Inmiddels 11 weken zwanger, en vanaf de 4de week alleen maar misselijk en overgeven. 2x opname in het ziekenhuis met uitdroging en een infuus met vocht. Emasefene gehad, primperan gehad.. Nu Zofran en dat lijkt eindelijk te werken hier. Sinds twee dagen niet meer overgeven en misselijk hierdoor.. Even een geluksmomentje!
Ben je Door de zofran ook niet meer misselijk? Of hou je dat mee alleen alles binnen? Ik kreeg 3x emesafene en 2x primperan per dag. Een dat maakte dat ik niet uitdroogte. Maar ik hoop zo dat er iets word gevonden om de misselijkheid te remmen en niet alleen het spugen. Dus ben benieuwd?
Bijna 9 weken zwanger van een tweeling. Vanaf week 6al wat misselijk. Sinds 2e kerst werd t erger.. overgeven begon toen ook. Afgelopen maandag naar de Gynn geweest en die gaf me Emesafene zetpillen. Deze helpen iets. Kots nog steeds 1/2 x per dag. Dinsdag moet ik weer terug komen voor controlle. Ben veel afgevallen. Ik drink veel en probeer af en toe kleinebeetjes
Hoihoi ik gaf eerst veel over tot ik medicijnen kreeg dat hielp, ik heb nog steeds geen eetlust en als ik nu eet dan komt het er gelijk weer uit maar dan met diaree.. ik ben ook erg duizelig met stukjes lopen of ik elk moment flauw kan vallen. Ik vraag me af of ik uitdroog of ik de vk zal moete belle?
Hoi hoi, heeft er iemand tips om goed te drinken? Ik dronk tot voor heen met gemak 1,5 à 2 liter water, en vaak nog wat extra koppen/glazen andere dranken als thee, boullion, sap. Nu lukt het me amper om 1 à 1,5 liter te drinken in totaal.
hier nog een, heb afgelopen dagen in het ziekenhuis gelegen en nu thuis. en nog steeds is het niet over. ben nu in mijn 14e week. pfff weet echt niet wat ik moet doen
hier nog een lotgenoot.bij onze eerste bijna geen last gehadennu bij de tweede zit ik nu al 8 weken ziek thuis (ben bijna 14 weken zwanger).hielt helemaal niks binnen metfikse uitdrogings verschijnselen 10 dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis.toen met neussonde en sondevoeding naar huis,die heb ik bijna 6weken nu.maar het schiet nog steeds niet echt op eten gaat de ene dag beter als de andere energie peil is ook vaak 0,0 lig op de bank of op bed waardeloos....afentoe een betere dag dat ik me wat beter voel maar die dagen zijn dr maar weinig helaas hoop dat het snel beter gaat worden.zal voor de rest van de meiden ook duimen!
Hoi ingrid. Ik lees toch wel met veel verontwaardiging je bericht en wil er toch op reageren. Ik heb hetzelfde gehad. Kon op een gegeven moment niks binnen houden en belandde in het ziekenhuis. Vond het ook echt niet leuk zo zwanger te zijn, terwijl we ook in de medische mallemolen hebben gezeten om zwanger te worden. De ene zwangerschap is de andere niet. Datjij die gevoelens nu hebt dat kan en dat mag. Je wilt wel graag een kind en daar ben je blij om maar voelt je rot vanwege de misselijkheid, dat kan in mijn ogen, herken t wel.de buiten wereld weet niet hoe jij je voelt. Ik denk dat jij je niet aanstelt en meer last hebt van de hormonen dan iemand anders.hou jezelf goed in de gaten en ga op tijd naar de dokter om uitdroging te voorkomen. Uitdroging kan heel snel gaan als je niks kunt binnen houden. Hou je taai meis en succes.
Hallo Allemaal,
Ik ben na lange tijd eindelijk zwanger van de eerste. Ik ben nu 9 weken zwanger en ben continu misselijk, steeds overgeven zelfs als ik water drink, ik kan ook niet tegen vieze geurtjes, ben ook heel erg moe. Soms denk ik stel ik me aan? ook omdat me zus zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en mijn voorvrouw van me werk ook, dat hoort er allemaal bij zeggen ze en het gaat na 3 maanden wel over, maar ik vind het echt vreselijk, dat overgeven vind in zooo vies en denk ik mag ik dan wel klagen of stel ik me aan, maar als ik eerlijk tegen mezelf ben, ik vind het wel moeilijk om het te zeggen, maar ik vind het niet meer leuk om zwanger te zijn, ik heb dit ook tegen mijn vriend gezegd, hij schrok wel, en zei we zijn zo lang bezig geweest dit hoort erbij en gaat wel over maar ik hou dit niet nog 4 a 6 weken vol Nu denk ik van ligt het echt aan mij of denkt de buiten wereld te makkelijk? pff voel me beroerd, ik heb wel zetpillen gehad ( emesafene ) en me zus zei je kan cola drinken, ja, dat hielp een week en nu niet meer ik weet het niet meer.
