oh zo herkenbaar dit onderstaand! Nu na 10 mnd een stuk herkenning! Wat is dit een ondergeschikt probleem. Vindt het zo fijn om te lezen en herkenning te zien/ ervaren. Ik heb zo lang aan mijzelf getwijfeld!
@lisval - “@zomerli - “@lisva...„ Ik ben trouwens pas net bevallen, dus mijn info is up to date. Ik was 2.5 liter bloed verloren. Je kan ook gewoon bij je eigen verloskundige bevallen in het ziekenhuis, maar dan met extra begeleiding. Ik wil miss ook een 3e en laat dat mijn keuze niet beinvloeden
@lisval - “Ik wil er wel graag ...„ Bij mij is dit ook gebeurd, maar verteld dat je bij een eventuele volgende bevalling dat wordt begeleid en een speciale spuit krijgt voor die samentrekkingen. Hoe dan ook....als ze er optijd bij zijn, hoeft het geen probleem te geven is mij verteld
Wat ben ik blij dat dit forum dit onderwerp heeft zeg!
Wij starten deze maand met het proberen voor een 3de kindje.
Heel leuk natuurlijk ware het niet dat ik deze keer doodsangsten uitsta vaaor na de bevalling.
Mijn 1ste bevalling was redelijk normaal.
Ik ben wel ingeleid en de placenta kwam er moeilijk uit,ook was er een adertje doorgeknipt per ongeluk.
Maar verder geen drama`s.
Mijn 2de bevalling is ook ingeleid.
Verliep erg vlot,het was een zogenaamde stortbevalling.
Schoot de eerste paar uur van geen meter op en na een anderhalf uur aan weeenstormen was ze na 5 minuten persen geboren.
Bijna in de lift van het ziekenhuis!
Daarna bleef er een stukje placenta achter en dus een fluxus daardoor.
Ik heb 1 zakje bloed bijgekregen.
Nu ben ik dus bang voor een ergere bevalling.
Ik hoop dat ik over mijn angst heenkom want ik wil niet dat angst me tegenhoud.
Hoewel ik de hele situatie nooit te zwaar heb opgenomen ben ik toch even gaan googlen.
Das natuurlijk het stomste wat ik had kunnen doen.
Ik vraag me nu namelijk af of het nou echt zo dramatisch is als iedereen doet lijken.
Ik had namelijk echt het idee dat er in deze tijd echt niemand meer aan zoiets overlijd,en dan lees je ineens horror en kantje boord verhalen op internet.
Ik ga dus 3 Juli toch maar even een babbeltje maken met de gyn van toen.
Ik overweeg sirieus om te vragen om een keizersnede.
Ik weet dat dit niet een fluxus voorkomt maar ik denk dat ze wel sneller in kunnen grijpen en in geval van nood mijn baarmoeder kunnen verwijderen mocht het nodig zijn.
Ik lees heel vaak over een herhaalde fluxus en weinig over een goede bevalling daarna.....
Misschien een late rreactie.maar mijn fluxus was door een luie baarmoeder. Dit kwam door een te zware bevalling. Ik moet de volgende x een keizersnede en als het kan geen 1 wee meer..
@Philephine - “Hoi dames,Ik lees h...„ Mijn tweede bevalling is nu achter de rug en wederom een fluxus... Gelukkig door vlot ingrijpen na vorige nare ervaring is het bloedverlies beperkt gebleven tot 2 liter.
Ik vroeg in het ziekenhuis hoe dat nou kan dat ik dat dus blijkbaar altijd heb. Er is bij mij dan blijkbaar toch iets mis ergens in de keten in mijn lichaam. Niemand kon er echt antwoord op geven.
Ik ben klaar met dat bevallen hoor! Vorige week 39 geworden en twee gezonde kinderen. Je moet het lot niet tarten. Misschien was het anders geweest als ik jonger was geweest.
De gynaecoloog begon nog over de volgende keer en dat het dan toch weer anders moet (mijn meisje was ook nog eens 9,5 pond!) maar heb haar gezegd dat ik niet van plan ben terug te komen.
In mei weer aan het werk. Stuur er op aan dat ik met halve dagen ga beginnen, want weet van de vorige keer dat het wel eens tegen kan vallen als je je weer in de bewoonde wereld gaat begeven.
Hoi dames,
Ik lees hier meer ervaringsverhalen over fluxus. Zijn jullie er ooit achter gekomen hoe het komt dat je het kreeg? Na de eerste heb ik er nooit over nagedacht of ik het nog een keer zou kunnen krijgen en over de afloop, maar na de tweede durf ik niet meer echt voor een derde te gaan. Ik ben benieuwd of andere mama`s weten waar de fluxus door veroorzaakt was...
@tonia v - “@tonia v - “...„...„ Gelukkig is het ook bij jou goed afgelopen. Ondanks alles heeft iedereen (gynaecoloog/verloskundige) mij altijd op het hart gedrukt om niet zo bang te worden dat je niet meer voor een tweede gaat, dus dat wil ik bij deze ook aan jou meegeven.
Nu maar hopen dat deze bevalling appeltje eitje wordt . Vandaag 39 + 1. We zullen zien
@tonia v - “...„ @ mia mermaid, ik heb je verhaal gelezen, en vind het zeer moedig van je dat je voor een 2 de bevalling wil gaan. ik duim mee dat het goed gaat deze keer. ikzelf ben een 5tal maand geleden bevallen van een prachtige dochter. ook ingeleid want ze bleef maar in mijn buik zitten. dus na 41/5 weken mocht ze eruit. na een goede bevalling heb ik ook een zeer sterke bloeding gekregen. eerst hebben ze me int ziekenhuis geopereerd en geprobeerd met een ballon in de baarmoeder het bloeden te stoppen, maar dat hielp niet. zodus met de MUG naar UZ antwerpen gereden, en daar stond een gans team voor me klaar om me te redden. daar heeft de hoofdgyne me geoprereerd, door een robot te gebruiken dat er nog maar een dik jaar stond. dat is een nieuw systeem om de lekkende aders op te zoeken en te stelpen met een soort bloedstelpend schuim. al dit heeft ook een 2 tal uur geduurd. Na 2 dagen intensive mocht ik terug nd kraamklinik, maar daar heb ik ook moeten rusten, doordat mijn bloedwaarde 5,5 was dat normaal rond de 10 moet zitten. dus ook dagen geen bezoek mogen hebben. pfff ipv een roze wolk, was dit een donkere wolk...... ik heb ook heel veel bloed bijgekregen en ijzerbaxters. nu 5 maand verder voel ik me steeds niet de oude. en ben er meer van bewust dat dit een slechte afloop had kunnen zijn. maar ik ben wel heel blij dat ik dit nog kan navertellen. en we zijn nu volop aan het genieten van ons babytje.....
@merelj - “Ik zie dat dit al ee...„ Beste Merel, Ik heb twee jaar geleden een soortgelijke ervaring gehad. Ik ben ingeleid en na een zware dag van 12 uur stormweeën (daarna een ruggenprik omdat ik te uitgeput was) is mijn zoontje Owen met de vacuümpomp geboren. Ik dacht dat het toen allemaal voorbij was, maar net als bij jou wou mijn placenta er niet uit komen. Mijn baarmoeder was uitgeput. Uiteindelijk afgevoerd naar de ok waar mijn placenta is verwijderd. Het bloeden is toen gestopt, maar ik vond het een erg angstige situatie. De anesthesist was te laat en ik voelde de paniek om mij heen groeien. Er zijn momenten geweest dat ik heb gedacht dat ik het wel eens niet zou overleven. Uiteindelijk 3,5 liter bloed verloren en een transfusie van 4 liter gekregen. Na drie maanden zouden we een midweek weg gaan, maar in Limburg bleek dat ik echt nog niet de oude was en daarna heb ik me ziek gemeld op mijn werk. Langzaamaan ben ik weer begonnen met werken. Het heeft uiteindelijk wel tot een jaar geduurd voordat ik mij weer de oude voelde.
Nu ben ik weer zwanger. Inmiddels 38 weken, dus de volgende bevalling nadert. Een aantal maanden na de vorige bevalling heb ik nog een nagesprek gehad met de gynaecoloog die bij de bevalling aanwezig was. Voor mij was alles ook vrij wazig en dit hielp wel iets. Tijdens deze zwangerschap bleek echter toch dat ik alles niet goed had verwerkt en een doodsangst (PTSS) had opgelopen. Zodra het over mijn bevalling ging (en dan vooral als ik in het ziekenhuis was) moest ik huilen, terwijl ik toch een vrij nuchter persoon ben. Het ziekenhuis rade mij therapie aan van een verloskundige die ook coaching deed voor mensen zoals ik. Eerst wilde ik niet echt, totdat ik een programma zag waarin een vrouw vertelde dat zij jaren later toch een burn-out had gehad en dat de aanleiding de zware bevalling was. Toen dacht ik dat ik er misschien toch beter nu iets aan kon gaan doen. Het ziekenhuis moedigde dit aan. Die hebben natuurlijk liever iemand die de bevalling aan kan dan een hysterische vrouw. Alle lof voor het ziekenhuis, die hier dus goed op inspeelde.
