@Fynn: heel veel sterkte met dit zware verlies, ik heb er geen woorden voor.
@sheena: heel veel moed en sterkte in deze moeilijke en onzekere periode toegewenst
@ peanutss heel veel succes vanmiddag hopen dat alles nog goed is. We zullen duimen voor jullie.
@fyn2011 wat een verschrikkelijk voor jullie, heel veel sterkte.
@ von. Wat je kan doen is een fles en het makkelijkste is de 5de fles veranderen in een pap fles. Die geeft een vol gevoel. Dit moet je wel met een 123 speen doen. Bij ons werd het wel een knoeiboel maar dat maakt niet uit. En dan eerst maar eens proberen op stand 1. En wij begonnen om 10.00 uur met een fruithap. Eerst gewoon alleen banaan. Een paar hapjes om te oefenen om met een lepeltje te eten. En als Mats dan meer wil , moet je gewoon nog een paar hapjes geven. Probeer niet te veel verschillende smaken bij het begin, maar hou het eerst op een soort. Zo kan je ook zien of hij niet toevallig ergens allergies voor is. Je kan ook eerst beginnen met een soort groente ipv fruit. Onze meiden zijn echt fruit eters. En wat je zegt gewoon op je eigen gevoel af gaan die is meestal gewoon goed.Naar 4 flessen kan je gaan als hij echt een klein potje fruit en groente kan op eten.
channa oke dus vanaf 6 maanden geboortedatum dat zou dan eind van deze maand zijn...hij krijgt nu 5 flessen op vaste tijden dus of er 1 af mag dat weet niet..hij mocht ook pas bij 5 kg naar 5 flessen maar heb dit 2 weken geleden al gedaan bij 4.4 kg..hij ging zoveel meer vragen dat 6 flessen ophogen wel erg veel werd. Benieuwd wat de arts hier de 17e over zegt...maar goed die regels het gaat niet altijd zo want ieder beebje is tenslotte anders. Ga vandaag naar 5x160xx...Begin je zometeen met de pap of zo'n hapje? Heb soms het idee dat ik meer aan de adviezen vd mama's heb dan van de arts...controle 1x per 8 weken en die weken moet ik t zelf maar uitzoeken...dus ga maar op mijn gevoel af...xxx
@fynn2011 ik heb je verhaal net even gelezen, wat verschrikkelijk, ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd!!
Is het zo dat een voorliggende placenta meer risico's met zich mee brengt?
Hallo meiden,mijn dochtertje is helaas met 23 weken geboren door zo,n stomme voorliggende placenta die bloedingen en dus weeen veroorzaakte.Hij lag 1,5 cm bij de uitgang vandaan maar ik heb alle pech van de wereld gehad.maandag opname in ziekenhuis ,dinsdag 3 cm ontsluiting.Donderdag weer weeen,daarom vrijdagochtend echo.nog steeds 3 cm maar wel gebroken vliezen.vrijdag om 17.45 is ze al geboren.En we waren zo dichtbij die levensvatbaarheidsgrens.Helemaal gezond en toch overleden.Voor de details kunnen jullie mijn blogs lezen,liefs Diana
@von. Wat goed om te horen dat het goed gaat met je kleine man. Wij zijn begonnen met bijvoeding rond de 6 maanden. En dan gewoon potjes of zelfgemaakt voor baby's van 4 maanden. Wij kregen te horen dat ze al vanaf dag 1 gewendt zijn aan eten dus dat we dat gewoon volgens normaal schema mochten doen. ( Ze adviseren normaal geboren baby's namelijk ook pas met 6 maanden te beginnen met bijvoeding). Wij zijn toen ook naar 4 voedingen gegaan. Maar dat zie je vanzelf wel aan Mats. Als je hem echt 's nachts wakker moet maken voor de laatste fles of hij drink het niet meer leeg dan kan je het proberen. Ik zal even kijken of ik een nieuwe foto op mijn profiel kan zetten.
@ Sheena. Wat een heftig verhaal zeg. Ik snap heel goed dat je er alles aan wil doen om die kleine bij je te houden. Ik wens je heel veel sterkte en ik blijf aan je denken.
Hey,ik volg nu al een paar weken deze forum en wil mijn verhaal nu ook even kwijt.Ikzelf zit momenteel ook op de zwiermolen van onzekerheid.Ik ben nu 21weken en 3dagen zwanger na een paar icsi behandelingen en heb platte rust mijn vliezen zijn gebroken op 16weken en bij 18weken had ik bijna niks vruchtwater meer.Na veel zoeken op internet en bezoeken aan profs kreeg ik telkens te horen dat ik beter de zwangerschap zou beeindigen.Dit kan ik echter niet daar ons meisje ook blijft vechten en ze tot hiertoe niks mankeert alles werkt zoals het moet en de groei is ook nog goed ik kan het niet opbrengen een gezond kindje tot hiertoe laten afkomen,er is een kans dat de longontwikkeling niet goed is en ze het toch niet zou overleven bij geboorte maar er is altijd een hele kleine kans dat dit dan wel nog goed zou kunnen aflopen ik heb altijd een beetje vruchtwater dat ik dan wel weer verlies maar het is er telkens toch even geweest en daar klamp ik mij dan ook aan vast.Nu zou ik op 24weken terug naar zh moeten en gaan ze per scan zien naar de longen van ons meisje en zien of er idd een ontwikkeling is en zien we vandaar verder.Ik ben nu even terug thuis en moet platte rust houden en wekelijks een echo laten nemen om het wat op te volgen.Ik hoop dat ik de 24-25weken haal en dat er een kans is dat de longontwikkeling gebeurt.Die dagen gaan heel traag voorbij je leeft van minuut tot minuut van dag tot dag en elke week dat er bijkomt is een zegen en opluchting.Ze geven ons al op vanaf 16weken maar wij geven niet op we blijven vechten op hoop van zegen dat ik haar binnenkort kan vasthouden en we nog een heel leven voor ons hebben samen.Als ik sommige verhalen hoor en lees geeft het me toch een beetje moed om ervoor te gaan wat ze ook zeggen.Ik wens iedereen die ook nog met de onzekerheid zit heel veel sterkte toe!
Channa hey meis, wat fijn dat de meiden het zo goed doen. Met Mats alles goed (foto vorige week staat op mijn profiel)hij is vd plasmedicatie af en heeft alleen nog lactulose. Wow en wijs haha veel lachen en eigenlijk een makkelijk beebje. Fysio is dik tevreden hij is nog wel licht vind ik (4.6kg) maar zit ook nog op 5 flessen en geen bijvoeding. Vraagje...wanneer ben jij hier mee gestart?
Tja meis wat een emoties he...ik merk nu ook dat ik veel terugdenk aan de afgelopen maanden en dan met name aan de ic op de neo...heb daarom besloten de ha te bellen en een verwijzing te vragen om het nog eens een keer allemaal door te praten met iemand die neutraal en kundig is..heb dan ook een psycholoog die gespecialiseerd is in verwerken. 14 Feb eerste afspraak dus weet nog niet wie ik heb maar in ieder geval een vrouw...Heftig meis dat je paniek en stress aanvallen hebt en persoonlijk zou ik als ik jou was hier ook even een stukje begeleiding bij zoeken. Het is zwaar geweest en ook al doen je meiden het super ook jou gezondheid is belangrijk en ook jij hebt dit traject meegemaakt wat zwaar is geweest...
Het moet er toch uit en ik denk dat dat beter nu kan dan dat het over een paar jaar alsnog gaat opspelen...Hoop snel wat van je te lezen en fijn dat ik je weer even 'gesproken' heb xxx
@von. Hoe heb jij een goede psycholoog kunnen vinden. Ik moet nu ook met een psycholoog gaan praten, heb erg last van paniek en stress aanvallen, wat ik helemaal nooit had. En ik werk in de keuken dus dat kan ik helemaal niet gebruiken. Hoe is het nu met Mats. Lizzy en Anouk zijn al bijn weer 10 maanden. Ze doen het eigenlijk heel erg goed. Je kan eigenlijk helemaal niet zien dat ze 14 weken te vroeg zijn geboren. Hollands welvaren. Ik moet aankomende vrijdag weer voor controle naar het WKZ. Ben zo benieuwd of ze het echt zo goed doen.
@ Peanutss. Heel veel sterkte de komende tijd, hopen dat hij/zij nog lekker even bij mama in de buik mag blijven zitten. Onze dochters zijn met 26 weken geboren en wogen 910 gram en 1000 gram en nu zijn ze 10 maanden en tussen de 7500 en 8000 gram.
sacha86 fijn dat ik jou en peanuts even een hart onder de riem kan steken..heel veel sterkte en ik hoop dat ook jou beebje nog even veilig in jou buik blijft zitten en kan groeien en aansterken. Sterkte en als je nog vragen hebt of even iets kwijt wilt je bent altijd wel knuf von
@sacha mij werd al bij 11 weken gezegd dat de placenta voor de ingang ligt... er was een kans dat hij lekker mee groeid... maar afgelopen donderdag is er gemeten en nog maar 0.6cm opgeschoven :(
dus met jou nieuws dat je op 1.4 zit doet mijn goed en geeft me hoop :)
nog 1 weekje in spanning :)
Inderdaad het schrijven doe ik ook en dat mij ook veel goed. Von, ook voor mij is jouw verhaal weer even een opsteker. Fijn dat alles, ondanks.de heftige tijd die jullie achter je hebben, goed is gekomen. Peanutss, nogmaals veel sterkte! Hebben ze bij jou ook aangegeven dat de placenta nog mee omhoog kan groeien? Bij mij begonnen dw bloedingen met krap 16 weken en toen lag de placenta tegen de baarmoedermond aan en inmiddels ligt hij er 1,4cm vanaf. Ik hoop dat de volgende meting voor jou ook gunstiger is.
Peanutss jeetje meis wat heftig....ik ben afgelopen aug bevallen met 27 weken. Had 1 druppel bloed dus ging om 18.00 naar het ziekenhuis geen pijn ofzo alleen extra controle...Om 0.01 is ons ventje Mats geboren ging zo snel dat longrijping en remmers niet meer lukten. We hebben veel meegemaakt (mocht je het willen lezen er staan blogs op mijn profiel)en hij heeft 53 dagen op de ic vd neo gelegen en in totaal 15 weken in het ziekenhuis. 23 nov is hij naar huis gekomen en alles gaat goed (heb ook foto's van het begin tot nu op profiel staan)..
