Mijn zoontje (15,5 week) heeft sinds een week of drie enorme verlatingsangst. Ik breng hem al sinds hij drie weken oud is zo af en toe naar opa en oma, maar de laatste drie keren is dit een drama. Ik ben hooguit een uurtje of twee weg, maar vanaf het begin dat ik weg ben begint hij te huilen. Dit stopt ook niet, hij is zelfs zo overstuur dat hij slijm over gaat geven. Niks helpt op dat moment, hij wil zelfs niet drinken. Als ik terug kom dan duurt het ook een tijdje voor hij stopt met snikken.
Mijn dochter (2,5 jaar) heeft dit nooit in deze heftigheid gehad. Opa en oma zijn ook zeer betrokken, zij zouden voor hem het meest ‘bekent’ moeten zijn. Naast dat ik het heel vervelend vindt voor hen, is het natuurlijk ook enorm zielig voor mijn zoontje. Over 7 weken moet ik ook weer aan het werk, dan zal hij toch ook echt twee dagen in de week naar het KDV moeten..
Wie heeft dit ook mee gemaakt? En hoe ben jij hier mee om gegaan? Ik zit niet zo te wachten op reacties als: ‘je zoontje lekker veilig bij je houden’. Ik snap dat, maar ik ben altijd met hem.. Hij moet dit ook leren.
Is het misschien een idee dat opa en oma eens bij jou thuis 2 uurtjes komt oppassen, dat hij wel in zijn veilige omgeving blijft. Gaat dit een paar keer goed dan weer proberen om hem daar te brengen?
Dank voor jullie reacties! Ik ga een knuffeltje proberen met mijn geur.. al vraag ik me af of het helpt gezien het al begint vanaf het moment dat ik uit zicht ben. Ik heb thuis verder geen problemen met slapen oid. Ook blijft hij regelmatig samen met mijn man thuis en ook dan is er niks aan de hand..
Ik sliep tijdens mijn zwangerschap met zijn knuffel die dus mijn geur had. En elke keer als ik hem in bedje legde om te slapen lag dat knuffeltje bij hem. In zo een geval zou ik extra klein flesje maken en hem daarmee troosten of lekker heen en weer wiegen. Speen geven
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (3) Verversen