Toch maar even van me af schrijven. Ik ben zo ontzettend moe, maar dan echt zo moe dat ik bijna niets meer kan. Opstaan met mijn zoontje kost me alle energie, waarbij ik op de grond zittend met de auto's meespeel en een traantje weg veeg. Ik kan niet meer. De laatste dagen op en af hoofdpijn, af en toe misselijk met het gevoel te moeten braken. Met de bloeddrukmeter thuis gemeten en de bloeddruk schommeld enorm. De meeste metingen zijn normaal, maar sinds 5 dagen hierbij ook zeker 1x per dag een onderdruk boven de 90. Maar dit is dan een van de zoveel metingen, dus zou wel oké zijn, denk ik dan. (ik heb vanaf week 15 wisselend hoge bloeddruk, maar 9vande10 in zkh geaccepteerde waardes. heb sinds kerst zelf een meter en meet bij klachten) Ik merk dat ik lichamelijk echt leeg ben. De hoofdpijn en misselijkheid is wel te doen, maar de vermoeidheid is echt killing. Heb sinds 3 weken denkik ijzertabletten voor bloedarmoede, maar deze lijken tot nog toe weinig uit te halen. Tevens is zwangerschapsdiabetes vastgesteld, maar met dieet is deze goed onder controle. Ik merk dat ik steeds twijfel of ik nu wel of niet naar zkh moet bellen voor overleg of urine controle ofzo. Om de een of andere reden stel ik het steeds uit. Ik voel me dan zo een lastpost. Ergens denkik ook dat mijn angsten mijn huidige gedrag voeden, maar mij ook tegenhouden om te handelen. Uit angst dat het misschien toch mis is ofzo. Dat terwijl de kans dat het goed is zo vele malen groter is. Merk dat de focus tijdens deze zwangerschap voor mij erg ligt op het niet ontwikkelen van PE, wat ik bij mijn oudste wel ontwikkelende. Het ene moment denkik dat de klachten mogelijk bij PE horen en dan 5 minuten later weer totaal niet. Ik weet denkik gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb geen flauw idee wat ik met deze post wil zeggen of bereiken, mijn gedachten vliegen op en neer.. Het enige wat ik weet is dat ik zo extreem moe ben, dat ik er niet lekker van ben en niet weet wat ik met mezelf aan moet.
Wat de klachten ook veroorzaken, je hebt ze en je blijft je ongerust maken. Ik zou bellen en even overleggen. Beter een keer te veel dan een keer te weinig. En ik snap je dilemma, ik stel zelf ook altijd van alles uit met allerlei gevolgen van dien (met blinde darm ontsteking doorgelopen, kwam mij even niet uit )
Bij mijn zoon ook PE intwikkeld en nu toch wat alerter en heb dit ook bij de vk aangegeven, ook dat ik bang ben het zelf te gaan bagetaliseren en dat daardoor signalen ga missen. Dus ik heb over twee weken en afspraak in het ziekenhuis in alvast te bespreken op welk termijn weer maximaal de inleiding gaan doen om te voorkomen dat ik te lang door loop.
Gebeld en moest langskomen. Aan de ctg gelegen en hier waren vooral lage Bloeddruk te zien, kwam serieus met onderdruk niet boven de 68 uit. Ik dacht echt van hoe dan?! Maar goed. Bloed was verder ook prima dus we kunnen er weer tegenaan.
Duidelijke reactie,waarop ik mijn telefoon pakte en heb gebeld. Alles is gecontroleerd en was goed. In zkh zelfs lage bloeddruk, omgekeerd wereld. Nu dus weer opweg naar huis. 😁
Fijn! Hopelijk blijft het zo. Ik had bij m’n eerste hoge bloeddruk en eiwitten in urine, maar bij de 2e gelukkig niet. Dat komt gelukkig vaker voor en hopelijk ook bij jou!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (5) Verversen