Ik herken je verhaal precies. Heb hetzelfde, inmiddels twee keer opgenomen geweest ivm uitdroging door het vele overgeven en vind het zwanger zijn nu ook even niet leuk (gelukkig al bijna 11 weken). Krijg vanuit de omgeving erg veel onbegrip en er word gezegd: Wees blij dat je zwanger bent, er zouden zat vrouwen in jouw schoenen willen staan.. Maar dat willen ze op deze manier echt niet! Ik heb ook emasefene gehad, later primperan en zit nu aan de zofran en dit lijkt eindelijk aan te slaan. 2 dagen niet misselijk en niet overgeven!
Je kan nog eens AA-drink of Extran proberen. Dat bleef bij mij vaak wel binnen of druivensuiker
Aanstellen doen we ons zeker niet! Ik weet hoe het voelt. Ik ben nu 12 weken zwanger en al 6,5 week beroerd. Zo beroerd dat ik niets kan doen (bewegen maakt de misselijkheid erger, dus ik lig stil). Mijn werk heeft gelukkig veel begrip. Ook ik ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis, en nu gaan de ochtenden iets beter. Ik heb primperan zetpillen, maar gebruik deze zo weinig mogelijk. Klopt het dat je kindje (kindjes in mijn geval ;)) er echt geen last van hebben? Groetjes en succes iedereen!
Hallo, ik heb bij m'n eerste zwangerschap ook emesafene gehad, hielp de eerste paar keer, maar daarna ook niet meer. Ben toen tot de 16e week erg misselijk geweest. Nu zwanger van de 2e en tot nu toe (14 weken) maar 1x overgegeven! Heerlijk!
Hallo allemaal. Ik ben sinds de 5de week erg misselijk. OPzich ging het wel, alleen toen ik een ontsteking kreeg onder mijn kies hield ik helemaal niks meer binnen. Nog geen druppeltje water. Mijn verloskundige heeft me gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis en ben daar voor 2 dagen opgenomen. Helaas stuurde ze me te snel naar huis zodat ik een week later weer werd opgenomen. Maar nu werd ik met het ziekenhuisverplaats project naar huis gestuurd. Dit houdt in dat je met infuus naar huis gaat om aante sterken. Meestal komt er ook sondevoeding bij kijken, maar ik had geluk gehad dat het infuus zijn werk deed en dat ik weer alles binnen kon houden. Na een week mocht ik afbouwen met het infuus en na anderhalf week was ik hem kwijt. Nu ben ik er bijna een week van af en eigenlijk gaat het redelijk goed. Nog wel misselijk maar het is te doen. Ik ben nu bijna 16 weken zwanger maar ik hoop toch wel dat het snel minder wordt.
Ik wil iedereen veel sterkte wensen en denk goed aan jezelf.
Hallo allemaal,
Heel herkenbaar allemaal. Ik heb ook al sinds week 5 continu last van misselijkheid en overgeven. In eerste instantie heb ik emesafene gekregen en dat leek een paar dagen te ondersteunen. Na een bezoek aan gyneacoloog heb ik vervolgens Zofran gekregen. Dit gebruik ik tot op heden en heeft met name de eerste week/twee weken redelijk goed geholpen. Nu neemt de werking af.
Hopen dat het bijna afgelopen is (nu ruim 16 wk zwanger).
Sterkte voor iedereen! De reacties van je omgeving doen inderdaad weinig goeds....
Hallo lotgenootjes!
Ben inmiddels 10 weken zwanger van ons 2e kindje en wederom is t niks dan overgeven en heb sinds gister emesafene zetpillen gekregen aangezien ik niks binnen kan houden,nog geen slokje water...
Had gister bij de eerste wel t idee dat t werkte , maar ben nu weer terug bij af al en dat betekend dus overleg met de verloskundige vandaag.Aangezien ik weinig tot geen ontlasting meer heb (n week nu) en urine alleen 's ochtends donker en sterk van geur en rest druppelsgewijs n beetje. Vandaag ook de termijn-echo om precieze datum te berekenen.
Kortom spannend spannend spannend.
Hoe was jullie ervaring met ev. ziekenhuis-opname? En heeft jullie omgeving ook zo weinig begrip? Mij word gezegd kom op joh, wij waren ook beroerd en zorgden gewoon voor ons gezin hoor, ach n beetje overgeven hoort erbij toch? Zo frustrerend, kan amper op mn benen staan en ben al dik 10 min bezig dit te typen, maar ik sel me dus aan.
Help!
Ook zo herkenbaar! Vooral die omgeving: Het hoort erbij, wees blij dat je zwanger bent.. Het zal wel over zijn na 12 weken, je krijgt er iets moois voor terug.. Maar als je niks doet als overgeven kan je gewoon even niet genieten Ben nu in 11 weken 2x opgenomen geweest met een infuus. Inmiddels Zofran zetpillen en deze doen hun werk hier goed, 2 dagen niet misselijk en niet overgegeven.. Heerlijk!!
Dames, Bij mij hielp ook niks. Heb toen ook een ziekenhuis opname gehad. Uiteindelijk via een vriend van ons (arts) primperan gekregen dit hielp wel. Wie weet hebben jullie er wat aan.
hoi mabs01
emestefene werkt bij mij ook niet ook ik ben vanaf week 5 extreemmisselijk heel de dag nis smaakt me meer, hoop dat dit gauw stopt bij mijn andere stopte de misselijkheid bij week 11 pfff
schijnbaar zijn wij dubbel zo misselijk
Ik zie dat de laatste reactie op dit forum alweer van een tijd terug is, maar ben toch benieuwd of er meiden zijn die op dit moment ook zo beroerd zijn? Ik ben bijna 10 weken zwanger van een tweeling en al sinds week 5 enorm beroerd. Hele dag die enorme misselijkheid! Ik ben al heel wat kilo's kwijt geraakt en de laatste week gaat dat helemaal hard. Elke week moet ik urine laten testen in het zikenhuis, dus ze houden me wel goed in de gaten. De dagen verschillen (ik kan nu bijvoorbeeld internetten eventjes, dat kon ik de weken hiervoor absoluut niet!), maar over het algemeen heb ik gemerkt dat ik met zo min mogelijk beweging het meeste binnen houd. Hoe is dat bij jullie? Groetjes! (Emasefene werkte trouwens helemaal niet bij mij)
Hallo, Ik ben nu precies 15 weken zwanger en ondertussen 2x opgenomen in het ziekenhuis voor uitdroging terwijl ik niet eens zo veel moest overgeven maar ik had geen eet en drink lust. Nu eet en drink ik wel weer heel goed maar ben nog steeds heel erg misselijk. Als ik naar het toilet ga neem ik het teiltje mee. Een paar dagen terug komt iemand met de tip over SEA BAND. Een zweetbandje met een kunstof balletje wat op je pols drukt. Ik geloofde er niet zo in maar eerlijk binnen een kwartier was ik van mijn misselijkheid af. Wonderbaarlijk. Maar nu is mijn piek altijd 's ochtends dus 's nachts deed ik de bandjes af en 's morgens meteen weer om en...dus niet misselijk geweest. Gisteren nacht had ik ze weer af en kreeg ineens weer in de nacht diezelfde hongerige maag/buikpijn waarna ik meestal heel misselijk wordt. Meteen de bandjes om gedaan en ik voelde het gewoon wegtrekken. Ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen geschikt is maar voor 13 euro is het het proberen waard. Voor mij is het een uitkomst want zetpillen hielp ook niet bij mij. Je kunt het gewoon kopen bij de Da drogist. Hoop dat ik iemand er mee help. Het heet dus SEA BAND. Groetjes bennie
Hoi meiden,
De beheerder heeft nu ook een pagina apart over HG toegevoegd onder misselijkheid.
Ik heb ook HG gehad, ongeveer na 30 weken begon ik me wat beter te voelen. Ik kreeg alleen emesafene, maar dat hielp niets. Mijn ziekenhuis was heel terughoudend met andere middelen. Gelukkig geen sondevoeding. De nutridrink werd bij mij afgeraden (zou te zwaar op de maag liggen), maar achteraf had ik het wel willen proberen. De modifastflesjes zijn ook nog een optie.
