Of misschien wel alledrie... Wanneer is het zaak om hier iets mee te doen? Hoe herkende jullie het bij je kind? Mijn oudste is 4,5 en al jaren denk (lees: weet) ik dat er iets met hem is. Is hij autistisch, hoogbegaafd, of een mix daarvan? Op goede dagen, als je hem zo zou ontmoeten zou je niks aan hem merken, hij is geen autist-autist zeg maar... Maar toch heeft hij bijna alle kenmerken van hoogbegaafdheid, waaronder ook hyperfocus, oog voor detail, supergeheugen, dwangneuroses, niet goed tegen verandering kunnen, zorgzaam, heeft zichzelf in de zomervakantie leren rekenen, klokkijken en het alfabet... Hij is anders, bijzonder, niks mis mee, maar wat kan ik er nu mee? Op school zeggen ze nu even "aankijken", waarschijnlijk gaat hij straks een klas overslaan, maar toch heb ik zelf het gevoel dat ik er iets mee moet doen. Ik ben er ook dagelijks mee bezig in mn hoofd, heel raar, maar elke dag zie ik dingen van "zie je nou wel" Ik mag zijn bed niet opmaken want ik doe het niet goed genoeg, dus hij doet het zelf, dat soort dingen... In onbekende situaties doet hij boos, vreemd, licht agressief, net of hij een onopgevoed kind is, terwijl hij ontzettend netjes en beleefd is, opvoeding vinden we erg belangrijk en we besteden er veel tijd en aandacht aan (positief, uiteraard) Welk traject volgen jullie? Waarom wel of niet actie ondernemen?
Ik ben er altijd graag op tijd bij. Als hij gaat vastlopen ben je te laat...
Hier heeft de oudste diagnose ass en adhd op 4 jarige leeftijd gekregen.
De jongste adhd en hoogbegaafd, op 6 jarige leeftijd vastgesteld.
Bij haar wel al langer bezig met onderzoeken, maar eerst voornamelijk in het lichamelijke gezicht omdat ze veel last had van allergieen. Maar toen dat eenmaal onder controle was, bleek er toch meer aan de hand.
Ik ben er blij mee dat we nu duidelijkheid hebben. Voornamelijk ook om naar school toe duidelijk te kunnen communiceren.
Jongste is een onderpresteerder, en bij de juf van vorig jaar hebben we meerdere malen aangegeven dat wij vermoedden dat ze meer aankon en nodig had. Omdat ze het echt niet naar haar zin had op school.
Maar op school paste ze zich aan aan de groep, dus juf merkte het niet.
Tijdens een van die gesprekken kregen we letterlijk te horen dat ze inderdaad best pienter is, en daarom mocht ze met een groepje van 5 kinderen in groep 2 dan ook al lezen. Maar we moesten echt niet denken dat ze zoveel slimmer is dan de andere kinderen uit dat groepje.
Ook bij de oudste stuitten we op die school keer op keer op onbegrip, die was eerder dat schooljaar naar speciaal onderwijs gegaan. Na dat gesprek ook de beslissing gemaakt om dochter van school te laten wisselen.
Inmiddels in de zomervakantie onderzoeken gehad en komt dus iq van 140 uit.
Niet slimmer dan de rest van het groepje? Je gaat mij niet vertellen dat er in een groep van 19 kinderen, er 5 een iq van rond de 140 hebben?!
Veel scholen zijn van het `voorlopig aankijken`, zolang een kind geen stoorzender is in de klas, doen ze liever niks. Terwijl je kind ondertussen steeds ongelukkiger wordt, en dat vooral thuis afreageert...
Waak daar alsjeblieft voor!
Voor jezelf... mmm...ik zou niks toen.. tuurlijk knaagt het aan je... maar als alles goed gaat op school en thuis ook. Laat het lekker gaan dan. Misschien houd hij niet van vreemde situaties of kan niet goed tegen veranderingen. . Zijn heel veel mensen die zo zijn... Misschien is het zijn karakter.. is hij pietje precies en houd heel erg van regelmaat en structuur..is ook net wat hij gewend is toch?
Ik denk dat de vraag is, zou je het anders gaan aanpakken als je hem zou laten testen en er wat uit de bus zou komen.
Of zou je blijven doen wat je nu doet.
Als je het wil weten voor je eigen gemoedsrust en zekerheid, zou ik zeggen, gewoon doen hoor. Maar dat hangt van jou af. Ik zou het willen weten, zekerheid willen :)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (3) Verversen