Ik lig ondertussen voor de tweede keer in het ziekenhuis. Ik ben 30w3d nu en mijn baarmoederhals is zo goed als verdwenen en ben ontsluiting aan het krijgen. De bevalling zet nog niet door… maar heb regelmatig last van harde buiken en pijnlijke krampen. Ik mag niet meer uit bed, enkel om naar het toilet te gaan. Ik ben echt moe… ik verveel me maar ik vind niks interessant om te doen. Ik heb totaal geen concentratie meer om een serie te volgen op netflix, om tv te kijken of om een boek te lezen… en eerlijk heb ik er ook gewoon geen zin in… Ik kan bijna alle vinkjes aantikken bij signalen van een prenatale depressie… Ik voel me ook enorm mislukt en schuldig naar mijn kindje toe… waarom kan mijn lichaam nu niet gewoon haar beschermen en haar bij mij houden… Hier in het ziekenhuis willen ze me met een psycholoog laten spreken omdat ze ook wel zien dat ik er stilletjes doorheen ga zitten.. maar wat moet ik weer tegen een ander mens zeggen… wat ik wil is niet mogelijk (effe doorspoelen naar 36 weken wanneer we uit de prematurenperiode zijn)… het zijn ook die stomme coronaregels… enkel mijn partner mag op bezoek komen en ik lig hier voor de rest maar alleen… Herkent iemand mijn gevoelens? Heeft iemand tips ermee om te gaan?
Ik herken je gevoelens zeker! Zelf met 29 weken in het ziekenhuis beland met een baarmoederhals van 8mm en 1-2cm ontsluiting. Mocht na een week met veel rust naar huis. Ik had ook erg veel zorgen om mijn kindje en bij alles wat ik deed, was ik bang dat ik mijn kindje in gevaar bracht. Uiteindelijk is ze met 33+1 geboren en ging het vanaf het begin af aan super goed met haar. De zorgen die ik tijdens de zwangerschap had, waren toen ineens verdwenen. Ze heeft nog wel 2,5 week op de neonatologie gelegen, maar hier hadden we van tevoren rekening mee gehouden. Nu besef ik me wel hoe erg ik de laatste weken van mijn zwangerschap oké en soort overlevingsmodus zat. Ik genoot nergens meer van en was blij met elk dag dat ze bleef zitten. Het heeft ons toen wel gerust gesteld dat de artsen allemaal zeiden dat de kansen gewoon heel goed waren als ze geboren zou worden. Wij hadden ons er wel op ingesteld dat ze te vroeg geboren zou worden en nog een tijdje in het ziekenhuis zou moeten blijven. Waar ik me aan vast hield, was dat we rond de uitgerekende datum naar alle waarschijnlijkheid ons meisje thuis zouden zijn, alleen dat de weg er naartoe nog een verrassing zou zijn.
Precies vandaag is haar uitgerekende datum en we hebben haar nu al 4,5e week thuis.
Gelukkig kunnen ze tegenwoordig heel erg veel en met 30 weken zijn de kansen gewoon al heel erg goed. Natuurlijk wil je niet dat je kindje te vroeg geboren wordt, dat wil niemand, maar heb er vertrouwen in dat het hoe dan ook goed komt. Heel erg veel sterkte de komende tijd en hopelijk blijft ze nog een tijdje zitten
Ooh bedankt voor je ervaring te delen! Ik had bij de laatste meting 6 mm baarmoederhals en tijdens een wee helemaal niets meer en opening (ze hebben geen cm genoemd)… Inderdaad een overlevingsmodus… en elk uur aftellen… zo voel in me… Dankjewel! 😘
Met de psycholoog praten! Heeft mij enorm geholpen na de bevalling. Ik dacht eerst ook wat moet ik daar nou mee?! Eh agh als het je niet bevalt, is het iig eens iemand anders om mee te praten naast je man 😉 heel veel sterkte!
Dat alleen je partner langs mag komen lijkt mij extra lastig. Je kunt ook één keer een gesprek hebben met de psycholoog, kijken of het klikt en of je er wat aan hebt. In het ergste geval is het niks voor je maar heb je tenminste nog een babbeltje kunnen maken met iemand anders dan je partner en vluchtig met ziekenhuis personeel.
Heel veel succes, het lijkt mij erg zwaar. Hopelijk blijft de kleine nog wat weken zitten!
Ja ik ga sowieso eens praten met de psycholoog… maar weet niet of die me veel gaat kunnen helpen 🙈 ben gefrustreerd over de onzekerheid en die maakt me helemaal angstig…. Dankjewel 😘
Ik herken het gelukkig niet, maar ik zou zeker aanraden wél met iemand van de POP-poli te praten. Zij kunnen je ook na de bevalling blijven begeleiden en dan is het wel zo fijn als ze je verhaal al kennen
Je hebt nog wat weken te gaan in dit ziekenhuis. Zeker als je kindje toch nu al geboren gaat worden. Na die tijd kan de psycholoog je informatie overdragen. Gewoon gaan praten!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (14) Verversen