Mijn dochter is nu 3.5 week oud. Zolang geef ik dus ook al borstvoeding. De borstvoeding loopt opzicht prima. Ze groeit goed en ik heb zelf er lichamelijk geen last van. Wel merk ik dat ik de laatste week meer last heb van de D-TSR. Op het moment dat ze bij mij drinkt voel ik mij echt somber worden. Na het voeden is het dan ook gelijk over. Vandaar de overweging om misschien toch te stoppen met de bv. Maar ben bang dat ik daar weer spijt van krijg. Wat te doen?
Ik zou doorgaan. De eerste 6 weken zijn t pittigste en daarna gaat t steeds meer vanzelf.
Ik zie het een beetje als na 9 weken zwangerschap kan je ook niet zeggen nou ben ik het zat laat maar ga over op een draagmoeder. (Bv /kv ).
Gun mijn kindjes de moedermelk. En ja soms is dat niet makkelijk maar is een zwangerschap ook niet altijd 🤷 Mij lijkt de fles ook niet altijd makkelijk lees daar ook veel gedoe mee bij andere.
als het echt te zwaar word om te voeden dan krijg je daar geen spijt van. Want je stopte met een goede reden. Je kan er best verdrietig om worden. Maar je weet, je deed het omdat je niet anders kon. het was op dat moment gewoon goed.
Ik herken het! Ik heb het ook bij mijn beide dochters gehad. Echt een rot gevoel. Bij mij hielp het om het in een soort van perspectief te plaatsen: 'ik ben niet echt depressief het komt door de tsr en is zo weer weg'.
Bij mij was het trouwens van tijdelijke aard. Denk tot een maandje of 2. Daarna alleen heel soms nog als ik heel erg moe was en door bijvoorbeeld iets anders al slecht in mn vel zat.
Ja het is gelukkig geen depressie. Als ik niet voed kan ik het ook goed relativeren maar tijdens het voeden, het is maar even maar wel iets meer als het loopt niet. Het is echt een vervelend gevoel. Maar goed ik kijk het nog even aan.
Ik zou een doel voor ogen stellen waar je minimaal voor wil gaan en dan van daaruit kijken hoe verder. Voor mij was dat bijvoorbeeld 6 weken, omdat de eerste 6 weken het lastigst zouden zijn. Nu is dat verplaatst naar 6 maanden, redelijk veel verder, zeker omdat het nog steeds niet goed gaat, maar het eigenlijke doel van mij is minstens een jaar, dus ik wil echt doorzetten. Door het doel van 6 weken naar maanden te zetten geef ik mezelf dus een extra stok achter de deur om de komende 4 maanden niet op te geven. Probeer een doel voor ogen te houden die voor jou behapbaar is. Het lastige aan stoppen is dat je niet goed meer opnieuw kan beginnen dus dat het vrij definitief is. Maar door tot het doel te gaan heb je in ieder geval je alles gegeven en dus minder spijt als je alsnog stopt. Want kunstvoeding is misschien ook prima voor je kindje, maar als jij met spijt blijft rondlopen ben je nog steeds minder vrolijk dan gewenst.
Tja, als de lactatiedeskundige zegt dat het beide kanten op kan en je wilt het wel graag proberen zou ik mij zelf een ultimatum stellen denk ik.. Schrijf een datum op je kalender waar je naar toe kunt leven en kijk dan hoe het tot die tijd gaat. Lukt het niet en wordt het niet beter dan ga je vanaf die datum afbouwen en stop je er mee. Denk je tegen die tijd, nou, ik kan het nog wel even volhouden of het gaat toch wat beter dan blijf je doorgaan. Zo heb je er voor je eigen gevoel alles aangedaan en kun je het wellicht ook wat beter afsluiten mocht het toch niet lukken. Succes ermee!
Tja, meis dat is een keuze die alleen jij kan maken. Ik kan je toch niet vertellen dat je moet stoppen of door moet gaan? Misschien contact opnemen met een lactatiekundige?
Ik ben een voorstander van BV maar KV is ook gewoon prima. Jouw kindje heeft niets aan jou gemoedstoestand en daarbij is je melk samen stelling anders dan bij een vrolijke mama. Doe wat goed voelt niet wat je denkt dat moet of hoort
Ooh, ik word altijd verdrietig en ook wel boos als ik moeder hoor over dat schuldgevoel en de spijt m.b.t. borstvoeding. En dan ook nog al dat aanmoedigen om door te zetten. Het is geen heilige graal he. De WHO adviseert het, maar besef je ook dat zij een advies voor de hele wereld moeten uitgeven. Dus ook voor landen waar geen of slechte eisen voor flesvoeding bestaan, waar de hygiëne te wensen over laat en de waterkwaliteit slecht is. In dat soort situaties is borstvoeding natuurlijk veel beter dan fles. Maar wij wonen in Nederland, waar flesvoeding van hoge kwaliteit is en echt een heel goed alternatief is. Je doet je kind er niet mee tekort, ze worden er gewoon hartstikke goed groot mee. Denk je echt dat je kind je wil dat mama zich een paar keer per dag depressief voelt? Dat hoef je niet te doen. Leg jezelf die druk niet op. Borstvoeding is mooi, het kan fijn zijn als het goed loopt en is dat niet zo dan heb je een goed alternatief. En dan heb je een net zo tevreden baby én een gelukkige moeder, met fijne voedingsmomenten. Luister hierbij alleen naar jezelf. Als jouw gevoel zegt: ik moet stoppen, dan stop je. En dan heb je geen schuld of spijt, dan heb je het 3,5 week gegeven en dat is hartstikke mooi en daar mag je trots op zijn. En dan ga je lekker over op de fles en weer genieten van voedingsmomenten. Zegt je gevoel dat je nog niet wil stoppen, dan ga je nog even door en bekijk je elke paar dagen of het nog oké voelt.
