Hoi meiden Ik moet even iets kwijt. Mijn beste vriendin kwam vandaag bij mij langs want ze wilde even praten. Zij en haar man hebben 2 kids Ze vertelde dat haar man heel negatief en chagrijnig omgaat met de kinderen wat betreft het naar bed brengen. Elke avond wilt hij ze zo snel mogelijk in bed hebben liggen en als het allemaal te lang duurt zoals tijd rekken en beetje gek doen met elkaar je kent het wel, zegt hij: bekijk het ff ik ga naar beneden het duurt mij te lang. Dan zegt mijn vriendin dat dat niet leuk is voor de kinderen hoe hij doet, maar dat interesseert hem dan niks. En zij staat er dan alleen voor.. wat eigenlijk altijd het geval is. Als hij thuis komt van z’n werk pakt hij z’n tel ploft op de bank en komt er eigenlijk niet meer van af. Ook leuke dingen doen met de kids doet hij bijna nooit omdat hij niet weet wat hij moet doen. Als zij dan zegt dat ze veel vaders met de kids leuke dingen ziet doen dan word hij boos en is ze een Mongool. 🤨 Ze vroeg mij om advies maar ik ben er wel een beetje van geschrokken. Wat denken jullie hier over ?
Het lijkt dat je vriendin andere verwachtingen heeft dan haar vriend. Het is niet leuk te horen dat andere vaders wel leuke dingen doen en hij niet. Kan ook uitgelegd worden dat hij geen goede vader gevonden word. Misschien is het wel zo dat hij zelf geen ruimte krijgt om op zijn eigen manier iets te doen met de kinderen. Dat alles word bepaald hoe het moet. Dat kan ervoor zorgen dat hij op de bank gaat ploffen en denken van doe het dan maar lekker zelf. Het heeft simpelweg een wisselwerking. Een goed gesprek lijkt mij zeker op zijn plek. Verwachtingen uitspreken en hoe een ieder zich voelt daarin. Aangeven welke hulp je van elkaar nodig bent. Dat advies zou ik je vriendin geven.
Hoe oud zijn de kinderen? Wij zijn vrij snel gestopt met samen de kinderen op bed leggen. We kwamen namelijk tot de ontdekking dat het bedritueel veel makkelijker en sneller ging op de avonden dat één van ons weg was. Mijn man trok (en trekt) dat tijdrekken trouwens ook niet. Dus wij hebben afgesproken dat ik dan de kinderen deed en hij een andere klus in huis. Dat is voor iedereen prettiger. En ik snap ook wel dat haar partner boos reageert als zij zegt dat ze andere vaders wél leuke dingen ziet doen. Daar kan hij niks mee en het is een verkapte afkeuring vanuit haar kant. Dat moet ze niet doen, net zoals zijn reactie om haar uit te schelden niet goed is. Het klinkt alsof ze allebei andere ideeën/verwachtingen hebben over de ouderrol, zonder dat daar ooit constructief over is gesproken. En dat ligt toch echt aan beiden... Je vriendin schetst nu nogal een boeman-verhaal maar de werkelijkheid is vaak veel genuanceerder. Tijd voor een goed gesprek!
Elke vader vult het vaderschap op zijn eigen manier in. Het is van haar ook niet slim om hem te vergelijken met andere vaders, hij is hij en niet die ander. Mijn man begint nu, de kids zijn 13 en 14, pas echt een leuke vader te worden (in mijn ogen). Niet dat hij daarvoor niet leuk was, maar hij heeft gewoon niet zo veel met (kleine) kinderen... Tja en dat naar bed brengen herken ik mezelf wel in.. ik heb daar echt geen geduld voor dat rekken, dan schiet ik ook wel uit mijn slof.. Maar even samen een boekje lezen zijn wel weer gouden momenten. Wij hebben nooit samen de kinderen op bed gelegd juist dat "gerommel" voor bedtijd te voorkomen. Ze moet samen met hem om tafel gaan, dr frustraties uitspreken en samen een weg hierin zoeken wat het beste werkt, maar vergelijken met andere vaders is een no go in mijn optiek...
Dit is een hele egoïstische man, die kortzichtig is en niet aan het belang van zijn kinderen noch vrouw denkt. Als iemand niet open staat voor verandering of het zelf niet ziet of wil zien, dan zal je daar je eigen verantwoording voor moeten nemen. De kinderen zijn de dupe van een tekortkomende vader, zeer verdrietig en sneu. Ik zou dit never accepteren! Ze zal rond de tafel moeten gaan en dingen moeten veranderen anders is de enige optie weg gaan
Ik vind dat nogal een oordeel... je leest maar 1 kant van het verhaal. Waarom moet een man veranderen? Hij kijkt waarschijnlijk anders naar de opvoeding, dat hoeft niet verkeerd te zijn. Het is aan hun beide om samen de juiste weg hierin te vinden...
