Dec ‘17 Ronde 1: miskraam bij 8 weken. Kerst was verschrikkelijk! Mei ‘18 Ronde 5: miskraam nummer 2 met 6 weken op mijn 30e verjaardag..
Nu ronde 6 en wachtend op een eisprong. Kennen jullie het gevoel dat je heel graag wil, maar eigenlijk ook niet? Ik ben zo bang weer een miskraam door te moeten maken. Ik merk dat ik niet zo goed meer durf. Maar we moeten als we zo graag een tweede willen. Al denk ik dat mijn man het allemaal minder spannend vindt. Het is tenslotte niet zijn lichaam die het allemaal moet ondergaan..
Dat herken ik zeker weten. Na mijn ma vorige maand zei ik ook niet meer.
Toch ondanks dat deze zwangerschap niet gepland was gaan we zeker weer proberen zodra ik weer ongesteld ben geworden.
Een miskraam vergt zoveel van je lichamelijk en geestelijk. Voor jou is het je kindje. Een man denkt daar weer makkelijker over.... Maar dat is mijn ervaring..
Ja heel herkenbaar. Heb voor deze zwangerschap 3 miskramen en buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Heeft al met al meer dan 2 jaar geduurd. Toen ik het echt niet meer zag zitten toch zwanger geworden. En nu 21 weken zwanger. Maar sinds ik de baby dagelijks voel durf ik er pas echt in te geloven..
Ja ik snap het heel goed, hen zelf ook 3 mk meegemaakt. Maar geef niet op! Ik denk dat het juist goed is als je er juist niet teveel mee bezig bent. Het is allemaal zelfbescherming. Super als het lukt en lukt het niet dan komt het echt later.
En het klopt dat een man er echt anders in staat. Idd niet zijn lijf. Maar toch ook wel weer fijn hoe nuchter een man hier mee om kan gaan. Wou dat wij vrouwen soms iets meer in dat opzicht op een man leken.
Tenminste dat geldt voor mij, ik wil zwanger worden en wel nu! Voor een man is het wat relaxter, het komt vanzelf. En vaak is dat ook zo.
Wat verschrikkelijk voor jou! Ik herken het heel goed. Ik heb een aantal miskramen gehad en bij de laatste keer een jaar geleden kreeg ik echt het gevoel ik moet wachten even niks. omdat ik zoveel miskramen had gehad heb ik wel onderzoek gehad in het ziekenhuis het bleek niet goed te zijn met mijn bloedstolling. Ik heb APS een auto-immuun ziekte om al die testen te doen moest ik even niet zwanger worden dus in die tijd lekker even kunnen bij komen en dat voelde wel even goed. Toen we er weer voor gingen werd ik niet zo snel zwanger vond ik best rot maar volgens mij had mijn lichaam het gewoon even nodig en nu een jaar later ben ik 10 weken zwanger met bloedverdunners hoop ik dat het goed gaat. Misschien heel even kort een pauze nemen dat had mij toch even goed gedaan.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 6-10
reacties (4) Verversen