Mijn dochter heeft 2 vriendinnetjes die snel jaloers zijn en dan op een vervelende manier reageren. Ze zitten met z'n 3en op dezelfde sport. Mijn dochter is als enige van de 3 naar de selectie doorgegaan. Deze vriendinnetjes uiten hierover jaloezie. Dat vind ik opzich niet erg, maar de manier waarop wel. Ze misgunnen het haar eigenijk echt. Ene vriendinnetje vindt het bijvoorbeeld heel lastig om blij te reageren, andere vriendinnetje benoemt dat ze bij mijn dochter minder streng beoordelen omdat ze nog maar kort op de sport zit. Het is verder een beetje lastig uit te leggen, maar je merkt in hun doen en laten dat ze niet blij voor haar kunnen zijn.
Ik vind jaloezie niet perse een verkeerde eigenschap. Het is heel natuurlijk om iets te willen wat een ander heeft, en het zet aan tot hard werken, in hetzelfde te bereiken. Echter afgunst, en iemand iets niet gunnen, vind ik wel lastig om mee om te gaan. Ik zie mijn dochter op die momenten ook echt kleiner worden, dat ze zich bezwaard voelt dat zij wél mag, en haar vriendinnetjes niet.
Ik leg hierbij, aan de vriendinnetjes, uit dat iedereen z'n eigen talenten heeft etc. Ik weet van de betreffende ouders dat zij dit ook zo uitleggen.
Ik herken dit helemaal niet van mijn eigen kinderen. Natuurlijk zijn ze jaloers op vriendinnetjes die wél een Nintendo switch hebben, koekjes mee naar school krijgen ipv fruit etc., maar ze misgunnen het hun vriendinnetjes niet en daarin ligt wel echt een verschil vind ik.
Herkennen jullie het misgunnen, op deze leeftijd? Is dat ook gewoon voor sommige kinderen een wat langer leerproces?
Ik denk idd dat kinderen wel standaard in bepaalde fases komen, en de ene reageert heftiger dan de ander, in deze denk ik wel “gewoon” jaloezie en ik denk dat jullie als ouders hier al goed mee om gaan zo ook de ouders van de vriendinnen, ik zou zelf niet teveel nadruk leggen tegenover de andere meiden maar wat je wel kan doen is je eigen dochter vertrouwen geven dat ze blij en trots mag zijn en dat sommige zo reageren door jaloezie en dit in jip en janneke taal uitleggen (in de grote mensen wereld komen ze dit soort situaties vaker tegen) wij hebben een zoontje met ass en moeten ook veel uitleggen en blijven herhalen maar door hier rustig over te praten en er soms zelfs een soort “spel” van te maken snapt hij veel beter hoe emoties werken en waarom sommige anders reageren dan bv hij. Wij doen dit alles spelenderwijs en zonder al te veel lading.
Ik ben het wel eens met een reactie hieronder dat sommige kinderen gedrag afkijken van hun ouders, idd in bijzijn van de kinderen roddelen etc kan ervoor zorgen dat kinderen gedrag overnemen, maar ook begeleiding in hun eigen emoties als dit er niet is kan dit bepaald gedrag veroorzaken en als dit niet “gecorrigeerd “ word kan dat lastig worden. Jou taak als ouder ligt denk ik voornamelijk bij je eigen dochter hoe zij omgaat met dit soort emoties en situaties. Leuk is anders! Succes ermee, liefs
Ow mijn zoon met ass heeft er veel last van. Hij ziet door zn ass niet zijn rol in bepaalde situaties dus alles is iemand anders zijn schuld. Als z’n broer of zus anders iets heeft, een leuke ervaring of een stuk speelgoed dan gaat hij het downgraden, vind dat erg lastig . Je praat tegen een muur als je erover begint dus afleiden is beste techniek. Gelukkig doet hij het niet bij vriendjes. Hij heeft wel geleerd wat de juiste reactie is.( hetzij met weinig empathie ) Ik herken dat gedrag overigens helemaal niet bij de andere kids die jonger zijn. Zij kunnen wel degelijk blij zijn voor een ander . Vind het echt niet fair en reacties hieronder ook niet helemaal terecht. Ze hebben misschien even verwerkingstijd nodig om hun teleurstelling te verwerken maar ze kunnen toch gewoon trots zijn op hun vriendin? Ik zie het wel als misgunnen. Ik zie jaloezie ook als een slechte eigenschap . Je kunt het niet voorkomen maar daarmee is het niet goed. We moeten onze kinderen leren omgaan met deze gevoelens . Ze mogen er zijn maar niet blijven. Soms zijn ze er lang en duurt het geven van een plekje wat langer, soms ben je er zo overheen. Maar ik vind het wel degelijk nuttig om nu te beginnen met leren omgaan met gevoelens die niet leuk zijn en jezelf tot de orde leren roepen.
Als mijn dochter zo zou doen zou ik ze heel snel duidelijk maken dat ze normaal kan doen of zelf beter haar best moet doen als ze hetzelfde wil bereiken. En dan nog wat voorbeelden noemen van dingen die zij allemaal in haar leven heeft en die andere niet. Dus dat er altijd wat is en jaloezie een belachelijke eigenschap is als het om zulke dingen gaat.