Moest even denken over je vraag hoe ik door deze tijd gekomen ben..ik heb 15 weken maatschappelijk werk gehad in het ziekenhuis op de neo afdeling en daar heb ik heel erg veel aan gehad en ondanks de zorgen kwam ik toch elke keer weer positief uit de deur..Wat ik persoonlijk fijn vond is dat ik Mats thuis kon zien via de webcam boven zijn bedje...Veel praten en emoties niet opkroppen...waar ik meteen mee begonnen ben is met een dagboek voor Mats..zodra ik thuis kwam begon ik te schrijven en dit luchtte zo op en ook nu ben ik nog steeds in dit dagboek aan t schrijven. Ook de verpleging schreef hierin..door matschappelijk werk en door het schrijven heb ik voor mijn gevoel al een stukje kunnen werken aan de verwerking want zoals ze ook in het zieknhuis zeiden de verwerking begint pas als het beebje thuis is...en dat klopt nu er weer meer rust is komt het allemaal wel weer terug. Heb hiervoor ook begeleiding gevraagd van een psycholoog en start hier 14 feb mee. Het buidelen zijn de momenten van echt contact (je houdt je kindje dan op de borstkast vast) en ook deze momenten heb ik hele verhalen verteld tegen onze kanjer. Heb zoveel foto's van deze tijd en ook dat helpt nu om alles een plaatsje te geven. Dus praten en schrijven heeft mij erg geholpen...de weg is lang daar kan ik niet over jokken, een achtbaan van emoties maar toch achteraf is t snel gegaan. Je zit op de automatische piloot en denkt niet na of je t aankunt je ondergaat het allemaal want de liefde voor zo'n kleintje is zo groot dat overwint alles..Wat de arts ons wel heeft aangeraden toen is een moment te kiezen dat zodra het redelijk goed gaat om samen iets ontspannends te gaan doen even een dagje of avondje weer tijd voor elkaar...Weet niet hoe t bij de andere mama's is gegaan maar hier heeft t af en toe ook voor wel wat spanning gezorgd tussen ons...Gelukkig heel veel mensen die meeleefden en veel voor ons gedaan hebben dus accepteer alle hulp zodat je thuis zo weinig mogelijk hoeft te doen en die uurtjes je rust kunt pakken.
Kan er uren over schrijven maar dat zal ik hier niet doen anders is het een pagina vol maar mocht je nog vragen hebben of iets kwijt willen je kunt altijd bij me terecht.
Sterkte en ik duim!
Dikke knuf von
@sacha dank je voor je bericht.
afgelopen maandag harde buik, omdat het nieuw was niet herkend.. donderdag een bloeding gehad.. vervolgens in zhuis meerdere onderzoeken en toen is het even hard in me gezicht gezegd,
placenta ligt 0.6cm voor de ingang.
ik hoop dat de rust me goed doet en bij een volgende meting het iets beter gaat.
Jeetje Peanutts dat is heftig! Mag ik vragen wat de reden is van dit vermoeden? Bij mij wordt ook een vroeggeboorte verwacht, ivm laagliggende placenta, bloedverlies en gebroken vliezen. Ik heb veel tijd gestojen in het zoeken van informatie over vroeggeboorte (gaf mij een fijn gevoel om mij hierin te verdiepen. Verder heb ik alle geboortekaartjes bekeken, inclusief tekstjes (onder het motto: positive thinking). Veel internetactiviteiten dus. Verder korte slaapjes overdag (heb bedrust), zo nu en dan een puzzeltje en veel tijdschriften lezen. Dit was in de vier weken dat ik in het zh lag opgenomen. Inmiddels ben ik thuisopgenomen, omdat de situatie redelijk stabiel is. Hier loopt nog een dreumes van 1,5 rond die mama-aandacht wil :-) Ik wens je veel sterkte en succes en duim dat je nog lang zwanger mag zijn...
hoi allemaal.
ik ben nu 19 weken en heb afgelopen donderdag tehoren gekregen dat ik waarschijnlijk te maken ga krijgen met een vroeggeboorte :( me wereldje storte in.. na zolang proberen en een miskraam nu dit :(
volgende 5 weken gaan lang worden maar heb alles over voor me kleine lieve meid.
ik lees gelukkig een hoop positieve verhalen.. maar ik blijf toch bang .... hoe zijn jullie door die tijd gekomen???
ik lees g
hoi dames,
ik ben ook te vroeg bevallen, 29,3 wkn. Na anderhalf week in het zkhs te hebben gelegen moest mijn knulletje met 950 gram geboren worden. Daarvoor, gelijk bij de opname, heb ik prikjes voor longrijping gerkegen. Hij deed het snel goed, hij alleen cpap nodig voor anderhalf week, daarna neusbril voor een week, vervolgens kon hij zelfstandig ademen. Na 9 wkn in het zknhs (2 wkn NICU en 7 wkn High Care) mocht hij op 24 dec 2010 naar huis. Hij doet het nu goed, erg ondeugend, maar lief mannetje. Ik had hellp syndroom, nog iemand die dit had gehad? En ik zou graag vrienden willen zijn met iemand die ook zo'n vroeg geboren ukkie kreeg. Knuffels!
aan alle dames hier ik zou jullie een riem onder het hart willen steken.
14 jaar geleden is mijn vriendin bevallen van een zoontje, hij woog omper 730 gram en was 30 cm groot, ooh wat heeft hij moeten vechten voor zijn kleine leventje, de dokters hadden weinig hoop, maar hij gaf niet op iedereen deed hij versteld staan, na een hele lange periode in het ziekenhuis mocht hij eindelijk mee met mama en papa naar huis, ondertussen is hij een leuke vrolijke knul van 14 jaar die het heel goed doet in school, het enige is dat hij aan de kleine kant is maar als ze met hem lachen en hij veteld zijn verhaal en hij toont de foto van toen hij zo klein was heeft iedereen opeens veel respekt voor hem.
We zijn allemaal heel trots op hem
Eef het is idd een hele heftige periode...ik ben in augustus bevallen met 27 weken..zonder longrijping (bevalling plots en maar 4 en half uur)Onze trots heeft 53 dagen op de ic neonatologie gelegen en in totaal 15 weken ziekenhuis...Helaas geen tijd gehad voor longrijping en dus veel problemen met de longen gehad...longontsteking, 3 keer beadming, vocht in de longen en daardoor veel dips..Sinds 23 nov is Mats thuis en hij doet t goed. Nog wel klein maar goed 3 maanden te vroeg is ook niet niks en het zal een paar jaar duren voordat hij op de normale curve zit maar dat is iets heel kleins in vergelijking wat we meegemaakt hebben. Ik kijk ook vanavond, heftig en heel herkenbaar allemaal maar helpt (voor mij) zeker bij de verwerking van alles...Op mijn proofiel staan alle blogs van moment bevallen tot thuiskomst en ook fotos van ons vechtertje. Dus mocht je willen spieken mag altijd knuf von
Hallo allemaal, ook ik heb te maken gehad met een vroeggeboorte. onze zoon werd na ruim 48 uur weeënremmers en longrijping toch met 31 weken geboren. Ondanks het feit dat hij niet in levensgevaar is geweest heb ik de periode als zeer heftig ervaren. Het is allemaal zo anders verlopen dan gehoopt en verwacht. En na 3 dagen je kind in het ziekenhuis achter moeten laten voelde zo oneerlijk en leeg. Maar goed het is nu tijd geworden om die periode een plekje te geven en vooruit te kijken.... Ik wilde alle dames met vroegtijdige weeën en ontsluiting heel veel sterkte wensen!! Tevens wilde ik jullie tippen voor de documentaire ' Kwetsbaar begin,' ws bij velen bekend, maar zoniet het is een ingrijpende documentaire over de afdeling Neonatologie. Voor mij was het weer even terug in de tijd en daardoor ook een stukje verwerking. Maandagavond rond 22.55 uur op ned 2.
Hallo dames!!
Ik was toevallig wat aan het opzoeken over prematuurtjes en ik kwam toevallig hier uit.. Ik wil daarom jullie een hart onder de riem steken en ook mijn verhaal even kwijt;-)..
Ik ben namelijk op 7 december met 30 weken bevallen van onze zoon, hij woog 1660 gram en was 42cm. Best wel groot voor de termijn. Daan deed het meteen goed, ondanks dat de tweede longrijpingsprik niet goed heeft kunnen inwerken.. Daardoor heeft hij drie dagen aan de zuurstof ondersteuning gelegen. Ook moest ik in het umcg bevallen, want ik had spontaan gebroken vliezen.. ondanks de weeenremmers ben ik toch 32 uren later bevallen.. Daan heeft toen nog 6 dagen op de nicu gelegen van het umcg, daarna mocht hij gelukkif naar het ziekenhuis bij ons in de buurt. Eerder dan we hadden gedacht! Nu ligt hij daar alweer 6 weken, hij is vandaag officieel 37 weken. En al een heel mannetje!! Hij weegt nu 3230 gram. Het enige wat Daan nog moet is goed leren drinken.. En daarom mag hij zoals het nu staat volgende week naar huis!! Met of zonder sonde:-D, zo fijn dat dat kan!! Ook moet ik zelf as woensdag voor nacontrole naar het umcg, ik hoop dat we te horen krijgen wat de oorzaak geweest is van de vroeggeboorte.. want dat is onderzocht.
Meiden heel veel sterkte!! Ik weet dat het een moeilijke en ook zware periode is, maar de kansen voor de kleintjes zijn zo goed!!
ik ben in mei 2006 bevallen van een zoontje.
Mijn vliezen braken al in de 20e week (een echte hel)op dat moment, stond ons leven op zijn kop.Mijn hart brak de kans dat ik ging bevallen van een doodgeboren kindje ik kon en wou het niet geloven.De dagen verstreken maar de onzekerheid bleef. De dagen werden weken en tenslotte is hij geboren met 30 weken.Hij is 3 dagen beademd en alles ging verder zoals het allemaal hoort volgens het boekje.En dat met 10 weken lang gebroken vliezen,en 10 weken te vroeg geboren.Hij was 30 cm en 1233 gram.Nu is hij 107 cm en 25 kg bijna 6 jaar je ziet en merkt er niks van terug dat hij te vroeg geboren is.En daar ben ik echt blij en dankbaar voor. Ik wil iedereen die dit meemaakt heel veel sterkte kracht en liefde toewensen,
Vanaf week 22 al aan het rommelen. Met 25 weken opgenomen ivm korte baarmoedermond. Weeenremmers en longrijpspuiten gehad 3 weken in het ziekenhuis gelegen. Daarna thuis verplicht bedrust gehad en met 32+1 (gisteren) weer opgenomen. Baarmoedermond week en verstreken en 2cm ontsluiting. Weeen duidelijk te zien op ctg. Voelde ze ook, adalat 60 gekregen (weeenremmers) en weer longrijpers nu iets rustiger. Plus een half onvolkomen stuitligging... Iemand ervaring met 32 weken bevalling??
@mamaxxxx ik heb t niet gebruikt tijdens de zwangerschap ondanks ik harde buiken en weeen had vanaf 25 weken
maar moest dit wel gebruikken voor de zwangerschap ( icsi)
heel veel succes iig
@ berichie van ons hier! zoals vele weten had ik met 25 weken spontane weeen verkorte cervix en vanaf week 34 ontsluiting
vorige week woensdag is onze zoon met 36 weken en 3 dagen geboren!!
alles is goed
voor alle andere dames met een dreigende vroeggeboorte succes! ik denk aan jullie!
Hallo mama's. Precies een week geleden zijn mijn vliezen gebroken met 24 weken en ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ik lig er nu precies een week en hebben vannacht samen met oud en nieuw de overgang naar 25 weken mogen vieren. Ik hoop dat we het nog een paar weken kunnen uitstellen. Ze zijn na 3 dagen gestopt met weeen remmers omdat ze deze niet continue geven en gelukkig zien de hartfilpjes er elke ochtend weer goed uit. Ik hoop net als sommige moeders hier over een paar maanden een super verhaal neer te kunnen zetten. Tot die tijd een hoop spanning en een hoop kracht putten uit de succesverhalen!! Maar we houden vol en gaan ervoor met onze kleine man!!
Goedenavond allemaal, Alle eerst een gelukkig kerstfeest.
Wat een verhalen allemaal zeg. Heel veel sterkte allemaal, hopen dat ze allemaal nog even blijven zitten. Ik ben in April bevallen van twee meiden met 26 weken. Wonderbaarlijk hoe goed ze het eigenlijk deden. Bij mij is het allemaal spontaan gebeurd. Dacht aan blaasontsteking maar was volledige ontsluiting. Nu zijn ze precies 8 maanden en 1 dag en ze doen het echt geweldig. Maar kom er nu achter hoe zwaar die periode was. ben een wrak, emotioneel en zo moe. Moet dus rustig aan doen, best lastig met twee meiden en een verhuizing. Dames succes en geniet van de feestdagen
Ook ik ben te vroeg bevallen in augustus 2011 met een zwangerschap van 27 weken...
Geen longrijping (bevalling plots en 4 en half uur). Veel meegemaakt, een longontsteking, vocht in de longen, 3 keer beademt...Na een periode van 14 weken ziekenhuis waarvan 53 dagen op de ic is onze kanjes 23 november naar huis gekomen.
Van 1164 gram nu 3530 gram, het zal de eerste periode een kwetsbare periode blijven maar gelukkig krijgt hij elke maand o.a de rs vaccinatie.
Sterkte voor iedereen die er nu midden in zit en hoe moeilijk het soms ook zal zijn pak je rust want elke dag is er weer1 dat je beebje aansterkt...Mocht je meer willen lezen ik heb alles op mijn profiel in blogs beschreven en er staan verscheidene foto's op...
xxx
@bella jij ook nog ff bij je houden he haha!
@miek.. ah jee meid toch! maar ik dacht dat ze tegen mij zeiden als mn vliezen gebroken zijn na 24 uur de beeb halen ivm infectie gevaar?
da klopt dus niet?
Hoi dames vanaf gisteren lig ik in het ziekenhuis met 34 weken me vliezen zijn nl gebroken en ze houden tot max 36 wk aan als dan nog niet de kleine er is dan gaan ze het halen. dus nog max 2 weken poeh.. wat duurt dat dan lang wel beter voor de kleine ma 2 wk in ziekenhuis liggen je verveelt je kapot. nou ja wat doen jullie zo overdag??en iemand herkenning in mijn verhaal?? Liefs
@tutje, het is gelukkig nog steeds rustig. en sinds vanmiddag is geen bloed meer gezien gelukkig. spannende dagen voor je/jullie! hoop dat de kleine nog even blijft zitten voor je! @sabjuh2, fijn om te lezen dat het met jullie kleine goed is gegaan ondanks dat ze gevoeliger zijn voor infecties ect. ik hou jullie verder op de hoogte. hoop dat ik ze nog even bij me mag houden.
@sabjuh.. ooh dat lijkt me ook zo verschrikkelijk moelijk! mocht hij voor 36 weken komen, hebben ze me indd ook verteld dat de kleine indd ook vrijwel direct weg moest..
maarja als dat t beste is..
ik blijf nu dikke klodders snot/gelatine achtig verliezen.. dus ben benieuwd!
platliggen doe ik al bijna 10 weken haha! dus das niks nieuws..
had bij 25 weken al weeen namelijk..
volgens mn gyn niet meer kans op infectie, of t zet nu door of mn lichaam maakt weer een nieuwe slijmprop aan..
@sabjuh.. poeh hoor! snap heel goed dat je mensen adviseerd echt de rust te pakken.. gaat alles wel goed?
hier gisteren 2 hele dikke klodders slijmprop verloren..
toch hoop ik nog een weekje te lopen..
mn bm is rijp ( ontsluiting) dus mocht t niet doorzetten dan kunnen we t iig over inleiden hebben rond 37 weken!
@bella ja dat kan... bij 25 weken was de mijne 2.5 harde buiken bleven.. 28 weken t zelfde en bij 29 weken ineens 1.5 cm..
afgelopen maandag alles t zelfde.. en door veel harde buiken woensdag 1.5 cm opening ook al en bmh was bijna weg!
en echt bellen!! liever 11x tevaak dan 1x te weinig
@tutje: bedankt voor je reactie. Het lijkt nu rustig in mijn buik. woensdag hebben ze mijn bmh nog gemten en die was nog niets verkort ten opzichte van vorige keer. Zou bmh in deze paar dagen korter kunnen worden?
Wens jou in ieder geval veel succes, lijkt me niet makkelijk om al 9 wk plat te liggen. Pfff dagen duren vast erg lang. Maar je mag trots zijn dat je het zo lang volhoud!!
Als ik vandaag weer klachten krijg dan ga ik zeker bellen. Thanx!
@sabjuh dankje meid, ja een dikke week zou nog fijn zijn ik weet het..
maar lig al 9 weken plat met veel voorweeen die in de rug zijn zo pijnlijk : : wat fijn dat je kereltje het zo goed doet!
had je ook al vroeg ontlsuiting en voorweeen?
@ bella, ik was 25 weken met dezelfde klachten moest met sp[oed aan de weeen remmers omdat mn bmh al enorm verkort was en viongerkootje opening! bellen dus!
hallo, ben zelf zwanger van een 2-ling nu 29wk. al vanaf wk 20 heb ik licht bloedverlies (mijn afscheiding is dan rood/roze) nu was het telkens een dag paar dgn niet. nu heb ik het vanaf maandag en het stopt maar niet. donderdag controle gehad en alles goed met Beebs. ik voel ze ook erg goed gelukkig. nu sinds vannacht wat last van buikkramp, soort ongesteldheids gevoel. nu vroeg ik mij af hoe voor weeen voelen? hoe je ze kunt herkennen. begin me nu wel zorgen te maken en ben ook bang voor een evt vroeggeboorte. voor alle moeders die te vroeg zijn bevallen heel veel sterkte en succes.
weer nacht ziekenhuis! 34+4 nu.. 1.5 cm opening.. vandaag weer na huis.. was nog t zelfde.. afwachten hier..
zal t snel gaan nu? zucht ben de voorweeen wel erug beu!!
Hey dames, ik lig ondertussen al 4 weken in het ziekenuis :-( ik ben op 23 weken zwangerschap opgenomen omdat ik een bloeding had gekregen.
Daar was dan ook gebleken dat mijn baarmoederhals nog maar 1,7cm was dus complete bedrust was het verdict. Na een 2tal weken ben ik terug bloedingen beginnen krijgen zonder dat ze de oorzaak wisten te vinden. En dat was heel frustrerend want je vertrouwd je lichaam absoluut niet meer. Na die bloedingen hebben ze dan gezien dat mijn baarmoederhals volledig verstreken was en ik al 2 cm ontsluiting had. Ze hebben me dan getransfereerd naar een zieknhuis dat gespecialiseerd is in prematuurtjes. Daar lig ik nu ondertussen anderhalve week en ben nu 27 weken en 2 dagen ver :-) ik heb ook geen bloedingen meer gehad en door de weeenremmers heb ik voorlopig geen weeen meer. Ik ben nu nog altijd zeer ongerust maar elke dag we verder zijn hoe geruster ik word omdat ik weet dat de levenskansen alleen maar toenemen. Ik moet nu nog minstens 3 weken in het ziekenhuis blijven en dan mag ik misschien naar huis en ik hoop dat wanneer ik naar huis mag ik nog altijd zwanger ben.
Hoi Frenzie,
Als je je vriendin nou een kaartje stuurt waarin je zegt dat je aan ze denkt in deze moeilijke tijd, en dat je aan ze denkt en hoopt dat het allemaal goed komt? Dus blijk van medeleven, zeg maar..