Na een stuk of 6 gesprekken zie ik de bevalling wel weer met meer vertrouwen tegemoet. Ben wel angstig, maar dat is elke vrouw die moet bevallen, maar in ieder geval geen buitensporige angst. Ik hoop natuurlijk dat ik mij voor niets zorgen maak en het appeltje eitje wordt, maar ook als dat niet zo is weet ik dat ik het weer aan kan.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. Ik voelde mij best alleen. Je wilt geen aansteller zijn, maar de roze wolk heb ik niet echt ervaren. Owen was geen makkelijke baby, dus eerst ben je alleen maar aan het zorgen, daarna storte ik lichamelijk in en pas veel later kwam de psychische klap. De meeste mensen begrijpen dat niet echt, want je hebt toch een prachtig kind (dus wat zit je dan te zeuren)? Ja, het was het allemaal waard, maar het is wel een loodzware tijd geweest.
Als je nog vragen hebt kan je altijd contact met mij opnemen.
Ik zie dat dit al een oude forum is maar zou toch graag in contact komen met vrouwen die ook een fluxus hebben gehad.
Ik ben 6 maanden geleden bevallen van mijn zoontje Jayden. Ik werd ingeleid bij 39 weken en na 3, 5 dag om 16.30 had ik eindelijk 2cm luiting. Alles ging tot mijn bevalling erg goed met een ruggenprik leek het voor mij of de tijd voorbij vloog. Om 03.24 werd mijn zoontje geboren. Vanaf dat moment ging naar mijn gevoel een hoop mis, maakte nog een geintje mey mijn vk en tante dat de placenta ook zo los zou komen. Helaas was al snel duidelijk dat dat niet ging gebeuren. De vk heeft met 3 man aan mujn placenta lopen trekken. Terwijl mijn wee opwekkers op de hoogste stand werd gezet zonder pijnstilling begonnen er 2 op mijn buik de drukken en 1 vk aan mijn placenta te trekken. Na de prik in mijn been en nog 5 keer duwen voelde ik een soort van prop uit mij komen ( Naar mijn gevoel de placenta) tot ik naar mijn vk kerk die letterlijk van top tot 1 onder het bloed zat ook de vloer en alles wat om ons heen stond. Naar mijn gevoel klopte er gelijk iets niet maar volgens hun was dit de normaalste zaak .. het bloed wat ik in de verloskamer verloor was al 1, 5L om 05.34 mocht ik eindelijk met ongelooflijk veel drukkennaar de o.k om vervolgens wakker te worden op de i.c ik had 4L bloed verloren 5 ribben zwaar gekneusd door het drukken op mijn buik om mijn placenta los te krijgen.
Ik besef me soms nog niet goed wst er allemaal gebeurd is. Maar zou graag willen weten hoe jullie het hebben er varen en hoe jullie er nu onder voelen.
Groetjes
ik had 8jr geleden een nare bevalling met 16hechtingen en 2,5liter bloed verlies. Dag erna was ik thuis duizelig en wel met kapotte tepels van de kolf die zuster op hoogst steeds zette. Nu zwanger vn de 2e en kom er achter dst ik ook fluxus had en kans is op herhaling. zirkenhuis bevslling dus dan. Vond t toen al vreselijke ervaring en nu vind ik het helemaal doodeng!
Hier even mijn verhaal.
op 18 maar 2013 ben ik gestript ik was toen 39,9 wk zwanger. `s avonds begonnen de weeen en ik had een thuisbevalling op de planning. in de ochtend werden mijn vliezen gebroken en alles leek oke. Er zat alleen ineens bloed bij mijn vruchtwater. protocol naar het ziekenhuis. Daar aangekomen bleek dat onze zoon verkeerd lag. Na uren gekke standjes, persen en een vacuümpomp hebben ze besloten om een keizersnede te doen. Na de operatie was ik goed te pas. Ik lag op een tweepersoonskamer en de visite kwam al langs. Toen iedereen weg was zij ik tegen de zuster ik plas in bed, waarop zij antwoordde nee je hebt een katheter. Ik antwoordde nee hoor ik plas heel hard. Ze sloeg het dekbed open en ik lag al in een plas bloed.
Ze zijn toen begonnen met medicatie. Dat hielp niet. Toen mijn buik masseren. Hielp ook niet. Elke keer als ze op mijn buik drukte gulpte het bloed eruit. Toen ineens drukte er een vrouw keihard op mijn buik en begonnen ze met mijn bed te rennen. Ik eindigde op de OK om zo`n ballon te laten plaatsen.
Eenmaal weer wakker op de ok werdt mij verteld dat het goed was gegaan en het bloeden was gestopt.
Mijn moeder en man waren inmiddels weer terug van huis en bleven even bij me.
Ik was stabiel en advies rust. Dus iedereen weer naar huis.
ongeveer half uur alleen op de kamer werdt ik wakker en alles was zwart voor mijn ogen en ik voelde me raar (mijn engel heeft me gewekt denk ik)
Ik drukte op de knop en de rest is wazig.
De dokters vulde het later in. Ik lag weer in een plas bloed.
Met spoed naar de IC, weer nieuw bloed erin en ik mocht door naar de radiologie.
daar hebben ze er 3 uur over gedaan om van die sheets zoals ze het noemnde in te brengen in mijn adderen om daar de bloeding te stelpen.
Eenmaal terug op de OK was ik totaal 7 liter bloed verloren. Maar stabiel.
De dagen die volgde was elke keer iets positiefs. 1 infuus eraf kijken hoe je het doet. Ballon eruit kijken hoe je het doet. Stoppen met de weeopwekkende medicijnen kijken hoe jet het doet. Sheets eruit en dan weer kijken hoe je het doet. En toen mocht ik eindelijk naar mijn zoon op de kraamafdeling!
Ik ben nu 1 week thuis en elke dag gaat het een stukje beter.
Ik mocht na 6 dagen naar huis.
@IkkeH. Om ook nog even op je vraag een antwoord te geven...Ja, ook hier veel last van bijverschijnselen die best lang nagalmen. Zoals concentratie-verlies (heb weken geen auto mogen/durven/kunnen rijden bv en kon gesprekken met meerdere mensen absoluut niet volgen) en slecht kunnen focussen. Met dat laatste bedoel ik; moeilijk kunnen kiezen welke stap eerst te doen. Bv net voor we vertrekken om op pad te gaan. Eerst baby verschonen, of tas inpakken? Brood klaarmaken of toch eerst koffiezetten... Ik eindig vaak als een kip zonder kop die rondjes rent met spullen die ik blijf verplaatsen zonder duidelijk doel. Op zulke momenten word ik gek van mezelf en raak daardoor geïrriteerd. Is ook een rest-verschijnsel; licht emotioneel geraakt zijn. Boos/blij/bang/verdrietig volgen vaak abrupt op iets schijnbaar onbenulligs. Pff. Dit is allemaal niet om te klagen want ik ben maar wát blij dat ik er nog ben, maar is wel om aan te geven dat je er zomaar niet vanaf bent na wat er gebeurde...
Ik ben na een heel vlotte (makkelijke) bevalling bijna 4 liter bloed verloren en heb 2 zakjes bloed gekregen. Herstel ging an sich snel maar merk dat ik vooral erna er behoorlijk van ondersteboven was. Op het moment zelf ging alles zo idioot snel. Ik was om 13.06 bevallen en om 13.25 lag ik al op ok. Ik schijn niet in levensevaar geweest te zijn maar vooral het feit dat je het zelf totaal niet door hebt dat het zo misgaat, dat je de eerste uren van je kleine hebt gemist en dat de kans op herhaling 50% is houdt mij bezig. Ik ben nu bijna 14 weken zwangeren het idee dat je straks preventief in het ziekenhuis moet bevallen, met preventief infuus en alle toeters en bellen staat me tegen. Maar goed alternatief is er niet en een broertje of zusje zeer gewenst. Ga wel een goed bevalplan opstellen want wil niet weer tot 22.00uur 's avonds naakt en ongewassen op de kamer liggen met infusen die me pijn doen en ook zelf bepalen wat de kleine als eerste aan heeft en dat soort pietluttige dingen. Wil vooral zelf weten wat er allemaal gaat gebeuren en is gebeurd want de informatievoorziening was echt bar slecht en daar had ik nog het meeste last van
Wat een herkenning!! 8 maanden geleden ben ik bevallen van een zoontje, mijn derde. Het was een ingeleidde bevalling wegens hypertensie en de bevalling verliep erg vlot. Hij was er met 6,5 uur. Hij heeft op mijn buik gelegen en na een uurtje werd ik in zit-stand gezet zodat ik een beschuitje kon eten. Opeens werd ik misselijk en voelde ik dat ik dreigde weg te zakken. Toen zag ik de paniek bij de vk in haar ogen en ze riep de gynaecoloog erbij. Mijn bloeddruk was toen erg laag met een onderdruk van 30.De gynaecoloog ging aan de slag met weeënopwekkende medicatie en het masseren van mijn baarmoeder. Ook kreeg ik een infuus aangelegd met magnesiumsulfaat om stuipen te voorkomen (kreeg ik later ook nog ontstoken aderen van ) en zakken bloed en plasma. Zo zijn we de rest van die nacht bezig geweest. De volgende dag bleef ik vloeien en werd er besloten om een ballon te plaatsen om mijn aderen dicht te drukken. Toch durfde de gynaecoloog het niet aan om die daadwerkelijk te plaatsen en ben ik de dag daarna overgeplaatst naar het Sophia voor een embolisatie. Die operatie is gelukkig geslaagd en dat weekend ben ik zo'n 5 liter bloed verloren ... Met een Hb waarde van 4,0 (normaal gesproken is die 8,6!!) mocht ik na een paar dagen naar huis toe. Nu pas begin ik me weer wat mens te voelen. In totaal heb ik 7 eenheden bloed ontvangen en na 6 weken kreeg ik ijzertabletten. Toch is het herstel me behoorlijk tegengevallen en over het mentale aspect heb ik het dan nog niet eens. Daar heb ik 3 sessies EMDR therapie voor nodig gehad om het geheel een emotioneel minder beladen karakter te geven... Nu kijk ik er met minder heftige gevoelens op terug! Dat heeft me echt geholpen. Misschien een bruikbare tips voor jullie om het allemaal een plekje te geven? Nu geniet ik samen met mijn man en andere zonen van dit kleine wondertje en realiseer me meer dan eens wat een GELUK ik heb dat ik er nog ben!!!!!
Ik heb mij even afzijdig gehouden in dit forum en nu ik al de nieuwe vergelijkbare verhalen lees staan de tranen weer in mijn ogen. Mijn dochter is nu 6 maanden en ooh wat ben ik blij dat ik er nog ben om van haar te mogen genieten. Ze is mijn 2de kindje en ook de laatste. Ik wil nooit meer die paniek bij de doktoren en angst van mij en mijn familie meemaken. Emotioneel heb ik het ook nog niet geheel verwerkt, ik durf er nog niet volledig aan toe te geven. Fysiek is mijn conditie nog niet op peil maar daar ben ik flink mee aan de slag bij de sportfysio. Ik ben op de goede weg en dat geeft vertrouwen. dat wil ik jullie allemaal ook meegeven. Kijk af en toe eens terug en besef hoe je toch stiekem vooruit gaat. Staar je niet blind op hoe lang het revalideren al duurt maar geniet van je kindje en ga door. Jullie komen er zeker weer bovenop. Ik wens jullie allemaal heel veel succes, kracht en liefde toe.
@mamajeanine
6 weken is beter te overzien ja, ik hoop dat dat ook voor mij geldt.
@ ikkeh
Een positieve instelling lijkt me ook belangrijk ja, alleen nu weer met een borstontsteking op de bank. Ik probeer af te bouwen omdat de bv totaal niet lukt, maar nu dit weer... Zodra ik daar vanaf ben hoop ik een positievere instelling te hebben!
Tjonge wat een verhalen komen er dan los! Vond t zelf wel fijn ff kwijt te kunnen en ook te lezen dat ik niet de enige ben...
-----@Rox79, heftig hoor! De engeltjes hebben inderdaad gewaakt! Wat ze bij mij precies gedaan hebben om mijn baarmoeder te behouden weet ik niet, en moet zeggen hoef ik ook niet! Ben blij dat het gelukt is, als het niet gelukt was had ik al wel ons mooie prinsesje! Al hoop ik in de toekomst wel nog een prins(es)je te ontvangen! Was dit je eerste bevalling? En hoe denk je over nog een zwangerschap/bevalling?
Bij mij is ook gezegd onder controle in t ziekenhuis en geplande keizersnee, al hoorde ik ook al andere verhalen, dus we gaan tegen die tijd gewoon in gesprek! Niet om alles op te rakelen, maar wel weer even bewust worden en ook voor de artsen weer even weten wat er gebeurd is..
-----@MaryAnny, het verschilt per persoon hoor! Ben je positief dan gaat het vaak super snel! Dus blijf positief!! Zelf ben ik verplicht om te werken en daardoor zwaar overspannen thuis gekomen, daarna ziektewet en werkloos (vw beeindiging contract) ik kan je zeggen dat bevorderd niet. Heb vorige week bloedonderzoek gehad en mijn ijzer is weer bijna oke (nu 7mnd na de bevalling) Maar ik blijf moe, kan me slecht concentreren of focussen... En dat komt door de negatieve spiraal waar je in beland. Daarbij had/heeft onze dochter veel last van krampjes en lopen we in t ziekenhuis voor haar, ook daar maak je je druk om... Kortom, wees positief en geniet van je kleine wondertje!
-----@mama van J en M, goed van je dat je zo optimistisch was gelijk voor een 2e.. heb ik zelf ook, al remt iedereen mij af haha! En fijn te lezen dat je zo weinig last hebt gehad van je fluxus! Wel een heftig verhaal hoor! En het spoor herken ik (oeps) de gang en vloeren moesten gereinigd en ontsmet vertelde de gyn mij... genant! Ik vind het wel fijn te lezen dat je bij je 2e bevalling minder bloed bent verloren! Ze vertelden mij in t zh dat de kans groot is op herhaling en toen ik vroeg in wat voor mate kon ze dat niet beantwoorden (of wilde!!) dat geeft wel onzekerheid! Al ben ik voor mezelf er al wel uit dat ik graag een 2e wil, manlief ook ondanks alle spanning... Maar het zet je wel ff op zn plaats... Althans ik denk wel na over stel dat het weer gebeurd en minder goed eruit kom, maar vandaar ook t gesprek vooraf bij de gyn. Het advies is mijn lichaam ten minste 2 jaar rust geven en we zijn pas 7 maand verder ;) Al had ik graag 1,5 jaar tussen de kindjes gehad, maar dat is niet realistisch met het werk van mijn man en de steun die ik in de zwangerschap dan zal krijgen ivm mijn bekkenproblemen.
Wel fijn te lezen dat het met jullie nu al beter/goed gaat! Geniet van jullie wondertjes en sterkte met herstel!
Hier bij beide bevallingen een Fluxus gehad. De eerste heftiger als de tweede maar ik vind het ook zo apart dat er in ieder ziekenhuis anders gehandeld word.
Bij me eerste ging me bevalling goed. Me kleine meid lag op me buik en toen kwam de placenta eruit. De vk zei dat deze er totaal uit was gekomen. Niet dus, ik begon hevig te bloedden (placenta gescheurd) en ben met een trauma team meteen naar de o.k. gebracht. Je kon door het ziekenhuis een heel bloedspoor van me volgen. Ze kwamen uit op 4,5 liter bloed maar daar is het bloed op de grond en erna niet meegerekend dus het was wat meer.
En dan zie je weer het verschil in ziekenhuis: bevallen rond 10 uur. Operatie gehad van 3 uur. Ik werd wakker en had het zo koud! Ik was onderkoeld (34,8) en had een bloeddruk van 40/20. Bloedtransfusies gehad. De volgende ochtend werd me HB geprikt en die was 3.2 toen heb ik weer een paar zakken bloed gekregen en toen mocht ik naar huis!!! Toen vond ik het heerlijk om naar huis te mogen hoor maar je hoort zoveel andere verhalen over over opname op ic enz.
Maar ik heb er totaal geen last van gehad! Vanaf dat ik thuis kwam heb ik alles zelf gedaan, vermoeidheid viel hartstikke mee (kan me niet herinneren dat ik een middagslaapje heb gedaan) en wou meteen een 2de haha..
Toen kwam het moment dat ik werkelijk zwanger was nummer 2. Jeetje, wat was ik bang voor de bevalling. Het was al een hele weg om zwanger te worden en toen ik het eindelijk was kon ik me alleen maar horrorscenario's voorstellen. Ik liep de hele zwangerschap onder controle bij de gyn. En na een rotzwangerschap met bekkeninstabiliteit en vroegtijdige weeën ben ik in week 37 ingeleid vanwege hypertensie. Binnen 1,5 uur was me 2 kleine meid geboren en toen hoorde ik ze zeggen: ze bloed teveel. Mijn gyn werd erbij gehaald en begon allerlei termen te roepen en ik kreeg een spuit in me been. Uiteindelijk gelukkig niet naar de o.k. en hebben ze me ruim een uur gehecht. 1,5 liter bloed verloren dus de dag erna mocht ik weer heerlijk naar huis.
Heftig om al jullie verhalen te lezen maar gelukkig is het bij iedereen goed afgelopen (logisch, anders schreven jullie hier niet;))
Genietse van jullie kindjes! Xxx
@MaryAnny: ik kreeg plotseling 5 weken na mijn bevalling een fluxus. Er bleek sprake te zijn van een placentarest. Ik ben toen snachts nog gecuretteerd. Ik heb toen 2.5liter bloed verloren en geen transfusie gehad. Bij mij heeft het ongeveer 6 weken geduurd (ik slikte ijzertabletten) voordat ik me weer 100% voelde, dus geen 3 maanden. Succes, het komt goed!
