. Maar ik begin het een beetje vervelend vinden dat de verhouding zoek is. Als het meestal hier is, dan zit ik er aan te denken dat we naar 1 vaste dag in de week moeten dat de kinderen geen vriendjes mee mogen nemen naar huis. Dus òf spelen bij de ander òf thuis zonder vriendje. Of heb jij een andere tip?
Dat herken ik wel. Bij ons is dat ook vaak omdat altijd wel kan. Nu doe ik tegenwoordig omstebeurt. Dus de ene keer bij ons en dan de volgende keer mag mijn zoon bij hem spelen. Komt het niet uit dan een ander keer afspreken.
Ik hoop stiekem dat zijn vriendjes en vriendinnetjes in de toekomst vooral bij ons thuis willen spelen. Dan weet ik in ieder geval dat er geen gekke dingen zullen gebeuren
Oeh lastig... Mijn dochter gaat pas een paar maandjes naar de basisschool en heeft nog geen speel afspraak gehad. Maar heb er weleens overna zitten denken hoe ik dit in het vat ga gieten als ze erom gaat vragen... Mijn man werkt namelijk onregelmatig waardoor ik er regelmatig alleen voor sta. Daarnaast heb ik nog twee kleine kindjes thuis van bijna twee en zeven maanden. En je voelt je toch dan ook verantwoordelijk voor het kindje dat komt spelen. Ik word misschien ook wel zo'n moeder die wat vaker nee zegt tegen het spelen bij mij thuis...
Bij mij wilde alle kindjes het liefste spelen, want ik had geen vervelende broertjes of zusjes. We vertrokken dan naar de slaapkamer om daar uren te spelen. Af en toe kwam mijn moeder eens vragen of we nog zin hadden in iets (in het weekend natuurlijk een zakje chips ;-)). Moet jij de kinderen echt vermaken als ze bij jullie zijn?
Sommigen zien het probleem niet. Sommigen zeggen dat ik gewoon nee moet zeggen als ik er geen zin in heb. Sommigen vragen waarom het een probleem is. Sommigen vragen of het ook aan mijn eigen kids ligt. En sommigen zeggen dat het aan de thuissituatie van de ander ligt of ze makkelijker ja/nee zeggen. Bedankt voor al jullie reacties. De thuissituatie van de betreffende vriendjes zijn volgens mij normaal en er zijn nergens veel kinderen thuis (2 of 3), dus dat is niet aan de orde. Het maakt mijn eigen kinderen niet uit bij wie ze spelen, dus het is niet dat hun op voorhand al zeggen dat ze bij ons willen. Ze willen eigenlijk tegenwoordig liever bij de ander spelen (met eens wat ander speelgoed), omdat ze nou juist al zo vaak thuis spelen. Is het voor mij een probleem dat het 'altijd' hier is? En dat antwoord is ja. Mijn oudste is redelijk gauw overprikkeld (waarschijnlijk lichte vorm van autisme) en op zich kan hij er tegenwoordig aardig goed mee dealen, maar aan het einde van de dag is de emmer vol. Twee van de drie vriendjes van mijn jongste zijn erg druk/lawaaiig. Eén ervan is ook echt gediagnosticeerd met adhd. Erg lief kind hoor, maar het vreet energie. Niet alleen om de jonge kinderen in toom te houden (en het speelgoed heel), maar ook om mijn oudste erbij weg te houden die gauw boos word door al dat lawaai. Maar ik kan ook niet zeggen tegen de jongste dat hij nooit mag spelen, omdat het dan te druk is voor zijn grote broer... Want zijn grote broer mag toch ook een vriendje meenemen uit school en daar mee spelen? Dat maakt het extra lastig. En ja, soms voel ik me net een opvang. Andere moeders kunnen wel denken dat ik 'lekker thuis zit en alle tijd van de wereld heb', maar dat is niet zo. Ik heb ook mijn eigen bedrijfje aan huis wat ik grotendeels zelf kan bepalen wanneer ik bezig ga. En ook al was ik thuis zonder werk, ik heb niet een kinderopvang en dat heb ik ook nog nooit geambieerd. Zoals ik eerder al zei, het is echt niet erg als het wat vaker hier is dan bij een ander. Echter gevoelsmatig is het nu 75% hier en 25% daar. Ik denk dat ik het nu maar als volgt ga doen. Als ik al vaker achter elkaar steeds hier kinderen over de vloer heb, zeg ik 's ochtends vroeg alvast tegen mijn kinderen dat er vandaag even geen vriendjes thuis mogen komen. Een 'rustdag'.
