Ik ben ongeveer 1,5 dag per week alleen met onze kinderen (2 meisjes van bijna 3 en net 1) In het weekend zijn mijn man en ik samen met ze en mijn man is ook nog alleen met ze doordeweeks. Ze gaan ook 3 dagen naar de opvang.
Ik merk dat ik me soms schuldig voel dat ik niet genoeg met ze speel of dingen met ze onderneem. Alleen, er moeten ook wel eens ‘stomme’ dingen gebeuren, zoals koken, schoonmaken etc. En soms wil ik ook wel even rustig koffie drinken, een paar minuten 😅
Brengt me naar mijn vraag: hoeveel ondernemen jullie met de kinderen? Spelen jullie de hele dag met ze? Ondernemen jullie veel samen? Ik ben benieuwd hoe andere ouders dit invullen.
Echt samen spelen met de allerjongste kinderen vind ik lastig (of durf ik het te zeggen, saai?) . Gelukkig kunnen die van ons zich goed vermaken. Dat konden ze altijd al.
Ze spelen heeeel veel buiten en ik laat ze veel ontdekken. Kliederen met water, zand, stoepkrijt, stokjes en steentjes. Verder lekker spelen met het fietsje de skelter en schommel. Hutten bouwen met matten en kleden.
Als het weer slechter is, is het veel zelf spelen met duplo, treinbaan, keukentje (oeh ja lekker, heb je spaghetti gemaakt, jammie)... Maar ik help vooral om ze weer in het spel te krijgen. Ik drink koffie, thee, lees een boek, kijk op m'n telefoon. Ik draai een was, maak het huis schoon, ben aan het tuinieren.
Ik ben er niet de mama voor om echt samen eindeloos blokkentorens te bouwen. Heb natuurlijk wel samen gepuzzeld, Ik strijk de strijkkraaltjes en print de kleurplaten uit.
Mijn benadering valt denk ik het beste te omschrijven als 'lazy parenting'.. Af en toe baal ik wel dat m'n ramen onder stoepkrijt zitten of dat ze letterlijk buiten met de tuinslang moeten worden afgespoeld omdat ze te vies zijn om aan te raken. Maar ik heb het idee dat ze genieten met volle teugen. Ze trekken nu ook echt met elkaar op.
Ze zijn gelukkig ook erg fantasierijk en hebben een flinke woordenschat. Nu no2 zich ook beter kan uitdrukken wordt hun gezamenlijke spel ook steeds leuker!
Qua schuldgevoel. Dat heb ik nooit echt gehad. Je kunnen en durven vervelen en je fantasie en creativiteit kunnen aanspreken zijn kwaliteiten die je je leven lang meeneemt.
En tuurlijk zit ik ook weleens heerlijk een half uur te knuffelen, kijk ik trots naar de kleurplaten, maken we samen die puzzel ed. Maar ik ben absoluut geen entertainer van mijn kinderen. Ze zijn zelf zooo goed in staat om zichzelf te vermaken. Ze hoeven niet naar mij te kijken om te weten wat ze willen doen. Ze verbazen me nog elke dag met hun leuke ideeën en ik hoor hier thuis nooit dat ze zich vervelen, of: niks is leuk, ik weet niet wat ik moet doen. Ze spelen aan 1 stuk door.
Wat heb je dit mooi opgeschreven. Ik herken me wel in je verhaal. Ik vind zelf ontdekken en spelen ook enorm belangrijk. Volgens mij leren kinderen daar ook enorm van. Kan me ook voorstellen dat jouw kinderen zich nooit vervelen. Eigenlijk ben je buiten ook bijna nooit uitgespeeld. Vaak speel ik een tijdje mee om vervolgens ze lekker zelf verder te laten spelen. Ik merk alleen dat vooral mijn oudste mij het liefst overal bij heeft. Denk dat dat wel beter wordt als onze jongste ook kan lopen, mee kan spelen en kan ‘praten’.
Vind het wel enorm fijn om alle reacties te lezen. Kan soms zo helpen om even te relativeren. Op social media zie je vooral supermoms die uren op de grond liggen te spelen met Montessori speelgoed. Hier hoor je de echte verhalen :).
