Oh ik schaam me kapot, maar ik heb dus 3 kinderen, ben nu 7+ zwanger van nummer 4. Maar ik kan ze niet aan. Alles wat ze doen irriteert me, aardig doen tegen me man lukt me niet en en ik betrap me erop dat ik bijna alleen maar schreeuw. En dat wil ik niet. Maar ik ben ze zo zat.... Oudste 2 thuis van de basisschool, jongste thuis van de kinderopvang, thuis werken... en dan me man. Die gaat gelukkig nog wel elke dag naar ze werk, maar als ie dan thuis komt en ik heb die dag niks gedaan snapt ie dat niet, want hij zegt dan; je bent toch de hele dag thuis? Maar hij vergeet dat ik en werk 4 dagen ik de week vanuit huis, twee kinderen die de hele dag begeleiding nodig hebben vanuit de basisschool en eentje van anderhalf die zich eigenlijk ook niet zelf kn vermaken wat logisch is. En ze irriteren me zo, ik kn echt niet wachten tor de scholen weer beginnen en ik schaam me echt dat ik het zeg. Maar mijn lontje is op. Me geduld is op. Zelfs in me eentje douche, lijkt een soort van ver van me bed show.
Is pittig probeer je rust toch te krijgen. Je man je toch wat meer ondersteunt als hij er is. Ik heb 5 kinderen en ben thuis is pittig maar zo is de situatie eenmaal. Probeer dingen los te laten wat niet af komt komt gewoon niet af. Je man moet nu gewoon niet zeuren hij zit op ze werk in rust. Mijn man werkt ook en ik ben thuis maar wat ik niet af krijg of even tijd voor mezelf dat douchen hij helpt en zorgt dat ik dat kan. Troost je het komt allemaal wel weer goed.
Dat betekent dus dat je man actiever mee moet draaien in zijn eigen gezin. Dat is echt best wel normaal hoor, als hij dat zou doen. Zijn kinderen, zijn zwangere vrouw en zijn eigen huis. In deze periode waarin de meesten zoals jij zitten mag hij ook gewoon meedoen.
Heb je contact op genomen met school. Dat je echt omhoog zit en je verdere verhaal. En dan met de vraag of ze niet een dagje naar de noodopavng mogen komen?? Sterkte
Heel herkenbaar.... en dat zonder zwanger te zijn, maar wel met 4 kinderen thuis. Ik ben echt op, heb het gevoel dat ik niet meer kan. Beide in cruciaal beroep en zonder opvang.... ik snak echt naar maandag... dat ze allemaal naar school zijn en ik even tijd met mijn 2 jarige heb... als hij slaapt even niemand om me heen, of ik ga ook even slapen... 😉😴. Moet echt bijtanken van deze topsport-periode...
Alleen je verhaal lezen klinkt al zwaar. Ga jij is lekker boven werken en laat je man is bij de kinderen werken en tegelijk de kids doen. Dan piept hij wel anders. ;) Nog maar 3 dagen en dan is dit even klaar! Je mag aftellen
Volgens mij is jouw man even vergeten/ziet hij niet dat jij op dit moment drie (3!) banen combineert: je eigen baan, die je nu al thuiswerkend uitvoert + juf van je eigen mini-combiklas + pedagogisch medewerker van je eigen mini-kinderopvang. Heb jij wel eens een juf gezien die ondertussen ook nog een andere baan aan het uitvoeren is? Of die haar kleine kind mee heeft naar haar werk? Of een pedagogisch medewerker van de kinderopvang die tegelijkertijd ook nog een stofzuiger door de kamer trekt en het avondeten voorbereidt? Of iemand die op kantoor zit en datzelfde doet? Volgens mij heeft dit heel weinig met hormonen te maken (hoewel die niet zullen meewerken, dat geef ik toe) en meer met gewoon te veel ballen in de lucht moeten houden.
Het is heel pittig en je hoeft je niet te schamen want er word ook wel heel veel van je gevraagd!! Probeer vooral momenten je rust te nemen. Je bent ook nog zwanger en pfff die hormonen kunnen flink meedoen, ik herken dat punt zeker. Het is doorbijten voor jou, je man en je kinderen. Vergeet niet dat deze situatie niet normaal is en dat ook de reden is dat je alleen nog maar kan schreeuwen. Ga elke dag een uur wandelen met de kinderen, daar knap je echt van op. Al zie je ertegenop om eruit te gaan, gewoon doen. Kids hun energie kwijt en jij even frisse lucht. Sterkte!
Heel logisch. Heel pittig. Je draait overuren. Ik ben niet zwanger en we hebben 2 kinderen, maar heb die dagen ook. Snak zo naar een dagdeel of een paar uurtjes niks. Wens je sterkte en ik hoop dat het straks makkelijker voor je wordt als de scholen weer open zijn.
Herkenbaar, maar ik ben helaas niet zwanger. Schaam jezelf niet, je ben het niet de enige, hier ook zulke reacties. Het is ook zo'n k.u.t. periode. Het is voor ons allemaal moeilijk.
Zo herkenbaar en ik ben niet zwanger. Ik werk 4 dagen thuis met twee kinderen. Waarvan 1 thuisonderwijs heeft en dan het huishouden. Ik ben er klaar mee. Ga deze week 1 of 2 dagen vrij nemen. Ik heb echt even tijd nodig haha.
Ja hoor, ook ik ben er klaar mee. Zowel mijn man als ik werken momenteel thuis met 3 schoolgaande kinderen en ik ben ook zwanger v nr 4. Ik mis het zo erg om af en toe ‘alleen’ te zijn en mijn hormonen spelen ook regelmatig op.
