Ik ben net zwanger van mijn eerste kindje (5 weken) en ik merk dat ik me ontzettend laat meeslepen door alles wat ik online lees. Het lijkt alsof het internet overspoeld wordt met nare ervaringen, miskramen en zorgen, en ik begin er eerlijk gezegd best gestrest van te raken…
Daarom dacht ik: misschien kunnen we hier een klein positief hoekje maken. Zijn er mensen die hun goede ervaringen van hun eerste zwangerschap willen delen? Verhalen van hoe het juist wél goed ging, hoe je je voelde in die eerste weken, of gewoon iets wat je geruststelde of blij maakte?
Ik weet dat elke zwangerschap anders is, en dat het niet altijd vlekkeloos verloopt, maar ik heb gewoon zo’n behoefte aan een beetje hoop en vertrouwen in mijn eigen lijf.…
Ik heb 3 goede zwangerschappen gehad! De eerste was de baby 10 pond.. haha een flinke baby. Maar ik had geen idee hiervan en kon gewoon alles wel blijven doen. Geen dag misselijk geweest. Wel de kleine kwaaltjes maar die passen bij een normale zwangerschap. Dat is niks geks. In het begin voel je niet zoveel. Met 8 weken ging mijn buik wel een beetje groeien. Ik vond het altijd leuk om zwanger te zijn. Het is zo bijzonder wat er groeit in je buik! Geniet van alle leuke dingen. En zeker weet ik door ervaring dat je zorgen kunt hebben maar weet ook dat het vaker goed gaat dan niet. Dat je veel dingen al op tijd kunt signaleren door echo's enz. En dat men tegenwoordig op medisch gebied ook veel mogelijkheden heeft mocht dat nodig zijn. Maar als ik kijk naar mijn zwangerschappen zou ik ze zonder problemen weer over doen.
Gefeliciteerd! Ik heb twee makkelijke zwangerschappen en goede, vlotte bevallingen gehad en ben nu 38 weken zwanger van de derde; ook een makkelijke zwangerschap. Heerlijke kindjes 🥰
Herkenbaar hoor! Hier positief verhaal: 2,5 jaar geleden zwangerschap gehad met 0 klachten, gevolgd door een hele fijne en makkelijke bevalling (wel ingeleid). Nu weer zwanger en bijna uitgerekend en weer nauwelijks kwaaltjes gehad.. nu wel wat last van bekken, maar dat is het ook. Zwanger worden duurde bij mij de eerste keer wel lang, maar heb nooit een miskraam gehad (ben 40 jaar), dus het kan ook gewoon goed gaan (en gaat in de meeste gevallen ook goed).
Gefeliciteerd met jouw eerste zwangerschap! Hoop dat je je goed voelt
Ik ben via IUI zwanger geraakt na een hele lange tijd van proberen ( 3 jaar ) maar uiteindelijk was de testdag daar na poging 5! Ik deed de test en na 50 witte testen vanuit het verleden had ik er weinig vertrouwen in en ging lekker douchen, ik gaf een blik richting de test en 2 overduidelijke strepen, ik was eindelijk zwanger!!
De weken vlogen voorbij en voelde me helemaal niet zwanger tot week 12, toen werd ik eind van de dag wat misselijk of als ik teveel had gegeten. Dit hield aan tot week 17. Daarna helemaal geen klagen, hield alleen wat vocht vast waardoor veel schoenen niet meer pastte.
Bij 39.2 begonnen de weeën vroeg in de ochtend, die was niet regelmatig en in de middag zat ik pas op 2-3 cm ontsluiting. We besloten in overleg met de verloskundige naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik zodat de ontspanning hopelijk een positief effect zouden geven. Die ruggenprik was hemels! de volgende ochtend mocht ik persen maar er zat geen beweging in, uiteindelijk is ze met een keizersnede geboren. De hele zwangerschap was bijzonder om mee te maken en de bevalling zou ik zo over doen.
Gefeliciteerd! Mijn eerste zwangerschap ging hartstikke goed! Wel een flinke bloeding gehad net na de positieve test, maar gelukkig bleek alles goed te zijn. Ben met 6 weken nog wezen klimmen in de bergen en daarna op vakantie in noorwegen. Klimmen ging super, vakantie was elke dag beroerd en overgeven, dus dat was minder. Aanrader: als je nog op vakantie wil, kies iets relaxed en warms, en niet actief en koud haha. Pas toen we terug waren van vakantie de eerste echo, en dat was echt ontroerend. Mooi kloppend hartje en gelukkig geen tweeling (had allemaal dromen van tweelingen en drielingen, maar we woonden in een tiny house dus dat was echt onze nachtmerrie). Met 37 weken is ze geboren met een inleiding in het ziekenhuis, het ging supersnel, maar wel goed. Ze was wat dysmatuur, maar een sterke meid die goed wilde drinken, dus na een extra nachtje in het ziekenhuis mochten we naar huis.
