Wanneer wisten jullie klaar te zijn voor een 2e. Ik heb altijd gedacht ik wil maar 1 kindje.. maar toch denk ik soms een 2e zou wel heel leuk zijn, ander moment heb ik weer teveel beren op de weg 🙈😅
Wij hadden altijd de wens voor 2 kinderen maar echt klaar voor was mijn vriend al toen de oudste 6 maanden was maar ik vond dat toen nog veel te vroeg wij zijn het gaan proberen toen de oudste 13 maanden was (ik dacht het duurt vast nog even en dan is de oudste anderhalf, maar toen was het meteen raak) en nu 17 weken zwanger, helemaal blij hopelijk in december een gezonde zoon erbij 😇
ik wou altijd 2 kinderen, maar na de geboorte van mijn dochter. Vind ik 1 genoeg zat.. De reden? Alles alleen moeten doen, gezondheid etc. Ze is nu 1 , als ze wat groter is heb ik wat tijd voormezelf. (wat ik dus nu echt niet heb, en helemaal in de avond uitgeput mijn bed in ga)
Al tijdens de zwangerschap van de eerste. Bij de tweede net zo. We wisten toen al dat we zeker voor 3 zouden gaan. Nooit getwijfeld en beide keren snel weer voor gegaan. En bij de derde was dat gevoel heel duidelijk afwezig en voelde het helemaal compleet. Die jongste is nu 5,5 en het voelt nog altijd compleet, mijn man is gesteriliseerd inmiddels.
We hadden ooit bedacht dat we de kindjes kort op elkaar wilden, als het mocht lukken (Max 2 jaar). Na de eerste mocht ik een jaar niet zwanger worden. Na ‘goedkeuring’ van de arts direct weer geprobeerd en vrijwel direct zwanger.
Ik heb er eerlijk gezegd nooit goed over nagedacht. En dat is maar goed ook, anders was de 2e er nooit gekomen;). En die zou ik nooit willen missen. Wat een droppie. En de interactie tussen de 2 broertjes is zo mooi.
Het eerste jaar van de oudste was erg stressvol. Veel ziekenhuisbezoeken voor mijzelf en ook operaties voor mijn kind. Ik wilde het graag nog een keer meemaken, maar dan zonder gedoe. Dus we zijn ons eerste plan uit gaan voeren, 2 kids onder de 2:).
Vanaf dat ons zoontje 2 was hebben we besloten voor een tweede te gaan, door omstandigheden gaan we ervoor als hij zo’n 2,5 is (dat is bijna). Voordat hij 2 was waren we er allebei nog niet aan toe, en eerlijk gezegd heb ik nog wel eens mijn twijfels maar wegen de voors inmiddels zwaarder ❤️ Moet wel zeggen dat als ik wat jonger was geweest ik wel liever nog langer had gewacht (nu bijna 36).
Ik wilde er altijd graag 2.. toen ik bevallen was zei ik nooit meer 😂 toen onze dochter dik 1,5 was toch weer kriebels er voor gegaan en na 2 maanden zwanger. Ze is nu net geen 2,5 als de 2de komt 🥰
Jaa ik zij ook na mijn bevalling doe ik nooit meer. Nu is ze ook 1,5 en het begint ook te kriebelen. Maar ander momment ook weer niet 😅 denk dat ik het spannend vind ofzo.
Ik heb er altijd 2 gewild, maar toen de eerste er was, was ik plots niet meer zo zeker. Ik vond het veel zwaarder dan ik gedacht had. Uiteindelijk toen zij twee was, beslist er toch voor te gaan. Ik was meteen zwanger en zoontje is geboren als dochter 2j9m was. Ik vond dat leeftijdsverschil wel ideaal. Sneller had ik niet gewild. Mijn zoontje was een heel makkelijke baby waardoor ik zelfs ging twijfelen voor een 3de, maar uiteindelijk niet gedaan. 2 is perfect voor ons.
Ik wist altijd al dat ik er 2 wilde en nadat m’n eerste 1 jaar was had ik ik er weer een soort van ‘zin’ in :). Ik heb nooit beren op de weg gezien. Vond het eigenlijk alleen maar makkelijker worden met 2 (behalve dan de gebroken nachten die je weer in moet)
Na een jaar wist ik: ik wil er nog eentje, maar nu nog niet... We hebben gewacht tot de oudste ruim 1,5 was...en toen waren we er allebei klaar voor om het avontuur nog eens aan te gaan...
Ik heb altijd gezegd er 3 te willen. Na m'n eerste wilde ik er wel 4! Zwanger worden vd oudste duurde best lang, dus wij hadden niet gedacht dat na 1x zonder condoom het raak zou zijn. Maar zo zijn de middelste en jongste, eigenlijk dus niet perse echt gepland, toch bij ons gekomen ❤️❤️ Je weet nooit echt of je ergens klaar voor bent totdat je erin zit. Je weet pas hoe het is om 2 kindjes te hebben, als het zover is. Maar als je gevoel meer neigt naar nee dan naar ja, zou ik denk ik nog even wachten.
Ik wilde voorlopig geen tweede pas kijken als ze 4 zou worden (is nu 3 jaar en 2 maanden), des ondanks het traject van 3,7 jaar. Ik had nul behoefte opnieuw weer de molen in te gaan en ook bepaalde gedachtes, tav mijn dochter en ik er niet klaar voor was. Tot we vorig jaar sept niet gepland natuurlijk zwanger raakte, helaas mocht dat niet zo zijn. Het besef kwam toen ik eenmaal aan het idee gewend was, en het ontnomen werd (opnieuw) dat ik voelde ik wil juist heel graag een tweede, maar het traject weer in en de angst dat dit mij weerhield en de overhand nam. Dus direct gezegd we gaan er meteen weer voor en dan eerst 3/4 maanden zelf proberen en dan opnieuw traject in. Gesprek in zkh en al gehad en wat denk je tot onze groter verbazing, en nog steeds raakte wij direct opnieuw weer zwanger. Totaal flabbergasted van zo’n lang traject en zoveel tegenslag, naar twee natuurlijke zwangerschappen en wel natuurlijk. Tot op de dag van vandaag echt heel bizar.
Van tevoren bedacht. We zouden twee kinderen willen als het mag lukken, niet al teveel leeftijd ertussen, en tussendoor zijn we getrouwd en ik wilde liefst niet zwanger zijn met de bruiloft. Ik heb niet al teveel nagedacht over de drukte of nog een keer die drukke babytijd oid, we wilden gewoon een tweede dus daar moesten we dan hoe dan ook een keer doorheen.
Mijn tip dus: als je geen écht zwaarwegende redenen hebt waarom het niet nu kan (financieel of qua gezondheid), en je weet dat je er uiteindelijk twee zou willen, dan gewoon adem in en in het diepe springen, haha.
(En eerlijk: ik denk echt HEEL vaak: wat fijn dat ze elkaar hebben. Het is heus ook prima hoor, één kind, maar het is dan natuurlijk wel relatief vaak een kind in een grotemensenwereld. Met elkaar kunnen ze zoveel heerlijk kinderachtige lol hebben die wij heel vaak ook niet volgen 😉)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (18) Verversen