Ik mag me ook aansluiten bij de club van fluxus. Na een goeie bevalling 2,6 liter bloed verloren en op de ok beland. Drie bloedzakjes en bloedplasma gekregen. En nu zo slap. Ik hoor van een lichamelijk herstel van minimaal drie maanden. Iemand hier ervaring mee? Ik hoor graag een positiever bericht, als dat er is!
Hoi roxy. Bij mij is de reden van fluxus een vastzittende placenta. Bij mijn tweede bevalling zat hij voor 1/4 deel vast. Wel apart dat ze bij jou keizersnede adviseren op Zgt Hengelo en bij mij Zgt Almelo afraden.mijn secund upinion is in mst. Eerst telefonisch gesprek nog met gyn Zgt Almelo. Vraag direct maar ook naar b linch! Ben wel blij met je informatie!!! Thanx!!! Ik houd je zeker op de hoogte!!!
Hoi Jampoo,
Goed om te horen dat je iets aan mijn verhaal hebt!
Ik woon zelf ook in Twente en ben in ZGT Hengelo geholpen. Je hoort mij natuurlijk niet zeggen dat B-Linch voor iedereen met fluxus pp een oplossing is, want er zijn meerdere redenen voor bloedingen waar deze methode niets in kan betekenen, bv bloedstollingsstoornis! Maar de reden bij mij was dat de baarmoeder niet uit zichzelf klein werd. Dus als dit bij jou ook de reden vd bloeding is, zou het een optie kunnen zijn als de andere methodes niet afdoende zijn.
Het zal niet gewaardeerd worden als ik hier publiekelijk de namen van de artsen geef, dus ik denk dat je dan het beste even contact kunt opnemen met de afd. Gyneacologie. Als je verder nog vragen hebt, mag je me ook via deze site prive berichten.
Succes met het vervolg, ik ben benieuwd naar wat je second opinion gaat zeggen. Ik vind het zo raar dat de meningen zo verdeeld zijn over de keizersnede, maar mss heeft dat te maken met de reden van bloeding. Laat je de uitkomst nog even weten?
Hoi rox79. Jemig zeg...wonderbaarlijk idd dat je er nog bent. Wat fijn dat jij anderen zo informeert ivm methodes zoals dus de b linch. Moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit van gehoord had. Heb net effe gegoogled door jou verhaal. Ook omdat ze bij mij aangaven dat de kans op baarmoederverwijdering groot is. Op deze manier is dat niet nodig!! En lees nu ook voor tweede keer wel een keizersnede.....terwijl ze bij mij aangaven dat dat absoluut niet kon. In welk ziekenhuis ben jij geholpen?? Ben bang dat die b linch namelijk niet in Twente wordt gedaan. Zal wel eens een afspraak willen met een gyn die dit wel toepast. Ik wil namelijk goed geïnformeerd zijn alvorens te beginnen aan een derde. Wil jij mij aub laten weten waar jij bent geweest??? Thanx!!!!
Ik ben 2 mnd geleden bevallen en heb een ´massale fluxus postpartum´ gehad, zoals ze dat noemen, ik ben namelijk 16 liter bloed verloren! Ik heb denk ik een engeltje op mijn schouder want het was echt op het randje…maar ik ben er nog!
Ik wilde even reageren omdat er bij mij ook verschillende dingen geprobeerd om het bloeden te stoppen en het verbaasd mij dat de methode die mijn baarmoeder heeft gered hier niet bij staat (B-linch), terwijl deze de baarmoeder kan sparen! Voor zover ik heb begrepen is er een stappenplan dat ze in deze situaties doorlopen, als het ene niet werkt ga je naar de volgende stap. Zoals je zult begrijpen zijn deze stappen steeds ingrijpender. Bij mij hebben ze mbt de bloeding onderstaande uitgevoerd, al dan niet in die volgorde…
- Massage vd baarmoeder (om deze te triggeren kleiner te worden)
- Bakri-ballon
- B-Linch methode
Mijn artsen waren op een gegeven moment bij de stap emboliseren aangekomen (aders afdichten), maar hier was geen tijd meer voor ivm hevig bloeden. Hierdoor kwam men voor de keuze baarmoeder verwijderen (dan is het probleem ineens verholpen, aangezien de bloeding aan de baarmoederwand zat) of de B-Linch methode. Gezien het feit dat wij nog een kinderwens hebben was de baarmoeder verwijderen niet de meest ideale oplossing, dus hebben de artsen besloten de andere methode toe te passen.
Ondanks het feit dat mijn arts deze nog niet eerder had uitgevoerd en er geen garantie op succes was, is dit onder toeziend oog van de andere arts wel gedaan. Hierbij wordt de baarmoeder bloot gelegd en vervolgens ingebonden met oplosbaar hechtdraad, als een soort rollade. De draden worden vervolgens aangetrokken zodat de baarmoeder wel moet krimpen en de wond zich sluit. Op zich geen zware ingreep, wel een noodgreep.
Ik ben blij dat ze dit hebben gedaan want ik ben er heel goed uitgekomen. Ok, ik heb een litteken op mn buik, 3x volledige bloedtransfusie gehad en de nodige gevolgen maar ik ben er nog! Ik heb 8 dagen in het ziekenhuis gelegen, mijn herstel ging voorspoedig. Het enige waar ik nu nog tegenaan loop is de vermoeidheid…maar als dat ‘alles’ is? Ik teken ervoor!
Voor de toekomst zie ik het niet al te somber in, we hebben geen negatief advies gekregen voor een volgende zwangerschap. Lijkt me trouwens wel eng, wetende wat ik nu weet. Mijn arts heeft aangegeven dat het dan volledig onder controle van de gyn gaat en ws wel een keizersnede wordt met de B-Linch erachteraan, om problemen te voorkomen. En dat we nog zeker wel ff n jaartje moeten wachten, gezien het herstel van deze bevalling.
Het is heel heftig wat er allemaal gebeurd is, niet alleen voor de vrouw maar ook voor je partner. Maar het is ook iets dat je moet kunnen loslaten. Neem er de tijd voor en schuif het niet weg, maar blijf reeel.
Hoi ikkeh.. Wat een verhaal zeg!!! Fijn om er met iemand over te kunnen praten ook!!! Bij 7 liter bloedverlies hoef je niet te overlijden overigens. Mijn gyn vertelde dat ze een vrouw had die had 23 liter bloed verloren en had het nog gehaald ook!!! Alles wat je aan bloed bijkrijgt gaat er dan dus ook weer uit. Bij mij zei de gyn dat een keizersnede niet goed was omdat het risico op overlijden dan ook groter is. Ik dacht ook... Dan kunnen ze desnoods direct de baarmoeder eruit halen want dan ligt het toch open, maar blijkbaar werkt dat niet zo. Wel goed van je om voor de volgende zwangerschap eerst een gesprek aan te gaan. Die tip neem ik maar ook even mee voor mezelf. Kan me goed voorstellen dat jij zelf ook meer kinderen wil door je eigen ervaring enig kind te zijn. Ikzelf heb nog een zus. Maar toch vind ik twee kids weinig!! Voor mijn gevoel is het gezin nog niet compleet. Ook ik moet de nodige moeite doen om zwanger te worden. Twee maal zwanger via o.i. Ook ik had bekkeninstabiteit en geen prettige zwangerschap.... Laat staan prettige bevalling en kraamtijd. Maar ja... Je krijgt er iets prachtigs voor terug! Het is fijn dat je moeder het voor je wil oppakken wanneer je t niet zou redden, maar daar moet je toch niet aan denken!!!! Dat is juist voor mij de reden van twijfel. Ik wil niet graag mijn kind moederloos op de wereld laten. Ik heb nu dan ook de 26e een secund opinion in een ander ziekenhuis. Ik wil graag weten hoe een ander tegen een volgende zwangerschap aankijkt. Mijn wens is dus echt enorm, maar ben ook erg bang. Baal wel dat het me momenteel zo bezig houdt. Wil zo graag duidelijkheid. Duidelijkheid over mijn risico's maar ook duidelijkheid voor mezelf of ik er voor wil gaan of niet. Een ding is wel zeker... Ik krijg hoe dan ook weer een fluxus. Dat is mij verteld. Toch blijf ik nu nog hoop houden ivm derde kind.
Ja concentreren heb ik ook inderdaad, heel vervelend!
Drukte ben ik altijd al geen fan van geweest en heb ook nog niet echt situaties gehad waaraan ik t zou kunnen merken.
Wat apart dat dat zo'n verschil geeft! k ben nu bij iets meer dan 38 wk ingeleid, dus ze zeiden we willen zo wie zo dat de kleine dan eerder komt. En met keizersnee kunnen ze 'zien wat er gebeurd' van binnen. Ze hebben nu namelijk 'lukraak' moeten hechten (na 40 waren ze de tel kwijt) en dat willen ze iig voorkomen. Maar iedereen was nogsteeds erg onder de indruk van het gebeuren, normaal overleef je 7 liter helemaal niet en ik ben er 'gewoon' uitgekomen.
Wij gaan tegen die tijd iig eerst weer in gesprek, even weer ophalen, ook voor de doktoren dat het risico er is! En dus ook de (on)mogelijkheden doornemen.
Ik zie niet op tegen nog een kindje, heb wel een zware zwangerschap, bekkeninstabiliteit vanaf 15 wk, bedliggend vanaf 21 wk gehad en dus de bevalling. Maar zei nog in t ziekenhuis tegen mijn man, dat ik graag nog eentje (of 2) wil als het ons gegeven word. Alleen zullen we dan wel anders voorbereid zijn, ook om te kijken stel er gebeurd wat en ik overleef het niet. Daar stonden we nooit zo bij stil en nu wel. Maar heb al gesprekken met mijn ouders gehad en die zeiden al dat hun onderling erover hadden gehad mocht ik het niet overleven zij mijn man en meisje op zouden vangen, en doen wat kan/nodig is.
We zijn er sterker uitgekomen en zien alles wat gebeurd is als een zegen. Aangezien ze tegen ons hadden gezegd dat ik niet vruchtbaar was! (bleek toen al zwanger ;) )
Als ik jou was zou ik het laten bezinken, alles op een rij zetten, risico's en geluk afwegen. Je hebt als ik het zo mag leven 2 prachtige kindjes. Je kunt voor dat geluk en rijkdom gaan of een risico nemen... Je hebt bij beide bevallingen een fluxus gehad, dus de kans zal groot zijn op herhaling...
Zelfs ben ik enigst kind dus mijn 'keuze' voor meer kindjes was gauw gemaakt, vond enigst kind zijn helemaal niet leuk namelijk ;)
wel heerlijk trouwens even van je af te kunnen praten, vragen, adviezen!!
Hoi ikkeh. Zelf heb ik nog last om mij goed te kunnen concentreren. Ook kan ik nog moeilijk omgaan met drukte. Verder geen last! Zag dat ze bij jou het hadden over geplande keizersnede maar bij mij werd het juist afgeraden ivm fluxus!!! Ik moet dan met 39 weken ingeleid worden en direct door naar ok als de kleine er is. Vind de gedachte alleen al best eng!!! Wil graag nog derde maar ben bang te overlijden. Heb jij dat ook?
Even nog een vraag..
Hebben jullie ook nog 'restverschijnselen'?
Ik kan nadien slecht tegen fel licht. Heb ook dag en nacht het zonnenklepje naar beneden in de auto...
Best vervelend, al hadden ze verwacht dat ik als kasplantje bij zou komen dus ik heb al geluk. Maar ben toch 'benieuwd' of mensen dit herkennen...
Hoi allemaal
Herkenbaar als ik even terug lees. Ik wil graag meepraten op het forum aangezien bij mij de wens voor een derde kind erg speelt.
Bij mijn eerste bevalling heb ik 1,5 liter bloed verloren. De placenta is toen wel eruit gekomen door te persen. Echter heb ik nadien twee curettages moeten ondergaan ivm placentaresten.
De tweede bevalling weer een fluxus. Dit keer hebben ze de placenta op de ok verwijderd. Ik heb 3 liter bloed verloren. Half uur langer onder narcose en beademd. Mijn placenta zat voor 1/4 deel vast.
De gyns kwamen vertellen dat ik moest nadenken over de toekomst!
Ze zien ons liever niet voor een derde gaan. Na meerdere gesprekken kwam eruit dat er strak beleid dan moest komen te staan op een volgende zwangerschap. Ik zou dan ingeleid worden met 39 weken. Ik moest dan ook die dag bevallen. En na de geboorte van het kind zou ik direct richting ok moeten. Ze hebben wel uitgelegd dat een ks niet kan. Dan was je daar al van verzwakt en kans op grotere bloeding. De gyn vertelde mij dat in mijn situatie ze zeker wist dat het bij een derde weer een fluxus zou worden aangezien de placenta de neiging heeft op dezelfde plek te gaan zitten. Het litteken is nu nog groter dus de kans dat ik meer dan 3 liter bloed verlies is groot. De gyn stak zelfs af met een verhaal van een vrouw die 23 liter bloed verloren is. Dan zakt je de moed wel in de schoenen. Ook gaf ze aan dat de kans op overlijden normaal 0,?? Is en bij mij 1! De kans dat ik mijn baarmoeder kwijt zal raken bij een volgende bevalling was ook erg groot. Ze gaf aan dat dat ook zwaar is. Na een bevalling dan nog een grote buikoperatie met ook weer alle risico's van dien. Ze willen graag dat we binnen een half jaar een beslissing nemen zodat we er niet te lang mee blijven lopen. Maar ooooo wat is dat moeilijk!!! De wens is enorm ( had liefst zelfs 4/5 kinderen) maar de angst ook!!! Zeker als je weet dat het weer gebeurd!!! Zijn er mensen met deze ervaring die dan toch voor een volgende zwangerschap (3e 4e) zijn gegaan??
Wat een heftige verhalen zeg! Ook ik heb mijn dossier gekregen en dat heeft mij bij de verwerking zeker geholpen. Bij mij heeft het 14 uur geduurd voordat de artsen mij stabiel hadden en dan is het fijn om zo gedetailleerd terug te lezen wat er gebeurd is en wat de artsen gedaan hebben. Hierdoor heb ik nu in ieder geval veel minder het gevoel dat ik een stuk mis. Ook bij mij en mijn man speelt de vraag durven we een tweede zwangerschap aan. We zouden het best willen, maar zijn ook bang dat dit nog een keer gebeurd. De artsen hebben aangegeven dat ze een tweede zwangerschap verantwoord vinden, mits onder begeleiding van een gynaecoloog en ze zullen er iig bovenop zitten. Op zich is dat een geruststelling maar ook bij de bevalling van ons zoontje waren ze heel alert en dat is toch zo een ernstige fluxus geworden. Het idee dat dit nog een keer gebeurt, vind ik toch we erg beangstigend eigenlijk. Overigens is ook ons geadviseerd twee jaar niet zwanger te worden om echt weer goed aan te sterken. Ook waren de artsen bij ons helemaal niet zo positief over een keizersnede omdat je dan naast de wond van de placenta een tweede wond hebt in je baarmoeder en dat een fluxus erger maken. Lastig die dubbele berichten, maar is misschien ook afhankelijk van de omstandigheden. Veel sterkte allemaal en geniet ondanks alles vooral van de kindjes!
@Noor32 dank je wel....ik heb inmiddels mijn eigen dossier opgevraagd om te lezen wat er nu allemaal is gedaan. Erg bizar om zo'n verhaal over jezelf te lezen maar ik kan het iedereen aanraden omdat je toch stukken zelf hebt gemist.
Ik loop nu bij de fysio en ga straks begeleid sporten. Motorisch ben ik nog erg beperkt en ook 's avonds en 's ochtends erg stijf in rug en benen en enkels.
Fijn wel om te lezen dat jij je toch steeds fitter bent gaan voelen, dat geeft veel hoop.
@IkkeH ik herken ook veel bij jou. Jouw dochter is dus nu bijna een maandje ouder dan mijn dochter. Wat heb jij ongelofelijk veel bloed verloren zeg. Heftig! Niet zo raar dus dat jouw lichaam nog zo vermoeid is, dat kost veel tijd om dat vreemde bloed weer op niveau te krijgen.
Rot gevoel hè dat je gewoonweg een stuk mist, ik heb daardoor veel gevraagd aan mijn man en mijn moeder die aanwezig waren in het zkh, ik had/heb gewoon behoefte aan details over het gedeelte wat ik heb gemist. Ze hebben tot in den treure alles steeds verteld aan mij.
Een volgende bevalling is bij mij niet van toepassing, ik heb nu twee prachtige kindjes en dat is voldoende. Ik moet er niet aan denken dat bij een derde het echt mis gaat en mijn kindjes zonder een moeder verder moeten. Ook al heb ik al twee kindjes, ik zou niet eens meer durven. Ik begrijp wel dat je hierover nadenkt maar misschien is sowieso een keizersnee dan beter???! Ik weet het niet.
Konden we maar garanties krijgen hè dan was het een stuk makkelijker. Laat je goed informeren over complicaties ed. Heel veel sterkte met jouw herstel, het is moeizaam maar als je steeds blijft terugkijken dan merk je wellicht dat je stiekem toch voorruit bent gegaan. Als je dat maar blijft merken dan gaat het goed. Ik ben nu bij de fysio erachter gekomen dat ik sterke bindweefselverkleving heb van heup tot aan de enkels. Dat is ook een reden waarom ik dodelijk vermoeide en zware benen heb en alles zo stijf aanvoelt. Blijkbaar komt dit door het schrap zetten tijdens en na de bevalling. Wat nog wel raar blijft is de pijn in de liezen, menweet niet waardoor dat komt, wellicht toch door de embolisatie.
Ben, na een zware zwangerschap, nu 4,5 maand geleden bevallen van een prachtige dochter! Heb bij mijn bevalling ook een fluxus gehad, ik ben ruim 7 liter bloed verloren direct na mijn bevalling. Aangezien de placenta maar voor 2/3e deel kwam. Heb bijna 4 uur op de OK gelegen en het is een wonder dat ik er nog ben en er zo goed uitgekomen ben. Behalve dat ik heel erg moe ben nog steeds en zwaar overspannen thuis zit wil het best. Alleen is het erg frustrerend dat dingen nog niet lukken, geen energie voor huishouden of werk. En dat je weinig begrip krijgt!! Maakt me soms erg verdrietig... Mensen zeggen 7 liter dat kan niet, je hebt maar 5!! Maar als je transfusie hebt gehad heb je wel weer 5 en ook daarvan kan je een deel verliezen... Ook vind ik het erg moeilijk dat ik het hele deel tussen de bevalling en na een dag wakker worden op de IC niet weet! Heb daardoor vaak voor mezelf zoiets van stel je niet aan, hop even doorzetten! Heb mezelf wel eens vergeleken met een been... Het voelt als of ie gebroken is geweest, gips gehad, gips eraf en dan weer leren lopen! Maar dan ben ik de laatste fase, zo voel ik me!
Hebben jullie ook al nagedacht over een eventuele volgende zwangerschap/bevalling? Heb altijd gezegd hoop dat ik meer kinderen krijg, ben zelf enigst kind en vond het nooit zoveel aan! Het ziekenhuis heeft mij als advies gegeven in elk geval goed erover na te denken en zeker niet binnen 2 jaar weer zwanger te raken, ivm het herstel. De kans dat het weer zou gebeuren lijkt hun erg groot dus hebben ze wel gezegd te denken aan 36wk geplande keizersnee! Maar misschien heb ik dat ook wel zo lief, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn man... Die nu nog voor zich ziet hoe over al het bloed zat, in een spoor van verloskamer naar OK's! Petje af voor hem, zo dapper als hij zich gehouden heeft!! Ik zou in zijn schoenen echt gek geworden zijn, 3 uur niets horen en weten in welke hoedanigheid je vrouw is weggereden, vreselijk!
Maar we zijn gelukkig nu met z'n drieën!! Een hele zegen!
Hoi Miamia, ik heb een jaar geleden een bevalling gehad die bijna hetzelfde gelopen is. Ik ben vlot bevallen van een zoontje, maar kreeg uiteindelijk twee uur na de geboorte ernstig bloedverlies. Ik heb zowel een curettage als een embolisatie ondergaan. Ik ben uiteindelijk bijna 4 liter bloed verloren en heb meerdere bloedtransfusies gehad. Op mij heeft ook de extreme kou en al die artsen en verpleging om mij heen enorm veel indruk gemaakt. Ook de complete afhankelijkheid na de bevalling vond ik een verschrikkelijke ervaring. Gewoon zo kapot zijn dat je niet eens om kunt draaien om je kindje te pakken. Ik heb het er al met al geestelijk ook erg moeilijk mee gehad... Ik had er nooit bij stil gestaan dat een bevalling zo kritiek kon zijn. Het heeft bij mij zeker een half jaar geduurd voor ik me weer enigszins fit voelde. Veel rusten, goed eten, etc. Voedingssupplementen willen ook nog wel eens goed helpen. Neem vooral je tijd, want als je nu niet goed opknapt komt de klap later toch wel. Zwanger zijn, bevallen en na je verlof weer aan het werk is al pittig met een gewone bevalling, laat staan na zo'n heftige bevalling. Sterkte ermee!
marietje82D: ik snap jou helemaal, ik dacht ook dat het einde genaderd was, die schrik is er bij mij ook niet uit. Zo ga je bevallen en zo besef je dat je er misschien helemaal niet meer geweest zou zijn. Ik kan er nog om huilen.
3 maanden geleden ben ik bevallen van een schitterende dochter. Bevalling duurde van weeen tot aan uitdrijving een uur, het ging dus erg snel maar prima. Daarna begon de ellende van het vele bloedverlies, het bloed stroomde uit mijn lichaam. De placenta kwam niet los, veel geduw op mijn buik, medicatie uiteindelijk gekregen en na nog meer geduw kwam het eruit. Toch bleef ik bloeden, ruim 3 liter verloren. Bij bijna 2 liter ben ik met spoed naar de OK gereden, zoveel stonden er ondertussen rondom mijn bed. Ik kreeg meerdere infusen aangelegd. Op het OK kwamen er nog meer artsen/ zuters. Wat een circus om mijn heen. Ik had het steenkoud en rilde verschrikkelijk, de verwarmde deken hielp niet eens. Het verhaal was dat ze dachten dat er toch iets achter was gebleven in de baarmoeder, even een roesje en klaar. Hooguit een half uur en ik zou weer bij moeten komen. De operatie duurde ruim 4 uur. Mijn baarmoeder was schoon, ze hebben eerst een ballon met water gevuld in mijn baarmoeder geplaatst maar dat hielp niet, daarna hebben ze een Cardioloog laten komen die via mijn lies balletjes in mijn aderen heeft geschoten om ze te dichten. Is dat embolie waar jullie het over hebben??? Dit is mij namelijk nooit meer uitgelegd en ik kan er niets op internet over vinden.
Toen ik wakker werd op de IC zag ik in een schim mijn moeder en mijn man naast mijn bed staan, toen dacht ik dat ik dood zou gaan. De volgende ochtend werd ik herenigd met mijn dochter.Ik heb 2 liter bloed gekregen, 2 dagen morfine en vele andere pijnstillers en antibiotica.
De blijdschap van een geboorte was ver te zoeken, we hebben wat afgejankt in het ziekenhuis, wat een schrik voor iedereen. Na 5 dagen mocht ik naar huis. Nu 3 maand verder ben ik nog vreselijk moe, mijn ijzer is wel weer goed 7,4 maar ik heb veel last van mijn benen en liezen als ik langdurig heb gezeten. Ik voel mij 80 jaar en mijn benen zijn loodzwaar. Geen idee of iemand dit herkent maar ik vind
het nogal zorgelijk omdat ik straks ook weer moet werken. Hoe krijg ik mijzelf hier weer bovenop.
Ook ik heb een fluxus gehad,2 jaar geleden net na mijn bevalling,placenta was gescheurd ben meer dan 5 liter bloed verloren,ben snel naar de O.K gebracht en heb daar een ballon in mijn baarmoeder gehad om het bloeden te stoppen,als dat niet had gewerkt zouden ze mijn baarmoeder weg gehaald hebben.Ik werd wakker op IC daar hoorde ik dat ik het bijna niet had overleeft,wat ben ik blij dat ik in het ziekenhuis was,heb wel 8 zakken bloed gehad,waar ik echt last van had was meer de schrik, net na de bevalling begon ik echt heel erg te bloeden en ineens stonden er zoveel mensen aan me bed,die me allemaal probeerde te redden het was echt even hectisch tot ik naar de O.K mocht eigenlijk dacht ik dat ik het niet zou overleven,en toen ze me dan eindelijk in slaap brachten om mijn leven te gaan redden dacht ik echt dat dit het einde was,gelukkig werd ik terug wakker en had veel pijn in mijn baarmoeder een soort bevalling leek het wel omdat mijn baarmoeder die ballon er uit wilde hebben,die avond lieten ze de ballon beetje bij beetje leeglopen en ik ben gelukkig helemaal hersteld,de volgende dag mocht ik naar de kraamkamer terug en drie dagen later mocht ik naar huis.heb er helemaal geen lichamelijke klachten aan over gehouden ben niet eens echt moe geweest,het enigste waar ik nog vaak aan terug denk is dat het gewoon zo eng was,gelukkig kunnen ze tegenwoordig zoveel en ben ik ze echt dankbaar dat ik gelukkig nu mijn dochtertje kan zien opgroeien.
Iedereen ontzettend bedankt voor alle reacties. Op dit moment zijn we klaar met de beoordeling van de website. Omdat de website nog in onderzoeksverband wordt gebruikt, kunnen we deze nog niet openbaar maken. Zodra de studie is afgelopen eind 2012, zullen we de website zo snel mogelijk proberen toegankelijk te maken voor alle zwangere vrouwen en vrouwen die net bevallen zijn.
------------
In het academisch ziekenhuis UMC St Radboud in Nijmegen, doen wij onderzoek naar de zorg rondom een fluxus. Wij hebben eerste gekeken naar de huidige zorg waarbij veel fluxus patienten aangaven graag meer informatie te willen krijgen over een fluxus (ook al voor de bevalling) en het risico hierop. Wij hebben daarom een website gemaakt over fluxus. Wij zoeken nog vrouwen die recent (afgelopen jaar) bevallen zijn en een fluxus hebben meegemaakt, en die onze website willen beoordelen. Hierbij gaat het om lay-out, gebruik gemak, compleetheid van informatie, enz. Mocht je mee willen doen, mail dan naar s.devisser@iq.umcn.nl. Dan sturen we je zo snel mogelijk de instructies en beoordelingsformulier. De Fluxim studie groep.
