Afgelopen week opende ik al een topic over slaap. Maar vraag me nu ook af of wellicht ons avondritueel beter kan en hoe ik dat ga doen.
Vaak lees ik dat ouders na het ritueel weglopen en de baby soms nog even huilt maar dan in slaapt valt. Ons dochtertje van 6 maanden gaat dan haar hele bed door en begint uiteindelijk te huilen. Wij willen haar niet laten huilen dus wanneer ze echt begint te huilen pakken we haar op om te troosten.
Hoe doen jullie dit? En dan met name het avondritueel wanneer je je kindje niet laat huilen.
Ik blijf er eigenlijk altijd bij tot hij slaapt. Vaak ga ik zelf dan ook al naar bed, dus hij is eigenlijk zelden alleen. Rond bedtijd krijgt hij een schone luier en borstvoeding op bed. Dan slaapt hij meest al en leg ik hem voorzichtig weg. Hij wordt meest wel wakker van het oppakken, maar niet zo dat hij daarna niet doorslaapt. Als hij nog wakker is hou ik hem gewoon bij me op bed tot hij wel moe is. Echt wakker weg leggen heeft totaal geen nut. Net als laten huilen niet. Dat gaat hier echt van kwaad tot erger. Ook pakken wij dan gewoon op, want van een aaitje over zijn hoofd of rug wordt hij gewoon niet rustig als hij al zo van slag is. Als het in slaap vallen echt niet wil lukken probeer ik na een tijdje of hij nog wat wil drinken, omdat hij daar moe van wordt. Maar meest blijkt dat als hij echt niet wil slapen dat een andere oorzaak heeft, bv dat hij nog moet poepen en dan als dat gelukt is alsnog als een blok in slaap valt ofzo =P We beginnen dit meest vlak voor 9 uur mits hij al moe lijkt te worden. Maar het doel is niet perse dat hij om 9 uur slaapt, zijn bedtijd is tussen 9 a 10 uur, net wanneer hij moe lijkt te worden en hoe het uit komt. Een te strak schema werkt ook echt niet. Hij moet immers wel moe zijn. Als hij klaarwakker is gaat hij alleen maar andere dingen doen in zijn bedje of huilen en ik wil dat hij leert dat het bedje alleen voor slapen is.
Ik vind het heel onnatuurlijk om weg te lopen bij zo’n jong kindje, is naar mijn idee nog helemaal niet nodig dat ze zo jong al alleen in slaap moeten kunnen vallen. Ons avond ritueel: luier verschonen, slaapzakje aan, in bed borstvoeding en soms valt hij dan in slaap. Ik zet altijd witte ruis aan als hij gaat slapen (numsy machientje). Valt hij tijdens het drinken niet in slaap dan leg ik hem in z’n wieg en aai ik over z’n rug tot hij slaapt, als hij huilt pak ik hem op en knuffel ik hem tot hij rustig is en leg hem dan weer neer.
Ivm borstvoeding op verzoek schelen de bedtijden soms.. maar hij weet dat we altijd de laatste voeding op bed liggend doen, ik zing vaak een vast liedje, streel zijn hoofdje..
Meestal valt hij tijdens het voeden in slaap dan leg ik hem in de co sleeper. Als hij wakker is nog maar wel rustig leg ik hem alsnog ook in de co sleeper.
Als hij gaat huilen neem ik hem vaak alsnog even mee naar beneden of als ik zelf ook moe ben lig ik er naast en krijgt hij mijn hand waar hij dan vaak even mee knuffeld en alsnog in slaap valt. (hij ziet mij met gesloten ogen baby's doen vaak na..)
Ik ben geen voorstander van uit huilen. dan leer je je kind dat als er iets is die niet hoeft te verwachten dat de veiligheid van pap of mam beschikbaar is. maar goed iedereen moet dat uiteindelijk zelf afwegen.
Ga in de kamer in een makkelijke stoel zitten. Maak geen (oog)contact en praat niet tegen haar. Zo merkt ze dat je er bent en zal ze uiteindelijk rustig gaan liggen en zich overgeven. De ene keer duurt dit 10 minuutjes, de andere keer zit je er bijna een uur.