Dames, mag ik jullie om advies vragen? Mijn vriendin heeft 2.5 weken geleden een dochtertje gekregen (bij een zwangerschap van 26 weken). Deze week is de kleine geopereerd, ze heeft een draintje in de hersenen gekregen vanwege en hersenbloeding. Gelukkig gaat het nu weer wat beter met de kleine maar het blijven natuurlijk wel nog spannende weken! Nu vind ik het heel moeilijk wat ik moet doen. Kan ik haar een kaartje sturen? Of is dat nog te vroeg? Voordat de problemen omtrent het hersenbloedinkje waren was ze nog heel open en vroeg ze ook of we op bezoek wilde komen. Nu wachten we natuurlijk af tot het weer wat beter met de kleine meid gaat. Kunnen jullie mij misschien advies of tips geven? Ik wil mijn vriendin natuurlijk graag steunen maar wil mij ook zeer zeker niet opdringen. Ze stuurt mij wel (bijna) elke dag een smsje met een update. Alvast bedankt!
tutje27 dat is ook wat om weeen te hebben bij 25 weken wat fijn dat de baby er nog lekker warm in zit Ik heb helemaal geen weeen gehad de kleine deed zijn hartslag omlaag en weer omhoog. dus ze hebben in moeten grijpen omdat de kleine in het nauw kwam te zitten zonder oorzaak. Maar gelukkig is hij nou een grote jongen van 2.5 jaar en kern gezond. Hoop dat je babytje het nog even vol houd
channa: Ik heb net even het filmpje gekeken! Zelf heb ik 1 week in het WKZ gelegen en hebben we ook een rondleiding gekregen over die afdeling en mochten we bij een kindje kijken om ons voor te bereiden mocht het gebeuren en het is een erg fijne afdeling met hele lieve verpleging!
Tutje27: Hier zit ons kleintje ook nog lekker warm in mijn buik en ben morgen 32 weken hadden we niet durven dromen na de weeen met 27 weken! We gaan ons kleintje nog lekker bij ons houden!
@rogerenpriscilla oh wat een moelijke tijd! maar wat een sterke vent!
hier zit de beeb tot op heden nog lekker warm inmiddels ruim 34 weken.. wie had dat gedacht na de weeen bij 25 weken!
Ons zoontje is geboren 27 maart 2009 11 weken te vroeg (29 weken en 4 dagen) met een gewicht van 910 gram. Ons zoontje mocht 26 mei 2009 mee naar huis. Ons zoontje is inmmidels 2,5 jaar en doet het heel goed. Controles enzo hoeft niet meer alleen bij 6 jaar moet hij terug naar het sophia in rotterdam. Het is een zware tijd als je een tevroeg geboren kindje hebt maar probeer ervan te genieten want uit mijn ervaring heb ik veel gemist van de baby tijd. Ik wens iedereen veel sterkte en kracht dat het babytje nog in het ziekenhuis is.
achter de schermen van de afdeling neonatalogie WKZ
http://www.rtvutrecht.nl/gemist/uitzending/rtvutrecht/docu:-te-vroeg-geboren/20111211-0737/11310092
@prisje85: dank je wel. Ik moet zegegn dat het vandaag beter ging hem achterlaten. Ik kan natuurlijk er blijven slapen , maar ik heb mn rust goed nodig en zo een ziekenhuisbed... Hij heeft zn gewicht maar hij mag niet mee voor hij 36w zou zijn...wel frustrerend. Hij doet het zo goed. Badje geven lukt aardig (daar geniet hij van) en als ik zn pamperke doe speel ik altijd wat met hem en dat heeft hij wel graag. Hij herkend zn mama en papa al erg goed. nog 1 weekje en hij is thuis..
Mn ventje is op 33w5d gaboren. en stelt het erg goed. ligt lekker op neonatale in een bedje. Mag pas 15dec (zou dan 36w zijn) naar huis. Bij geboorte woog hij 2,660kg en mat 49,6 cm... al bij al mogen we niet klagen. . . Maar hem elke avond achterlaten valt me wel zwaar. Gelukkig heb ik er een kamer voor overdag en mag ik er 's nachts blijven als ik dat wil...
@leejoonie oh wat verschrikkelijk meid! ik hoop dat je het een plekje kunt geven..
ik ben indd trots al zover te zijn gekomen 8 weken bedrust helpt dus wel!
zondag mocht ik een uurtje weg, en zondag nacht dacht ik dat de weeen weer waren begonnen.. maar t zijn voorweeen geweest
vanacht weer.. pff t kan met een paar dagen doorzetten maar ook nog weken..
@boannan ik heb mn kindje nog veilig in mn buik ondanks ik met 25 weken weeen kreeg en een verkorte bmh had en zelfs een vingerkootje opening!
inmiddels 33 weken nu.. maar lig al 8 weken plat! dus rust is het beste medicijn!
wel heftig dat hij gelijk geopereerd moet worden! tjonge sterkte daarmee meid!
hey Boannan, ik had met 26 weken heel erg veel harde buiken. doormiddel van rust werden ze wat minder. met 31 weken zetten het toch door. Ook met ontsluiting. met 32 weken is mijn zoontje toen geboren. OP tijd aan de bel trekken als je het niet vertrouwd. hoop dat je ventje nog even in je buik blijft zitten. heel veel succes. liefs
dag boannan, ik heb zelf ook heel veel harde buiken gehad tijdens de vorige zwangerschap, zelfs enkele dagen in eht ziekenhuis opgenomen, onze man is gelukkig tot meer dan 39 weken blijven zitten en is helemaal gezond. Maar wij kregen het advies niet te vrijen, want sperma en orgasme kan meer harde buiken veroorzaken! Hoop dat alles goed gaat met je ventje, wat zielig dat hij meteen al onder het mes moet!
Hi allemaal. Even een kort vraagje aan de dames die een vroeggeboorte hebben gehad. Had je van te vooren signalen voordat de geboorte zich daadwerkelijk aandiende? Ik vraag dat omdat ik inmiddels alweer 5 weken thuis zit met heel veel harde buiken. Zo'n 50 per dag. Ik lig zoveel mogelijk plat en doe niks, maar de harde buiken worden niet minder en ze kunnen ook geen oorzaak vinden voor de harde buiken. Ik ben nu 27 weken, maar onze kleine man moet ieg tot week 36 blijven zitten omdat hij een ernstige hartafwijking heeft en direct na de geboorte geopereerd moet worden en dan wel 3kg moet zijn. Spannende tijden dus. Daarom ben ik benieuwd naar de signalen zodat ik hopelijk tijdig aan de bel kan trekken. Thanks!
Hey dames even een tip. Vanavond op de belgische zender EEN komt een programma over prematuurtjes. Ik als moeder van een prematuur baby van 28 weken ga zeker kijken!
hoi allemaal, ik ben vorig jaar bevallen met 22,5 weken. Helaas was onze zoon nog niet levensvatbaar en is ook overleden. De moeilijkste periode uit mijn leven!! en nog steeds is het niet makkelijk. maar gelukkig kan ik melden dat ik weer zwanger ben, al 37 weken!! :) het is weer een moeilijke zwangerschap. ik het begin veel bloedingen en heb vanaf 14 weken al last van harde buiken waar nix tegen te doen is, aangezien ik alleen maar rust heb :s heel vervelend mja we hopen dat het niet lang meer gaat duren voordat ons kindje komt! ik heb bmh-metingen gehad en zat constant rond de 4cm. Deze metingen zijn maar tot 24 weken gedaan, want daarna mag de bmh korter worden vertelde de gyn. We zien het allemaal wel! Tutje27; ik hoop egt dat je je kindje nog een tijdje bij je mag dragen! maar andere kant als ik je verhaal lees, is het indd super dat je al zover bent!!
Hallo dames, wat een herkenning hier. Ook ik ben plotseling bevallen bij een zwangerschapsduur van 27 + 3. Twee meiden en ook zulke vechters. Na een superspannende tijd, wat iedereen herkent, mochten ze na precies 11 weken mee naar huis. En dan de eerste tijd thuis, ook zo spannend! Ik herken het zo dat iedereen op een gegeven moment verder gaat, want het gaat toch hartstikke goed met de meiden. Ja, dat klopt, maar ik heb het afgelopen half jaar vooral op de automatische piloot geleefd voor mijn meiden. Het lijkt wel of het verwerken van alle gebeurtenissen nu pas gaat beginnen. Gisteren bekeek ik de foto's van de bevalling (zou eerst gewoon en uiteindelijk toch spoedsectio) en prompt stroomden mij de tranen over de wangen. Ik ben wel héél dankbaar en blij dat onze meiden het allebei hebben mogen redden. Fijn om hier ervaringen te kunnen delen.
Hallo,
Bij deze stel ik mezelf even voor. In juli 2010 ben ik plotseling bevallen van een meisje bij een zwangerschapsduur van 27 weken. Een behoorlijke heftige tijd gehad. Helaas kon ik niet voorkomen dat ik bijna afgleed naar een post-partum depressie. Gelukkig dankzij oplettendheid van ziekenhuis personeel is er op tijd aan de bel getrokken. Heb AD medicijnen gehad die ik inmiddels ook al weer heb afgebouwd. Onze dochter heeft 11 weken in het ziekenhuis gelegen. En ze doet het nu heel erg goed. Haar ontwikkeling heeft ze al zo goed als helemaal ingehaald. In het begin was ik erg onzeker; hoe zou de ontwikkeling gaan verlopen?. Ik heb wel geleerd om te genieten van iedere dag en niet teveel vooruit te kijken. Niemand weet wat de toekomst brengt.
En Channa helemaal mee eens...Mats is nu 2 dagen thuis en ik heb meteen de griep, lijkt of alle spanning er al meteen uitkomt..
Ik heb ook af en toe voordat ik naar het ziekenhuis ging even de tijd aan mezelf gegeven om te ontspannen (bv schoonheidsspeciliste, na het ziekenhuis met vriendinnen hapje gaan eten etc...) De arts gaf ons samen ook regelmatig de 'opdracht' om samen even wat ontspannends te gaan doen en dit hebben we ook gedaan hoe gemengd het ook voelde.
Ik vond juist de laatste weken minder zwaar dan de eerste weken. Wij hebben 13 weken in het ziekenhuis doorgebracht. Ik het begin wisten wij niet of Mats dit zware gevecht zou gaan winnen en dat bracht zoveel angsten en emoties mee. De laatste weken wisten wij dat hij het ging redden en daardoor was er veel meer rust en vond ik het minder zwaar om daar te zijn. Kon toen de verzorging, het badje, de fles etc allemaal zelfstandig doen dus was veel samen met onze trots en kon toen zo van hem genieten zonder echte grote zorgen nog.
xxx
Ik ben ook in wkz bevallen en we hebben daar ook 2 maanden rond gelopen en toen moesten we naar A'foort omdat onze meiden te goed waren voor het WKZ en toen begon bij ons de ellende. Wat had ik het moeilijk met de wisselling van zh. Alles was anders en ik wilde gewoon terug naar het WKZ. Uiteindelijk nog een maand in A'foort gelegen en de dag dat ze naar huis mochten was ik zo in de war dat we hebben besloten ze de volgende dag pas mee naar huis te nemen. Was zo raar we kwamen daar en ze zeiden ja ze mogen naar huis, nou dat hadden we helemaal niet zo verwacht , wij dachten die vertellen ons een paar dagen van te voren dat ze naar huis mogen maar nee hoor het ging in een keer zo goed dat ze meteen mee mochten. Gelukkig dus een dag gewacht en eerst even bij gekomen van dit geweldige nieuws. Als je een hele lange tijd in een zh hebt rond gelopen dan leef je eigenlijk om adreline. Toen onze meiden eenmaal thuis waren toen kwam de moeheid pas echt. Dus mijn advies is en dat was ook het advies van het zh, neem af en toe tijd voor jezelf als je kindje nog in het zh liggen want je hebt je energie straks als ze eenmaal thuis zijn heel hard nodig.
@Nathalie73; heel herkenbaar, die laatste dagen/weken in het ziekenhuis vond ik ook het moeilijkst. Als ze nog in de couveuse liggen op de nicu afd. kan iedereen zien dat ze nog niet mee naar huis kunnen. Maar als ze dan eenmaal in een wiegje liggen met kleertjes aan, kunnen ze ook net zo goed mee naar huis (denk je dan). Nee, die laatste dagen duurden echt het langst. Ik heb iedere keer huilend in de auto terug naar huis gezeten. Ook bij ons was er sprake van dat een van onze jongens eerder naar huis zou kunnen, maar gelukkig dronk juist op dat moment ook onze andere zoon de fles goed leeg. Ze hebben uiteindelijk 'maar' 3 weken in het ziekenhuis gelegen, maar het waren 3 hele lange weken. Slopend gewoon! Dus Prisje en alle andere meiden met hun kindjes in het ziekenhuis; Heel veel sterkte! Het is zo heerlijk om ze uiteindelijk thuis te hebben!
hallo meiden wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen pittig allemaal. Hoop dat het allemaal goed gaat met jullie kleintjes en de meiden die bedrust houden dat de dagen een beetje voorbij gaan.
Ik heb een beetje mee gelezen mijn bmh is ook korter aan het worden nu 26 mm voor velen is dat mis best veel. ik heb eerder een vroeggeboorte gehad met 32 weken en me zoontje is nu 5. bij hem had ik een bloeding met 25 weken en 7 weken bedrust. Nu ben ik 28 krijg proluton injecties en op zich gaat het goed alleen bmh begint ineens snel te krimpen vandaar de bedrust. mag ik vragen of jullie ook ervaring hebben met proluton? liefs suus
@ tutje mijn baarmoederhals was 8 milimeter bij de meting toen ik met 1 drupel bloed 'even' op controle ging. Een uur daarna begonnen de weeen...
Inderdaad de nicu afdeling is heftig maar ook zo kundig. Heb na 53 dagen op die afdeling veel contact gehad met de artsen en verpleegkundigen en petje af voor die mensen.
@ Mybabyboy ja ik herken het zo goed..de apneus, de brady's en saturatiedalingen. Was ook mega bang in het begin als er weer een alarm afging. Later werd dit minder omdat dit bij de prematuriteit hoort en ze mij wisten gerust te stellen dat elke dag de longen en herstam verder aan t rijpen was en de dips dus na verloop van tijd ook minder zouden worden. En idd van 27 weken toen naar 41 weken nu is woensdag ons ventje naar huis gekomen en heeft hij de laatste week laten zien dat hij niet meer aan de monitor hoefde. De longen zijn nog niet helemaal gerijpt maar dit komt door 3 keer beademen een longontsteking en geen longrijping. Hier groeit hij overheen.
Het is een lange weg met veel zorgen en angsten...Ik ga voor je duimen! Heel veel sterkte.
knuf von
p.s weet niet of jullie zoontje ook gemeten wordt op brady's en saturatie, wat mij erg heeft geholpen om nu niet bang te zijn zonder monitor is dat ze eerst de apneus eraf hebben gehaald een paar dagen later de hartslag en weer een paar dagen de saturatie. Dus niet alles in 1 keer...
@prisje dankje wel meid! ik heb net zo respect voor jou hoor! bedoel een te vroeg geboren baby brengt ook veel spanningen met zich mee!
ik heb t grootste deel gehad! 7 weken al
en over 2 weken mag ik half uurtje per dag weg als t zo blijft.. kan ik toch nog iets doen haha
@niekje.. ik herken t meid! ik was 25 weken toen ik weeen had en een baarmoederhals was nog ma 1.5
maaaaar hier een positief verhaal tot nu toe! want ik heb vanaf 25 weken tot al bijna 32 weken gerekt met bedrust!
toi toi toi toi meid!
Ik ben met 27 weken opgenomen in het Wkz in Utrecht want ik had al weeen en mijn bmh stond op 1,7cm en die is na 3 dagen gezakt naar 1,4cm. Ik heb daar 48 uur + 12 uur extra weeen remmers gehad en 4 prikken voor de longetjes te rijpen. Nu ben ik afgelopen zaterdag thuis gekomen en moet bed rust houden van de week heb ik ook een deel van de slijmprop verloren en het is nu afwachten.. Op dit moment ben ik 29 weken en ben ik elke keer weer blij als er een dag voor bij is! We hebben in het ziekenhuis ook een rondleiding gehad over de NICU dat was best heftig maar dan zie je ook dat ze er goed voor zorgen en dat het vaak goed komt. Dus mocht hij toch komen ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Maar ik hoop dat hij nog even lekker blijft zitten!
@prisje.. oh wat fijn meid dat ze miss snel na huis mogen! wat een kanjers joh dat ze t zooo goed doen
ja ik ben ook trots op mezelf en de beeb dat we het al 7 weken uithouden zo!
indd de opmerkingen herken ik, laatst zei iemand.. nog ff je best doen he? uhhhhh? ik kan niet meer als plat liggen he?
mn mijlpaal is indd 34 weken.. 37 zou natuurlijk top zijn.. en als ik eerlijk ben mag t van mij dan ook wel..
dan lig ik al 12 weken plat met pijnlijke harde buiken..
mn energie raakt wel echt op nu... pfff
we hebben t ook over inleiden gehad mocht t niet doorzetten
maarja dan moet er een goede medische reden zijn, of iig mn baarmoeder rijp..
@prisje.. wat spannend allemaal, bij hoeveel weken was je nou bevallen?
hier redelijk, nog wel veel gezeur in mn buik en harde buiken.. maar die heb ik al vanaf 25 weken
bmh nog steeds 1.5 en vingerkootje opening dus das goed nieuws!
@ my baby boy oohhhh meissie! wat eng!! ik ga heeel hard voor je duimen. je kleine man is een vechtertje!
@ prisje gelukkig gaat alles goed! en was je bmh de reden van vroeggeboorte? had je ook al ontlsuiting?
tutje: ja maar vandaag ging het weer wat minder met hem hij had elke keer dat ie wat stopte met adem halen pff dat is echt eng als je er naast zit en dan kun je moeilijk je tranen op houden maar ze weten niet precies waarom hij te vroeg is geboren ze zeggen dat ik wel een bacterie bij me heb gedragen ,aar ze weten niet zeker of dat het is geweest..Nathalie: bedankt! ik zal me best doen:)
hallo, ik was even aan het lezen wat een erge verhalen,,ik ben zelf een week geleden bevallen van een prachtige zoon ik ben precies met 31 weken bevallen en onze kleine ligt nu in het ziekenhuis en maakt het tot nu toe goed maar ik blijf het eng vinden en het is erg slopend maar ik hoop dat het allemaal goed blijft gaan.
oh wat een fijne verhaaltjes! dat t toch allemaal goed is gekomen, ondanks t natuurlijk een heftige tijd is..
maar ook wij zouden met liefde 10x per dag na t ziekenhuis rijden
wel ben ik blij dat ze de weeen hebben kunnen tegenhouden, en inmiddels alweer bijna 32 weken ben!
Elke week controle, BMH is wel nog ma 1.5 cm.. en vingerkootje opening, die heb ik eigenlijk al vanaf 25 weken.
dus blijkbaar doet de volledige bedrust goed!
Hebben jullie nou ook ervaring met een verkorte baarmoederhals?
de gyn zegt, dat een dreigende vroeggeboorte goed aanwezig is, maar dat ik t door bedrust ook goed kan rekken tot miss wel de 40 weken?!
Hoi,
Ik ben met 35+3 bevallen van een meisje......Ik had een beetje last van m'n onderrug en ben lekker in bad gaan liggen en naar bed gegaan met zo'n warmte zakje, maar dat hielp niet. De rugpijn bleef steeds met tussen pauzes terug komen. Het was half 1 in de nacht dat ik toch zoiets had van nou laten we de VK maar even bellen. VK gekomen en constateerde dat ik lichte weeen had en 3cm ontsluiting. Je gaat vandaag bevaalen zegt ze even leuk! Mijn vriend was ondertussen z'n kleren voor de volgende werkdag aan het klaarleggen, want we hadden natuurlijk niet het idee dat ik naar het ziekenhuis moest. Ook had ik nog geen tas klaar met spulletjes voor het ziekenhuis, ze zeggen dat je die pas vanaf 37weken ongeveer hoefde klaar te zetten....Snel wat spulletjes gepakt en naar het ziekenhuis gereden.
Daar de hele nacht aan de CTG gelegen en in de ochtend nog even ontsluiting gemeten maar die was nog steeds 3cm. Toen heb ik van maandag tot woensdag in het ziekenhuis gelegen om het allemaal in de gaten te houden, ik had nog steeds heel lichtjes last van rugpijn, dus lichte weeen maar had daar verder geen erge last van.Ze wilde niet te vaak de onsluiting opmeten, want ze waren bang om de bevalling dan verder op te wekken. Ze doen namelijk bij een bevalling tussen de 32 en 37 weken niet opwekken maar ook niet meer afremmen. Woensdagmiddag rond 12u kwam de zuster om te vertellen dat ik weer naar huis mocht.Ze vroeg of ik voor de zekerheid nog even de onsluiting zou willen weten, en dat wilde ik wel. Zij opmeten, bleek ik al 8cm ontsluiting te hebben!! Ik mocht dus niet meer huis en moest m'n vriend bellen dat hij meteen moest komen. Om 13u op de verloskamer aangekomen en kreeg toen een spuit met weeenopwekkers. Om 14.53 was ik mama van een meisje genaamd Lexie, ze was 49 cm en woog 2690gram. Ze had 1x apgarscore van 9 en 2x van 10. ze moest wel nog in de couveuse omdat ze zichzelf nog niet goed warm kon houden en daarna werd ze nog geel dus moest ze een paar dagen onder de blauwe lamp. Nu is net 1 jaar en het gaat super goed. Ik heb het er zelf alleen wel moeilijk mee gehad. Kraamtijd heb ik niet echt gehad, doordat je een paar keer per dag op en neer moet naar het ziekenhuis. Ik gaf borstvoeding maar mocht helaas niet in het ziekenhuis blijven omdat ze bedden tekort hadden.....
@tutje27. Onze tweeling is met 26 weken geboren en zijn nu 7 maanden oud. Ze doen het heel erg goed. Ze wogen 910 gram en 1000 gram bij geboorte en zijn nu zeker over de 6 kg. Was een hele emotionele tijd, maar we hebben het gered.Ik ging naar het ziekenhuis omdat ik dacht dat ik een blaasontsteking had en ik kreeg te horen dat ik volledige ontsluiting had. Er was geen houden meer aan en ik heb alleen maar gedacht, ze zijn in goede handen als het hier fout gaat dan zou het overal fout gaan. ik heb me er aan overgegeven en was eigenlijk niet heel erg in paniek. Heel veel succes straks met je bavalling.
Yvonnne, wat een geweldig nieuws voor jullie! O wat ben ik blij voor jullie en wonder Mats. Ik zou zeggen ga lekker met zijn drieen genieten, dat hebben jullie zeker weten verdient.
Hallo meiden
Ik ben 22 augustus bevallen met 27 weken en 4 dagen...Een bevalling van 4 en half uur dus longrijping was niet meer mogelijk...Veel meegemaakt 3 keer aan de beademing en een longontsteking...Maar nu na 93 dagen mag onze trots waarschijnljk deze week naar huis!!!
Het gaat goed met hem, drinkt alle flessen geen oogafwijking, gehoortest goed en van 1164 gram nu 3100 gram ;-). Het was een zware tijd met veel zorgen maar wat ben ik gelukkig dat het zo'n vechtertje is. Heb veel blogs hier geschreven dus wil je wat meer lezen hierover dan ben je welkom .
knuf von
Ik ben zwanger van de derde de 1e norm zwangerschap weken gehad, de 2e is met 29 weken geboren nu 5 weken zwanger en vindt het aleemaal mega spannend, telkens loop ik na de wc of ik ook bloedverlies heb.
Wand dat had ik vanaf 19 weken met de tweede
hee meiden! voor een ieder sterkte die in de vroeggeboorte stress zit!
hier is een dreigende vroeggeboorte aan de orde, ben benieuwd of iemand daar ervaring mee heeft ivm een verkorte BMH?
ben nu 30+2 5 weken terug begonnen weeen, mn BMH was verkort na 2.5 cm en had een minie opening.
weeen remmers en longrijping gehad, gelukkig sloeg t aan en mocht na 4 dagen weer na huis..
vorige week na veel harde buiken en ongi gezeur, mn BMH 1.5 cm
vanmiddag weer controle
als hij weer is verkort moet ik na een academish ziekenhuis
hoe groot is de kans als de BMH verstrijkt je ook daadwerkelijk bevalt?
Hallo dames, Ik heb het een en ander gelezen en lees ook een aantal treurige verhalen. Verschrikkelijk! Heel veel sterkte.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt want zoals vele andere moeders is het best een gevoelig onderwerp.
Ik ben zelf bevallen met 34.1 weken. Mijn vliezen waren spontaan gebroken. Ik wist eigenlijk niet eens dat het mijn vliezen waren. Ik dacht de gehele dag aan urineverlies. Toen ik aan het einde van de dag de baby niet meer voelde heb ik contact opgenomen met de VK. Zij gaf aan dat mijn vliezen niet gebroken waren. Volgens haar was het geen vruchtwater. Maar het hartje klopte goed dus ik moest me verder geen zorgen maken. Ik heb aangegeven dat ik toch erg ongerust was en vervelende dingen in mijn omgeving heb meegemaakt dus dat ik hoopte dat ze het wel serieus nam. Maar ik hoefde me echt niet zorgen te maken. De volgende dag zou ik even een echo kunnen laten maken in het ziekenhuis. Echter belde ze na een uur of 2 op (midden in de nacht) dat het haar toch niet lekker zat en of ik toch gelijk naar het ziekenhuis kon gaan. Daar ben ik aan de ctg gegaan en hebben ze een echo gemaakt. De baby bewoog inderdaad helemaal niet en dit vonden ze toch wel zorgelijk waardoor ik moest worden opgenomen. Ik heb nog een aantal keren gezegd dat ik vocht verloor. Maar omdat de VK had gezegd dat het geen vruchtwater was werd er verder geen aandacht aan besteed. De volgende ochtend (heel de nacht uiteraard geen oog dicht gedaan want ik had totaal geen uitleg of info gehad) bleef ik maarr vocht verliezen. Op een gegeven moment heb ik het gewoon tegen een verpleegster gezegd, ik was inmiddels behoorlijk geirriteerd (pakweg 12.00). Zij heeft toen toch maar een gynecoloog erbij gehaald. Die zou wel even kijken maar ze verwachtte niks. En ja hoor mijn vliezen waren gebroken. Zei ze lacherig. Dat kon ook verklaren waarom de baby niet meer bewoog.Er werd al gelijk in het ziekenhuis bloed afgenomen en al snel gaven ze aan dat er een infectie in mijn bloed zat. Ze wisten niet wat voor infectie, misschien een blaasontsteking of wat anders. Er werd heel vaag over gedaan. En misschien kwam die infectie omdat mijn vliezen al een tijdje gebroken waren of misschien waren mijn vliezen gebroken omdat ik een infectie had( daar kwamen ze dus later mee). Haar hartslag werd steeds zwakker en ik bleek ook de gehele tijd harde buiken te hebben ( dit konden ze meten via de ctg maar hier hebben ze niks over gezegd, ik voelde het zelf ook niet) Bij elke harde buik ging het slechter met haar hartje. Uiteindelijk hebben ze die nacht de keuze gemaakt op de bevalling in te leiden. Ik had zelf boven de 40 graden koorts en na een nacht had ik nog maar 6 cm ontsluiting. Verder kwam het niet. Het ging slechter met de baby en ik lag ook behoorlijk te ijlen door de koorts. Hierdoor hebben ze gekozen voor een keizersnee. Mijn dochtertje woog 2325 gram. Maar heeft nog zuurstof gehad en haar apcar score was 2. Ze had een infectie en heeft een week aan het infuus gelegen met antibiotica. Daarna mocht ze al naar huis! Ze is inmiddels 4 maanden en het gaat heel goed! Ik heb nooit te horen gekregen waardoor mijn vliezen gebroken zijn en ze te vroeg geboren is. Ook heb ik nooit wat over de infectie gehoord. Mijn dochtertje heeft die infectie ook gehad is mij verteld en daar heeft ze toen ook die 7 dagen infuus voor gehad.
Ook ik wil laten zien dat je echt op je eigen gevoel moet vertrouwen. Als je iets niet vertrouwd kan je beter 100 x teveel bellen dan 1 x te laat!
Het was eenmoeilijke week en ik ben nog steeds erg angstig. Ik denk er ook vaak aan terug. Ik mocht op een gegeven moment naar huis en ging zoals vele andere moeders elke dag op en neer. Nu zou ik er niet aan moeten denken en zou ik daar elke dag gaan slapen. Dit was ook mogelijk maar we stonden er toen helemaal niet bij stil. Ook hebben we haar in die ene week weinig vastgehouden of gekroeld. Het werd niet gemotiveerd om te 'kangeroen' ( met de baby op je borst huid of huid contact). Terwijl dit natuurlijk ook erg belangrijk is.
Daar voel ik me nog steeds wel eens schuldig over. Mijn dochter heeft verder heel snel last van prikkels en slaapt ontzettend slecht. Ik heb wel eens gehoord dat meerdere te vroeg geboren kindjes hier last van hebben. Herkend iemand dit?
@wendy23levi Wat een verschrikkelijk verhaal zeg! Wat slecht van beide ziekenhuisen, ik zou ze ook aanklagen maar het belangrijkste is dat jullie ook aan jezelf denken! Want dat wordt een groot getouwtrek...Heel veel sterkte!!!! Ik weet verder niet wat ik moet zeggen...
@wendy23levi wat een heftig verhaal zeg! Ik sta zelf met mijn mond vol tanden. Hoe had dit kunnen gebeuren. Wat erg zeg! Ik zou ze voor de rechter slepen denk ik. Heel veel sterkte met het grote verlies! Ik heb er geen woorden voor!
dag dames..
ik wil even mijn verhaal kwijt want zag het filmpje hierboven en dat maakt mij heel erg kwaad!!
ik hoop dat het met jullie kindjes allemaal goed gaat..
dit is mijn verhaal het is best lang sorry daar voor.
Het begin van een nachtmerrie.
Maandag 5-09-2011.
Het is maandag 5 september we zijn op dit moment 26 weken zwanger we hebben om 17.00 uur een afspraak bij de verloskundige.
