Hallo, ik ben nieuw hier en wil mijn verhaal even kwijt. Mijn vriendin en ik zijn al ff bezig om onze kinderen waar te maken maar tot nu altijd mislukt. Op 15 maart ben ik voor de 6e keer geinsemineerd. Mijn geduld geraakt stilaan op. Ik voel deze keer vanalles in mijn lichaam: steeds een zeurende pijn in mijn onderbuik en eierstokken (denk ik), stemmingswisselingen,... is al zeker zo 3 dagen bezig en wordt er knettergek van. Heb dit hiervoor nooit eerder gehad bij vorige pogingen dat het zo lang duurt. Ik kan het niet loslaten, ik ben steeds aan het denken en voel me hierdoor zo onzeker. Angst dat het weer zou mislukken. Heb vandaag een zs test gedaan maar was veel te vroeg, was negatief. Vandaag ben ik dag 9 van de inseminatie. Ik ben van plan om woensdag of donderdag nog eens te testen want op vrijdag is dag van de menstruatie. Kan er iemand die klachten ophelderen? Moet ik er van uitgaan dat er iets aanwezig is of is mijn lichaam zich nu al aan het voorbereiden op de menstruatie? Heb deze klachten normaal nooit als ik moet menstrueren. Bedankt
Ik maakte me zelf ook steeds gekker, dacht ook van alles te merken en te voelen, maar het is zeker niet helpend om er zo mee bezig te wgjm levert ook veel stress op. Maar ja heb t zelf ervaren je doet er helemaal niks aan! Strekte met alles en hopelijk is het snel raak!
Ik ben gestopt met dagen tellen, keek niet meer op deze en andere sites mbt zwangerschap en ging weer mijn leven leiden. Pas toen dat een poosje lukte en ik steeds meer los kon laten lukte het om zwanger te worden. Maar als je in een medisch traject zit is dat wss lastiger Probeer het toch zou mijn tip zijn. Succes!
Het blijft lastig elke maand is weer anders en je lichaam en geest kunnen je voor de gek houden. Het enige wat je kan doen is afwachten tot je NOD en dan testen. Als er dan een streepje is heb je zekerheid. Gebruik je hormonen? Hopelijk is het voor jullie raak!🍀
Ja we staan al 4 maanden op clomid en pregnyl en reageer daar wel goed op, deze maand zelf 2 eitjes. Maar helaas tot nu toe niks. Zo afschuwelijk on zo lang te wachten.
Dan kunnen alle symptomen ook daar van komen en ook met hormonen kan het elke maand anders zijn. Ik heb nu zes rondes gonal-f en pregnyl gehad en elke maand was weer anders wat ik voelde en hoe ik qua stemming was of hoe de folikkels reageerde.
Vreselijk dat wachten en zeker met hormonen. Bij alles wat je voelt denk je zal het?
Ja precies. Nu kan ik voor het minste echt kwaad reageren terwijl ik zo niet ben en de andere moment Kan ik wel janken omdat ik me plots doen voel. Moet jij nog testen? Hoe ga jij om met je wachttijd?
Als partner zijnde is het inderdaad er naast staan en hopelijk de goede steun bieden meer kan je niet. Zal vast ook heel frustrerend zijn, want je kan niks doen om te helpen.
Dan is het wel heel spannend de laatste kans bij deze donor. Ik vond het ook heel moeilijk om een maand over te slaan om rust te nemen, maar achteraf hebben de maanden dat we rust hebben genomen echt goed gedaan. Even geen hormonen even weer samen genieten. Kan het lang duren voor jullie een nieuwe donor hebben?
Ik duim voor jullie dat het gewoon gelukt is!
Graag gedaan hoor, ik voelde me eerst ook zo alleen en niet begrepen. Hier een paar meiden gevonden die in een soort gelijk traject zitten en daar haal ik veel steun uit.
Ze biedt enorm goede steun maar soms weet ze ook niet wat doen of zeggen. Idd allemaal heel spannend, stiekem kijk ik uit naar de nieuwe donor in de hoop dat het daar wel bij de 1e rond direct lukt. Maar toch geef ik deze nog een laatste kans. Kan tot 6 weken duren voor het er is en er terug mee aan de slag kunnen, maar idd dan kunnen we weer ff wat meer genieten zonder de hormonen. Aftellen naar donderdag/vrijdag
Ik snap jou ook heel goed hoor. Maar ik sta er nu gewoon heel positief in, in tegenstelling tot de vorige maanden. En dit voelt goed. Ik weet sowieso wat ik ook doe ik weer een enorme klap krijg als het niet raak is. Na bijna drie jaar dan probeer je van alles en nog wat. Ik geloof er ook niet in maar hey het is een uur me-time wat ook wel goed is want dat pak ik erg weinig.
Ik geraak na 6 maanden al volledig ontmoedigd. Wetende dat dit de laatste kans is met deze donor. Als het niet lukt moeten we verplicht een maand wachten tot het nieuwe zaad er is. Langs de ene kant zal het ons deugd doen ff time out maar langs de andere kant een verloren maand. Vandaag voel ik weer vanalles wat met terug zo gek maakt. Steken in onderbuik, licht gezeur aan eierstokken. Wordt er zo zenuwwachtig van omdat je niet weer of het gelukt is of niet. Ik duim mee dat het gelukt is bij je! Bedankt om je verhaal te delen, doet deugd om te weten dat je er niet alleen voor staat en dit niet alleen voelt want mijn partner voelt zich machteloos als ik zo'n dingen vertel.
Heel herkenbaar ik kan ook om kleine dingen heel fel reageren en zomaar uit het niets het gevoel krijgen dat ik moet huilen. Ik heb vorige week mijn 5de iui gehad en mag 4 april testen. Elke wachtweken is weer anders. Vaak als ik veel te doen heb vliegt de tijd vanzelf wel voorbij.
Vooral de laatste drie dagen vind ik het lastigst. Dan voel ik echt vanaf alles maar vaak ook omdat de menstruatie zich al begint aan te kondigen. En ik zit dan continu ja het is raak, nee het zal toch weer niet, ik voel dit dan is het raak, maar ik voel dat dus niet raak
Deze maand probeer ik mezelf voor te houden dat het is gelukt en goed voor mezelf en de eventuele bevruchte folikkel te zorgen, wie weet werkt het! Het maakt de wachtweken in ieder geval veel aangenamer. Merk wel dat ik zo een duiveltje op mijn schouder heb die elke keer probeert te zeggen het zal toch niet gelukt zijn. Maar die sla ik dan weer van mijn schouder af.
Ik heb twee weken terug voor het eerst een accupunctuur behandeling gehad, morgen de tweede keer. Baat het niet, schaadt het niet denk ik..
Meestal zijn mijn wachtweken ook goed gevuld maar ben nu ziek thuis dus denk er wel vaker aan. Zou de teleurstelling dan niet groter zijn moest het dan toch mislukken? Ik denk eerder altijd dat het niet zou lukken in de hoop dat het wel lukt, maar dat is ieder zijn ingesteldheid. Accupunctuur had ik al iets van gelezen maar daar geloof ik niet echt in.
Vrees dat vage klachten helemaal niets zeggen. Hoe moeilijk ook, het blijft een kwestie van afwachten. Ik adviseer om pas na NOD te testen. Eerder testen is bijzonder onbetrouwbaar.
Bedankt voor je antwoord, Het is idd heel moeilijk om te wachten. Laatste 2 pogingen had ik mijn NOD op dag 14 en dan stort je wereld in elkaar. Vandaag dat ik eens vroeger wou testen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 6-10
reacties (19) Verversen