Mijn eerste reactie was, laat ik maar niks zeggen, ik doe niet zoveel met de kinderen. Maar ik ben gelukkig niet de enige. Ze zijn hier ook inderdaad heel zelfstandig. Dat merk ik ook bij bijv een binnenspeeltuin of de Apenheul, ze spelen heerlijk zelf.
Leuk, ik zag dus de notificaties en dacht oh jee.. Wat zouden de reacties zijn? Maar dat viel alles mee :)
Toevallig vanavond wel samen met mijn dochter met strijkkraalrjes een hart gemaakt, dat was even gezellig. Zij hielp mij zoeken naar de juiste kleurtjes zodat ik een hart voor d'r zusje kon maken.
Ik merk dat ik in die momenten ook meer kan genieten omdat het geen 'verplichting' is. Het is spontaan dat we dan ineens wel iets wat meer intensief is samen doen. Ik kan overigens niet wachten tot ze ook interesse krijgt in tekenen ipv kleuren. Daar ligt ook mijn interesse.
Voor nu helpen ze ook weleens tuinieren (grasmaaien), en de oogst opeten hahaha. Maar ze zijn ook geïnteresseerd in feestjes en pakken gerust ene slak of regenworm op. Zo leuk vind ik dat en ze stellen tussen het spelen door ook vragen. Zo leren ze spelenderwijs vanalles. En grote zus plakt bij d'r kleine zus al een pleister als er eens iets is mis gegaan.. Lief en boevig stel is het.
Op deze manier blijft het ook genieten. Het is natuurlijk ook een flinke puzzel af en toe. De kinderen, werken, sporten, tuin bijhouden, huis schoon etc. En je wilt ook weleens sociale dingen afspreken.
De oudste moest ik altijd veel mee samen doen. Daar ging ik ook liever mee op pad dan thuis (speeltuintje, fietsen, naar de groentetuin van opa etc). De jongste kan goed zelf spelen. Dus nu de oudste op school zit doe ik met de jongste het huishouden Bijv. Of hij helpt mee met een doekje, en het afhalen van de bedden Bijv. Daarna lezen we een boekje of maken een puzzeltje. Dan start ik het volgende klusje, was vouwen, hij brengt de sokken naar de kast etc. Dan zoekt hij een nieuw leesboekje voor na het klusje. En zo doen we s ochtends 4/5 klusjes, eten fruit/drinken, en dan gaan we naar buiten (speeltuin, winkel, oma).
Als zij in een keukentje spelen en jij kijkt en hier en daar geven ze jou een koekje doe je toch ook mee ;) zelfredzaamheid is heel belangrijk. Als het spel zelf op gang komt lekker laten gaan. Als ze hulp nodig hebben dan hoor je dat snel genoeg. Kijk naar wat ze echt nodig hebben en ga regelmatig naar buiten. De ene dag gaat het hier fantastischen kook ik een extra maaltijd. De andere dag, durf ik niet met ze naar de supermarkt.
De dagen dat ik alleen ben met mijn kind ben ik wel de hele dag met hem bezig ja. Ik probeer hem wel te stimuleren ook even alleen te spelen maar dat gaat nog niet zo… hij is nu ruim 2. Maar ik ga ook wel gewoon boodschappen doen of naar de stad hoor, dat is juist een uitje samen. De was doen we ook ‘samen’. Verder schoonmaken niet. Met koken mag hij even een filmpje kijken.
Fijn om even mee te lezen. Ik vind namelijk herkenning in je vraag en schuldgevoel. Want los van dat er thuis nog meer ‘moet’ gebeuren dan spelen met de kinderen heb ik er simpelweg ook niet de hele dag zin in. En dat is waar ik me dan vooral schuldig over voel. Als ik vervolgens de opa’s en oma’s op bepaalde momenten continu zie spelen mijn dochter wordt dat schuldgevoel versterkt. Hoewel ik rationeel prima weet dat er een verschil is tussen opa’s en oma’s en ouders en dat het juist goed is voor kinderen om zichzelf te kunnen en leren vermaken (zoals ik in de reacties lees), voelt dat soms anders. Ik ben nu 36 weken zwanger van de tweede en vind het maar moeilijk om wat milder voor mijzelf te zijn. Voel mezelf al snel tekortschieten, als een moeder die het zich er te gemakkelijk vanaf maakt. Terwijl ik stapelgek ben op mijn dochter en echt wel van alles met haar doe. Ik onderneem graag dingen met haar zoals wandelen, fietsen, boodschappen doen,… Ik vind het ook leuk als ze me betrekt in haar spel, maar om nou de hele tijd naast/met haar te gaan zitten spelen… Dit is totaal geen helpend antwoord op jouw vraag, sorry… :’-) Hopelijk heb je meer aan de andere reacties. Ik vind ze in ieder geval wél helpend om te lezen!