Helemaal niet nodig hoor om boos of verdrietig te worden als een moeder het heeft over 'schuldgevoel' Ik heb dat ook gehad, maar dat was geen schuldgevoel omdat ik dacht dat ik niet voldeed aan de maatstaven van anderen, of om dat ik mezelf de verwachtingen van anderen had opgelegd, dat had er in mijn geval niets mee te maken. Het schuldgevoel kwam vanuit mezelf, omdat ik borstvoeding wel heel belangrijk vind en vond en ik het gewoon erg jammer vond dat ik het mijn kindje niet langer kon geven en komt er toch een soort van 'schuldgevoel' opborrelen omdat je toch eerder moet stoppen dan je had gewild. Ook al wist ik zelf ook wel dat je schuldig voelen nergens voor nodig was en je het zeker niet hoeft te verantwoorden tegen over anderen. Zo lees ik deze vraag ook. Schuldgevoel omdat ze het jammer vind dat ze het hoofdstuk wellicht eerder af moet sluiten dan ze zelf had gewild en omdat ze graag het beste aan haar kindje wilde geven.
Als je denkt dat je spijt gaat krijgen, moet je nog niet stoppen is mijn ervaring.
Ik heb geen ervaring met D-Tsr, maar hier vind ik borstvoeding geven ook vrij ingewikkeld door verschillende intoleranties /allergieën bij mijn dochter. Ik zal je de lange lijst besparen, maar ik kan al een half jaar heel veel dingen niet eten. Dat is thuis best wel te doen, maar met etentjes en feestjes heel lastig en soms gewoon echt niet leuk. Toch ga ik door, omdat het juist in haar geval extra goed is voor haar lijfje om door te gaan. Ik was bang spijt te krijgen als ik om deze reden zou stoppen en zie het als een periode die niet meer terugkomt (ze is ons laatste kindje) en voor nu te overzien is.
Wie weet heeft een lactatiekundige nog tips voor je? Die tips hieronder van muziek of een podcast vind ik ook een goede. Of wellicht een boek lezen? Helpt het als je aan positieve dingen denkt? Bijv een strandvakantie ofzo, ik noem maar iets.
Volg uiteindelijk je hart en kies wat voor jouw gevoel het beste is voor jou en je kindje. Dan kies je altijd goed.
Mijn zoontje is nu bijna 6 mnd en ik ben afgebouwd naar alleen de late avond voeding en de nachtvoeding. Misschien dat zoiets nog een tussen oplossing is? Langzaam 1 voor 1 de voedingen overdag gestopt. Ik kolf nu nog 1 soms 2x, maar daarmee houdt ik mijn voeding genoeg op peil. Stel dat het wel overgaat, dan heb je ook nog de mogelijkheid om weer op te bouwen. Ik heb ook een hele lastiger periode gehad met bv (zoontje die ineens niet meer wilde aanhappen, heb echt tranen met tuiten gehuild tijdens het proberen) en we zijn er uiteindelijk samen doorheen gekomen onder begeleiding van een lactatiekundige en met veel hulp van mijn vriend. Ik had het nooit verwacht maar zou echt spijt gehad hebben als ik al gestopt was.
Twee van mijn vriendinnen hadden dit ook. Tot huilens toe. Het is ook wetenschappelijk bewezen dat sommige vrouwen depressieve gevoelens ervaren door de tsr zonder dat er voor de rest een lichamelijk probleem is.
De ene is gestopt toen haar zoontje twee weken oud was. De andere heeft het tot 5 maanden volgehouden.
Ik ben van mening dat een gelukkige mama het belangrijkste is, maar ook zelf een echte borstvoedingsmama, dus zoals hieronder aangegeven: draai of keer het hoe je het wil, borstvoeding staat puur biologisch altijd boven kunstvoeding en eens je stopt kan je niet meer terug.
Ik zou zeggen: volg hierin je eigen intuitie. Als mama weet jij wat het beste is voor jullie.
Lijkt me heel lastig! Ik moet zeggen, ik ben met een goeie reden gestopt en weet in mijn hoofd dat het niet langer had gekund, maar ik mis het enorm! En voel me er ook schuldig over. Ik zou het nog even aankijken als ik jou was. Als je stopt is het wel definitief en kun je niet meer terug. Althans niet gemakkelijk.
Sorry ben een echte borstvoedingsmama dus misschien wat direct. Borstvoeding is het beste voor je baby en alles gaat heel goed (dat is voor velen niet zo die net beginnen) Probeer je zegeningen te tellen en geef het iets meer tijd. Over een week of 3 nog eens evalueren wat het jullie brengt. Als je er echt depressief van wordt tot uren na de voeding lijkt me niet dat je het weken aankijkt natuurlijk. Overleg ook eens met een goede lactatiekundige wellicht helpt het. Ik probeer eigenlijk alleen te zeggen als je eenmaal gestopt bent is het definitief en je bent al zo ver gekomen, dat is al een zegening! Succes en geniet van je kleintje
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen