Dag allemaal, Hier ben ik dan, voor de tweede maal zwanger. In tegenstelling tot vele anderen hier heb ik het gevoel niet zo blij te zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik kijk heel erg uit naar een tweede kindje! Maar als ik kon, dan sprong ik een jaar vooruit. Amper 6 weken zwanger en ik lig alweer hele dagen in de zetel. Ik WIL werken, ik WIL mijn huishouden doen. Maar het lukt gewoon niet. Ik heb het gevoel dat ik het deze keer NOG lastiger zal hebben dan de vorige keer. Ik weet wat er me te wachten staat deze keer. Voor mij is zwanger zijn = gevangen zitten in een lichaam dat niet mee wilt. 9 maand me slecht voelen omdat me misselijk, moe, ongemakkelijk, opgezwollen voel. De vorige bevalling heeft er voor gezorgd dat ik pas na een maand of zes mijn roze wolk vond, omdat ik eerst moest genezen en bekomen van de fysieke trauma's die de geboorte met zich meebrengt. Toch wel een groot contrast met al die blije moedertjes die zich schijnbaar probleemloos door die maanden worstelen. Wel, ik haat zwanger zijn. Dat mag ook wel eens gezegd worden vind ik.
Ik snap het ook wel. Het is echt niet alleen maar leuk, ja dat die baby eraan komt natuurlijk wel. Maar ik lig nu ook te janken op de bank omdat ik me gewoon helemaal niet fijn voel.
Goed dat je dit met ons deelt en hopelijk valt de rest van je zwangerschap mee. Veel succes!
Zwanger zijn is ook niet aan mij besteed. 3x hg gehad. Vroegtijdig moeten stoppen met werken, bedrust om vroeggeboorte te voorkomen. 2x keizersnede. Maar mijn schatjes zijn het waard.
Ik snap je helemaal. Ook ik kijk erg uit naar de komst van de kleine! Het zwanger zijn daarentegen pffffff. De eerste maanden waren overleven. Verstand op nul en door blijven ademenen tussen het spugen door. Nu ik over de helft heen ben begin ik er meer zin in te krijgen, maar kijk nog steeds het allermeeste uit naar dat het voorbij is en de baby in m'n armen ligt. Heel veel sterkte de komende periode, het wordt een keertje beter
ik vind de eerste drie maanden verschrikkelijk, bij de tweede was ik heel somber (de hele zwangerschap lang). Het vooruitzicht naar slapeloze nachten en een egocentrische peuter hielp niet echt. Toch heb ik naar deze derde zwangerschap heeeeeel erg uitgekeken. Nog steeds vind ik dit begin gewoon niet fijn en eigenlijk zwaar k#t!. Maar ik wil heel graag een groter gezin, even tanden op elkaar. Het blijft een wonder straks weer een kindje groot te mogen zien worden. Na de geboorte van de tweede dacht ik wel: heb ik hier zo tegenop gezien?!!! Appeltje eitje! Ik had al ervaring met de eerste, die slapenloze nachten, dat was maar heel kort en oh wat is het leuk de twee zusjes nu te zien. Je bent al eens moeder geworden, daar hoef je niet meer doorheen. Houd het in de gaten als het doorgaat heb je misschien toch een depressie te pakken.
De eerste 3 maanden zijn zowiezo rot..ik geniet wel van mijn zwangerschap maar nog streeds overgeven hele dag maagzuur bandenpijn bekkenpijn hartkloppingen dus voel me ook niet top..maar ben wel heel blij mee heb ook n traumatische bevalling gehad vandaar dat er 5 jaar tussen zit..ik wil je wel n hele dikke knuf geven meid en ik hoop dat je strax anders in staat..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Oktober 2016
reacties (8) Verversen