Snap dat je het zelf vervelend vind (al vind ik 75 tegen 25 nog meevallen, dacht dat het erger was uit je eerste verhaal), maar zeker als de oudste lichtelijk autistisch is en je thuis werkt zijn dat toch sowieso goede redenen om nee te zeggen tegen de andere ouders. Als jij gewoon moet werken of steeds een overprikkeld kind hebt, lijkt het mij heel logisch dat je nee zegt tegen spelen en klopt het dus gewoon niet als je zegt bij ons kan het eigenlijk altijd wel. Leg het een keer uit aan de andere ouders, dan snappen zij dat vast ook wel.
75/25 is het volgens mij op zijn minst. Als ze steeds met anderen spelen is het wat lastiger te checken in welke mate ze hier/daar zijn. Morgen is de eerste keer dat onze jongste bij een ander speelt dit schooljaar, omdat ik er specifiek om heb gevraagd ivm een zakelijke afspraak die ik heb. Anders had ik mijn ouders moeten vragen om op te passen. En het kan eigenlijk altijd wel bij ons in de zin van dat er geen afspraken staan; niet iemand naar zijn werk moet, geen kinderen die naar de bso moeten, geen kinderen die opgehaald worden door grootouders waar geen vriendjes mee mogen, geen papa die overspannen thuis zit, etc...
Mijn dochter speelt het liefste bijna non stop bij haar vriendinnetje. Daar is namelijk geen mega hyper druk kleiner zusje dat altijd mee wil doen.. Voel me er zelf regelmatig ongemakkelijk over.
Ik heb liever dat ze hier spelen.. Dan hoef ik niet weer de deur uit haar op te halen want vaak spreken ze pas onder schooltijd af waardoor ik om 1500 voor niks op school kom..
Spelen doen ze hier altijd wel tot 1700.. Tot 1600 hoef het van mij niet voor die 45 min 😂😂
Ik heb nu dat niemand meer bij ons komt.. word er beetje gek van.. en wie vaker hier komt of daar dat houd ik niet bij. Er is bv een meiske van 8/9 dat hier komt spelen terwijl mijn oudste 5 is... en zij komt dus hier om meer met mij te praten.. waar ik geen zin in heb.
Een meisje van 5, komt hier soms spelen en dan zijn ze ook echt zoet dus dat mag dan weer wel. Ja lastig eigenlijk..
Kan het misschien ook aan je kinderen zelf liggen? Ik speelde vroeger veel liever thuis in mijn vertrouwde omgeving dan bij vriendjes of vriendinnetjes. Mijn ouders waren heel makkelijk en ik mocht ook altijd iemand mee naar huis nemen. Dat was dus 1 en 1 = 2.
Stuur ze lekker naar buiten toe, als ze daar de leeftijd voor hebben. En stuur de vriendjes ook vooral naar huis als ze vervelend worden. Is het vanuit jou meer een principekwestie of zijn er andere redenen waarom je het vervelend vindt?
Hier loopt dagelijks de halve buurt binnen, mijn kinderen spelen vooral veel buiten, en dan komen ze soms hier rr spelen of gaan ze naar iemand anders huis, maar toen ze wat jonger waren , speelde ze vooral heel veel bij ons. Maar als ik er een keer geen zin in had dan zei ik dat ook gewooon.
Als je dat gevoel hebt dan zeg je toch een keertje nee, of neehoor ga nu maar een keertje bij “pietje” spelen! Dat doen wij hier onderling ook wel hoor!
Mijn kinderen hebben deze leeftijd nog niet dus misschien begrijp ik je tegen die tijd beter. Maar toen mijn broer en ik jongen waren wilde alle vriendjes en vriendinnetjes altijd bij ons spelen. En wij vonden dat zelf ook fijn. Woonden naast het bos, een speelveld, een voetbalveld en de kinderboerderij. Mijn moeder wandelde elke dag met ons dus ze kende de mensen van de kinderboerderij inmiddels vrij goed en wij mochten dan ook bij de beestjes in de hokken komen. Dat vond iedereen fantastisch, zeker als er veulentjes of lammetjes geboren werden. Mijn moeder vond het nooit te veel en vond het zelfs jammer toen we ouder werden en minder vaak thuis waren. Maar dit was wel echt pas toen we gingen studeren want op de middelbare was het ook altijd bij ons te doen. En voor het stappen zaten we ook altijd nog bij ons om te borrelen voordat we de stad in gingen. Al die vrienden zijn nog steeds dol op mijn ouders en noemen mijn moeder allemaal ‘moeders’.
Met sommige vriendjes is het vaker bij ons thuis, met andere vriendjes vaker bij de ander. Maar als ik het gevoel heb dat het te vaak achter elkaar is dan zorg ik dat we het weer afwisselen.
Een paar keer een afspraak maken op de voetbaldag, waardoor je de duidelijk maakt dat het niet vanzelfsprekend is dat jullie altijd kunnen. Ga eens een paar keer met je gezin naar die leuke speeltuin iets verder weg, zonder vriendjes uiteraard.
Wij hebben het ook zo geregeld wij ons kind zelf ophalen en dus altijd wel een vriendje kan komen spelen. Zelf let ik er wel op dat de verhoudingen niet scheeflopen, ik ben geen kinderopvang. Het ligt ook aan het vriendje zelf en hoe de situatie daar is. Als je 3 kinderen hebt is het natuurlijk moeilijker om het te combineren dan met 1.
De vriendjes van mijn jongste hebben allemaal 1 kleiner broertje/zusje. Dus allemaal een gezin met 2 kinderen. De oudste zijn vriendje is de middelste van 3. De moeder daarvan is net als ik ook thuis en is ook zzp'er van iets wat ze vanuit huis kan doen in eigen tijd. En allemaal normale gezinnen waar (zo op het oog) niks speelt.
Ik zeg altijd tegen me doxhter vandaag niemand en als iemand het dan vraagt kan ze gewoon nee zeggen, soms neemt ze vriendin mee naar huis( route naar haar huis) en bellen ze even aan af het kan soms heb ik er echt geen zin in en zeg ik andere keer, maar dat voetbalvriendje bij jullie ik zou die ouders erop aanspreken vind het niet erg als die komt maar het moet niet vanzelfsprekend zijn en hij zijn voetbaltenue al mee heeft, geloof me dat jongetje komt minder
gewoon een keer zeggen nee kan niet bij ons. Mijn hele huis lag in puin vandaag en ik had echt geen zin in dat veroordelende meisje weer bij mijn thuis. Verder een heel leuk meisje hoor! Maar ik ben een slechte huisvrouw en dat meisje zeg dat maar 10 keer per uur als ze hier is.... Soms heb ik daar even geen zin in. ooo en voor dat vriendje gewoon een keer appen dat het maar tot 16:00 kan omdat het vaak daarna niet meer leuk is. eerlijkheid loont.
Onze dochter speelt meer bij een ander dan thuis. Zij wil graag bij de ander spelen en de andere willen vaker liever thuis spelen. Win win dus. Maar ik zou het prima vinden als de ouder zegt nu even liever niet bij ons liever even bij jullie thuis. Helemaal niet erg om te zeggen dat het nu niet kan. Onze dochter heeft nu helemaal geen vriendjes over de vloer gezien Corona en speelt ook bij niemand binnen. Buiten spelen mag wel. Er is dus 1 vriendinnetje wat nu vaker hierheen komt gezien wij leukere speeltuintjes in de directe omgeving hebben. Helemaal goed. Ik heb voor Corona ook wel eens gezegd laten we nu maar bij ons doen want je bent al vaker bij hun geweest. Ik zou ieder geval iets met je kinderen afspreken van bijvoorbeeld dinsdag en donderdag geen kindjes hier over de vloer. Afspreken prima maar op die dagen niet thuis. Kan prima volgens mij, niets mis mee. En ook gewoon tegen de ouders zeggen dat het niet uitkomt of inderdaad alleen kan als ze om vier uur worden opgehaald. Als je je als een opvang voelt zou ik er echt werk van maken. Succes!
