Hoi!

Dit is een vraag die ik alleen hier durf te stellen.
Mijn man en ik hebben twee geweldige kinderen, een fijn huis, leuk met elkaar, er is alleen 1 ding wat onze relatie op het spel zet en dat is dat mijn libido compleet verdwenen is. Het was al nooit hoog maar nu is het compleet verdwenen. Ik heb weeënopwekkers gehad bij de laatste bevalling en een van de bijwerkingen is dat het dus compleet kan verdwijnen. In mijn hoofd bestaat het woord seks niet eens meer, ik walg alleen al van het woord en als hij er over begint of mij aan raakt. Ik heb er vrede mee dat het maanden of helemaal niet meer gebeurd, maar mijn man wil toch wel minimaal 1 keer per week. Om hem tevreden te houden geef ik er aan toe, maar dit is natuurlijk niet oké zoals het hoort te zijn. Soms denk ik dan moeten onze wegen scheiden omdat het op deze manier niet meer gaat terwijl ik echt ontzettend veel van hem hou en gelukkig met hem ben. Ik vind het een domme reden om mijn relatie te beëindigen omdat de behoefte er niet meer is, maar op dit punt staan we wel. Ik heb al verschillende dingen geprobeerd om het terug te krijgen maar ik word er dood ongelukkig van, mijn hoofd zit zo tegen. Wat moet ik nu doen😣.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic


reacties (23)    Verversen


  • Jippja6

    Nou ergens tussen de reacties heb ik precies gelezen hoe ik me ook voel.
    Nou precies dit. Hier gebeurt het wel maar heb bijna nooit echt zin van "kom maar hier jij" nope. Helaas niet. Eenmaal zover kan ik er wel van genieten maar gaan er geen remmen los.
    Ik denk ook wel dat het ik beetje vol zit met zorgen etc.

    Kussen bij weggaan en aankomst doen wij eigenlijk niet. We zijn allebei best praktisch ofzo? Heb het wel een tijdje geprobeerd maar vergeet het dan weer. Ergens wel jammer maar het zit er niet zo in. Ik ken het van thuis uit wel. Mijn man niet. (Beide ouders zijn wel nog samen maar de een is wat meer tot elkaar dan de ander (ook wat praktischer?)) Mijn man vertrekt ook vroeg naar z'n werk, ik lig dan nog in bed. Zeg hem wel altijs gedag maar dat is het dan ;).

  • Dame68

    Lukt het om er met je man over te praten?
    Het lijkt me zelf goed om niet tegen je wil in te gaan, want dan krijg je er ook sneller afkeer van.
    Iets anders is natuurlijk het zin maken. Maar ik lees ook dat je al het eea heb geprobeerd.
    Misschien kan een seksuoloog met jullie onderzoeken wat er aan de hand kan zijn?

    Je relatie verbreken zou zonde zijn, een relatie is echt niet minderwaardig omdat op dat gebied het even rustig is. En andersom kan het je man ook overkomen. Weet dat er ook veel mensen zijn die misschien niet in staat zijn tot seks door ziekte oid, intimiteit is veel breder. En die kunnen toch heel gelukkig zijn. Misschien daar eerst weer op richten, knuffelen, dingen samen doen etc.

  • aliemama

    Ik lees hieronder veel betere tips, maar als aanvulling heb ik nog wat dingen die mij kunnen helpen. Savonds na een lange dag met werk, huishouden, kind(eren) lig ik eindelijk in bed en heb ik gewoon zin in slapen. Bijkomend nadeel bij ons is dat ik na de seks altijd naar de wc moet en ik daarvoor weer helemaal naar beneden door de kou moet. Nog minder zin. Het helpt hier om te proberen om niet savonds in bed te vrijen, maar op andere momenten en plekken. Bijvoorbeeld: zullen we samen douchen? Of gezellig op de bank onder een dekentje. Weekendje of dagje zonder kinderen doet ook wonderen dus doen we echt moeite om af en toe oppas te regelen in het weekend. En wat soms ook nog helpt is als hij wel erg opgewonden savonds naast me in bed ligt dat ik zeg: ik heb nu geen zin en ben moe, maar als je wil mag je me wel aanraken en strelen, maar dan doe ik niks terug. Dat vind ik superfijn en kan hij toch aan me zitten zonder dat hij wat van me terug verwacht. Vaak resulteert dat in dat ik toch wel opgewonden raak en we het samen afmaken.
    Heel veel sterkte met het aanpakken van dit probleem, en nee dit hoeft zeker geen einde relatie te betekenen.

  • LongDecember

    Deze laatste tip werkt voor ons ook altijd heel goed :)

  • LiefsTess

    Hoi meis,
    Hier is het andersom, ik vond het vooral in het begin super moeilijk! Twijfelde aan mezelf, werd erg onzeker en voelde me lelijk en ook onze kinderwens zag ik in rook op gaan. Toch heb ik een knop om kunnen zetten, het is niet het belangrijkste in een relatie maar het verbind wel dus 100% vrede heb ik er niet mee. Ik weet wel dat hij het niet expres doet en het zeker niet met een ander buiten de deur doet, ik probeer mezelf in hem te verplaatsen want het had ook andersom kunnen zijn en dan had ik het ook fijn gevonden als hij mij daarin zou kunnen steunen. Het gebeurt heus weleens maar het initiatief komt altijd van mij. Sinds onze dochter er is kampen we sowieso met slaapgebrek dus mijn behoefte is ook wat minder geworden inmiddels.

    Het is voor ons geen reden tot het beëindigen van de relatie, we hebben een hele lieve en leuke dochter, een prachtig mooi huis, we doen leuke en spontane dingen en kunnen ook echt lachen met elkaar. Dat is voor mij ook heel veel waard, we vechten elkaar nooit de tent uit.

    Ik hoop dat jouw partner jou begrijpt en jullie elkaar kunnen steunen. Uiteindelijk maakt het jullie ook sterker.

  • Ikendochter

    Oh ik heb ook een dip gehad met me libido ook weeën opwekkers gehad eerst weeën remmers.
    Maar ook na mijn hele medische traject geen libido meer. Nu sinds 5 maandjes trekt het bij.. dus 15 mnd na de bevalling kwam het weer een beetje terug.

  • Charliecharlie

    Ik denk dat heel veel vrouwen het wel herkennen na een bevalling an sich. Ik heb bij de eerste weeënopwekkers gehad en bij de tweede niet, dat maakt wat dat betreft voor mij niet veel verschil.
    Je komt in de moedermodus, je bent vaak touched out, altijd druk, meer “aan”. Ik heb niet vaak meer “echt zin”, als in kom hier grrr, maar dat hoeft ook niet om er wel een evenwicht in te vinden en toch van te kunnen genieten.

  • Vicja

    Ja hier na alle zwangerschappen echt wel een dip gehad en gedacht dat het noooooit meer goed zou komen. Bij de 3e heb ik toen in mijn wanhoop twee (verschillende) boeken erover besteld haha. We lazen tegelijkertijd, ik in 1 boek, hij in de andere. En dat werkte heel goed en tis weer helemaal terug gekomen. Als je wilt weten welke boeken kan ik het voor je opzoeken. En geef het de tijd, succes 🫶🏼

  • Anna-76

    Heb je je hormonen ook na laten kijken. Even naar de huisarts. Heel vervelend

  • Onzegelukjes

    Wat ontzettend vervelend voor jou en je partner. Het is belangrijk dat jullie hier open met elkaar over communiceren. Geen libido is in mijn ogen geen reden tot het beëindigen van een relatie.

    Ben je misschien aan de hormonale anticonceptie?
    Ik merk bijvoorbeeld zelf dat mijn libido een stuk langer is met de pil dan zonder de pil. Wellicht kan dit ook nog bij jou meespelen.

  • Koffieverkeerd

    Dit is een goeie tip die je zou kunnen uitproberen als je de pil slikt. Ik heb hem járen zonder problemen gebruikt, maar na de derde zwangerschap reageerde mijn lichaam er anders op. Nadat ik stopte voelde ik me veel beter. Nou had ik wel ook van alles gedaan (zie reactie hieronder) dat ook meehielp, maar ik denk dat die pil ook echt wel wat deed.