Uiteraard wel je gewone avondritueel met naar bed brengen, maar als ze dan dermate onrustig wordt dat je weer naar haar toe wil daarna. Naar haar kamertje. Zonder te kletsen weer recht leggen en een kus geven en op de kamer gaan zitten. Hoop dat het helpen mag, dan krijg je beetje bij beetje zelf ook weer je avonden terug. En het is voor je dochtertje ook fijner. Succes!
Wij kleden beneden om, luier, slaapzakje aan, tanden poetsen (zelf wil ze nog even beter napoetsen ;-)), wassen, flesje 180 cc, dan even omhoog houden beneden op de bank en 2 slaapliedjes zingen, dan naar boven (zwaaien naar diegene die beneden blijft) en dan slapend in bed leggen. Elke avond al maanden doen we dit zo. Dat we dit beneden doen, is omdat het in de winter te koud was boven, zo is het wat erin gesleten.
Soms valt ze na de fles direct in slaap, soms niet. Soms slaapt ze door tot een uur of 23.00 uur en wil dan nog wat drinken. Maar soms wordt ze ook nog wel 2x huilend wakker. Wij gaan dan direct heen, want ze gaat direct staan en raakt anders in paniek en dan is ze de hele avond aan het keten (vindt dan geen rust meer). Als ze ons ziet, slaapt ze vaak al gauw weer, maar ook vaak moeten we haar toch even oppakken en slaapt ze 5 minuten later weer.
De nacht slaapt ze (vanaf 23.00 uur of hoelaat ze dan ook wakker wordt, soms ook wel eens 1.30 uur) bij ons in bed. Ook dan wordt ze nog vaak wakker en zoekt ze nabijheid. Ze slaapt dus zelfs bij ons in bed niet door, maar voor onze eigen rust doen we het momenteel nog zo. In haar eigen bedje begint ze met jammeren wat al gauw in geschreeuw uitmondt. Gecontroleerd laten huilen (iedere 5 min heen oplopend in min) hebben we een aantal dagen geprobeerd: nooit weer! Sindsdien werd ze ontzettend angstig / paniek. Wat was dat moeilijk om te doen. Maar we hebben het echt consequent gedaan totdat we kapot waren. Heeft daarna ook 2 weken geduurd voordat ze weer op haar kamertje wilde/durfde te zijn. Voel me er nog rot over soms, hoewel ik weet dat we het deden vanuit het idee dat we het haar gunden om lekker op haar eigen kamer te leren slapen. Maar goed, echt weer moeten spelen overdag om t weer fijn te maken. Ik denk dat dit te maken had met verlatingsangst wat ook rond de 9 mnd speelde. Dus achteraf was de timing niet zo handig.
Eerlijk gezegd zijn we totaal niet blij met hoe het nu gaat vanaf ongeveer 23.00 of iets later, want we zouden graag dat ze in haar eigen bed slaapt, al dan niet op haar eigen kamer. Maar we hebben echt een ontzettend pittige dame (de crèche beaamt dit ook qua slapen zien zij (uiteraard zou ik bijna zeggen) hetzelfde gedrag).
Als iemand nog tips heeft (anders dan laten huilen, daar sta ik open voor!) Dit maakt deze periode best wel pittig vinden we, en we slapen bijna altijd apart om het vol te houden.
Heel verhaal geworden…. Zo doen wij het dus. In bed nemen ;-) Oja ze heeft de eerste verjaardag al een tijdje terug gevierd, dus is al wel ouder
Ik heb er eentje met flinke verlatingsangst gehad. Dat is inderdaad niet op te lossen met laten huilen, dat verergert alleen maar. Wij deden in die fase van verlatingsangst als eerste op ons in slaap laten vallen en slapend wegleggen. Ging dat een paar dagen goed, dan nog nét wakker in bed leggen er er bij blijven met een handje op de buik of tegen de wang tot ze slaapt. Als dat een paar dagen goed gaat, nog nét wakker wegleggen en er naast zitten zonder aan te raken. Als dat goed gaat iets verder weg gaan zitten tot ze slaapt. Gaat dat goed, nog wat verder weg gaan zitten. Gaat dat goed, dan iets wakkerder in bed leggen. En zo elke paar dagen een mini stapje verder tot je ze wakker neer kan leggen en weg kunt lopen. Als ze in de nacht wakker worden, doe je dan hetzelfde als je deed bij het naar bed brengen. Als ze huilt even optillen en dan vanuit daar doe je die fase herhalen, dus weer neerleggen en in de kamer gaan zitten als je daar was. Je doet alles in het donker, zonder te praten, zonder aan te kijken, zonder te zingen of iets. Niet van de kamer af gaan met haar. Alleen maar er zijn. Geen prikkels geven, geen reacties, dat lokt bij haar ook weer actie uit. Bij ons was het met een maand ongeveer voorbij. Maar goed, zij is gewend aan bij jullie slapen, dus dat moet je dan ook nog doorbreken.