Fijn dat je er iets aan hebt! En ik herken jouw verhaal ook rondom de zwangerschap. Toen ik zwanger was van onze jongste dochter kon ik ook veel minder doen omdat ik er geen puf voor had en voelde ik me erg schuldig.
Over die opa’s en oma’s: die zijn natuurlijk niet de hele dag bij ze ;) Zij weten dat er een einde zit aan het spelen en dat ze later weer rust kunnen pakken. Jij zorgt daarentegen door.
Ik hoop dat het je lukt om milder te zijn voor jezelf. Net als ik mezelf dat gun. We zijn ook net mensen ;)
Vorig jaar is onze oudste naar school gegaan en daarvoor 2 dagen per week thuis geweest met beide kids. Ik probeerde vaak dagelijks wat te gaan doen of ondernemen; wandelen of fietsen, naar kinderboerderij, winkel, bieb, speeltuin of een keertje speelparadijs (strippenkaart genomen en eens per 6 weken ofzo), playdate met vriendin(nen) en leeftijdsgenootjes etc. De dag was sowieso opgedeeld in 2/3 delen. Rond de 1 jaar ging de jongste naar 1 slaapje en benutten we vooral het ochtenddeel tot een uur of 12, lunch, slaapje(s) tot een uur of 3 en dan soms nog wat doen of lekker thuis spelen. Ik probeerde ook wat af te wisselen qua speelgoed, af en toe knutselen of kleien ofzo maar concentratieboog was heel laag dus was altijd maar kortdurig 🤭 Ik speelde wel met ze, maar ook niet de gehele dag hoor. Boekje lezen af en toe en met speelgoed speelden ze vrijwel zelf.
Mijn dochter kan heel prima zelf spelen, maar komt ook vaak naast mij spelen als ik op de bank zit of iets doe in de huishouding. Dan communiceren we af en toe wel over haar spel maar speelt ze alleen, ik ben dan met iets anders bezig.
Daarnaast hebben we ook wel meerdere momenten op een dag dat we echt samen spelen en boekjes lezen of naar buiten gaan. Met boekjes lezen komt ze nog vaak bij mij, maar ik stimuleer haar ook om zelf te ‘lezen’. En ook speel ik wel eens een poosje mee met duplo bijvoorbeeld. Dat vind ik juist zo leuk aan kinderen hebben, dingen samen doen. Ik vind het ook belangrijk ter stimulering van haar taalontwikkeling en motorische ontwikkeling, maar ook voor onze band samen. En het is ook superleuk om haar ontwikkeling dan van zo dichtbij te zien. Dat wat je de ene dag voordoet, doet ze de volgende dag zelf. Een voordeel is dat ze al een hele grote woordenschat heeft. Natuurlijk is dat deels nature en deels nurture, maar zonder veel aanbod had ze nog niet zo een grote woordenschat.
Niet iedereen heeft daar zin in of tijd voor of is daar geschikt voor, prima, maar ik zie dat samen spelen z’n vruchten afwerpt op allerlei gebieden.
Ik deelde mijn dagen altijd op in 2 dagdelen, en elk dagdeel deed ik een maaltijd (lunch of ontbijt), een huishoudelijke klus, een kop koffie en een spelletje/activiteit met de kinderen. En dan samem opruimen. Die activiteiten bijvoorbeeld even naar een speeltuintje, stoepkrijten, dansen in de woonkamer, kleien aan de keukentafel, zoiets. En huishoudelijk 'hielpen' ze vaak mee. Ook een stofdoek in de hand, de tupperware vanuit de vaatwasser in de la, was aangeven of sokken op het wasrek hangen, dat soort dingen. Ze speelden elke dag ook gewoon zelf. En als ze dan een taart in het keukentje bakten, dan deed ik natuurlijk wel even alsof ik die op at. En als ze een hut bouwden, dan kwam ik even binnenin kijken. Zulke dingen. Uitjes als kinderboerderij of binnenspeeltuin ofzo deed ik echt niet elke week. Ik ging wel regelmatig even op visite bij moeder of een vriendin of zij bij ons, maar dat was meer even aanwaaien en sowieso in de buurt.