Ik zou het echt super mega kut vinden als mijn vriendin mijn verhaal op internet zou plaatsen. Dus ik hoop dat je daarvoor akkoord gevraagd en gekregen hebt 🙈.
Ik vraag me af hoe haar man was voordat ze de kinderen kregen? Verder kan ze het ook eens aan hem over laten, op zo’n manier dat hij de optie niet heeft om weg te lopen als het niet lukt.
Ze zal zelf met haar man naar oplossingen moeten zoeken. Misschien kan het naar bed brengen gestructureerder. Misschien heeft hij daar ideeën over. Zij kan vragen wat hij wel met de kinderen wil ondernemen. Misschien speelt er wel meer waardoor hij zo moe is. Werkt zij zelf ook?
Naar bed brengen snap ik ook, haha. Niet meer het moment om uitgebreid te geinen wat mij betreft (denken de kinderen anders over). Als je thuiskomt moe zijn snap ik, maar je kan daar als volwassenen over praten lijkt mij, taken verdelen die voor hem wél haalbaar zijn. Je vriendin een mongool noemen is absurd. Maar de rest is vermoedelijk heel gekleurd door de mening en uitleg van je vriendin en moeilijk wat over te zeggen.
Schelden of lelijke dingen zeggen is nooit oke. Daar moet ze ook gewoon een grens trekken. Heel gauw normaal doen. Maar er kan zoveel meer spelen dan dat hij een hork van een vent is. En ook de manier waarop contact tussen hun gaat kan veel uitmaken. En jij hoort nu alleen haar kant. Je kunt haar weinig adviseren. Dit is tussen hen, zij moet op haar eigen gevoel afgaan. Enige dat je kunt opperen is dat ze moeten praten.
En dan niet in een vorm die de ander aanvallend kan ervaren. Zoals 'andere vaders doen wel leuk', 'doe eens iets leuks' of 'ik vind het vervelend dat je altijd zo lelijk tegen de kinderen doet met bedtijd'. Dat roept meteen weerstand op. Maar als je het houdt bij wat echt belangrijk is, dan lukt het vaak wel. En geef de ander de kans om zelf iets te delen zonder zich te moeten verdedigen. Bijvoorbeeld: ik mis de gezellige avonden, jij ook? En dan is het de kunst om open te staan voor het antwoord en te bekijken waar je elkaar kunt vinden, helpen, etc.
Want bekeken vanuit het idee dat hij gewoon van haar en z'n gezin houdt: het klinkt alsof hij overloopt en na een werkdag de drukte niet goed aan kan. En om dan in je frustratie aangesproken worden dat wat je doet niet leuk is, kan verkeerd vallen. Evenals niet lekker in je vel zitten of echt wel goeie wil hebben maar het niet weten (als zij normaal alles doet en hem constant dingen uit handen neemt bijvoorbeeld of als hij nog nooit alleen met ze op pad is geweest) en te horen krijgen dat andere vaders wel leuk doen.
Van het naar bed brengen kan ik mij opzich wel voorstellen. Ik wordt ook chagrijnig van het tijdrekken enzo. Ben laatst ook boos vertrokken, gevolg een huilend kind op de wc (daar zat hij al bijna 30 min) en een verdrietig kind in bed. Mijn man heeft het toen even over genomen, ik denk dat je daar goed in moet samenwerken. Speel in op elkaar sterke en zwakke punten. Wat betreft leuke dingen doen, is het nogal een vaag begrip. Dus ik weet niet of je vriendin zegt dat hij leuke dingen moet gaan doen met ze, of dat ze het concreet maakt voor hem. Ik zeg bijvoorbeeld tegen mijn man; Wil je vanmiddag met de jongens gaan Legoën / puzzelen / spelletje spelen / etc. Ik maak het concreet voor hem, maar bedenk dan wel iets wat zowel de kinderen als mijn man leuk vinden om te doen. Hij komt nu steeds vaker zelf met ideeën, maar heeft soms toch net even dat eerste (concrete) zetje nodig.
Uuhm, nou als het verder wel goed met hem gaat (niet overspannen ofzo) en hij is niet bereid om hier een volwassen gesprek over aan te gaan, maar hij noemt mij een Mongool... Dan zou ik me nog wel flink achter mn oren krabben met wie ik eigenlijk kinderen heb gekregen..
Maar goed, de kunst is om een goed gesprek met hem aan te gaan op een rustig moment.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen