Gister was ik op bezoek bij mijn moeder en zij begon over spullen weg doen, tot zij plots vroeg of er nog een 2e kwam.
Deze vraag over viel me en ik vond het lastig om daar antwoord op te geven, heb toch eerlijk antwoord gegeven omdat ik altijd eerlijk ben en niet zo goed ben in liegen of dingen verzwijgen. En moeders komen toch altijd overal achter.🤣😂 Kon niet echt merken of mijn moeder er nou blij mee was of niet. Maar dat terzijde.
Hoe doen jullie dat? Open en eerlijk over zijn of liever verzwijgen en als een verassing houden?
Mijn ouders hebben zich nooit bemoeit met onze kinderwens. Ik heb ze wel verteld dat we graag een tweede kindje wilden maar de verassing was er als nog omdat zij ons dus niet iedere maand met vragen bestookten en zij geduldig afwachtten Had ik ook niet exact verteld wanneer we begonnen waren, maar de verrassing was er echt niet minder om. Heb ze ook veel bij de zwangerschap betrokken, net als met de eerste en dat vond ik heel fijn. Mijn schoonfamilie en verder familie heb ik mooi op gepaste afstand gehouden. Die hoorden pas van de zwangerschap toen we een goede termijn echo hadden en dat was met 10 weken geloof ik.
Wij hebben niets gezegd, maar ik was ook beide keren met enkele maanden zwanger. Denk als het een langer traject was, dat ik het op een gegeven moment wel gedeeld zou hebben.
Ik heb mijn moeder destijds we verteld dat ik geen pil meer slikte, maar ook gezegd dat het we kwam wanneer het komen wilde. We waren niet mega actief aan het proberen ofzo. Gesprek kwam er toevallig op, heb het niet speciaal verteld. Verder wist niemand het ook, maar meer omdat het gesprek er nooit op kwam.
Mijn mama is zowel bij de eerste als de tweede altijd heel betrokken (geweest) bij het zwanger worden en zwanger zijn. Bij de eerste zijn we zelfs samen gaan uiteten om te vertellen dat ik met de pil gestopt was . Ze was nog altijd even verrast toen ik zwanger werd alleen denk ik niet dat je het dan goed kan stilhouden tot vb. 12 weken. Ik persoonlijk kon dat ook niet, ze wist even snel van de positieve test als men man . Mijn mama was wel de enige, de rest van de (schoon)familie ingelicht bij 12 weken
Ik vertel het zelf niet. Ze weten wel dat we een kinderwens hebben maar als ze erover beginnen zeg ik altijd; Ja nu nog niet!” Zodat het op zijn minst onverwachts komt. Wij gaan nu echter pas naar ronde 2 dus zo ver erin zitten we nog niet maar stel het lukt niet dan zit ik niet op de vraag; zijn jullie al begonnen?” Te wachten. Niet dat mijn moeder dat zomaar zou doen maar toch 😅. Liever het zekere dan het onzekere. Ik hou dan ook tegen iedereen mijn mond erover dicht dat ik en mijn vriend begonnen zijn.
Ik was bang dat mijn ouders ons te jong zouden vinden dus toen wij besloten over 1 a 2 jaar mogelijk kinderen te willen ben ik haar oma gaan noemen als we met de hond langs kwamen xD Kon ze er maar vast aan gaan wennen.
Ik heb op een gegeven moment openlijk mijn kinderwens gedeeld. Niet perse gewoon uit 't niets, maar alleen als 't gesprek daarnaartoe leidde. Ik had geen zin meer in vragen en mijn vage antwoorden daarop. Maakte me zo ongelukkig.
Sinds onze kleine 9 maanden is krijg ik regelmatig de vraag of ik al zwanger ben. Totaal een ongepaste vraag vind ik. Ik geef aan dat ik het geen prettige vraag vind en ze het vanzelf wel horen als het misschien zo ver is. Ik ben wel open over de wens voor ooit nog een kindje.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 6-10
reacties (16) Verversen