De titel zegt het al eigenlijk. Nu zou je denken verlatingsangst, maar erbij zitten helpt niets. Tandjes? Maar dan zou ze er overdag ook last van moeten hebben toch, of nouja gewoon buiten de slaapjes om.
Ik zocht op internet naar dit zelfde probleem en zie toevallig jou topic. Ik zie dat deze van 2019 is dus waarschijnlijk allang opgelost bij jou, maar ik vroeg me af of je met mij kan delen wat het nou precies was en hoe je het opgelost hebt. Is dit van zelf over gegaan? Ik zou heel veel hebben aan je tips en advies. Ik ben ten einde raad en echt radeloos. Mn dochtertje is 7 maanden nu en zodra ik dr in bed zet begint ze te huilen en erbij zitten helpt niks. Dus precies hetzelfde als wat jij mee maakte. Ik hoop echt dan je me wat advies kan geven ben zo moe. :( Ik dacht eerst dus ook verlatingsangst, maar als erbij zitten niet helpt dan lijkt me dat sterk. Ook dacht ik nou misschien slaapregressie, maar wat heeft dat dan weer te maken met in bed leggen. Overdag is ze al drama met slapen en nu snachts dus ook. Ik heb geen moment rust of even tijd voor mezelf.
Mijn zoontje had dit ook op z'n ergst rond de 7 maanden (begin van de maand). Als hij zo in bed lag en erbij zijn niet hielp pakte ik hem weer bij me. Die ogen werden heel groot, en aan zijn hele houding zag ik dat hij zich echt niet fijn voelde. Van naar bed gaan heb ik geen strijd gemaakt. Wil je naast mij wel slapen? Prima. Op gegeven moment kon ik hem weer rustig in zijn eigen bed leggen elke keer. Hij heeft ook een fase gehad dat als ik hem op bed legde er een compleet luchtalarm afging. Dus ik, braaf als ik was, er gelijk heen. Zodra hij me zag schateren van het lachen. Dan ben ik wel makkelijker, toen heb ik hem wel in bed laten liggen en werd het gillen steeds minder tot hij na een paar keer opeens weer ging slapen zonder problemen. Ik zou zeggen volg je gevoel! Je voelt heel goed aan of je kindje je loopt te bepiepelen of niet (kan er even geen beter woord voor verzinnen😂). Door mijn gevoel te volgen heb ik mezelf waarschijnlijk ook een hoop slaap ontzegd, maar ik vind dat slapen iets fijns moet zijn.
Onze dame van 18(!) mnd gaat nu weer door zo’n fase . Ik heb ook echt geen idee...soms laat ik haar krijsen , soms pak ik dr en zit ze hier tot 2145 te hyperen. Ben nu zwanger van de 5e en nog blijven die momenten hahahha. Konden ze maar praten he. Op die leeftijd van jouw dochter had ik mijn vierde in Mn bed 🙈🙈 toen klaagde ze niet haha. Mama lag naast haar tot ze sliep . Ben blij dat ze nu in dr eigen bed ligt en....: over het algemeen normaal slaapt. Ik ga ook altijd maar de typische dingetjes na ( dorst, luier, tandjes, ff knuffelen...) en als dat het niet is.... dan weet ik het niet .en als ik echt moe ben.. als zo n bui zich midden in de nacht voordoet ofzo , dan pak ik dr gewoon weer in bed , erg he
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (7) Verversen