Dit is echt iets wat volgens mij alleen bij meisjes gebeurt. Die kunnen soms zo irritant tegen elkaar doen. Ik zou het houden bij het praten met mijn eigen kind, zodat zij zich niet rot voelt, en die vriendinnetjes aan hun ouders overlaten. Ik heb zelf een zoon van 11 en dochter van 9. Met zoon nooit wat raars eigenlijk. Dochter ook altijd jaloerse vriendinnen. Als ze met iemand speelt is de ander weer jaloers. Zelfs dat die ander een Whatsapp groep aanmaakt "Floor pest groep". En dan iedereen toevoegen, inclusief mijn dochter en die vriendin Floor, en dan irritant zitten doen. Dit was natuurlijk snel afgelopen, want ik heb meteen haar moeder ingelicht. Ik grijp alleen in (kind en/of moeder aanspreken) als er wordt gepest of gestolen. Verder zoeken ze het maar uit, anders heb je straks nog ruzie met andere ouders en ondertussen spelen de kinderen weer vrolijk samen alsof er niks aan de hand was.
Goh, afgunst of misgunnen vind ik nog vroeg bij kinderen van 8. Onze zoon is ook snel jaloers en geeft ook wel eens een opmerking, maar dan is het aan mij als ouder om hem daarop te wijzen. Dat hij blij moet leren zijn voor een ander ook en niet dt het niet mogelijk is alles zelf te willen/kunnen. Ik zie het echt nog niet als afgunst. In jouw geval is het normaal denk ik dat de vriendinnetjes jaloers zijn, ze doen het al langer en zijn niet door de selectie.. Ik zou vooral jouw dochtertje vertellen (als je alleen bent met haar) dat ze heel trots mag zijn van haar prestatie en dat ze zich niet slecht hoeft te voelen tov haar vriendinnen.
Het zijn kinderen... ik zou dit niet afgunst noemen. Ze zijn teleurgesteld en verwerken nog dat zij niet naar de selectie mogen en de ander wel. En als het wel misgunnen zou zijn, dan is dat iets wat hun ouders op kunnen pakken, niet de ouder van het kindje wat wel door mag toch? Lekker laten gaan, ze wennen er vanzelf aan
Ik vind jouw gedachtengang hierin best zwart wit. Jij hangt er de label "jaloezie", "afgunst" en "misgunnen" aan. Enkel uit het feit dat de één niet vrolijk kan reageren (geef haar ongelijk) omdat jouw dochter wel geselecteerd is en zij niet: dit lijkt mij gewoon gezonde teleurstelling bij het meisje, wat volkomen logisch is als ze het ook graag wil. En dat het andere meisje wellicht een, in haar ogen verklaarbaar argument geeft, waarom jouw dochter wel geselecteerd is en zij niet is volgens mij precies hetzelfde: ook teleurstelling en er voor haar zelf een manier op vinden om hier mee om te gaan.
Maar om in termen te gaan spreken over jaloezie, misgunnen en afgunst... Het zijn meiden van 8 jaar oud!! Leg je dochter gewoon uit dat het niet te maken heeft met dat haar vriendinnen haar iets misgunnen, maar dat ze enkel teleurgesteld zijn en met deze situatie proberen om te gaan en dat dat best moeilijk is (zelfs als je volwassenen bent) en iets ook graag wil.
Jij geeft nu doodleuk het signaal af aan deze vriendinntjes dat ze minderwaardig zijn en niet goed genoeg zoals jouw dochter dat wel is. Wat natuurlijk niet waar is!
Probeer positief te zijn naar deze jonge meiden door bijvoorbeeld te zeggen dat je je het kan voorstellen dat ze zich misschien teleurgesteld voelen en dat ze misschien over een tijdje ook wel geselecteerd worden.
Ze zijn toch ook niet goed genoeg? Ze hebben de selectie niet gehaald. Of harder werken, of accepteren of een andere hobby gaan zoeken. Ik vind het juust een heel goede uitleg, heel realistisch, laat de vriendinnen maar zich realiseren wat iemand anders voelt bij die opmerkingen.
Op dit moment niet inderdaad maar dat kan in de toekomst natuurlijk anders zijn. Het gaat erom dat deze moeder de conclusie trekt dat deze niet geselecteerde meiden geen talent hebben ("ieder zijn eigen talenten") terwijl het doel om geselecteerd te worden ook bereikbaar is voor de andere meiden maar dan niet op dit moment. En op welke opmerkingen doel je precies? Dat de één niet vrolijk kan zijn en de ander zegt dat het meisje geselecteerd is omdat ze minder zwaar beoordeeld is? Dit zijn toch super onschuldige kind uitingen? Je kan toch gewoon uitleggen aan je eigen kind hoe gedrag van anderen geïnterpreteerd kan worden en er voor kiezen om niet gelijk olie op het vuur te gooien. Wordt nog leuk als de puberteit en middelbare school periode aanbreekt haha.
Dit is precies hetzelfde als wamneer jij zwanger bent en je vriendin niet en dat legt een druk op jullie vriendschap. Dit gevoel wat je beschrijft is voor ieder mens herkenbaar. En voor ieder mens is het de kunst en de uitdaging om dan toch echt blij te kunnen zijn voor een ander.
Zo te lezen zijn jullie als ouders al goed bezig om de dochters hierbij te helpen!
Ja ik herken het wel dat misgunnen. Zou zomaar mijn dochter kunnen zijn. Wij blijven dan ook praten, zodat zij ook blij kan zijn voor een ander. Denk dat het bij onze dochter ligt aan het onzeker zijn en het dan niet goed genoeg doen. Maar zoals jij al zegt iedereen heeft zijn eigen talent!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (13) Verversen