We gaan morgen een paar dagen weg (stedentrip) hoop dat de misselijkheid nog even uitblijft 🤣 En dan idd over 2 weken de eerste echo ✨ Wel fijn dat er toevallig een vakantie tussen zit, dan gaat de tijd hopelijk wat sneller 🤭 Bedankt voor het delen!
Heel herkenbaar, het zorgen maken, bang zijn dat het misgaat. Tot 7/8 weken voelde ik ook helemaal niets anders dan anders en was het zo onwerkelijk om een kloppend hartje te zien op de echo. We dachten tijdens deze zwangerschap zo vaak hoe bijzonder het was dat het zo voorspoedig ging. In één ronde zwanger, een heel makkelijke zwangerschap, goede vlotte bevalling, makkelijk kindje etc. En ik dacht dus ook vaak, wanneer gaat het mis want dit lijkt wel te mooi om waar te zijn!
Zwanger zijn en een kindje krijgen is zo iets kwetsbaars, je verlangt ernaar maar je hebt er totaal geen controle over en het kan misgaan. En om eerlijk te zijn, die kwetsbaarheid blijft en wordt misschien alleen maar sterker naarmate je kindje er is. Want ook dan kun je bang zijn dat je kindje iets overkomt wat buiten je controle ligt bijvoorbeeld. Het allerrijkste bezit wil je nu eenmaal met je leven beschermen en daar hoort het zorgen maken soms bij, althans zo ervaren wij het wel.
Niemand kan je de zekerheid geven dat het goed gaat, behalve dat het natuurlijk veel vaker goed dan mis gaat. Neem de tijd om te proberen je open te stellen en te genieten van deze bijzondere tijd! Als je zorgen overheersen, ontneem je jezelf ook heel veel genietmomenten. En zeker bij een eerste kindje waar alles nieuw is, dat is zo'n bijzondere ervaring! Ga straks met vragen naar je verloskundige, probeer internet los te laten. De verdrietigste verhalen blijven nu eenmaal langer hangen en vaker verteld worden dan de mooie, vlekkeloze ervaringen dus dan lijkt de verhouding al snel uit balans.
In mn eerste zwangerschap vroeg mezelf af of ik zwanger was. Was alleen wat emotioneler. Maar bruisde van de energie. Met 12 weken kreeg ik wat bloedingen. Direct echo gekregen en alles was goed. Hele goede zwangerschap gehad.
Tweede zwangerschap oververmoeid. Af en toe misselijk. Na 10 weken was de misselijkheid weg en een hele goede zwangerschap ook gehad.
Hoe goed in mn eerste 2 zwangerschappen was mn derde vreselijk. Super misselijk wat al ruim voor mijn NOD aanwezig was. Bekkeninstabiliteit, migraine 3 keer per week, spugen 9 maanden Lang. Dat was dus mooi mijn laatste zwangerschap. Maar goed we kregen een prachtige gezonde dochter na 2 zoons. Dus dan Ben je het ook wel weer snel vergeten als je eenmaal op cloud nr 9 zit.
Je zwangerschap gaat eenmaal zoals het gaat. Je bent nog pril zwanger. Wees er gelukkig mee voor dit termijn en wacht alles even af. Lees niks op internet want het draait helemaal op hol. Volg je gewoon alle instructies op wat je hoort te doen en de meeste zwangerschappen gaan gelukkig allemaal goed zonder nare ervaringen. Helaas komen andere ervaringen ook voor, mocht een embryo afwijkend zijn dan krijgen vaak helaas een miskraam of het stopt met groeien. Dit is eenmaal moeder natuurlijk en helemaal uit onze controle. Zet jezelf ervan af, er Kan van alles in het Leven gebeuren waar we geen grip op hebben. Gewoon genieten van het goede nieuws en wat komt dat komt. In ieder geval gefeliciteerd en het komt echt wel goed. Laat jezelf niet gek draaien.