Eenmaal aan gekomen bij de verloskundige word mijn bloeddruk gemeten de verloskundige vind mijn bloeddruk wat tehoog ze zegt tegen mij we gaan eerst even naar het hartje van de kleine luisteren en daarna kijken we nog een keertje hoe het met je bloeddruk staat, het hartje van de kleine klinkt prima verteld ze ons op dat moment nam mij angst al wat af.
Vervolgens word er nog eens gekeken naar mijn bloeddruk die was nog steeds aan de hoge kant 140/90 me urine werd ook nagekeken maar ze kon er geen eiwitten in vinden.
De verloskundige zei tegen ons ik wil toch dat jullie even naar het ziekehuis gaan inverband met jou eerste zwangerschap.
Bij mijn eerste zwangerschap had ik namelijk ook zwangerschapsvergifteging en ben ik met 37 weken ingeleid.
Om ongeveer 18.00uur kwamen we aan bij het spaarneziekenhuis in hoofddorp het eerste wat ze deden was weer mijn bloeddruk meten en die bleek inderdaad nog erg hoog tezijn 140/90.
Er werd vervolgens wat bloed afgenomen uit het onderzoek van het bloed bleek niks mis tezijn.
Er werd mij gevraagt of ik in een bekertje kon plassen zodat ze konden kijken of er eiwitten in zaten.
Ik had dat netjes gedaan en we moesten erg lang wachten op de uitslag ondertussen werd er nog geprobeert mij aan het ctg teleggen maar met het ctg konden ze het hartje niet vinden waarop hun zeiden ja dat kan wel eens gebeuren bij 26 weken dan zijn ze nog klein.
Er werd toen maar geluisterd naar het hartje en hun vonden het ook prima klinken.
Toen deze dingen allemaal gebeurd waren werd er nog 1 keer naar me bloeddruk gekeken en die was weer verhoogt 145/95 maar voor hun geen reden om mij op tenemen.
De arts kwam binnen om ons tevertellen dat hij wou dat we daar onder controlle bleven en dat ik een week later maar weer eens terug moest komen als mijn bloeddruk dan nog steeds zo hoog was zouden ze met medicatie beginnen.
De arts stelde ons 3 dagen voor wanneer wij terug konden komen maandag 12 september of ergens later in de week waarop wij zeiden , nee maandag 12 september is prima hoe eerder hoe beter!
Altijd nog hadden we geen uitslag van de urine test , de arts gaf ons al een hand en zei dat zie ik jullie volgende week waarop wij nog zeiden is er nog geen uitslag van de urine test?
En die was er inderdaad blijkbaar waren ze die even vergeten, er was een kleine hoeveelheid eiwitte in mijn urine gevonden maar niks om ons druk over temaken werd er gezegt de arts ze advies was rustig aan doen en veel rusten.
We waren weer wat gerust gesteld want het zijn artsen en die weten wel waar ze het over hebben toch vonden wij het wel een beetje raar dat er geen echo was gemaakt maar goed wij dachten hun zouden wel weten wat ze doen en blijkbaar was het niks ernstigs volgens hun.
Dus het werd een week afwachten en doen wat de arts had geadviseert rusten!
Maandag 12-09-2011.
De week was voorbij en we moesten weer op controlle komen bij het spaarneziekenhuis om 12.00uur hadden we een afspraak.
De arts kwam ons halen uit de wachtkamer en vroeg hoe het ging en hoe ik me voelde ik had geen klachten behalve hartkloppingen en een drukkend gevoel op mijn borts maar ik dacht dat door alle stress van de afgelopen week kwam.
Er werd meteen weer naar mijn bloeddruk gekeken en die was nog steeds aan de hoge kant 145/90.
De arts ging naar het hartje van onze kleine luisteren en zei dat klinkt prima een last viel van mijn schouders het enige wat ik dacht was als het hartje maar goed klinkt dan is er niks aan de hand.
Vervolgens zei de arts nou dan maken we een afspraak voor volgende week waarop ik en mijn vriend elkaar aankeken en mijn vriend zei maar moeten jullie niet naar de eiwitten in haar urine kijken?
De arts zei had u eiwitten in uw urine dan? Ja een kleine hoeveelheid was er gevonden antwoorde ik.
Er was daar niks van genoteerd vertelde hij ons, en is er wel een echo gemaakt vroeg de arts.
Nee dat hadden ze vorige week ook nie gedaan wat wij inderdaad al een beetje raar vonden antwoorde we.
De arts wou meteen een echo maken en moest weer plassen in een bekertje.
De echo was gemaakt en de arts kwam ons weer halen uit de wachtkamer we gingen zitten en de arts zei ik heb geen goed nieuws.
Jullie kindje heeft een vreselijke groeiachterstand! We konden hem niet heel goed meten maar wat we hebben gezien is jullie kindje maar 23cm lang en weegt hij maar 600gram en dat is veelste klein.
Dit komt omdat de moederkoek word afgebroken en er daardoor geen goeie doorstroming is van de navelstreng.
De arts zei ik ga je meteen met spoed overplaatsen naar het amc als hun plaats hebben en anders gaan we kijken welk ziekenhuis wel plaats heeft.
Er werd door de arts verteld dat wij voor een hele moeilijke keus zouden komen testaan want we moesten er rekening mee houden dat ons kindje het niet overleefd.
We werden naar een kamer gebracht om daar tewachten tot de artsen een ziekenhuis hadden gevonden waar wij terecht konden.
Totaal overrompelt en vol verdriet zaten we maar tewachten hoe kon dit gebeuren? Vorige week zeiden ze nog dat er niks erstigs was en wat als we niks hadden gezegt over die eiwitten dan waren wij weer naar huis gestuurd.
We snapte er niks van hoe kon dit zo opeens gebeuren het hartje klonkt goed zei hij 10 minuten geleden nog.
Een week geleden was er niks ernstigs aan de hand volgens de artsen van het spaarneziekenhuis.
Ondertussen was het 16.00 uur eindelijk na veel vragen en druk achter de artsen zetten was er plaats voor ons in het amc ziekenhuis de ambulance was onderweg om 16.15uur was de ambulance er.
Rond ongeveer 17.00uur waren wij in het amc ziekenhuis me bloeddruk werd meteen weer gemeten en die bleef natuurlijk hoog 145/95.
Het duurde even voordat er verder wat gebeurde na een tijdje werd er een echo gemaakt door de arts van het amc die vertelde ons dat het spaarneziekenhuis een schatting had gemaakt van 600gram en 23cm en dit was volgens deze arts ook veelste klein.
Wij zeiden maar de arts van het spaarne zei ook dat hij moeilijk temeten was kan het geen fout zijn?
Er werd geantwoord dat dat bijna onmogelijk was dat ze er minstens 10 procent naast kunnen zitten en dit komt al heel weining voor.
Vervolgens werd ik aan het ctg gelegt om het hartje van onze kleine in de gaten tehouden en werd ons ondertussen uitgelegd dat de kans heel klein is dat ons kindje het zou redden er werd verteld dat er prikken zijn die de longentjes rijpen zodat de baby goed kan ademen als hij ter wereld word gebracht, maar de artsen wisten en niet of dit voor ons nog zin had waarop wij hebben aangegeven dat wij het wel willen! Wij willlen alles proberen om ons kindje teredden.
De artsen vonden het nodig om dit eerst uitgebreid met elkaar tegaan bespreken terwijl ons kindje aan het vechten was voor zijn leven.
Een aantal uur later kwam er een arts en zei we hebben begrepen dat jullie alles willen proberen dus daarom gaan we nu met de eerste prik beginnen (dit was rond 20.00uur) en 12 uur later zou ik weer een prik krijgen, het waren in totaal 4 prikken die ik moest hebben.
Op het ctg was tezien dat het hartje niet meer optimaal was het was wel stabiel werd verteld maar niet zoals ze bij kindjes willen zien met veel varieaties.
Maar dat hoeft niks tebetekenen zeiden ze.
De uren kropen voor bij vol angst zaten we tekijken naar het ctg of het hartje wel bleef kloppen.
We hadden ook gevraagt of hij er niet meteen uitgehaald moest worden met spoed maar daar op werd gezegt dat hij veelste klein was omdat teredden zonder de prikken voor zijn longetjes want hij was maar 600 gram en een gemiddelde baby van 27 weken is tussen 700 en 800 gram en hij zat er flink onder werd er verteld.
Wij bleven hopen dat de prikken zouden werken en onze kleine er als nog uitgehaald kon worden met een keizersnee.
Volgens de arts was het nu afwachten en meer konde ze niet doen.
Om ongeveer 23.00 uur kwamen er 2 andere artsen onze kamer binnen en zeiden we hebben begrepen jullie willen alles proberen om jullie kindje teredden waarop wij antwoorde ja!, ik kreeg weer een klein beetje hoop waarvoor zouden ze komen ging er door me heen ze hebben goed nieuws misschien?
De arts zei, we kunnen de kleine nu halen met een keizersnee maar hij heeft niet alle prikken gehad hij heeft er pas 1 gehad dus de kans dat hij het red is minimaal en de volgende optie is wachten tot morgen ochtend en dan nog een prik geven en proberen zoveel mogelijk prikken tegeven want dan is zijn kans op overleven veel groter.
De keus werd bij ons neergelegt ja en hoe moet je nu kiesen? Elke keus die je maakt voor je gevoel is niet goed.
Als ik me kindje er nu met een keizersnee uit laat halen red hij het niet werd er gezegt de kans is heel klein.
Als ik me kindje er niet uitlaat halen en het probeer met prikken kan hij ook vannacht overlijden want ik moest wel de hele nacht van het ctg af van de artsen.
Wat wij zo ie zo niet begrepen want als ze me van het ctg afhalen kunnen ze zijn hartje niet in de gaten houden.
Ik heb er voor gekozen om het teblijven proberen met die prikken want dan had hij de meeste kans volgens de artsen ik werd van het ctg afgekoppelt me hart brak op dat moment wat heb ik gedaan misschien is het de verkeerde keuze.
We hadden zo een naar gevoel na dat de artsen waren geweest en kwam op ons over van nou onze dienst zit erop dus jullie kunnen nu nog snel kiezen wat jullie willen.
Waarom moesten wij deze keus maken? Waarom kon de arts ons nie vertellen nou mevrouw en meneer we gaan hem nie halen met een keizersnee want dat red hij niet.
Nee wij zelf moesten deze moeilijke en pijnlijke beslissing nemen.
Midden in de nacht werd ik bezweet wakker (02.00) ik voelde dat het niet goed zat ik heb de verkeerde keuze gemaakt ik heb op de bel gedrukt en de zuster kwam.
Ik vroeg of er alsjeblieft iemand kon komen kijken want het voelde niet goed .
De arts kwam langs en zei we maken meteen een echo dan hoeven we niet zo tezoeken met het ctg.
Het hartje klopte nog het zelfde als de avond ervoor dus ik voelde me al iets beter.
Om 7.00uur in de ochtend kwam de arts weer langs om een echo temaken en daarna zou ik me tweede prik krijgen.
Op de echo konden we al zien dat het hartje heel langzaam klopte de wereld leek weg tezakken.
De arts zei het spijt me maar hij gaat het niet redden heel misschien zei ie is het een inzakertje maar ik denk het haast niet 07.10uur de echo werd weer op mijn buik gezet het hartje was gestopt.
Ons kindje was overleden op 13-09-2011 om 07.10uur je wereld stort in hoe kan dat nou een week geleden werd er door het spaarneziekenhuis gezegt dat alles goed was gisteren werd er nog gezegt door het spaarneziekehuis dat ze hartje prima klonk.
De dagen erna komt alles op je af je moet een crematie regelen terwijl je kindje nog in jouw buik zit!
Ik moest 2 dagen wachten voor ik mocht bevallen voor mij was dit een hel! Hoe kon ik nou ze kistje moeten uitzoeken terwijl hij gewoon nog in me buik zit!
Donderdag 15-09-2011.
De dag van de bevalling.
Om 07.00uur kreeg ik mijn eerste tabeletje om mijn weeen op tewekken, vervolgens kreeg je die om de 3 uur.
De gehele dag wel wat weeen gehad maar niet heel heftig ik dacht zal mijn geluk wel weer zijn dat ik er 2 dagen over doe.
Na de 4de pil begonnen de weeen steeds heftiger teworden dit duurde een aantal uur.
Om 23.00uur kreeg ik een hevige pijn waardoor ik in paniek raakte ik durfde niet tepersen want dan kwam mijn kindje eruit ik wist ook niet of ik bij deze rare pijn moest persen.
Er was niemand tebekennen alleen mijn ouders en mij partner waren bij me, ik heb geschreeuwd om een zuster niemand was er!
Ze kwamen af en toe binnen rennen 2 tellen en keken en zeiden ja mevrouw hij komt eraan en weg waren ze.
Ik dacht hij komt eraan blijf hier alsjeblieft maar ze waren alweer weg.
Op een gegeven moment dacht ik ik ga maar gewoon persen bij die rare pijn en ik voelde dat hij er uit kwam op dat moment kwamen ze binnen rennen enwaren ze de laatste minuten bij me toen mijn kindje werd geboren.
Ons kindje werd geboren om 23.38 uur.
Ons kindje werd gewogen en gemeten ons kindje woog maar liefst 755 gram en was 33 centimeter lang!
Groeiachterstand? Dat had hij helemaal niet hij was het juiste gewicht en lengte voor een baby van 27 wken.
Ze hebben ons toen rustig tetijd gegeven om afscheid tenemen van ons kindje.
Er kwam op een gegeven moment een zuster binnen en die zei dat ons kindje al weg was gebracht terwijl hij gewoon nog bij onsop de kamer lag een aantal uur.
Om 03.00uur heb ik gezegt ga naar huis wou geen seconde langer in dit ziekehuis blijven die mij zo in de steek heb gelaten.
De arts adviseerde me om teblijven maar advies van een arts neem ik niet meer aan!
Wij zijn om 03.15 uur naar huis gegaan en hebben niks meer vernomen van het spaarneziekenhuis en van het amc ziekenhuis.
Wij hadden van de arts nog wel een brief mee naar huis gekregen voor de huisarts en waar ze het over een doodgeboren meisje hebben ze spreken in de gehele brief met ze terwijl we een zoontje hebben gekregen!
De fouten!!
Vanaf het moment dat wij door onze verloskundige zijn door verwezen naar hetspaarneziekenhuis hebben ze grove fouten gemaakt.
Die maandag 5-09-2011 hadden ze in het spaarneziekenhuis alles moeten nakijken ze hadden een echo moeten maken dan hadden ze die week al kunnen zien dat hij een zogenaamde groeiachterstand had wat hij blijkbaar helemaal niet heeft gehad!.
Hadden ze mij al een week eerder kunnen opnemen in het ziekenhuis hadden ze al een week eerder kunnen beginnen met die longprikken die moesten 48 uur inwerken daar had ie dan alletijd voor.
Ze zijn nu een week telaat geweest hij had de kans niet meer om die prikken telaten inwerken omdat hij al een week lang heeft moeten vechten voor zijn leven!
Als ze mij die maandag 05-09-2011 nooit naar huis hadden gestuurd en hun werk goed hadden gedaan hadden ze er een week eerder bij kunnen zijn.
Ze hadden mij zoiezo nooit naar huis mochen sturen met een bloeddruk van 145/95.
En als ze nooit de fout hadden gemaakt met een groeiachterstand hadden ze hem dus wel makkelijk met een keizersnee kunnen halen want ze konden hem niet halen met een keizersnee vanwege zijn ernstige groeiachterstand die hij dus helemaal niet heeft gehad!
Ze hebben met alles veelste lang gewacht en hebben alles niet goed nagekeken.
Donderdag 6-10-2011
We hadden een afspraak gemaakt bij de huisarts om 15.30 uur om alles nog eens tebespreken.
Nadat ik het hele verhaal in het kort heb verteld zei mijn huisarts dat zij ook een brief heeft gekregen van het amc ziekenhuis.
Waarin wordt vermeld dat hun een schatting hadden gemaakt van 700gram en het spaarneziekenhuis deze schatting ook heeft gemaakt.
Ik zat werkelijk met mijn mond vol tanden hoe konden ze dit hebben geschreven?
Ze hebben ons verteld dat hij maar 600gram was in beide ziekenhuizen hij was veelste klein volgens hun de kans dat hij het zou redden met een keizersnee was minimaal vanwege zijn gewicht.
Ze proberen hun eigen op deze manier gewoon intedekken! Dit kan niet anders.
Want ze konden er niet meer dan 10procent naast zitten dat was onmogelijk volgens de artsen van het amc.
Als of dit allemaal nog niet erg genoeg is gaan ze er ook nog eens om liegen hoe durfen ze!
Als hun werkelijk waar een schatting van 700 gram hadden gemaakt had hij geen ernstige groeiachterstand hadden ze dit nooit kunnen zeggen maar volgens hun had hij dat wel en woog hij 600 gram.
Deze artens hebben hun werk niet goed uitgevoerd daar ben ik van overtuigt!
Ze hebben ons kindje geen kans gegeven.
De huisarts kon dr oren niet geloven grof schandalig vond ze het hoe hebben ze dit kunnen laten gebeuren waren haar woorden, jullie kindje had het juiste gewicht en had geen groeiachterstand.
Zoveel fouten waren er gemaakt vertelde ze, fouten zei ze zo durf ik het eigenlijk niet eens meer tenoemen het is een misdaad! Dat is het.
Een baby van 27 weken heeft tegewoordig meer dan 81% overlevingskans met de juiste intensieve zorg.
En die heeft ons kindje niet gekregen!
Ik ben met 35.6 weken bevallen van een zoon. Hij woog bij de geboorte 1580 gram! Het drinken ging bij ons ook niet, eerste paar dagen wel, daarna ging hij alleen maar slapen om te groeien. na 3,5 week mocht hij mee naar huis. Het gaat erg goed met hem en hij woog 3 oktober 3590 gram!
@femmeke.Wat vervelend zeg voor jullie. Denk je dat je je zoontje mee naar huis mag nemen gaat het niet door. Ik weet hoe je je voelt kwa leegte. Dit is wat je helemaal niet had verwacht. Je bent zwanger en je denkt alles gaat goed en straks mag ik hem lekker in mijn armen mee nemen en lekker thuis op de bank met hem zitten en dan gebeurd er dit. Heen en weer naar het ziekenhuis is verschrikkelijk. Probeer ook te genieten ook al ligt de kleine man in het zh. Hij is er en in het zh kan je ook zoveel leren en genieten van die kleine man. Heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop voor jullie dat snel met jullie mee naar huis mag.
@ MaraJens dank je wel voor je reaktie. Alles is onderzocht en er is geen reden gevonden waarom Mats zo vroeg geboren is. Wel bleek mijn baarmoedermond maar 8 milimeter te zijn...Mats is weer terug aan de beademing en heeft een bacterie in de longen..Nu antibiotica...hij oogt niet ziek en de temperatuur blijft 37 graden dus we hopen dat de antibiotica snel zijn werk doet want hij was al zo goed op weg ons ventje.
knuf von
ik lees deze verhalen en krijg er helemaal kippenvel van. Ik ben in april bevallen van 2 meisjes met 26 weken en na 3 maanden in het ziekenhuis zijn ze dan nu thuis. Ik kom er steeds meer achter dat we zoveel geluk hebben gehad en dat het natuurlijk ook heel anders had kunnen aflopen. Ik ben nu alles van mijn af aan het schrijven omdat het een enorme impact heeft veroorzaakt. Het meest vervelende is dat we niet weten waarom ze te vroeg zijn geboren omdat de placenta kwijt is. Heel erg vervelend. Langzaam aan wordt ik weer de oude denk ik. Ben nu druk bezig met dingen uit zoeken over km vergoeding van en naar het ziekenhuis, want we hebben wat ritjes gemaakt en het schijnt dat je dit kan terug krijgen weet alleen nog niet hoe. Iedereen die weer zwanger is en bang zijn om het kwijt te raken heel veel sterkte en luister goed naar je eigen lichaam. Ik dacht namelijk dat ik een blaasontsteking had en heb uit eindelijk midden in de nacht het zk gebeld of ik de volgende dag mocht komen, maar zij wilde dat ik meteen kwam, bleek dus volledige ontsluiting te hebben. Dus beter 10 keer te veel het zk bellen dan 1 keer te laat.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (331) Verversen