Heb nog geen kinderen, maar zelf speelde ik ook vaak bij andere kindjes vroeger, ipv thuis. Weet niet welke leeftijd jouw kids zijn en of ze daar zelf al veel voorkeur in hebben. Maar dat hield bij mij dus gewoon in dat ik het bij mij thuis niet gezellig vond en op de beurt van mijn vriendinnen juist weer dat zij het prettiger vonden. Ik kan me voorstellen dat het als ouder erg veel wordt als het altijd gebeurd, maar blijkbaar vinden jouw kinderen het bij jouw thuis toch ook wel erg leuk. Ik hoop zelf dat mijn kinderen later zich ook vrij genoeg voelen om thuis te spelen met vriendjes en vriendinnetjes, ipv weg te vluchten.
zo heb ik regelmatig 1 meisje die hier heel graag speelt en heb ook een vermoeden waarom dat vind ik geen probleem... maar ook veel ouders die het maar lekker makkelijk vinden als hun kind weg is. En zelf seconde appen of hun kind bij ons morgen kan spelen! Terwijl mijn dochter het nooit over dat meisje heeft.
Toen wij kind waren toen speelde iedereen altijd bij ons! Kinderen vonden het fantastisch bij ons thuis... mijn moeder was een gezellige liefdevolle moeder die nooit een kind teveel vond, dus regelmatig hadden we allemaal (4 kids) vrienden mee naar huis en dan was het een grote bende haha. Mn moeder maakte dan tosti’s, haalde ijsjes etc.. die maakte er altijd een feestje van. Ik hoopte ook altijd zo te worden, maar ben bang dat ik wat minder ontspannen ben dan zij en minder aan kan. Dat is ook prima, dan moet je zelf je grens aangeven net zoals die andere ouders. Gewoon nee zeggen, hoeft niet eens met een reden toch?
Ook zo gehad afgelopen schooljaar. Dit schooljaar ga ik gewoon nee zeggen, en ga ik ook alle redenen benoemen, die ik had gehoord. Vond elke keer niet leuk te horen dat vandaag niet uitkomt - de hele schooljaar door. Deze keer wordt het anders, de ene keer bij hun huis, de volgende keer bij onze huis. En zo om en om. Ik ben geen kdv/bso/gastouderopvang. Simpel.
Gewoon nee zeggen als je er geen zin in hebt . Dat doen die andere ouders ook. Dan wordt er maar niet gespeeld. En dat moet je dan niet zielig vinden. Of ze mogen wel komen spelen maar wel buiten . Binnen even wat drinken en dan wieberen. Hier is 1 vriendje bijna altijd bij ons , ook in de weekenden. Het is ons bonus kind geworden ongeveer . Het is een leuk kind, hij speelt leuk met zoon en er is nooit gedoe tussen die twee. Een ander vriendje zeg ik vaker nee tegen omdat dat even goed gaat maar daarna toch altijd onenigheid .
Je kan je eigen ervaring hardop zeggen. Uitleggen dat ze best bij je mogen spelen maar dat de ervaring is dat ze sneller zijn uitgespeeld dan 17:00 en dat je het fijn zou vinden om de speelafspraak wat in te korten. Mijn dochter heeft ook wel eens afgesproken dat ze eerst een paar uurtjes hier gingen spelen en daarna paar uurtjes daar. Andere omgeving andere materialen.
Als je dat gevoel hebt dan zeg je toch een keertje nee, of neehoor ga nu maar een keertje bij “pietje” spelen! Dat doen wij hier onderling ook wel hoor!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (38) Verversen