Ik durfde het niet eerder toe te geven, maar ik voel me verdrietig. Deze zwangerschap verloopt niet zoals ik had verwacht en dat is lastig. In 2018 is onze zoon geboren, ingeleid wegens pre eclampsie. In 2020 2 vroege miskramen gehad en nu bijna 20 weken zwanger. Bij ongeveer 12 weken 10x bloedverlies gehad. Bij ongeveer week 16 wisselend hoge bloeddruk gemeten waarvan de klachten nog dagelijks aanwezig zijn: Kort van adem, hartkloppingen, hoofdpijn, onbehagelijk gevoel bij inspanning en erg moe. Bij een 30minuten meting is vorige week een hoge pols geconstateerd. Daarvoor doorverwezen naar cardioloog. Begin oktober krijg ik een echo met contrast, om te kijken of er een gaatje tussen de boezems zit (hier was in 2014 vermoeden toe, maar door afnemende klachten niet meer naar gehandeld). Ik zit nu al 3 weken thuis, maar de klachten worden niet minder. Bloeddruk vorige week en vandaag bij cardioloog prima. Maar ondanks dat voel ik me zo beroerd. In zulke mate dat ik merk dat ik angstig ben alleen op pad te gaan. Zo wil ik bijvoorbeeld al een hele tijd een passend zwangerschapsbh kopen, maar voel me dusdanig beroerd dat ik niet durf. Ik ben bang dat ik op straat onwel word. Ik wil graag de babykamer klaar maken en een grote jongens bed kopen voor m'n ventje, maar de gedachten alleen al maakt me moe. Het voelt ook alsof mijn lichaam bij inspanning een signaal afgeeft dat het te veel is. Maar nu bekruipt de gedachten mij: wat nou als dit angst is? Of stress? Of psychisch? Geen idee waarom ik zo aan mezelf twijfel. Het enige wat ik wel weet, is dat ik er verdrietig van word.
Niet zwanger, maar wel altijd een slechte gezondheid gehad. Dus ik herken de angst om op pad te gaan. Als lichamelijk dingen weer wat beter gaan volgens de dokters en klachten toch aanhouden kan dat echt goed door de stress komen. Veel van de klachten die jij beschrijft krijg ik ook (extra) als ik angstig bent. Als jij onwel wordt op straat, is dat vervelend, maar niet het einde van de wereld. Sterker nog, het kan juist beter zijn om onder mensen te zijn als je onwel wordt, dan kunnen anderen jou misschien helpen als het niet goed gaat. Waar thuis niemand jou ziet als er iets fout gaat. Zeker als je hartklachten hebt is het goed dat dit onderzocht wordt. Probeer iemand mee te nemen als dat jou zekerder maakt, maar sluit jezelf niet op. Anders kunnen de angsten steeds groter worden.
Bedankt voor je reactie. Een aantal jaar geleden was er een vermoeden van een gaatje tussen de hartboezems. Nu gaan ze volgende week met ern hartecho kijken hoe het er voor staat. Maar het klopt wat je zegt, als het aanhoudt kan het ook stress zijn. En deze klachten in een zwangerschap maken her allemaal net even spannender. Maar loop wel geregeld door het park enzo. Een andere reden dat ik niet naar de winkel ga is omdat ik nu nog niet mag werken tot d'r uitslag bekent is. Voelt dan dubbel om wel even viets te kopen zegmaar😉
Hopelijk wordt je snel wat wijzer na het onderzoek bij het ziekenhuis. Vind niet dat je je schuldig zou moeten voelen als je op pad gaat terwijl je niet meer kan werken hoor. Dat is toch wel heel iets anders. Je kan toch niet maanden lang thuis zitten tot na de bevalling. (tenzij de artsen echt aangeven dat je bedrust nodig hebt natuurlijk, maar dat lijkt nog niet het geval te zijn) Succes bij de afspraak, hopelijk is er toch geen sprake van een gaatje.
Hopelijk wordt je snel wat wijzer na het onderzoek bij het ziekenhuis. Vind niet dat je je schuldig zou moeten voelen als je op pad gaat terwijl je niet meer kan werken hoor. Dat is toch wel heel iets anders. Je kan toch niet maanden lang thuis zitten tot na de bevalling. (tenzij de artsen echt aangeven dat je bedrust nodig hebt natuurlijk, maar dat lijkt nog niet het geval te zijn) Succes bij de afspraak, hopelijk is er toch geen sprake van een gaatje.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (5) Verversen