Ik ben 1 dag met onze meiden alleen. De oudste moet dan wel tot 14.00u naar school. Met de jongste ga ik dan meestal wel iets doen maar ik speel niet de hele dag met dr. We gaan bijvoorbeeld regelmatig naar de ouder en kind gym (dat duurt 1 uur), of naar de kinderboerderij. Laatst ook een keer met haar bij de Hema een gebakje gaan eten, dat vond ze geweldig. Mijn kinderen komen ook graag buiten, dus ik ga op mijn vrije middag ook regelmatig met ze naar de speeltuin. Met Moederdag heb ik een step gehad, dus ik ga ook regelmatig met ze mee steppen en dan doen we best een flinke ronde (ze mogen om de beurt kiezen welke kant we op gaan). De jongste kan net een maand fietsen dus die wil ook graag fietsen en de oudste leert skeeleren dus meestal gaan we na mijn werk nog even een rondje op de fiets/skeelers doen voordat ik met koken begin. Maar goed, ze moeten zichzelf ook geregeld even vermaken, hoort erbij toch.
Ik vind dat ze zelf moet kunnen spelen en dat je samen moet spelen dus balans. Als je enkel kijkt naar de activiteit mis je één ding want er zijn nog aantal die je samen doet, die zij waarderen en soort van connectie kunt zien.
Je ontbijt, lunch, avond eten, bad/moment zijn 4/5 momenten die je spendeert met de kids, Enkel vallen ze onder de basis behoefte maar neemt niet weg dat je daar connectie kan maken en of spelende wijs kan doen. Denk enkel met meer kids dat ze wel elkaar meer vermaken, en ook de signalen die ze afgeven. Vragen ze je veel of juist niet als ze je nodig hebben roepen ze je wel. Ik ben thuis mama ga sws 1x per dag naar buiten en de tuin niet mee gerekend kan ze zelf 24/7 in en uit. Ik doe altijd wel 1/2 activiteiten mee zoals kleinen of knutselen. En daarnaast als ze zelf aan spelen is wel eens erbij zitten of loop langs en toon interesse. Nu ik zwanger ben kan ik minder maar voor dit wekelijks Efteling hebben abbo wonen om te hoek, boodschappen doen, speeltuinen etc. Dus ja ik onderneem veel maar laat haar ook gewoon zelf spelen dus voor ons een balans die werkt
Ik vind dat ze zelf moet kunnen spelen en dat je samen moet spelen dus balans. Als je enkel kijkt naar de activiteit mis je één ding want er zijn nog aantal die je samen doet, die zij waarderen en soort van connectie kunt zien.
Je ontbijt, lunch, avond eten, bad/moment zijn 4/5 momenten die je spendeert met de kids, Enkel vallen ze onder de basis behoefte maar neemt niet weg dat je daar connectie kan maken en of spelende wijs kan doen. Denk enkel met meer kids dat ze wel elkaar meer vermaken, en ook de signalen die ze afgeven. Vragen ze je veel of juist niet als ze je nodig hebben roepen ze je wel. Ik ben thuis mama ga sws 1x per dag naar buiten en de tuin niet mee gerekend kan ze zelf 24/7 in en uit. Ik doe altijd wel 1/2 activiteiten mee zoals kleinen of knutselen. En daarnaast als ze zelf aan spelen is wel eens erbij zitten of loop langs en toon interesse. Nu ik zwanger ben kan ik minder maar voor dit wekelijks Efteling hebben abbo wonen om te hoek, boodschappen doen, speeltuinen etc. Dus ja ik onderneem veel maar laat haar ook gewoon zelf spelen dus voor ons een balans die werkt
Ik ben hun moeder, niet een speelkameraadje. Dus nee, ik heb nooit lang met ze gespeeld. Ik lees voor, doe eens een spelletje en natuurlijk geef ik aandacht als ze een rollenspel willen doen. Dan doe ik een paar minuten mee, en dan mogen ze weer zelf. Het is juist heel gezond als je móeder bent, voor ze zorgt, een veilige haven bent. Daarvoor hoef je ze niet de hele dag te vermaken. Liever niet zelfs: kinderen die teveel vermaakt worden, krijgen niet de kans om zelf te leren spelen. Daarmee help je ze dus niet om zich te ontwikkelen.
We doen best veel met de kids. Maar het is niet realistisch om de hele dag met ze bezig te zijn Ze moeten ook zichzelf vermaken . En het gaat niet om te hoeveelheid tijd die je besteed Maar een uurtje heel bewust met ze bezig zijn is ook helemaal goed hoor .
Vergelijkbare situatie hier: mijn man en ik zorgen ieder 1,5 dag voor de kinderen, ook eentje van 3 en eentje van 1. Ik vind het echt heel moeilijk om in uren te bepalen merk ik, omdat het zo'n grijs gebied is. De stomme dingen die jij noemt moeten uiteraard hier ook gebeuren, maar een deel daarvan vindt zeker mijn peuter erg leuk. Bijvoorbeeld koken vindt ze tof, ze heeft een eigen peuter-mesje, heeft een keukentoren waardoor ze bij het aanrecht kan en ik verzin altijd wel hulp-klusjes. Ook de was ophangen is een favoriet klusje. Dus is dat dan spelen of niet? Voor mij niet, voor haar wel :P
Echt helemaal iets voor mezelf doen terwijl zij spelen lukt niet zo, maar bijv de was vouwen terwijl zij er naast met de duplo spelen gaat wel (soms zeker wel 5 minuten voor de een de ander lastig valt ;)). Wisselt ook wel per dag en humor hoe actief ik erbij betrokken moet zijn. Ene dag kunnen ze voor mijn gevoel niet 5 minuten zonder me en de andere dag kan de oudste een uur lang knutselen en heb ik er geen kind aan.
Ik zorg in ieder geval dat we 1 keer per dag naar buiten gaan (dat kan echt spelen zijn, dat kan ook winkel/bieb/markt zijn). 2 x per maand gaan we op "mijn" dag naar een soort muziekles, vinden ze heel leuk, Maar verder doen we echt geen grootse dingen, de dag is al zo snel zo gevuld met eten/aankleden/luiers verschonen/slaapjes van de jongste, dat dat ook bijna niet kan voor mijn gevoel. Voorlezen doe ik in ieder geval wel echt heel veel, zeker na het avondeten. Maar verder rommelen we vooral de dag door! Is maar goed ook, ik ben hun moeder, niet de vermaak-clown ;)
Ik speel absoluut niet de hele dag met ze samen. Er moet ook gewoon van alles gebeuren en jezelf zien te vermaken als kind is heel erg goed. We hebben honden, dus we komen sowieso een paar keer per dag buiten. Net een poging gedaan om de nagels van onze oudste dochter te lakken, maar de jongste kwam tussendoor dus dat was geen succes. Vanochtend even zitten knutselen. Mijn man gaat op zijn vrije dag vaak even wat dingen doen met de bakfiets. Vinden de meiden heerlijk. Verder is het hier heel simpel hoor. Speeltuin, kinderboerderij etc.
Zo herkenbaar! Ik heb het geluk dat mijn zoontje graag helpt met het huishouden. Dus hij zegt regelmatig: mama, zullen we samen klusjes doen? Ik probeer ook dingen te bedenken die ik leuk vind om te doen voor 1-op1-tijd. Rollenspel ben ik altijd zo beu, maar ik kan best een kwartier voetballen. Tekenen vind ik heel saai om samen te doen, dus dat geef ik vaker als ik aan het eten koken ben bijvoorbeeld. En als we dan samen iets gaan doen, dan gaan we liever knutselen. Duplo vind ik helemaal een verschrikking, maar het opbouwen van een ingewikkelde rails wel heel leuk. Dus dan help ik mee bouwen, kunnen ze daarna spelen. Dus mijn tip is vooral: wat vind je wel leuk om samen te doen? Doe dat op een moment dat je mee kunt doen en maak daar bewust tijd voor. En doe de rest lekker niet. Dingen die wij graag samen doen: een spelletje, afvalprikken (ja echt, wie verzint dit als hobby voor een 3-jarige😅 hij wil later heel graag bij de gemeente werken), ministeck
Ik speel zeker niet de hele dag met ze. Ze mogen ook leren zichzelf te vermaken. Ik probeer wel dagelijks iets te ondernemen, al is het samen de hond uitlaten oid.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen