Even wat afschrijven wat er in mijn hoofd afspeelt. Ik ben vandaag 20w zwanger en zit in een dilemma om het te vertellen aan mijn vader. Situatie: heb al jaren geen contact met mijn vader daar hij geen interesse had in mij als kind na de scheiding van mijn moeder. Vroeger heb ik vaak contact gezocht via sms maar kreeg hier vaak geen of een kort antwoord op terug. Sinds een jaar werken we op hetzelfde werk. Als ik hem in de gang tegen kom, zegt ie wel 'hey, hoe ist' maar daar blijft het bij, soms doet ie ook alsof hij me niet ziet. Varieert van dag tot dag. Eerst wou ik het niet zeggen dat ik zwanger ben. Ik vond niet dat hij het waardig is om grootvader te worden. Nu begin ik te twijfelen of hij dit moet weten. Ik ben bang dat ik verdrietig zou zijn als ik geen reactie krijg op het nieuws. Hoe moet ik dit aanpakken? Moet ik dit zeggen? Wat is het beste voor mij en de baby?
Iemand ervaring mee? Wat is jullie mening?
Al jaren geen contact met mijn vader, vertellen dat ik zwanger ben?
Ik heb ook geen contact met mijn vader, ik ben ook bezig en als het eenmaal zo ver is krijgt hij niks van mij te weten. Nu wordt er ook niet naar mij omgekeken en ben ik niet belangrijk genoeg om contact mee te hebben dus is hij niet belangrijk genoeg voor mij om te vertellen dat hij “opa” wordt. Ik wil niet dat ons kind een opa krijgt die alleen komt wanneer het hem uitkomt en hem misschien zou laten vallen zoals hij bij mij gedaan heeft. Meerdere keren.
Heb heb niet vertellen gestemd. Puur vanuit mijn eigen ervaring. Nu bezig met zwanger raken en ook geen contact met mn vader. Ik heb een lange aanloop naar een volledige breuk gehad. En ben er echt klaar mee. En ik wil niet dat hij door het geven van nieuws of sturen van geboortekaartje denkt dat ik weer contact wil.
Mijn advies... hoe moeilijk ook: het is een persoonlijke keuze. Volg je hart. En zolang je er nog geen rust over hebt, nog geen knoop doorhakken.
Ik zou het niet vertellen. Hij wil duidelijk niets van je weten. Ik zou die verplichting dan ook totaal niet voelen en hem zeker niet de eer geven om het persoonlijk te vertellen. Hij heeft kansen zat gehad toch. Hij ziet het vanzelf wel. En dan zal het hem waarschijnlijk alsnog weinig doen denk ik..
Ik heb al 20 jaar geen contact met mijn vader en ook niet met zijn kant van de familie. Ik heb besloten hem niet op de hoogte te brengen. Hij heeft nooit zijn rol als vader op zich genomen, nooit bij andere belangrijke momenten in mijn leven geweest en de gedachte dat hij wellicht wel contact zou willen hebben als ik hem zou vertellen dat ik moeder werd vond ik heel akelig en schijnheilig voelen. Ik weet ook niet of hij weet dat ik twee zoons heb en dat vind ik prima.
Ik zou je willen adviseren om te doen waarvan jij denkt dat het juiste is en als je het wil vertellen dat je het doet wanneer jij er aan toe bent!
Als je het hem verteld wil je een (leuke) reactie van hem. Stel je krijgt die niet dan wordt je wel flink teleurgesteld. Hij is de vader en als hij uiteindelijk ziet dat je zwanger bent heeft hij de kans om te reageren. Als je zwanger bent wil je zo graag contact met je ouders maar de klap komt heel hard aan als de gene er zelf geen behoefte aan heeft.
Ik zou het hem wél vertellen. Het is en blijft je vader. Misschien voelt hij zich nog minder als je het hem niet vertelt. Daarbij als je het wél vertelt heb jij je best gedaan. Misschien is een baby wel juist waardoor hij weer meer contact met je wil hebben. Doe waar je je goed bij voelt. Maar je vader word maar één keer voor het eerst opa van jouw kind!
Ik zou het hem niet in het bijzonder vertellen, maar als hij toch op de gang vraagt hoe het gaat, kun je het best zeggen. Zo zou ik dat ook bij wat verder staande collega’s doen.
De kans is groot dat hij het straks toch kan zien..... komt hij naar je toen, kun je dan beslissen of je het met hem wilt bespreken of niet
Ik zou het vertellen puur zodat jij jezelf niks kan verwijten later. Je hoeft hem geen opa te noemen of wat dan ook, maar een appje met:
hoi, ik wil je even laten weten dat ik in .. mn eerste kindje verwacht. Ik zou niet willen dat je dit via via hoort. Groetjes..
En verwacht meteen geen reactie. Als je die niet krijgt dan zegt dat alles over hem en niks over jou dus geen rede om daar verdrietig om te zijn. Als je niks meer verwacht kan hij je ook niet meer teleur stellen.
Dit dus Ik begrijp anderen hun reacties en weet zelf ook wat het is om in plan gelaten te worden maar ik zou het toch vertellen enkel en alleen al voor je gemoedsrust. Als je het niet vertelt kun je constant met de vraag blijven zitten wat als... En daarna kan het enkel maar vreemder worden tussen jullie, het wel vertellen kan inderdaad een zware teleurstelling zijn maar je zal weten dat je alles gedaan hebt die je maar kon doen en in het beste geval neemt hij de kans om toch iets van band aan te maken. Succes met je beslissing
Ik heb even de reacties terug gelezen en zie dat jullie in hetzelfde zkhs werken. De kans is groot dat hij zal zien dat je opgenomen bent straks. En de vraag is, wil je dat hij langs komt (als hij dat idd zou doen). Jij weet wat er is gebeurd en hoe het contact is verdwenen en hoe hij jou nu soms wel en soms niet ziet of wilt zien. Daarnaast is het ook zo dat sommige mannen gewoon niet begrijpen dat bepaalde gedragingen kunnen kwetsen. Ik weet niet wat zijn beroep is maar de oudere generatie artsen bijvoorbeeld is totaal niet toegankelijk. Dat wil ik niet mee zeggen dat alle artsen zo zijn of dat hij arts is. Ook wil ik je niet kwetsen. Het blijft voor een buitenstaander lastig om iets te zeggen als je niet weet hoe de situatie is. En vervolgens de belangrijkste vraag, wil jij hem zien of wil jij de vader zien die je niet hebt? (en mogelijk ook dan niet zal hebben met al het verdriet wat daar bij komt kijken). Wat verwacht jij van je vader als je het verteld en kijk diep in je hart of hij dat zal (kunnen) waarmaken. Succes met je beslissing, het is niet eenvoudig.
Ik zou het niet vertellen. Heb zelf al 5 jaar geen contact met mijn moeder en heb haar met beide zwangerschappen niets laten weten. Vorige keer is ze het wel via via te weten gekomen. Ik kreeg een "blij" berichtje, maar haar dat was toch allemaal fake.
Jouw vader zal het uiteraard wel zien vroeg of laat. Maar ik vind hem het echt niet waard dat je het nieuws persoonlijk gaat brengen...
Ik zou het wel vertellen. Ik zou zeggen dat ik moeder word en niet dat hij grootvader wordt. Tis toch je vader op de een of andere manier en jou is dan niks meer te verwijten. Zou mij heel erg lijken als je ineens je vader tegen komt en er loopt een kind naast je
Wij hebben familie die we niet meer spraken een geboortekaartje gestuurd. Mijn schoonzus reageerde er op en hierna is het contact herstelt. Mijn broer heeft nooit iets laten horen.
Hij zal het op den duur dus gaan zien dat je zwanger bent. Kan je het net zo goed vertellen. Jullie zijn immers ook collega's. Andere collega's weten het toch ook? Houd alleen rekening met een niet leuke reactie, kan het alleen maar meevallen.
Nee want ben al een maand niet meer aan het werk. Heeft me nooit met een bolle buik gezien. Er werken 2000 mensen in het ziekenhuis dus en de meeste mensen weten niet dat we gerelateerd zijn.. ligt niet zo simpel om dit eventjes zomaar te zeggen..
Misschien kun je hem berichten: ondanks dat we jammergenoeg geen contact hebben met elkaar wil ik je laten weten dat je over x maanden grootvader wordt. Erover horen gaat hij toch. Fijner toch om degene te zijn die het hem vertelt? Voor jezelf, nog niet eens voor hem. Ik zou t niet uit rancune niet vertellen.
Ik had amper contact met mijn vader. Ik was van mening dat hij het recht had om het van mij te horen over de zwangerschap. Ik heb hem dus vrij vroeg ingelicht.. Ik heb ook mijn vader zelf gebeld al voor het op fb o.i.d kwam dat de kinderen geboren werden. Ik had het zelf ook niet leuk gevonden als ik dat achteraf keer online moest lezen. Nu overigs wel heel fijn contact met mijn vader. Dit alles opende voor hem dat hij toch echt wel speciaal plekje heeft in ons leven.
Ik had ook geen contact met mijn vader. Ik zat ook in dubio om het te vertellen of niet. Uiteindelijk heb ik hem toch gebeld. Nu spreken we elkaar heel voorzichtig af en toe weer (via app). Hij hoeft geen rol te spelen als opa, want hij moet eerst maar eens vader leren zijn, maar ik ben blij dat ik het wel verteld heb.
en plots stond de moeder van mn vriend aan mn kraambed , betraande ogen (een baby die sprekend op haar zoon leek) ...ik heb geen voeling met dat mens , heb haar nooit eerder gezien (haar kinderen heeft ze altijd verwaarloosd en zijn opgevoed door jeugdzorg)
De kans zit er ook wel in dat mijn vader langskomt als hij mijn naam ziet bij de opnames. Maar denk niet dat hij zal komen. Anders zou hij welkom zijn, want toont wel de moeite.. (We werken in hetzelfde ziekenhuis en ik zal ook daar bevallen. )
Het enige wat in mij op komt is waarom zou je het wél vertellen? Als iemand mij zo zou behandelen had diegene ongeacht of het een vader of moeder is, er in kunnen stikken en had van mij geen woord meer gekregen.
Heb je wel gelijk in. Ik heb gewoon altijd gehoopt dat hij terug een plaats in mn leven hebben. Daarom ook altijd moeite gedaan om toch contact te zoeken. Pas enkele jaren geleden ben ik daarmee gestopt omdat ik doorhad dat het geen zin had. Maar nu is mijn zwangerschap iets belangrijk in mijn leven dus had ik er mijn twijfels over of hij dit hoort te weten.. maar na al deze reacties besef ik dat het waarschijnlijk weinig zin of verandering zal brengen mocht hij het weten dus ga het hem toch niet vertellen denk k
Hij ziet het vanzelf wel op je werk? En mocht hij erover beginnen waarom je het hem niet verteld hebt, heb je een mooi antwoord: Omdat ik jou niet interesseerde toch?!
Ik zou het zelf niet vertellen als mijn vader of moeder zo tegen mij had gedaan..
oooh! Nou dan hoort hij het misschien wel viavia?😜 Mensen zullen vast wel weten dat jullie familie zijn?🤔 Ik zou me er dan al helemaaaal geen zorgen om maken😂
Als je het graag wilt vertellen, vooral doen en dan kun je alleen maar het beste hopen. Persoonlijk zou ik het niet vertellen als iemand geen interesse toont in me, na zelf moeite te hebben gedaan met contact opnemen. Mijn zus en ik spreken elkaar ook al bijna drie jaar niet vanwege soortgelijke redenen. Ik ben niet van plan om het haar te vertellen, hoewel ze het van mijn ouders nog wel zal horen. Ik deel mijn nieuws liever met mensen die het wel leuk voor me vinden en geïnteresseerd zijn.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (32) Verversen