@Riann: wat fijn dat het spugen nu minder is. Hoop voor je dat dat blijft!
@mominspe: werd bij jou gezegd dat HG psychisch is? Wat erg zeg! Gelukkig wordt dit steeds minder en blijkt nu ook dat het onderzoek waar dat uit zou blijken heel slecht gedaan was.
Hoi hoi, ik ben in 11 weken tijd al 3 keer opgenomen in het zkh. Emesafene hielp niet tegen de misselijkheid. Uiteindelijk heb ik primparan gekregen en dit hielp wel tegen de misselijkheid maar stopte het braken niet. Uiteindelijk heb ik nu sondevoeding en dit helpt wel. Houd mijn maag rustig en kan ik opnieuw kleine hapjes eten en een beetje drinken. Helaas was het bij mijn eerste zwangerschap ook hetzelfde. Toen hield het op rond de 20ste week. Hoop dat het dit keer eerder mag zijn. Het is wel slopend. Gelukkig weet je waarvoor je het doet anders is het niet vol te houden.
hoi meiden ik heb nu emestafene tabletten die slik ik al vanaf het begin zodra ik er mee stop komt alles er weer uit nu met ik nog met vlagen misselijk had toen ik het zo erg had ook zo iets van ik wil het niet meer ik trek het niet meer.het duurde een eeuwigheid dacht dat ik kapot ging.
nu ik me wat beter voel heb ik zoiets heb ik dat gezegt?
misselijkheid is geen pretje
even een vraagje...
zijn er ook dames die bij een 2e kindje minder misselijk waren? want ik weet zeker dat we een tweede willen, maar ik zou het nooit aandurven! eerst maar eens bevallen, maar ik ben gewoon benieuwd of het ook anders kan.
hoi melissa,
heb je al emesefene? en als het echt erg is kan je om haldol vragen, dat is het enige wat bij mij een beetje hielp.maar is wel heel heftig, ik kreeg 2 spuiten per dag en je bent dan zwaar onder invloed.echt aan het spacen.bij mij werd de misselijkheid pas na de 17e week minder, dus geef de moed niet op!!
Wat herkenbaar Mikkie. Ik smeekte ook om een abortus, ik kon niet meer en wilde niet meer. Ik was gewoon bang voor het leven! Gelukkig heeft mn vriend gezegd dat we dat niet gingen doen, en dat was moeilijk voor hem hoor, maar hij wist dat als ik het zou doen ik mezelf nog meer zou haten. Wij zijn 5 jaar bezig geweest voor een kindje en heb 4 miskramen gehad. Nu gaat het eindelijk goed en ben ik zo ziek. Nu gelukkig maar 1 keer spugen maar misselijk blijf ik en ben zo op niet normaal. Maar op gegeven moment zegt ik maar, blijven doorademen meer kunnen we niet doen!
Maar dit nooit weer!!! Mn lichaam kan dit gewoon niet aan! Maar 1 ding: de zwangerschap is het ergste van mn leven, maar dat gaat straks over in het mooiste van mn leven! Nog even en ik weet waarvoor ik het gedaan heb en zal ik mij niet meer ziek voelen!
Jeeeeeeeetje dat is echt overleven!!!
Nog even over de opmerking een tweede durf ik niet.....Ik snap wat je bedoeld maar ik wil alleen maar zeggen dat je eerst even moet afwachten tot je lijf weer ontzwangerd is met je mening daarover vormen!!
Bij de eerste zwangerschap was ik zo moe dat ik echt 22,5 uur op een dag comateus was, dat zelfs mijn schoenen aandoen moeite koste. Ik heb toen echt gedacht help dit nooit meer.....nu ben ik zwanger van een tweeling, twee broers voor mijn dochter! Zware bekkeninstabiliteit en misselijk maar niet moe, gek he!! (bij de eerste geen last van gehad) Ons gezinnetje is met de twee jongens wel compleet dus voor ons niet nog een zwangerschap. Maar ik ben blij dat ik ondanks het, het echt niet leuk vinden om zwanger te zijn, het twee keer mee mag maken.
Mijn lijf en ik zijn gewoon niet geschikt om zwanger te zijn. Ik ben wel heeeeeel erg geschikt om mama te zijn want dat vind ik het einde en zou ik voor geen goud willen missen!!
succes kop op en je bent een eind op weg. cliches he!
hallo andere aanstaande mama's,de eerste 4maanden waren erg heftig voor mij!ik spuugde 40 tot 50 keer per dag en dacht dat het erbij hoorden!ik heb 2x 2 weken in het ziekenhuis gelegen aan het infuus en ook 8weken sondevoeding!niks hielp en ik bleef spugen. uiteindelijk kreeg ik twee spuiten haldol per dag in mn bil.wij hebben moeite moeten doen om zwanger te worden, maar toen ik zo ziek was en de gynaecologen niet meer weten wat ze met je aan moeten, heb ik ze gesmeekt voor een abortus.gelukkig ben ik nog zwanger en gaat het goed met de kleine, maar dit komt puur omdat ze niet naar mij hebben geluisterd in het ziekenhuis.elke dag was overleven, en ik heb het nu al 6 maanden overleeft. ik ben alleen erg bang om weer zo ziek te worden, dus een tweede durf ik niet.
tip voor andere die in die situatie zitten;geef de moet niet op, want daar word je alleen maar zieker van. denk aan wat moois je er voor terug krijgt.dat heeft mij geholpen.
Ik ben nu 12 wkn en 4 dgn zwanger heb al 4 weken last van misselijkheid, maar sinds de laaste week hou ik niks meer binnen, ben zelfs zaterdag bij de spoedhuisarts geweest en heb zet pillen gehad, die helpen wel maar veel doen kan ik niet! Ook heb ik last van geuren dat is echt verschikelijk overal waar ik ben ruikt het wel waardoor ik moet kokhalsen of overgeven. Ik leeft op Beschuit en crackers en kan alleen water met aanmaak limonade drinken. Normaal moet je in een roze wolk zitten als je zwanger bent maar dit is geen pretje. Als ik niet stop met overgeven moet ik opgenomen worden :(
hallo allemaal,
Ik ben ondertussen bijna 17 weken en ben ook nog altijd vreselijk misselijk ,braken bij van alle geuren : bv was ophangen, strijken, poetsen dat gaat allemaal niet, ook als ik in mijn open dressing moet zijn moet ik braken ruikt teveel naar de waspoeder : dus naar zuivere was, als er iemand gedoucht heeft boven kan ik niet meer naar boven, in de garage waar met dit slechte weer de was hangt te drogen kan ik er niet komen als de deur beetje opstaat begin ik al de kokhalsen, we bakken zelf brood maar als dat aan het bakken is , vreselijk die geur...'t is echt niet te doen soms... en nu is er bij gekomen dat ik mijn ook niet meer kan bukken dan braak ik ook, maar 1 ding is positief dat de baby goed gegroeid is want had vorige week bloedverlies en schrok enorm (vorig jaar april miskraam gehad) mocht gelukkig twee uur erna naar dokter voor echo en wat duurt dat dan lang... maar het hartje klopte !!! dan is de rest niet meer zo belangrijk, ik vrees nu ook daar ik al 17 weken ben bijna, dat het niet echt meer zal beteren wat betreft die geuren, wel heb ik er steun aan van dat hier te lezen dat ik niet alleen ben, met mijn strijd tegen al die geuren waar ik zo misselijk van wordt !
Hopelijk betert het toch nog beetje, wie weet ?
lieve groetjes,
M.
Mijn verloskundige maakt zich zorgen om mij omdat ik bij elke maaltijd overgeef en bijna niks binnenhoudt. Belangrijkste is om 1 liter vocht binnen te houden, dat lukt me never nooit op deze manier! En omdat ik dus heel weinig binnen hou voel ik me zwakker en meer moe dan normaal..zo frustrerend!!! Ik hoop echt dat het snel weer beter gaat
Owja...ik krijg gelukkig erg veel begrip uit de omgeving. Iedereen is erg lief en zorgt goed voor me. Vooral mijn ouders begrijpen heel goed waar ik doorheen ga, omdat mijn moeder het bij 3 van de 5 zwangerschappen had. Ik ben ook al 7 kilo afgevallen, waarvan 4 kilo in de afgelopen 2 weken!
Hallo dames, ik weet precies hoe jullie je voelen. Ik ben nu 10 weken zwanger en ben al 5 weken ziek, heb ook HG. Ik heb vorige week 4 dagen in het ziekenhuis aan het infuus gelegen, om weer voldoende vochtin m'n lichaam te krijgen. Ik was daar een beetje opgeknapt, maar thuis gekomen ging het weer terug naar voorheen. De eerste dag thuis weer 3 keer overgegeven en bijna continue misselijk, ondanks dat ik 3 maal per dag pillen tegen de misselijkheid neem (Emesafene). Die helpen overigens wel iets hoor, ik merk het meteen als ik ze niet neem. Lig nu alleen maar in bed en slaap heel veel. Ik kan bijna geen prikkels hebben, zoals muziek, tv of een boek lezen, ook internetten vraagt veel energie. Als ik heb gedouched moet ik daarna 2 uur slapen om weer op krachten te komen, echt niet normaal. Op het moment heb ik ook niet echt het gevoel dat ik zwanger ben. Wel heb ik een echo gehad en we hebben het hartje zien kloppen. Met het kindje is alles goed, maar het zal nog wel even duren voor het gevoel er komt en ik echt kan gaan genieten van de zwangerschap. Mijn moeder had dit trouwens ook heel erg, maar in die tijd hadden ze er nog helemaal niets voor. Zij was er met 16 weken vanaf, dus ik hoop dat het bij mij ook zo zal zijn. Zou wel zo fijn zijn want mijn broertje trouwt als ik 17 weken zwanger ben en daar wil ik wel bij zijn! Sterkte allemaal!
Ook ik ben erg misselijk, ben nu 10 weken zwanger en hoop zo dat dat dit rond 12 of 14 weken voorbij is..
Vooral dat misselijke gevoel de hele dag en dat overgeven, gek word je ervan. Femke, ik vind jouw verhaal erg herkenbaar, ik leef met je mee. Ook ik voel me soms angstig en eenzaam hierdoor, omdat je nergens meer komt en niets mee kan en je leven dus gewoon stilstaat. Ik had dit ook nooit verwacht, had toch gehoopt dat zwanger zijn leuk zou zijn..
We kunnen helaas niets anders dan dit uitzitten en hopen dat het iets beter wordt.
sterkte allemaal
Hoi Mirjam,
deze ziekte heet Hyperemesis. Zie ook uitleg hierboven...
Ik heb dit ook gehad, inmiddels ben ik bijna 37 weken zwanger en godzijdank is mijn overmatige braken overgegaan in de 'normale ochtendmisselijkheid'sinds een paar weken. Ik reageer nog steeds extreem op geuren, maar ik ben zo ongelooflijk blij dat ik de laatste maand nog een 'beetje normaal' zwanger kan zijn. Ik heb er een behoorlijke klap van gekregen, ben heel erg depressief geweest, en wilde het allerliefst een abortus. Dit is vast ongelooflijk om te lezen, maar dit is wel een bewijs hoe vreselijk ziek ik ben geweest. Ik kan nu pas op sommige momenten blij zijn met het feit dat ik zwanger ben, tot nu toe heeft het mij alleen maar ellende bezorgd. Ik ben 8 maanden geleden gestopt met werken, zat dus al die tijd thuis.De eenzaamheid sloeg toe. Ik kon helemaal niks. Slapen lukte niet, want ik wist dat ik dan weer heel misselijk wakker zou worden. Het meest erge vond, en vind ik nog steeds, dat er zo weinig over bekend is. Er is nergens een goede site waar je advies kunt krijgen, of lotgenoten kunt vinden. De enige site die ik kon vinden was een Engelse site, waar ik ook veel aan heb gehad. Ik heb me vreselijk eenzaam, ziek, depressief en ongelukkig gevoeld, en ik denk dat niemand dit echt kan begrijpen, behalve de mensen die dit net als ik ook zo lang hebben moeten meemaken. Ik leg het meestal maar zo uit: Het is als een buikgriep of voedselvergiftiging. Je bent continu misselijk en geeft achter elkaar over. Ook al heb je niks meer in je maag(dan geef je gal over). En dit gaat de hele dag zo door, van begin tot eind. Bij mij heeft het dus ongeveer 7/8 maanden geduurd. Ik had af en toe het gevoel dat ik op zijn kop moest staan om aan mensen te laten zien dat ik echt niet meer kon, het liefst wilde ik opgenomen worden. Ik kon niemand verdragen om mij heen, mijn partner en ik zijn apart gaan slapen, we hebben en huishoudhulp ingeschakeld omdat ik niks meer kon doen. Echt, ik stel me absoluut niet aan. Deze zwangerschap doe ik niet graag een keer over. Dit NOOIT meer!!!En er is niks, helemaal niks tegen te doen. Ik zou zo graag willen dat er wat meer bekendheid over kwam, zodat de vrouwen die dit moeten ondergaan op de een of andere manier erkenning krijgen. Met medicijnen is het niet op te lossen, maar psychische ondersteuning door middel van een forum of site of boeken of weet ik wat is een absolute vereiste.Ook onderzoeken wat betreft hyperemesis, daar zou ik graag aan mee willen doen. Alleen al om alle vrouwen die dit nog een keer moeten meemaken te kunnen helpen...
Dames die dit nu ondergaan, ik denk aan jullie, en ik weet wat jullie meemaken.Ik kan niet anders dan jullie heel veel sterkte wensen. Het enige wat ik jullie kan meegeven, is dat je er sterker uit komt, en dat je de rest van de klachten behoorlijk kunt relativeren (maagzuur, rugpijn,krampen, slapeloosheid, pfff, als dat alles is?!?)
STERKTE
allereerst voel ik ontzettend met jullie mee! Ik kan me helemaal voorstellen dat je er helemaal aan stukgaat en je ontzettend eenzaam voelt; ik heb niet veel overgegeven, maar wel drie maanden het idee gehad dat het maar zo kon gebeuren; ik vond mijn man ineens uit zijn mond ruiken en kon hem ook niet echt in de buurt hebben; hij moest de koelkast grondig schoonmaken, zodat ik niet over mijn nek ging; kan ook niet tegen de geur van mijn ontlasting; nam overal een plastic tas mee naartoe omdat ik bang was dat ik moest overgeven etc. Heel herkenbaar, vind het vreselijk dat het bij jullie nog veel erger is en langer duurt. ik voelde me soms al zo zielig. Heeeel veel sterkte allemaal!
Lieve Biance,
helaas is de zorg in Nederland net zo achterhaald. Althans, dat gevoel krijg je wel als je je zelf zo wanhopig voelt. Ik had, en heb soms ook echt het gevoel dat ik langzaam gek wordt. Ik ben nu bijna 28 weken ziek. Meerdere keren bij de dokter geweest, in het ziekenhuis geweest, inmiddels bij een psychologe om de angsten onder controle te houden, en iedereen blijft zeggen, het gaat vanzelf wel over.
Bij mij is het inmiddels dus wel iets hanteerbaarder geworden. Soms heb ik nog hele slechte dagen. Gisteren ben ik een eindje gaan lopen in het bos. Elke 5 stappen moest ik overgeven.
Mijn relatie staat gigantisch onder druk, ik moet letterlijk overgeven als mijn vriend dichter dan een meter in de buurt staat. Je gaat denken dat je niet meer van hem houdt, ik ben inmiddels apart gaan slapen, puur omdat ik niet in zijn buurt kon zijn. Als ik in een auto zit met iemand ernaast, dan (midwinter) heb ik altijd het raam wagenwijd open en heb ik een muts voor mijn gezicht. Als ik achter iemand fiets, ruik ik zijn lichaamsgeur, en moet ik vaak afstappen om over te geven. Op een gegeven moment wordt je angstig omdat je bang bent weer een naar geurtje te ruiken. Ik kook inmiddels al 27 weken niet meer, we hebben noodgedwongen een huishoudhulp ingeschakeld, de badkamer en keuken kom ik liever niet in. Tijdens het plassen trek ik door omdat ik mijn eigen urinelucht niet kan verdragen (overgeven), en poepen stel ik zo lang mogelijk uit.
Met name het feit dat de misselijkheid zo vreselijk lang duurt, is killing...En dan de scheve ogen die mensen krijgen. 'Zwanger is niet ziek zijn'. 'Maar je ziet er hardstikke goed uit!' 'Gisteren was je toch ook op je werk, waarom vandaag dan niet?'. En dan de mensen die gaan 'checken'of je wel echt zo misselijk bent.
Je gaat je er behoorlijk alleen door voelen. Mijn vriend begrijpt me niet, mijn schoonouders hebben het idee dat ik me aanstel. Sociale contacten onderhoudt ik al een tijdje niet meer. Mijn vriendinnen zitten echt niet op mij te wachten, en volgens mij vinden ze me maar een aansteller.
Pfff, wat is dit eenzaam....
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (41) Verversen