Afgelopen donderdag werd ik spontaan ongesteld. Erg vroeg voor mij doen, want ben best regelmatig de laatste tijd. NOD was eigenlijk zaterdag. Aan de ene kant niet erg want dan ben ik van het meeste gezeur af voor het weekend.
Gisteren gebeld voor de Hysteroscopie. Iedereen is met vakantie dus voor deze maand is geen plek. Dus voor nu staat het ingepland op 2 September. Dit gooit wel roet in het eten met de IUI waar we eind augustus mee zouden starten. Dus inplaats van in ronde 25 IUI wordt het ronde 26 IUI. Dit viel best zwaar voor mij. Wat is nu nog een maand wachten?? Voor mij heel veel. Kijk er al de afgelopen maanden naar uit om hulp te mogen krijgen. Enige positieve er aan is, dat we deze maand en volgende maand het toch nog zelf mogen proberen. Dat gaan wij zeker doen :)
Het is frustrerend als je MOET wachten en niet door mag met de behandeling van de arts terwijl je er zelf klaar voor bent en door wil gaan. Je wacht al zoveel maanden. Een maand wachten omdat je er zelf voor hebt gekozen is veel makkelijker want dat is je eigen keuze.
Enorm balen dat jullie het nu weer uit moeten stellen. Die rondes die zich elke keer weer opstapelen, allemaal zo frustrerend. Volgens mij zitten wij nu in ronde 42 echt bizar!
Gelukkig hebben jullie met zelf proberen wel een kans. Dat vond ik altijd wel een soort van geruststelling dat als we een maand geen hulp kregen we toch nog kansen hebben.
Nu weer hopen dat al die onderzoeken e.d. niet hoeven en mocht het wel zo zijn dat het wachten gevoelsmatig niet lang duurt.
Dit onderzoek is de laatste om te kijken of er echt wat is met de ovulatie bloedingen die ik heb. Daarna met de IUI gaan ze langer door met echo's maken na de eisprong om te kijken hoe het zit met slijmvlies. Als daar niks uit komt, dan is er niks mis met mij en is alles na gekeken. Dan is het gewoon pech dat het nog niet raak is geweest in bijna de afgelopen 2 jaar.
Bijzonder weer om te lezen hoe anders het voortraject gaat. Maar bij jou is er natuurlijk een aanleiding voor ivm de ovulatie bloedingen.
Aan de ene kant fustrerend als er niks is, aan de andere kant een opluchting. Ik was heel bang dat ze gingen zeggen dat ze niks voor ons konden doen en dat een kindje er voor ons niet in zat, dus was opgelucht om te horen dat er niks te vinden is. Maar aan de andere kant hoop je soms op een pilletje waardoor het wel lukt.
Nog steeds geven ze aan dat de ovulatie bloedingen niet erg zijn. Maar voel mij er zelf niet okay bij dus ik wil dat ze gaan kijken. En de fertiliteitsarts snapt dit volledig dat wij alles uitgesloten willen hebben. We zullen het gaan meemaken.
Je kan inderdaad beter eerst alles uitgesloten hebben. Het zou zonde zijn als je in of aan het einde van je traject er achter moet komen dat er toch iets was waar je eventueel wat aan kon doen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 16 plus
reacties (5) Verversen