  • Koffieverkeerd

    Hoe oud zijn je kinderen? Als ze nog erg jong zijn heb je misschien iets aan mijn ervaring. Ik had dit heel erg toen ik een peuter, dreumes en baby had. Voor een deel was het hormonaal / ontzwangeren. Voor een deel was het slaapgebrek. En voor een groot deel het ‘emotionally and physically tapped out’ zijn. Ik weet even de Nederlandse term niet meer. Maar dat is dat je de hele dag in dienst van anderen (kinderen, huishouden, werk) staat, dat je over de hele dag zoveel geeft, (zorgen, verzorgen, maar ook positief, genieten, knuffelen, etc) dat je echt leeg bent einde van de dag. Je hoofd is vol, je energie is op, zelfs je knuffeltax is bereikt.

    Hoewel mijn lijf geen seks prima vond, baalde ik er enorm van. Voor m’n relatie was het ook echt niet fijn. Mensen kunnen zeggen dat seks niet het belangrijkste is en dat een man maar moet wachten, maar zo zie ik dat niet helemaal. De intimiteit is dat wat mijn man en mij ‘ons’ maakt. Zonder dat, zijn we nog steeds eens superteam en beste vrienden, maar dat vind ik geen relatie. En ik miste mijn oude ik en de oude ons, ik vond het zelf dus ook maar niks dat ik zo was.

    Wat hier gewerkt heeft:
    - praat er wel over met je man. Het doet voor hem vast veel dat hij weet dat jij er ook mee zit. En het haalt het taboe of de druk er wat af
    - afspraken maken met je man. Soms knuffelen op de bank voor de tv zonder dat het leidt tot seks. Dat haalt bij jou de druk er af (oh straks wil ie meer en dan moet ik weer nee zeggen) en zorgt wel voor intimiteit.
    - Kleine dingen doen als man en vrouw. Elkaar gedag kussen bij weggaan en thuiskomen. Samen eten na kinderbedtijd. Samen wandelen (kinderen naar opa en oma) met de hond.
    - taken thuis beter verdelen zodat jouw mental load verlicht wordt en er meer ruimte in je hoofd komt voor seks.
    - zin maken. En nee, dat is niet tegen je zin in het bed in duiken, maar wel à la: ik wilde niet gaan sporten maar heb mezelf van de bank gesleept en nu ben ik achteraf toch blij dat ik gegaan ben. Eenmaal bezig is het meestal wel fijn. Hoe langer je het niet doet, hoe hoger de drempel en hoe minder die zin aangewakkerd wordt

    Hier is het helemaal goed gekomen!

  • Lisa1992

    Ik heb een baby en een peuter. Zoals jij het omschrijft Dat is precies wat het hier ook is! Je staat de hele dag ‘aan’ en aan het eind van de dag is de energie op, maar Ik ben er ook achter dat het ook een opstapeling van alles is geworden en dat ik daardoor met mezelf in de knoei zit. Dus dat gaan we eerst doen. Dank dat jij je verhaal wilde delen, heel herkenbaar!

  • ~MamaVan~

    Ja dit had ik ook bijna exact zo kunnen schrijven! 👌🏼
    Mijn man had er ook een handje van om te vragen of ik zin heb om te vrijen. Nou eh nee. En die vraag alleen al zorgde hier voor grote irritatie. Dus we hebben afgesproken. Hij vraagt dat niet meer en ik maak 1x in de week gewoon zin en achteraf was het dan toch fijn!

  • Rupsje1995

    Dit scheelt mij veel typen, hier sluit ik mij bij aan. Ook goede tips!

    Na de 1e en 2e dit totaal niet gehad, maar nu na de 3e wel hier last van. Niet in de mate waarin ts het beschrijft, ik kan mij er nog wel toe zetten (maar slapen klinkt stukken aantrekkelijker). Onze 3e is ook echt een veel slechtere slaper, wellicht speelt dit mee. De kinderen zijn hier geen baby meer, de jongste is bijna 1,5. Dus nu een dreumes, peuter en een kleuter, het gaat al wat beter maar het is nog wel echt aanwezig. Eigenlijk verwacht ik wel dat het goedkomt. Ik heb geen afkeer van mijn man, vind hem ook nog steeds aantrekkelijk.