Ik heb nu net 3 maanden geleden een fluxus gehad, het was mijn derde bevalling. 5 Minuten na de geboorte ging het mis, ik viel weg en verloor 3 liter bloed. In plaats van dat mijn hartslag omhoog ging, ging die naar beneden waardoor ik een bloeddruk kreeg van 40 over 19. Met name voor mijn man was het heftig om te zien. Ik kreeg zuurstof, en zo'n 20 zakken vocht die achter elkaar naar binnen werden gepompt met een soort van druksysteem. Uiteindelijk kreeg ik vanwege mijn HB van 3.8 een bloedtransfusie. Na een paar dagen mocht ik naar huis, maar kon nauwelijks op mijn benen staan. Eenmaal thuis kreeg ik nog een tromboflebitis waardoor we weer terugkonden naar het ziekenhuis. Ik moest nog 6 weken spuiten met anti-stolling. Inmiddels gaat het natuurlijk veel beter, maar ik ben zeker nog niet de oude. Met drie kinderen is het soms moeilijk om je rust te pakken. Werken lukt ook nog niet. Het is me allemaal nogal rauw op mijn dak gevallen. Ik vind het fijn om de ervaringen van anderen te lezen. Zelf heb ik er wel wat aan gehad om alles voor mezelf op te schrijven, het werd een verslag van 7 A4 maar het luchtte wel op.
Ik heb bij de bevalling ook een Fluxus gehad. Ben ruim 2 liter bloed verloren. Had de perfecte bevalling, had het niet eens in de gaten tot de vk zei dat er een ambulance gebeld moest worden. Placenta wilde er niet uit. Gelukkig uiteindelijk in het ziekenhuis wel na wat duw en trekwerk.
Heb geen transfusie gehad. Ze zeiden dat ik een gezonde jonge vrouw ben, dat vult zichzelf wel weer aan. De eerste week voelde ik me wel wat slap....verder nergens meer last van gehad gelukkig. Mag alleen niet meer thuis bevallen wat ik wel heel erg jammer vind....
Beide bevallingen fluxus gehad ivm niet los komende placenta.
Eerste keer 2,5 liter verloren, tweede keer 3 liter.
Gelukkig de tweede keer direct een transfusie gehad (was bij de eerste pas twee dagen later) en ijzertabletten van de huisarts gekregen. Mijn bloeddruk was tijdens de zwangerschap hoog. Begint ruim 7 weken na de bevalling weer te zakken.
Knap dankzij snelle transfusie, ijzertabletten en ondersteuning van orthomoleculaire voedingspreparaten wel veel sneller op dan de eerste keer. Ik houd ook met de huisarts goed 'vinger aan de pols'. Ik wil niet wéér een jaar kwijt zijn voor ik weer fit ben. Om die reden ben ik ook met 6 weken de borstvoeding gaan afbouwen. Dat vraagt immers ook veel van het lichaam. En voldoende rusten. Als het even kan, tussen de middag een slaapje en 's avonds op tijd naar bed.
@Jowanne, ik heb ook 5 weken geleden een fluxus gehad en daarbij 3 liter verloren.Ik heb nu ook elke keer last van een veel lagere bloeddrk.De gyn zegt dat het normaal is, maar ik heb er toch echt last van.Hoe laag is je bloeddruk nu?
Heb zelf 5 weken terug fluxus gehad. 2 en halve liter verloren. En heb hier nog erg last van. Maar met een hoop ijzer gaat het aardig goed. Iemand na de fluxux ook last van lage bloeddruk gekregen? Heb namelijk een erg lage bloeddruk. Lijk wel weer zwanger..... haha.
Ook ik heb een fluxus gehad. Toen mijn meisje was gebeuren, was ik al helemaal blij en dacht dat ik klaar was. Maar nee, mijn placenta wilde niet loslaten. Weet nog dat er heel hard op mijn buik werd gedrukt en wat deed dat een pijn, maar mijn meisje lag op mijn borst, dus vond alles prima. Maar na een tijdje zeiden ze ineens dat ik naar de Ok moest om de placenta operatief te verwijderen, omdat ik toen 1 liter bloed had verloren. Ineens stonden er heel veel mensen om mijn bed, overal werd in mij geprikt en voor ik het wist werd ik snel weggereden naar de OK.
En toen werd ik wakker, lag ik aan de monitor, had verschillende slangen aan mijn armen en neus. Bleek dat ik 4 liter bloed had verloren en het erg spannend was geweest. Het bloeden hield maar niet op en ze hadden de radioloog er al bijgehaald en stonden op het punt om een embolie in mijn lies te plaatsen om zo de bloeding te stoppen en als dit niet was gelukt, zou mijn baarmoeder eruit gehaald zijn. Maar gelukkig is het toch zelf gestopt.
Ik heb 4 zakjes bloed gekregen, antibioticakuur omdat ik koorts had,(wat een normaal verschijnsel is bij bloedtransfusie) en had een catheter, maar heb er eigenlijk helemaal geen last van gehad.Tja de gewonen vermoeidheid, maar dat heeft elke pas bevallende vrouw. Na 3 daagjes mocht ik naar huis en waren de artsen verbaasd over hoe snel ik herstelde. De volgende keer moet ik sowieso weer in zhuis bevallen en krijg ik bij voorbaat al een infuus.
Hallo
al 17maanden google ik op bakri ballon. hierop zijn bijna geen nederlandse reacties, nu zocht ik op deze site onder fluxus en wat kom ik tegen het verhaal van SilvermoonCity. Dit lijkt een beetje op dezelfde behandel methode die ik na de bevalling heb gehad.
de bevalling verliep goed alleen bleef mijn baarmoeder stolsels maken en krimte niet! zo verloor ik veel bloed het precieze weet ik niet want op de ok is ook nog veel weggevloeid.mijn hb was zeer laag toen ik naar huis ging 4.9 en 2 zakken bloed gekregen. Het duurde bij mij erg lang zeker 1 jaar voordat ik me wat beter voelde mede door dat ik na de zwangerschap last heb gekrgen van een te traag werkende schildklier.
De klachten van onregelmatige cyclus heb ik niet SilvermoonCity.Eigenlijk geen klachten rondom baarmoeder en menstruatie.Ook het zwanger raken weet ik niet zijn we nog niet echt mee bezig wel veel gedachten: hoe zou het bij een volgende zwangerschap/ bevalling gaan??ben erg bang dat er weer geen samentrekking van de baarmoeder is en weer in vliegende vaart naar ok moet. maar ook bang voor de hertsel periode die erg zwaar was!
t beste allen eet gezond na een fluxus en neem je rust!!
Ik ben ondanks bevallen van een prachtig kindje. De bevalling verliep zo snel dat ik binnen 2,5 uur van 1cm naar volledige ontsluiting ging en alleen mijn persweeen heb opgevangen. De verloskundige was er 10 min en kon de weg naar het ziekenhuis niet meer maken. 2 persweeen gehad en mijn kleine was er. Na wat meer te vloeien als normaal maar wel nog toelaatbaar, een prik gehad voor het samentrekken van de baarmoeder en gehecht.In de avond ben ik bewusteloos geraakt door het verlies van een groot stolsel en ben met de ambulance afgevoerd. In het ziekenhuis verloor ik veel bloed. Na massage van de gyn, verloor ik een stolsel van een halve liter en werd voor Ok gereed gemaakt.Ik had heel veel pijn en werd ook erg pijn gedaan door het constante drukken in mijn buik. Ik bleek een gescheurde vaginawand te hebben (ongeveer 5cm) en die scheur was ook de diepte ingegaan. Hierbij is een ader gescheurd wat voor veel bloedverlies zorgde. Bij elkaar zo'n ruime 2 liter buiten het bloedverlies wat ik thuis had. Ik ben ook gelijk gecuriteerd. Ik had ook de keuze voor bloedtransfusie maar heb dit niet gedaan. Je voelt je namelijk in het begin beter vanwege de extra bloed toediening maar je bent uiteindelijk langer aan het revalideren, en ze kunnen niet alles filteren uit bloed van een donor wat later voor problemen kan zorgen Ik heb veel last gehad wanneer ik ontlasting had met veel pijn. Ik heb veel ijzer genomen en het resultaat was dat mijn bloed zich na 8 weken weer op een normaal peil was. Ik heb het er nog altijd erg moeilijk mee en ben erg bang geworden omdat ze mij heel veel pijn hebben gedaan. In de toekomst zal ik naar het ziekenhuis moeten mocht ik nog een kindje willen, maar het geeft wel aan dat je een mooi moment hebt wanneer je kindje op je buik wordt gelegd en jezelf van de wereld raakt zonder dat je dit merkt. Dit doet je veel. Ik hoop dat iedereen snel herstelt en ook de rust neemt die je zeker moet hebben!