Ik voelde me bij de eerste zo belabberd dat ik helemaal geen puf had om me zorgen te maken over een evt miskraam.. De eerste zwangerschap ging gelukkig ook goed. Wat helpt is om te vertrouwen op de natuur. Het gaat zoals het gaat, je hebt er geen invloed op. Zoek afleiding en ga niet zoeken op internet, dat helpt je helemaal niks. En probeer te genieten!
Ik durfde de eerste weken niet blij te zijn, bij mijn eerste. Ik moest ontzettend wennen aan het idee dat ik zwanger was, de hormonen raasden door mijn lijf en de angst dat het fout kon gaan, speelde een flinke rol. Met een week of 8 heb ik de knop omgezet: ik heb eenrompertje en nog iets schattigs gekocht, gewoon om een daad te stellen waarmee ik vertrouwen uitsprak... Dat was heel bevrijdend! Daarna kon ik mijn zwangerschap en het kindje dat ging komen veel meer aanvaarden en omarmen...
Ik heb meerdere miskramen gehad dus angst gebaseerd op eigen ervaring. Snap dat als je het leest het je bewust maakt, alleen er zit een verschil tussen bewust zijn en alles tot je nemen. Ik opende topics gewoon niet waarvan de titel in mijn ogen iets negatiefs zou bevatten. Online op sociale media idem gewoon door scrollen.
Enige wat mij deels hielp was tegen mezelf zeggen dat als het mis zou gaan, ik er niets tegen zou kunnen doen. Al is het wel heel anders omdat je daadwerkelijk angst en verdriet kent van een verlies of verliezen. Dus accepteren en verdragen dat het spannend is, maar vertrouw op je lichaam ondanks de uitkomst.
Denk maar: iedereen die ooit op de aarde rond loopt, is ooit geboren. Het gaat veel vaker goed dan fout. Ga maar lekker dromen over jullie kindje: verzin namen, verwen jezelf met een mooi baby's eerste pakje en droom hoe de situatie van deze (feest)dag, volgend jaar is met een kindje erbij. Een roze wolk mag je zelf creëren!! Alle clichés zijn waar: moeder worden en zijn is de meest intense rol die je gaat krijgen maar ook de mooiste!!
dit is wel een lastige. Ik moet zeggen, als ik zwanger ben, voorbij de onzekere tijd is het meestal prima. Op de misselijkheid na. Ik voel me goed, vrolijk en lichamelijk goed. Neem de kleine kwaaltjes zoals maagzuur voor lief. Bevallen kan mijn lichaam ook echt goed, dus als je positieve bevallingsverhalen wilt, stuur me maar een berichtje 🥰
Het positieve van onze eerste zwangerschap is dat wij echt 'onbezorgd' en blij waren toen wij de positieve test zagen, en ook de blijdschap die wij voelden toen wij een prachtig mooi hartje hebben mogen zien. Helaas bleek het met ruim 9 weken alsnog mis. Het positieve wat wij ervaarde toen was dat mensen er voor ons waren. Dat was heel fijn in zo'n nare situatie. Misschien is dit dus niet wat je had willen lezen, maar dat is wel iets "positiefs" over de eerste zwangerschap. Fijne en goede zwangerschap gewenst!
Wat heb je dat mooi verwoord. 💕 En wat moet dat zwaar zijn geweest.. Het is inderdaad niet wat ik had willen lezen want juist dit soort dingen geven mij ontzettend veel angst na een hele lange tijd de wens voor een kindje te hebben gehad… juist omdat je het zo enorm veel voorbij ziet komen overal. Het is ergens ook ‘het leven’ maar ik steek liever mn kop in het zand (alleen lukt dat momenteel niet zo goed).
Ik voelde in het begin niets van de zwangerschap. Pas met 6 weken even flinke vermoeidheid en verder had ik echt echo’s nodig om te bevestigen dat ik zwanger was. Bij de derde voelde ik wel rond nod al vollere borsten, maar dat was het ook wel.
Ik heb drie zwangerschappen gehad met vrijwel geen kwalen. Alleen vocht in de gewrichten, dat was vervelend. En maagzuur op het einde. Maar echt niets verder, geen dag misselijk geweest, geen bekkenproblemen, etc. Ik heb drie keer de hele rit genoten van die bolle buik, vond het heel fijn. Bevallingen ook alledrie een goed gevoel bij.
Wat mij gerust stelde is dat het zoveel vaker goed gaat dan fout. Wij fantaseerde de eerste weken vooral voorzichtig: hoe zou de baby er uit kunnen gaan zien, zijn er leuke namen, wat zou er met het kamertje gedaan kunnen worden? Maar we hielden het klein, vertelden het ook aan maar een paar naasten. Niet perse vanwege de kans op misgaan, maar toch wel ergens bewust van dat er zo pril toch het eea kan gebeuren. Na de 13 weken, de eerste echo’s, de nipt vertelden we het aan ‘de wereld’ en vanaf dat moment voelde het ook goed. De kans dat het dan nog mis zou gaan, voelde echt als een uitzondering.
Wij gaan volgende week op onze vakantie bestemming alvast een mini shoot doen voor de aankondiging en het nu ‘precies’ zo uit kwam op een mooie bestemming. Maar dat is natuurlijk wel errug vroeg. Ik probeer er maar zo naar te kijken dat we (vooral ik) probeer te leven dat het allemaal gewoon goed gaat verlopen. Ik wil niet zo angstig zijn, maar het bekruipt me op sommige momenten zo erg ineens! Mijn vriend heeft daar geen last van, die is gelukkig de nuchtere van ons 2. Maar ik moet het soms gewoon even van vreemden horen 🫣 We wilden het in eerste instantie wel na de eerste echo met 7,5 vertellen omdat ik erg hecht ben met mijn familie, maar nu begin ik daar toch weer over te twijfelen. Ben alleen bang dat mijn moeder het echt gaat zien omdat ze mij zo goed kent en ik haar meerdere keren per week zie. 🙄
Ik vond het ook veel te leuk om niet te delen hoor. Maar een kleine cirkel voelde voor ons goed die eerste weken, de rest van de wereld kwam later wel. En je hebt gelijk hoor, positief zijn en van genieten. Want het is gewoon hartstikke mooi!
Heb er 6, ging allemaal prima 👌 Vanaf week 6 komt bij mij de misselijkheid en wk 9-11 zijn even afzien . Maar hé, je bent zwanger of niet he. Ga lekker genieten en bij angst je VK raadplegen , niet dr Google 😘
Bij de eerste maakte ik me ook zo enorm druk! Ik denk dat het “niet kunnen geloven dat dit echt ging gebeuren” een rol speelde, in combinatie met twee nabije familieleden bij wie het héél lang geduurd heeft. En bij mij in ronde 1 al raak was. En dan deden m’n borsten elke keer wel en dan weer geen pijn. Ik had nauwelijks kwaaltjes, buiten vermoeidheid. En toen was nier van zoon afwijkend (paniek) en zou hij ineens heeeel groot zijn en werd ik ingeleid (panieeeek!). Maar het is prima gegaan en zoon is bijna 7 :) met één matige nier weliswaar maar daar merkt hij helemaal niks van.
Bij de tweede heb ik me nergens druk over gemaakt, alles was easy peasy, ah joh, maak je niet druk. In de zorg werkend in de eerste coronagolf, met m’n dikke buik, ik voelde me echt een soort strijder 🤣 (ondanks dat ik direct contact met coronapatiënten op advies vermeed. Probeerde, want tja, dat ging wel eens mis…). Ook dochter werd enorm groot geschat. Maar bang? Nee joh, welnee. Pfft, been there, done that. T was net alsof het piekerknopje uit was in m’n hoofd, zo fijn. Weerspiegelt zich ook in m’n heerlijk zorgeloze dochter, die ook helemaal gezond geboren werd.
Maar goed, tips: niet teveel googlen! Maar deze, die stelde me bij eerste vaak wel een beetje gerust. https://datayze.com/miscarriage-chart
Dit is echt herkenbaar! Ik voel gewoon af en toe even aan mn boobs of ze nog wel gevoelig genoeg zijn. Voel me betrapt 😂 En eigenlijk is het gestoord ook haha! Maar ja dat inderdaad, heb nog elke keer het gevoel dat iemand me wakker maakt morgen en het een droom was! Het heeft bij ons een poosje geduurd..
Nou eerste trimester zla ik je besparen haha maar met medicatie was het goed te doen. Tweede en derde trimester voelde ik me top! Tuurlijk gaat die buik in de weg zitten maar op het maagzuur na heb ik echt nergens over te klagen, ben nu zwanger van de 5de en hoe rot je zwangerschap ook is of word, het is het achteraf allemaal waard!
Als je je onzeker voelt, kijk dan buiten eens gewoon om je heen. Zo veel mensen lopen er rond, zo vaak ging het al goed. De kans dat een zwangerschap goed gaat is vele malen groter dan dat het fout gaat.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (30) Verversen