Dank dat je de moeite hebt genomen voor jouw berichtje! Wat fijn, de herkenning, want het is soms moeilijk om altijd maar te horen van ‘laten huilen, gewoon weglopen’, terwijl wij heel goed de behoefte zien van onze dochter maar tegelijkertijd ook zó op zijn dat mij de moed al in de schoenen zakt bij het lezen van hoe we dit aan moeten pakken. Ik denk idd dat dit de manier is, als we verandering willen. Een lange weg/adem… zoiets. Door een hernia kan ik zelf maar kortdurend zitten (dit speelt ook mee, ook in t ontstaan van de slaapproblemen, ze heeft lang beneden gelegen in de wieg zodat ik geen trappen hoefde te nemen) en mijn man kan erg slecht tegen wakker zijn in de nacht, dus het zal dan op vooral mij neerkomen. Soms denk ik, maar accepteren voor nu, en hopelijk als ze ouder is, ik het kan uitleggen. Zonder de lichamelijke pijn zou ik vanavond nog aan beginnen. Sliep jullie kindje al door rond een jaar? En had jouw kindje behoefte aan een speen of knuffeltje? Dat heeft zij dus totaal niet, ze pakt onze handen vast (ik denk wel eens, kon ik m’n hand er maar afhakken en er bij inleggen 😅😅)
En precies wat je zegt, het is nu een gewoonte geworden om zo dichtbij ons te zijn. Ze ontwikkelt zich sinds 2 maanden ineens heel snel (kruipen, zitten en staan en bijna lopen in 1 maand) en ook sprongen in de taalontwikkeling. Hierdoor twijfel ik ook wel aan of en wanneer ik dit moet aanpakken. Ze is gelukkig wel ontzettend blij en leuk overdag, dus het vele wakker worden lijkt niet echt invloed te hebben tot dusver.
Lastig hoor dit! Ik had het makkelijk, want ze sliepen hier allemaal goed. Alleen de oudste had dan rond 10-11 maanden deze verlatingsangstfase, maar verder altijd goed geslapen al vanaf een maand of 4. Dus ik mag echt niet klagen. Ik zou niet wachten op sprongen, want die blijven komen. Zeker omdat je al bepaalde gewenning en patronen hebt nu die je wil doorbreken, dan is het echt aan jullie om haar daar in te begeleiden en er heel consequent in te zijn. Maar misschien doe je er voor jullie alledrie inderdaad beter aan om het gewoon zo te laten, ipv het te willen veranderen.