Ook ik heb een fluxus gehad. Totaal bijna 2 liter bloed verloren. Ze wilde mij ook een transfusie geven maar omdat ik dit zelf niet wilde mocht ik het zonder doen. ( ze kunnen namelijk niet alles uit het bloed filteren) Als het echt nodig was geweest had ik het natuurlijk wel gedaan. Heb me na mijn bevalling ook erg belabberd gevoeld. Vreselijke hoofdpijn duizelig en ik kon gewoon niet op mijn benen staan. Mijn kraamtijd was hierdoor ook echt niet leuk. Kon moeilijk genieten van mijn kleine man als je zelf zo beroerd ben. Heb op aanraden extra veel ijzer tot mij genomen doormiddel van Floradix ( te koop bij het reformhuis) en ijzer tabletten.
Nu 3 maanden verder gaat het wel aardig goed met me. Ben wel aardig geschrokken van het hele gebeuren.
Dames heel veel sterkte het is niet niks. Neem goed je rust en eet een hoop ijzer. Veel sterkte met het herstel
Ik heb inmiddels geregeld met het werk dat ik steeds iets meer opbouw tot mijn volledige uren. Lichamelijke klachten worden ook steeds minder gelukkig. Gaan jullie trouwens meedoen aan het onderzoek? Ik twijfel...
Hallo Linda, dat is wel heftig, 4 liter bloed. Ten eerste, je moet je niet schuldig voelen! Het is niet niks. Verder kun je zelf het beste voelen of je eraan toe bent om te werken. Wat zegt je arts? Misschien ben je ondertussen al weer begonnen? Het is niet te voorspellen of je een terugval krijgt denk ik.
Hoi,
Ik weet niet of er nog iemand reageert hier, maar ik was ook aan het googelen over hoe lang het duurt voordat je je weer fit voelt na zoveel bloedverlies. Zag hier wel wat herkenning.
Ik ben vorige week na een miskraam 4 liter bloed verloren, ben met spoed gecurreteerd en heb daarna 7 zakken bloed en 3 zakken plasma bijgekregen.
Voel me nu wel redeljk, zolang ik niet teveel doe, maar wil maandag toch proberen te gaan werken, voel me verder ook niet ziek of zo, dat maakt het wel lastig... voel me soms zelfs schuldig dat ik niks doe en niet werk.
Weet niet of er nog een terugval komt, of dat ik nu veel te hard van stapel loop?
Hoop dat iemand er nog op reageert.
Ik ben wel na mijn verlof weer direct aan het werk gegaan, ik werk 3,5 dag. Ik had de afleiding wel nodig. Maar het is best zwaar en ik denk erover om 3 dagen te gaan werken. Maar waarom zouden mensen denken dat het psychisch is? Het bloedverlies is toch echt iets lichamelijks en lijkt mij logisch dat je daar van moet herstellen, zeker als je 4 liter hebt verloren! Maar zo'n zware bevalling gaat je ook niet in de koude kleren zitten en dat moet je ook verwerken, dus dat je daar tijd voor nodig hebt is toch ook heel logisch? Heb je een bloedtransfusie gehad? Ik las dat he daar nog langer last van kan hebben. Misschien kan je in overleg met je werk eerst minder gaan werken om te proberen hoe het gaat?
Ik ben ook 4 liter bloed verloren en voel me nu (10 weken later) niet goed genoeg om te werken. Hebben meer dat? Vind het erg lastig, want heb het idee dat er wordt gedacht dat het komt omdat ik het psychisch niet verwerkt heb, maar ben gewoon nog erg moe en duizelig. Hoe hebben jullie dat gedaan met werk?
Dank je Nienke. Goed om te horen dat ik niet de enige ben. Ben het niet gewend, altijd een actief en bezig persoontje geweest. Maar nu ik er aan toegeef dat ik niet de oude ben en ook echt rust neem, gaat het wel beter.
Hallo Evanna,
heel herkenbaar. Ik heb ook een fluxus gehad (1 1/2 l. bloed verloren) en twee keer flauw gevallen. Infuus, ijzer ed, geen transfusie. Nou had ik die maar wel gehad. Mijn zoon is inmiddels twee en pas na een jaar begon ik langzaamaan op te krabbelen. Voel me nu weer helemaal goed. Neem je tijd en rust, het duurt even, maar het komt weer goed.
Ik heb ook een fluxus gehad. 2 liter bloed verloren. Viel weg maar gelukkig hielden ze me erbij. Direct infuus, zuurstof en spuiten in mijn been. Gynacoloog drukte mijn slagader dicht. Het ging best snel allemaal. Ik heb geen bloed gekregen, mijn hb zat net op de grens. Wel staaltabletten en foliumzuur. Ik was weer snel op de been maar heb een flinke terugklap gehad ongeveer 10 dagen na bevalling. Dat heeft wel 2 weken geduurd. Maar ik merk dat ik nog steeds niet helemaal mezelf ben, nu een half jaar later. Herkent iemand dit? Kan het zolang duren? Ben nog zo vaak moe en heb lang niet de energie die ik altijd had.
hey damens
ik had dit idd nog nooit eerder gezien op de site. maar wel cker zelf mee gemaakt ik was na mijn bevalling 2.5 liter bloed verloren. 3 zaken bloed transfusie. ik had het vlak na de bevalling heeel erg koud hoge koorts en zo slap als een vaat doek ik kon niet staan en of lopen. plassen via een catheter. toen ik de bloed transfusie kreeg mog ik weer uit bed. oorzaak het niet goed los krijgen van placeta. heel erg kut ook. nog heb ik het idee niet meer even sterk te zijn zo als voor mijn bevalling. maar goed heel erg veel last heb ik er ook niet echt van alleen sneller moe. gr suusie
ik heb ook een fluxus gehad, moet zeggen totdat ik dit las er niet echt de ernst van inzag...
had toen zoiets van nou ja zal er wel bij horen...
heb me wel vrij lang belabberd gevoeld, niet echt kunnen genieten van mn kraamtijd..
maar goed nu gaat alles goed!
geweldig dat dit onderwerp ook een keer genoemd mag worden! Mijn fluxux is alweer 5 jaar geleden, maar wat een impact op je leven, ook lichamelijk. Ik heb sinds de fluxus last gehouden van verhoogde bloeddruk. Ben er zelfs voor bij de cardioloog geweest vanwege mijn kinderwens. Zijn conclusie: mijn lichaam was nog steeds in stress! Zijn oplossing was stoppen met de bloeddruk verlagers en zo snel mogelijk zwanger worden in de hoop dat het lichaam weer in evenwicht komt. Gek genoeg heeft hij tot nu toe nog gelijk gekregen ook. Ik wil iedereen die dit heeft meegemaakt enorm veel sterkte wensen!
Vandaag las ik dit onderwerp op Babybybtes, ik heb dit ook meegemaakt op 3 december 2009. Na een langdurige bevalling, uiteindelijk met vacuum, dacht ik dat alles voorbij was, maar toen begon het pas, zo'n 1,5 uur na de bevalling werd ik niet goed in mijn hoofd, bleek ik enorm veel bloed te verliezen, uiteindelijk vier liter, 'k ben gecureteerd en de oorzaak van het rbloedverlies was een stukje placenta wat niet weg was en vleesbomen op de baarmoeder die het samentrekken tegenhielden. Echter na de curetage stopte het bloeden niet, 'k heb een infuus gekregen (Nalador) en gelukkig reageerde ik hier op. Daarnaast kreeg ik zes zakken bloed.'k Vond het een ontzettend enge ervaring.
Fijn om hier ervaringen van andere moeders te lezen!
ik heb dit in maart gehad na de geboorte van mijn zoon Stein. In totaal is er 7 liter bloed nodig geweest en het heeft 6 uur geduurd voodat ik van de OK af kwam. Bovendien hebben ze mijn vriend tijdens die operatie gewaarschuwd dat de kans bestond dat hij alleen met Stein naar huis zou gaan aangezien ze de bloeding niet gestopt kregen. Gelukkig is alles goed gekomen, maar een tweede durf ik wellicht nooit meer aan.
Ik heb het in september gehad. 4,3 liter bloed verloren en 5 zakken bloed gekregen en veel vocht en medicijnen. Het hebt even geduurd voordat ze me stabiel gekregen maar mocht na 1 dag naar huis. Ze hadden liever dat ik bleef maar ik wou liever thuis zijn. Ze konden het niet geloven maar ik voelde me gewoon super!!
Graag gedaan hoor, heb het zelf ook vorig jaar februari gehad na de geboorte van chayenna heb ook ruim 3 liter bloed verloren en heb toen ook 4 zakken bloed gehad over 1 dag en heb nog maanden lang staal tabletten moeten slikken. maar heb het hier laten toevoegen omdat er heel erg weinig informatie over tevinden is op internet!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (66) Verversen