  • Koffieverkeerd

    Wij hebben er wel een jaar mee gestruggeled hoor, dus de jongste was toen ook al geen echte baby meer 🙃

  • Lady-Whistledown

    Dus omdat jouw libido kennelijk is verdwenen, wil je uit elkaar? Waarom? Er zijn wel betere redenen te vinden. Wat vindt je man ervan dat jij om deze reden de relatie wil beëindigen? Die van mij zou dat echt niet accepteren.

    Ik zou professionele hulp inschakelen.

    Tenslotte heb ik echt nog nooit gehoord dat oxytocine dat in weeënopwekkers zit, zorgt voor het verdwijnen van je libido. Zelf geen last van, al is het wel anders dan vroeger.

  • Charliecharlie

    Ik zou het inderdaad niet toewijzen aan de oxytocine. Dat stofje maakt je lijf zelf ook in grote hoeveelheden aan tijdens een bevalling, en zoals hieronder al iemand zegt is er dus geen bewijs voor dat dit echt zo is. En als je het ziet als “voldongen feit” door die medicatie, maakt dat misschien ook dat je minder hoopvol staat ten opzichte van mogelijke dingen die je/jullie kunnen doen om het te verbeteren.
    Ik zou geloof ik of eens nagaan of er andere psychische klachten of omstandigheden zijn die dit blokkeren (misschien kan je een psycholoog gebruiken?), of een seksuoloog om hulp vragen, met name omdat “samen dingen proberen” jou al erg tegen staat en je druk en irritatie voelt van hem uit. Een tussenpersoon maakt het misschien wat makkelijker om elkaar hierin te begrijpen.

  • .proberenvooreenderdewonder

    Ik had dit idem en veel over gesproken samen ben altijd open en eerlijk geweest. Wij zijn nou ja ik, op een punt gekomen, dat ik hem de wereld gunde en als dit betekend dat hij er voor zou kiezen niet verder te willen alle begrip zou hebben. Hij heeft Altijd respect gehad en geduld en nu sinds paar maanden doen we het weer frequenter. Ik zelf zou mijn relatie hier nooit om beëindigen en zeker niet als de ander het accepteert. We hebben duidelijke afspraken er over en dit maakt het voor beide makkelijk wat betreft grenzen.

    Je kan om tafel en het op die manier uit spreken maar wel altijd de keuze bij de ander laten, anders maak je een keuze voor hem. En als je echt de keuze wil maken is dat omdat jij het het zelf wil en dus niet meer wil, los van wat hij zou willen.

  • Shrimp

    Hoe oud is je jongste?

  • flierefluiter

    Echt veel wetenschappelijk bewijs is er niet te vinden dat synthetische oxytocine dit als gevolg heeft. Enkel wat self-proclaimed natuurgenezers en andere ecologische biologische holistische personen beweren dit zónder bewijs aan te leveren. Dus ik zou het niet zomaar durven stellen dat het daar door komt
    Ga samen naar een arts, relatietherapeut of seksuoloog en bekijk de mogelijkheden. Wat is überhaupt zijn visie en mening? Wil hij jou ook echt liever kwijt en dus helemaal geen seks meer hebben?

  • Boomnimfje

    Ik zou hulp inschakelen van een seksuoloog. En kijken hoe ver je daarmee komt!

    Als laatste optie kun je ook nog bespreken of het voor jullie een optie is om de relatie van vorm te laten veranderen: meer open / polyamoreus, zodat hij zijn seksbehoeften bij anderen kan bevredigen, zonder dat jullie relatie en gezin daarvoor verbroken hoeft te worden!

  • Nog-even!

    Ik zou beginnen met even de prioriteiten op een rijtje zetten... Geen libido zou natuurlijk nooit reden moeten zijn om uit elkaar te gaan, maar wél om hulp te zoeken. Dit komt niet door weeenopwekkers. Echt niet. Ga samen praten en hulp zoeken. Aandacht en tijd voor elkaar, kunnen al veel doen... Weglopen lost geen problemen op...

    Het probleem zit in je hoofd. Dus begin met goed voor je hoofd te zorgen: ga hulp zoeken.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50