Herkenbaar hoor . Hier ook dochter van 10 jaar thuis van school en baby van 12 maanden en zwanger 9 weken . Soms wordt het me ook teveel maar het is nu even tijdelijk niet anders . Huishouden is ook niet te doen als iedereen thuis zit Hopelijk gaan scholen echt open op 8 februari want kinderen hebben het echt nodig. Mijn dochter mist echt naar school gaan .
Ja mijn middelste gaat pas sinds November naar de basisschool en ze was er zo klaar voor. Maar ze heb t zo kort meegemaakt. Hoop echt dat t weer open gaat, ook voor mezelf. Ik heb me voorgenomen de dag dat iedereen weer is op de plek waar die hoort te zijn (een halve dag) vrij te nemen. Heel slecht misschien maar ik ben er zo aan toe. Gewoon om heel even alleen te zijn.
Helemaal niets slechts aan om af en toe of regelmatig een halve dag voor jezelf te nemen. Als het kan doe het. Het is heel goed om je zo weer op te laden en niets verkeerds aan!
Heel logisch! Je hoeft je nergens voor te schamen. Er zij. Meerdere met jou. Met waaronder ik. Ik ben het ook zat. Hele dagen waarschuwen. Rommel opruimen. En aan het eind van de dag ben je eigenlijk niks opgeschoten. Het is teveel voor een mens. Zeker als je ook nog zwanger bent. En ik vind dat je partner je wel meer mag complimenteren. In plaats van commentaar geven. Een dikke pluim van mij
Wat lief! Ik weet ook dat ik echt niet de enigste ben, alleen er rust een soort van taboe op om er iets over te zeggen lijkt het wel. Ja maar vooral die ondankbaarheid, tussendoor ruim ik op. Vaatwasser in en uit, stofzuigen en dan ligt iedereen op bed en dan kijk ik om me geen en denk ik. Waar heb ik tussendoor al die moeite voor genomen haha.
Er komen goede en er komen zware momenten.. Zelf ook zwanger geweest en bevallen tijdens lockdown. Heel heftige periode geweest (zelf overspannen geweest en manlief overwerkt door alles bij elkaar). Ik vond deze zwangerschap het zwaarst omdat ik inderdaad echt 0,0 geduld met de kindjes had, had ook geen energie om iets met ze te ondernemen, voelde me daar echt slecht over. En corona maakt alles echt oprecht zwaarder, dat mag je gewoon erkennen en toegeven, het is niet allemaal leuk en makkelijk..
Wat mij scheelde was om af en toe een van de kids uit spelen te sturen, of gewoon oppas over dags te regelen terwijl ik gewoon thuis was. Dat gaf mij echt even ruimte. En savonds de zorg voor de kinderen aan mijn man geven (als ze in bed liggen en dan toch nog moeten plassen oid), met daarbij de instructie dat ik echt even tijd voor mezelf nodig had... De kleine is nu 5mnden geleden geboren, en toen pas voelde ik me beter,, en nog steeds merk ik dat ik bijzonder moe ben, weinig kan hebben,, maar t gaat echt al beter dan tijdens de zwangerschap, ik voel me al weer meer mezelf. Hopelijk gaat alles inderdaad binnenkort gewoon weer open, wordt het weer een beetje normaal en minder zwaar!
Ja dat doe ik, ga een mega stuk lang wandelen. En dan voel ik me echt fijn en goed, voor 30 min. Ik zit in zo’n verschrikkelijke sleur. Zo ernstig. Ik lig ook weleens in de avond in bed en dan denk ik, waar ben ik in hemelsnaam mee bezig. Maar ik ben zoooo jaloers op mensen die gewoon in de auto stappen en naar hun werk rijden. En in t begin was er nog een oma die zei breng ze maar een dagje hier ondanks t thuis werken maar iedereen is t zo zat.
Je bent gewoon overspannen omdat er teveel van je gevraagd wordt. Neem in het weekend tijd voor jezelf. En communiceer met je man dat je het niet aankunt op dit moment. Sterkte! Nog een weekje, dan komt er weer iets meer ruimte
Ja ik zou zo graag willen, maar als ik dan even mezelf trakteer op een ritje supermarkt in me eentje kom ik niet tot rust. Buiten wandelen werkt, hooguit 30 min maar t stopt niet. Normaal zou ik lekker naar de kapper gaan, me nagels laten doen of lekker wijntjes met vriendinnen en klagen over onze kerels om dan te waarderen hoe fijn ze eigenlijk zijn. Maar er is niks van dat. Heb jij misschien tips? Die je Corona prof kan voldoen?
Wij plannen ook regelmatig een digitale date. Mannen zorgen dat de kinderen op bed liggen en wij maken een grote kop thee en sluiten ons op in de slaapkamer. Even een uurtje bijkletsen met elkaar. Hoeft dan ook geen hele avond te duren. Onze mannen doen dit ook! Soms heb je het even nodig. Ook spreken wij nog wel eens met vrienden af in de speeltuin in de wijk. Kids lekker rondrennen en wij onderling even bijpraten.
En verder plannen wij met gezamenlijke vrienden nog wel eens een digitale date. Pubquiz, bingo of escape room. Dan spreek je samen weer even anderen. 1x per maand ofzo.
Ja ik heb helaas geen bad. Maar gewoon even douche, zonder dat er een kind op de wc zit te wachten of aan de deur staat te rommelen of je al klaar bent lijkt me al een hele verademing
Met een vriendin wandelen in de natuur. Warme schoenen en jas. Themosfles thee of warme chocomelk mee. Maak er samen een paar uurtjes van. Evt een plaid meenemen zodat je ergens bij een picknicktafel kunt blijven zitten, zonder erg af te koelen.... Alleen al het idee dat je een afspraak voor jezelf hebt, kan ontspannend werken!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (39) Verversen