Hier 4 maanden maar ook slapend wegleggen. Verschonen, slaapzak aan en dan de laatste fles. Dan dommelt die of al tijdens de fles in en andere erna nog even bij ons zitten (met verhaaltje) en dan valt hij ook in slaap. Ene keer na 5 andere keer na 20 min. Dan leggen we hem in bed en slaapt die meteen door
Ik pakte er op en troost er, soms praat ik rustig tegen der of zingen en daarna zette ik een rust gevende muziekje op. Meestal op youtube slaapcircus of gewoon slaapliedjes baby of peuter. Ik weet welke ik nu kan opzetten zonder dat er advertenties opkomen, maar tis wel even zoeken voor het eerst. Mijn dochter viel er snel van in slaap. Misschien een leuk nachtlampje en wat ook helpt bij ons is van die glow in the dark stickers aan de muur
Pyjama en slaapzak aan. Boekje lezen. Dan helemaal donker. Flesje drinken, dan vielen ze in slaap en kon ik ze slapend weg leggen. Als ze niet in slaap waren gevallen, kon ik ze wakker weg leggen. Bij huilen, troosten in bed met speentje
Echt oppakken deden we nooit, simpelweg omdat we merkten dat het haar nog onrustiger maakte. Denk dat t huilen nodig was om prikkels te verwerken en oppakken/bewegen=nieuwe prikkels. We vonden een beetje klagen prima, maar écht huilen ook liever niet langer dan een paar minuten. Dus vaak bleef een van ons naast het bedje zitten op een stoel, met een hand op haar rug of buik (en voor de 6 maanden vaak ook om haar speen even in te houden) tot ze rustig werd. Vanaf 6 maanden werd dat steeds korter tot het op een heerlijke avond helemaal niet meer nodig bleek!
Onze zoon is nu 8 maanden oud, ik zal even uitgebreid proberen te beschrijven hoe wij het sinds 2 maanden zo standaard mogelijk aanpakken. Wij proberen altijd de avond een beetje af te bouwen 15min voor hij naar bed gaat. We brengen hem naar bed als hij begint met gapen of in z'n oogjes wrijven, meestal rond 20u, maar soms iets later. We zwaaien naar de ouder die in de woonkamer blijft, in z'n kamertje krijgt hij zijn speentje, slaapzakje aan, dan 2 liedjes zingen en beetje bounchen tegen ons aan. Vaak legt hij dan al z'n hoofdje tegen mijn borst/schouder aan, dan weet ik dat ik goed zat qua timing haha. Daarna in bedje leggen, vaak draait hij dan zelf naar zijn zij tegenwoordig. Zwaaien, welterusten zeggen en tot straks en daarna lopen we de deur uit. Soms slaapt hij meteen, soms gaat hij lachend zijn bedje doorkruipen, soms ligt hij wat te brabbelen, soms gaat hij beetje zeuren en huilen. Als hij echt huilt lopen we meteen terug en krijgt hij zijn speentje. Als dat niet genoeg is pakken we hem op en doen we al bounchend nog 1 liedje neuriën tot hij weer rustig is. Meestal is 1x terug gaan genoeg, maar als hij overprikkeld is of te moe dan moeten we soms wel 3x terug. Ik laat hem ook echt niet huilen, want dat gaat vaak van kwaad tot erger....
Heel soms wil hij echt niet slapen, dan nemen we hem nog een half uurtje mee naar beneden 😅 en proberen het dan opnieuw.
Wat ik deed: alles op de kamer van de baby met een dimlicht aan. Daar een schone luier, de pyjama en slaapzak aan, dan het licht uit en op schoot met knuffel een fles drinken terwijl ik een vast liedje zong. Na de fles de speen. Twee van de drie kon ik met die leeftijd daarna wakker wegleggen, de derde viel dan nog op schoot in slaap en die legde ik slapend weg met knuffel en speen.
Als ze wakker werden en huilden (hoorde wel het verschil tussen huilen en even-jammeren-maar-weer-verder-slapen, dan ging ik er niet heen) dan ging ik er heen. Licht uit laten, niks zeggen. Eerst proberen of speen en/of knuffel terug geven voldoende was, zo niet dan even optillen en wiegen tot ze rustig waren en weer terug leggen en weggaan. Altijd op de kamer van de baby, niet rondlopen door het huis.
Als ze wakker waren maar niet huilden, maar gewoon bewogen en brabbelden, dan liet ik ze gewoon gaan.
Dat deden wij ook altijd en op een gegeven moment hoefden we niet meer terug… Dus: knuffel/kus, speentje in en in bed, slaapliedje aan en weg. Bij huilen terug om te troosten en weer in bed, daarna evt weer slaapliedje aan en weer weg.
Toen we dit heel consequent zijn gaan doen, dus ritueel en aanpak, een paar weken denk ik… we doen dit nu met 16 maanden nog steeds hetzelfde en nemen bv zijn muziekdoosje overal mee naartoe waar hij slaapt, is echt een slaapassociatie geworden. Succes!!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen