Hey meiden! Ik ben eigenlijk een beetje op zoek naar vrouwen die het zelfde mee hebben gemaakt. Ik ben momenteel 30 weken zwanger van ons eerste kindje. De zwangerschap verliep echt super en tijdens de 20 weken echo kregen we te horen dat we een lief klein meisje zouden krijgen. Door mijn BMI kreeg ik voor de zekerheid een groeiecho met 28 weken en daar is de ellende eigenlijk begonnen. De echoscopiste vond het buikje en het hoofdje wel erg klein. Ze heeft toen overlegd met mijn verloskundige en die heeft per direct een afspraak voor me gemaakt in het ziekenhuis. Daar ben ik toen een paar dagen later heen gegaan voor een nieuwe groeiecho. Ook uit die echo kwam dat ze erg klein was. Het geschatte gewicht was met 28 weken net aan een kilo. Het buikje en het hoofdje zaten net boven de p3 lijn. Vanuit daar ben ik overgedragen aan de gynaecoloog. Ik heb bedrust opgelegd gekregen en moest een paar dagen later terugkomen voor een dopplerecho. Die paar dagen hebben we natuurlijk ontzettend in de rats gezeten. Ik heb me nog nooit zo erge zorgen gemaakt. De doppler echo was gelukkig helemaal goed. Er waren geen problemen met de doorstroming van de placenta en de baby was weer een beetje volgens haar eigen lijntje gegroeid. Het hoofdje was uit de gevarenzonde. Alleen het buikje was nog aan de kleine kant. Bedrust werd weer opgeheven en vol vertrouwen gingen we weer naar huis. Een week later moest ik terugkomen voor een GUO.
Die heb ik gister gehad en dat was weer slecht nieuws. Het buikje groeit nu wel netjes ( ze heeft 6 metingen gedaan, die varieerde van 2 weken groeiachterstand tot 1 week voor op de groei. Daar was geen peil op te trekken). Het hoofdje heeft ze 1 keer vluchtig gemeten en die kwam opeens uit op eengroeiachterstand van 2.5 week. Ook de dopplerecho liet lichte weerstand zien en ze vond mijn vruchtwater ook niet voldoende. Dus nu weer grote paniek. Ik ben doorgestuurd om bloed te gaan prikken op CMV. Er zijn afwijkingen zoals syndroom van down genoemd wegens het kleine hoofdje. Maar eigenlijk willen ze verder niets uitleggen omdat ze niet denken dat dat aan de orde is en mij niet onnodig ongerust willen laten zijn. Ik moet over een aantal dagen weer terug voor een doppler en als die weer slecht is gaan ze me een tijdje opnemen om de baby te monitoren.
We worden dus enorm heen en weer geslingerd tussen emoties en bij mij is het even op. Er wordt vanuit het ziekenhuis enorm gepusht dat ik vooral moet blijven genieten van mijn zwangerchap. Maar eerlijk gezegd gaat dat absoluut niet meer. Ik maak me alleen maar zorgen!
Mijn buik groeit overigens helemaal perfect volgens schema. Toen ik nog even bij de verloskundige was om gedag te zeggen gaf ze ook aan dat ze me op gevoel van mijn buik nooit had doorverwezen. Ook klopt het hartje goed en regelmatig en is ze heerlijk bewegelijk. Combinatietest was ook goed, en ook uit de 20 weken echo en de GUO was aan de baby niets op te merken (op de groei na dan).
Zijn er meer meiden die dit hebben meegemaakt? Op internet lees ik veel verhalen dat het gewoon helemaal goed is gekomen en ik vraag me wel eens af of het ziekenhuis hier niet een groter probleem van maakt dan het is. Zelf ben ik ook niet groot, 164. En door alle verschillende metingen en echo's ga ik ook een beetje twijfelen aan hoe nauwkeurig dat allemaal is. Maar aan de andere kant. Het ziekenhuis maakt zich niet voor niets zo'n zorgen toch?
Ja hier ook. Vanaf week 30 afbuigende groei, romp en hoofd, week 32, nog hetzelfde. Week 34, direct door gestuurd na ziekenhuis. Helaas hadden ze alleen iemand in opleiding.. Niks aan de hand zegt ze, gewoon klein kindje, toch extra echo doppler 4 dagen later bij een echte gyn. Na 2 minuten zei ze je word opgenomen. Ze zagen iets van afwijking aan navelstreng maar konden niet zeggen wat. 37+1 ingeleid. Navelstreng 3x om zijn nek. En placenta was verder veel te klein voor het termijn. ( kans bestaat dat dit bij een 2de weer gebeurd) Rowan is geboren met 2265 gram, en 47 cm. Ik heb dit alles als heel heftig ervaren ook net als wat hij aan geeft in emoties. :-(
Bij mijn vriendin ook veel zorgen om het kleine meisje. Uiteindelijk gezond geboren en zelfs 200gr (3090) zwaarder dan mijn meisje (2830) waar nooit niks is over gezegd..
Ik ben met mijn oudste met 32 weken in het ziekenhuis terecht gekomen. Hij werd toen op 1200 gram geschat. 2 weken opgenomen en strikte bedrust. Met 34 weken mocht ik naar huis met strikte bedrust thuis. M'n mannetje deed t goed en zou 200 gram gegroeid zijn. Met 36 weken werd hij op 1750 gram geschat. Met 36+3 is hij gehaald door omstandigheden. Helaas voor mij liep het inleiden uit op een spoedkeizersnede ivm hartslag van de baby. Uiteindelijk is hij geboren met een gewicht van 2025 en een lengte van 42 cm. 5 dagen na zijn geboorte mochten we allemaal naar huis. Op zijn lengte en gewicht na was er namelijk niets op hem aan te merken. Hij hield zichzelf warm, ademde zelfstandig, hield zijn suiker goed, poepte, plaste, dronk als een dijker en kwam hierdoor ook aan na wat afgevallen te zijn. Hij woog 1975 gram toen we thuis kwamen. Het heeft indruk gemaakt oo de kraamhulp ze heeft het er nog over haha (we hebben nog steeds contact) inmiddels is het een gezonde sportieve jongen van 8,5 jaar en zou je niet zeggen dat hij met zo'n achterstand geboren is. Ja hij is nog steeds niet de grootste maar dat zijn mijn man en ik ook niet. Ook met groeiecho's kunnen ze er nog flink naast zitten (je kan mij niet wijs maken dat hij in 3 dagen 275 gram is aangekomen). Zolang ze beweegt en vrolijk aanwezig is focus je daarop. Koop wel alvast 1 of 2 setjes maatje 44 nu kan je het zelf nog doen (ik moest de hele eeeste garderobe uit handen geven omdat ik strikte bedrust had zowel in het Z-H als thuis...) sterkte meid en je mag me altijd een berichtje sturen!
Wat moeilijk voor je, die onzekerheid! Qua communicatie werkt dat natuurlijk niet: "blijf genieten van je zwangerschap". Een veel reëlere boodschap is: "we snappen dat je hiervan schrikt en je nu zorgen maakt. Onzekerheid is erg akelig, maar er is nog steeds een grote kans dat je uiteindelijk een gezond kindje krijgt. Lukt het je om daar aan vast te houden?"
Ik wens je verl sterkte tot je meer duidelijkheid hebt!
Hey meid wat naar allemaal. Hopen dat de volgende echo weer goed is!
Ik heb wel ervaring met een CMV infectie van mn kindje tijdens de zwangerschap. Het was mijn eerste kindje. Alles leek goed te gaan. Ik voelde me goed en ik groeide goed. Er weten dus verder geen groei echo's gedaan. Pas met de geboorte bleek het niet helemaal goed te zijn met de kleine. Zwak hartje, ik had geen druppel vruchtwater (niks verloren) en hij was erg mager en te zwak om te drinken. Achteraf zeiden ze dat de doorstroming van de placenta mogelijk toch niet goed was geweest. Helaas was dat nooit gecheckt. Later bleek uit een bloedtest dat CMV de boosdoener was. Nu een ernstig slechthorend zoontje... gelukkig kan hij aardig meekomen op een gewone basisschool met gehoorapparaatjes. Maar ik heb er vaak verdriet om.
Laat het checken! Beter te voorzichtig dan helemaal niet (in mijn geval)
Bij mij zeiden ze nou deze wordt zeker meer dan 3500 gram uiteindelijk geboren met 41.6 weken 2840 gram en toen was er paniek hij was veel te klein blablablabla nu is hij inmiddels 5 jaar en de langste uit zijn klas! Ik hoop dat alles goed is!
ik denk dat ze je met de verhalen onnodig veel bang gemaakt hebben. Wat je zegt het buikje verschilde van 2 weken achter tot 1 week voor! Dat is 3 weken verschil!!! Dan schiet je kindje van lijn p5 naar p80 ofzo in een minuut misschien. Ik zou zeggen totaal niet betrauwbaar! Verder voor de groei van je kindje is rust belangrijk. Ik zou zeggen doe dat nu ook gewoon. Doe het rustig aan. Daarnaast die enorme stress is ook niet goed. Al het andere is goed en lijkt goed! Vertouw daarop! Hier hadden we bij de GUO met 20 weken ook een klein kindje die op lijn p5 zat. Net op de grens zeg maar maar de gyn zei ook niets om je zorgen over te maken, hoefte ook niets speciaals te doen. We krijgen niet eens een extra groei echo. Met 29 weken hadden we een pret echo en ons kindje is nog steeds klein. De groei is al wel een beetje ingehaalt maar nog zeker niet gemiddeld. Mijn dochter was ook klein met de 20 weken echo. Bij de geboorte was ze 3810. Dus alles is helemaal goed gekomen. Ze was zelfs zwaarde als de vk had verwacht met alleen voelen. Ik had daar de laatste weken ook lekker veel rust genomen. Ik heb er bij deze dus ook het volste vertrouwen in dat het ook nog wel bij trekt in de laatste weken. (ben nu 31 weken) Hopelijk stelt het je een beetje gerust dat het ook goed kan gaan! (Misschien heel cru maar mocht er wel iets zijn kun je uiteindelijk niets anders doen als rust nemen. Aan stress heeft de baby niets en uiteindelijk veranderd dat ook niets!)
Bij ons eerste kindje maakten ze zich zorgen over de bovenbeenlengte van onze baby. Uiteindelijk werd hij gezond en wel geboren en staat hij inderdaad nog wel onderaan op de groeicurve maar hij ziet er perfect normaal uit. Wij zelf zijn ook minder groot dan gemiddeld. Ik duim voor een gezond boeleke voor jou!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (11) Verversen