Ik probeer het lange verhaal zo kort mogelijk te schetsen.
Op de avond van 5 maart leg ik ons 6 maand oude zoontje in bed. Hij ligt in een cosleeper naast ons bed en meestal wacht ik boven in de gang tot hij diep slaapt. Ik zag hem druk woelen en draaien en uit ervaring weet ik, als hij met zijn benen tegen de rand ligt wordt hij geregeld eens wakker. Nu was dit dus het geval, door het woelen was hij naar onder gezakt. Ik kwam dus terug de kamer in en neem hem vervolgens met 2 handen vast aan zijn beide bovenarmen en duw hem zo omhoog. Op dat moment hoor ik precies een dof krakje en begint ons kindje luid te huilen. Helemaal in paniek haal ik hem uit bed en stopt hij meteen met huilen en valt zelf in slaap. Niet goed wetende wat te doen leg ik hem terug in zijn bedje en begint hij aan de nacht. Midden in de nacht werd hij plots wakker en zag ik dat hij zijn rechter arm niet meer bewoog. In alle paniek ben ik toen om 2u 's nachts naar de spoedafdeling gekomen en na enkele onderzoeken/foto's bleek er niks aan de hand te zijn.. ik werd terug naar huis gestuurd en we moesten het enkele dagen aanzien. De volgende ochtend was het aanzienlijk beter en voor de middag had hij opnieuw volledige controle over zijn arm.
Donderdag avond 25/3 haal ik ons zoontje van het kinderdagverblijf. Hij had een heel ellendige dag achter de rug. Had maar 3x 10min geslapen en heeft veel gehuild. Bleek dat ze hem vroeger altijd in een schommelstoeltje lieten slapen.. ons zoontje is inderdaad een moeilijke slaper maar ik wist niet dat het zo erg was in de crèche.. donderdag was dus de 1e x dat ze zijn dutjes probeerden in een bedje maar dit liep dus grandioos mis. S avonds zag ik niks abnormaal aan ons kindje. Hij was vrolijk en heeft flink gespeeld in badje. En is vervolgens bij me in slaap gevallen in de zetel na zijn fles waarop ik hem naar bedje gedragen heb. Nu komt het...
Vrijdag ochtend worden we wakker en zien we dat hij zijn linker arm niet meer beweegt! Dus de andere arm dan 6 maart... Ik dacht in eerste instantie dat hij mogelijks slecht gelegen had en heb hem dus naar de grootouders gebracht die dag. Daar merkten ze na de middag nog geen verbetering. Zijn onderarm bewoog wel maar zijn bovenarm niet. We gingen vervolgens naar de spoedafdeling voor een controle.
Na wat RX-en kwamen ze tot de vreemde conclusie dat zijn bovenarm gebroken is.. We vielen helemaal uit de lucht. Ons kindje was vrolijk gaan slapen en wordt plots wakker met een gebroken arm. We zijn nu al sinds vrijdag nacht opgenomen in het ziekenhuis en worden regelmatig met de vinger gewezen door de artsen. Wanneer we aangeven dat we denken dat de opvang er voor iets tussen zit ontwijken ze onze vraag. Gisteren hebben ze RX foto's van zijn hele lichaam genomen uit controle en we wachten momenteel nog op de uitslag. Gisteren kwamen ze wel al met de melding dat we ofwel de keus hebben tussen klacht indienen tegen onbekenden bij de federale politie. Of een dossier laten aanmaken bij centrum voor kindermishandeling.. Het verschil is dat dit centrum in gesprek gaat met de hele omgeving , zowel met ons als de crèche als de grootouders etc en kindermishandeling wil uitsluiten. Een klacht wil zeggen dat de politie meteen een onderzoek start.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat te doen. Hebben in eerste instantie gevraagd voor het centrum voor kindermishandeling maar gezien we ervan overtuigd zijn dat de fout in de crèche gebeurt is vinden we het tijdverspilling dat ze ons als ouders eerst helemaal onderste boven keren voor ze naar het kdv kijken.. Ik weet het, het zijn procedures die ze moeten volgen om kindermishandeling tegen te gaan maar we vinden het een heel akelige gedachte dat iemand twijfelt aan ons als ouders.. wij zien ons zoontje enorm graag en zouden hem nooit bewust pijn willen doen.
Heeft er iemand toevallig ervaring met soort gelijke situatie? Wat denken jullie hierover?
Kdv hebben we al gecontracteerd en het enigste dat ze toegeven is dat hij een heel huilerige dag had.. Ik heb ons zoontje nog nooit langer dan een half uur weten huilen in heel zijn leven.. volgens de artsen is het ook mogelijk (gezien het om een kleine breuk gaat) dat hij er donderdag geen last van had en dat de arm pas stijf/pijnlijk werd na de nacht..
Vervelend he..heb ik ook ooit gehad toen mijn zoon elke keer blauwe plekken had. Toen ik kdv ernaar vroeg of hij veel viel of werd geknepen oid kreeg ik meteen een melding via veilig thuis amk. Nu is zoon bijna en nog steeds vaak plekken. Zo nare ervaring dus!!
Kleine update, we zijn na een gesprek met het centrum voor kindermishandeling naar huis mogen gaan met ons zoontje onder voorwaarde dat we in dialoog zouden gaan met de opvang.
Daarnet dus naar het kdv gegaan waar ze toegegeven hebben dat hij 2x omvergevallen is bij het zitten en er veel speelgoed + andere kinderen rondliepen. Hij huilde bij de 2e val ook harder dan de 1ex maar hij had ook zeer weinig geslapen en stopte met huilen toen de begeleidsters hem troosten.. Dus ze hadden niks gemerkt.. Ze vinden het zeer vervelend en willen meewerken aan eender welk onderzoek..
Heb morgen opnieuw gesprek met het centrum en ga even met hun overleggen welke stap we nu het beste zetten ..
Wij hebben een gebroken voet gehad toen mn dochter anderhalf was. Ze heeft klem gezeten tussen de spijlen van de box. Een arts wilde geen foto's maken op zaterdagavond. Maandag alsnog controle en was wel gebroken. Woest was ik. In het ziekenhuis kijken ze je aan idd net alsof ze willen zeggen dat kan niet wat je zegt, ik geloof je niet. Ondanks dat ik zo boos was heb ik geen klacht in gediend. Ze dachten bij onze dochter dat het de knie was, maar was de voet. Mijn eigen huisarts heeft gevraagd om een foto van het hele been omdat je het met kinderen nooit weet. Je hebt zelf een idee maar dan is het toch anders.
Ik zou in jou situatie mn kind onwijs veel knuffelen enz en er proberen voor te zorgen dat alles zoveel goed mogelijk geneest. Ik had geen zin in die arts aan te vechten of een klacht in te dienen. Ik zou mijzelf in jou situatie ook niet binnenste buiten laten keren. Ik zou er niks mee opschieten want het blijft gissen hoe het kan dat je zoontje zn bovenarm heeft gebroken. Misschien was 6 maart een aanleiding en is de rest gebeurt met aan of uitkleden. En misschien op de kdv.. je weet het niet en je komt er ook niet uit. Op basis daarvan liet ik zo. Het is wel pijnlijk maar geen levensbedreigende situatie.
Wat ik wel zou doen is kijken naar een andere opvang. Je vind er duidelijk wat van en dat klinkt niet positief. Ik maak ook gebruik van een kdv maar ondervind het niet zoals jij dat hebt. Ik zou uitkijken naar een andere opvang.
Weet dat dat “geen foto maken op zaterdagavond” vooral veel fijner kan zijn voor de patiënt. Voor de breuk heeft het meestal geen consequenties en op zaterdagavond moet je voor een foto meteen naar de SEH, waar je vaak zit te wachten tot je een ons weegt omdat de levensbedreigende gevallen voor gaan. Overdag kan je vaak meteen naar de radiologie en hoef je alleen naar de SEH als het ook daadwerkelijk gebroken is. Ik werk soms ook op de HAP en doe het vaak ook zo, maar vertel er altijd wel bij dat het in het belang van de patiënt is en als ze echt graag willen, het best nú mag.
Ik heb door m'n werk zo vaak moeten bellen met de cdd en weet hoe het werkt jammer genoeg. En zoals ik anderen screen voor ik zou bellen heb ik dat ook met mijn dochter gedaan. Ik weet dat je op zaterdagavond moet wachten of dat die kans heel groot is. Dat zei de assistente aan de telefoon ook toen ze me inplandde voor een afspraak. In dit verhaal zie ik helemaal geen belang van de patiënt. Ze moest alsnog via de huisarts terug komen en ze heeft onnodig langer pijn gehad. De arts op zaterdagavond zei letterlijk het onnodig te vinden om foto's te maken. Dan houd het verhaal toch op lijkt me. Ik was het er niet mee eens en vind het nog steeds raar. Maar goed, bedankt voor je tekst en uitleg maar dit was mij al wel duidelijk van te voren. Dat kon jij ook niet weten.
Ik denk dat 6 maart er niks mee te maken heeft gehad, hij heeft vast niet al.die tijd met gebroken arm gelopen. Ten 1e is er echt wel kracht nodig om een bot te breken, dit gebeurt niet van kind verleggen in bed. Ben zelf ooit van de trap gevallen met 6 mnd oude zoon. Ik greep hem zo hard vast omdat ik bang was dat ik hem liet vallen dat ik zijn been geforceerd had, dat liet hij meteen merken hoor! Pijn en verdriet, kon zijn been overigens nog wel bewegen, maar bleek wel een breuk in te zitten. Ik begrijp je twijfels over het kdv, ik vermoed ook dat het daar is gebeurt. Zogenaamd delen ze alles met ouders, gebeurt er nooit iets, kunnen ze tegen huilbabies. Nee hoor, zijn ook gewoon mensen die daar werken. Ik zou daar onderzoek naar willen! Succes
Wat een rot situatie zeg, ik snap ook dat het je kwetst. Ik zou een aanklacht indienen tegen het kdv en lekker je kindje niet meer brengen daar. Er kan genoeg mis gaan daar en niet iedereen is even eerlijk. Ik ben sws al niet zo vertrouwelijk met vreemde al helemaal niet bij zoiets kostbaars. Heel erg veel succes met de situatie en trek je niks aan van die mensen.
Ik heb hier geen ervaring mee en kan je niet vertellen wat je het beste kunt doen, maar ik wilde je wel succes wensen en let vooral niet op alle negatieve opmerkingen. Kan me voorstellen dat je het allemaal al naar genoeg is. Helaas gebeurt dit toch vaak op een forum en sommigen schijnen te denken dat er nooit iets verkeerd gaat bij een kdv. Ik hoor ook vaak genoeg verhalen van dingen die fout gaan bij een kdv. Of dat hier is gebeurd weten we niet. Maar er worden overal fouten gemaakt dus ook wel eens bij een kdv.
Zelf geen ervaring mee. Maar wel een verhaal over mijn nichtje die het kdv als baby uit het bedje hebben laten vallen en niet hebben verteld aan mijn broer en schoonzus. Het moment toen ze thuis was, was me nichtje hele tijd aan het huilen en schreeuwen (van de pijn). Ze vertrouwde het niet en hadden de spoedpost even gebeld om langs te komen. Helemaal onderzocht bleek de sleutelbeen gebroken. Dikke bult op haar hoofd en blijkbaar ook nog eens een hersenschudding.
Me broer heeft zonder overleg of dergelijke gelijk aangifte gedaan tegen het kdv en een onderzoek laten starten voor kindermishandeling. Daarna hebben ze gevraagt aan het kdv wat er gebeurt was en zei het jonge meisje wat er stage liep al trillend en huilend, ze huilde veel en heb ik haar perongeluk uit bedje laten vallen door dat ze de heletijd zat te spartelen en ik dacht dat er niks ernstigs aan de hand was gebeurt.
Verder hebben ze er een zaak van gemaakt en hun aansprakelijk gesteld. En hebben de zaak gewonnen.
Een gebroken arm zal nooiy meer zo stevig zijn, dus kan zijn dat je hem toenngebroken hebt en door een lichte aanraking, miss van de kdv is hij weer gebroken. Heel lastig.
Ik zou het proberen een plekje te geven, het positieve te denken en mocht je een naar gevoel hebben bij het kdv, niet meer brengen.
Ik snap dat je het een akelig idee vind dat men jou als verdachte ziet, maar dit gaat om een kind wat niet kan praten, volledig hulpeloos. Probeer het in hun positie eens te bekijken en besef je dat je er goed aan doet om mee te doen :)
Ik snap dat velen van jullie terugblikken naar het voorval van 6 maart en geloof me ik heb het ook meerdere keren aangehaald bij de artsen of dit echt geen verband kan hebben met elkaar..
Er is me gezegd dat breuken bij baby's op 2 weken zo goed als onzichtbaar zijn. Op de foto's van 25/3 waren nog geen tekenen te zien van natuurlijke genezing wat dus voor hen betekent dat dit een recente fractuur is. Vandaar dat mijn man en ik twijfelen aan het kdv waar hij woensdag en donderdag geweest is.
Het zou bijzonder straf zijn als we de voorbije 3 weken niks merken aan zijn armpjes en dat hij plots opstaat met een gebroken arm.
We hebben om 16u gesprek met het centrum en als dat gesprek goed verloopt mogen we eindelijk het ziekenhuis verlaten.
Of we ooit gaan weten wie het gedaan heeft of hoe het komt is nogmaar de vraag.. Gezien we via het centrum ons gaat laten begeleiden wilt zeggen dat we nog niet dadelijk een klacht gaan indienen. Is eerlijk gezegd onze bedoeling ook niet. Die mensen zijn niet van kwade wil en wij als ouders zeker niet. Maar het is door iemand gebeurt en dat baart me zorgen natuurlijk .
Ik heb trouwens zelf nog in een kdv gewerkt en weet heel goed hoe het eraan toe gaat. Ons kdv laat gewoon vaak ten wensen over , misschien omdat ik zelf gewerkt heb in een crèche waar alles precies volgens de regeltjes moest verlopen maar ik merk dat ze in deze crèche vaak de kantjes ervanaf lopen.. Ze zijn zeer slordig/nonchalant. Zijn al regelmatig spullen kwijt gespeeld (tutje, slaapzak, knuffel,...) ze weten plots niet meer waar het is... of krijgen spullen mee van andere kindjes. Geven continu negatieve commentaar op ons kindje "mama hij heeft veel aandacht nodig , mama hij slaapt niet goed, mama hij is geen goede eter,..." en nu kwamen we er donderdag achter dat hij de voorbije 3 maanden in een schommelstoeltje slaapt terwijl ik in het begin heel vaak pijlde op hoe hij sliep en toen zeiden ze altijd dat hij in een bedje sliep terwijl ik nu moet horen van een andere leidster dat hij al 3 maanden in een schommeltje slaapt.. Dus al die dingen bij elkaar zorgen bij ons voor argwaan nu..
Ik begrijp het he, in een crèche gaat het er helemaal anders aantoe dan in een thuisomgeving. Maar puur omdat ik weet dat het ook anders kan wringt dit wel bij me..
Ik vind je opmerking niet aanvallend richting kdv. Je uit meer je gedachtengang en natuurlijk denk je ook in de richting van kdv wat logisch is want daar is je kind ook veel. In je eerste reactie die je schrijft vind ik ook niet dat je aanvallend bent naar kdv. Je wil liever geen aanklacht doen allen graag weten hoe het is gekomen. Mijn tip is: ga mee in het onderzoek en wees open en eerlijk. Dit is gewoon een procedure die artsen moeten doen. Als je goed voor je kind zorgt dan komt het naar voren toe. Ik snap zorgen, zou k ook totaal niet lekker vinden voelen.
Dus jij brengt je kind naar een plek wat je niet te vertrouwen vindt?? Je vindt het zelf vervelend om onterecht beschuldigd te worden..maar deze leg je wel even neer bij het kdv?? Het is heel vervelend wat er met je zoontje is gebeurd en dat jullie nu in deze situatie zitten. Maar om dan zomaar het kdv aan te vallen. Wat ontzettend laag.. als het daar zo slecht is,en je weet dit. Moet je je kind daar niet naartoe brengen..
Wat enorm vervelend, wat moet je je rot voelen. Als je niks te verbergen hebt dan komt het wel goed hoor! Ze schakelen altijd kinderbescherming in bij zoiets. Vrienden van ons hadden hun kindje van 2 weken naast hun op het aankleedkussen liggen. Op een verhoging. Ze zet haar ineens met de voeten af (baby van 2 weken!) Met als gevolg dat ze op de tegels viel! Enorm geschrokken, maar kinderbescherming wordt dan ingeschakeld, dat voelde voor hun ook naar, maar als het niet bewust is gebeurd dan komt het wel weer goed. Snap dat je je al rot genoeg voelt. Ik zou ook niet meteen naar het kdv wijzen, het is ook net of je dan snel de schuld ergens anders wil neerleggen. Ga mee in het onderzoek en daar komt misschien vanzelf het kdv ter sprake (of niet) als je geen goed gevoel bij het kdv hebt dan zou ik op zoek gaan naar een andere. Ik werk zelf ook op een kdv en soms is het ook lastig om alle ouders tevreden te houden. Ze verwachten veel, terwijl ik vind dat ouders moeten weten dat het een compleet andere omgeving is. Zij je kindje moeten leren kennen en niet meteen dat moeder instinct hebben dat ouders hebben. Wel vind ik dat je er goed bij moet voelen. Je kind weg brengen en er geen vertrouwen in hebben is niet fijn!
Bij een baby helen breukjes binnen 2 weken. Zelfs de arts geeft aan dat het niet van 5 maart kan komen. Ik begrijp dus niet dat velen hier twijfelen aan het oordeel van de arts.
Aan de andere kant zou ik ook niet zo snel een andere schuldige aanwijzen. Het is nogal een beschuldiging. Wel hoor ik dat jullie in dit kdv eigenlijk geen vertrouwen hebben, omdat je kindje overal vrolijk is behalve daar. In dat geval zou ik adviseren dat je sowieso je kindje van dit kdv af haalt.
Heel veel beterschap met je zoontje en succes met de onderzoeken
Ik.sluit mij bij de rest aan en denk ook dat de breuk van 5 mrt komt.. wellicht was het toen al gekneusd en is het een breukje geworden. Enige wat je kunt doen is meewerken. Ik vind wel nogal wat dat je zo je beschuldigingen uit op het kdv. Terwijl dit op niets is gebaseerd. Dat je niet weet hoe het anders is gebeurt,betekend niet dat het kdv et iets mee te maken heeft.
Als je gewoon meewerkt en eerlijk bent dan moet je het gewoon zien als bescherming van je kindje. Dan hoef je je ook geen zorgen te maken.
Het is goed dat je naar de spoed bent gegaan na de 1e keer, zeg maar. Het wordt wel als kindermishandeling gezien als je een kind met pijn laat rondlopen (vaak is dat ook uit angst dat er wat ontdekt wordt in het zh). Dus je hebt goed gehandeld.
Of er op het kdv iets gebeurd is? Per ongeluk of expres? Gezien of niet gezien? Dat is misschien niet meer te achterhalen. Het is gebeurd, het is vervelend. De vraag is of jij zelf nog vertrouwen hebt in deze mensen. Of je je kind er nog naartoe durft te brengen. Of je erop vertrouwt dat zij de waarheid spreken.
En verder: ik kom al 4,5 jaar bij dezelfde kinderarts met twee kinderen. We hebben een goede band, maar ze vraagt wel naar zo'n beetje iedere blauwe plek. En toen onze dochter een keer een schrammetje op haar neus had tijdens halfjaarlijkse controle en ik laconiek vertelde dat ze door onze hond was gebeten (lees: hij had niet echt gebeten maar zij zat hem te pesten en hij hapte uit schrik) toen kreeg ik me toch een uitbrander!! 😅
Denk je dat het zelf per ongeluk hebt gedaan. Bij wat je verteld klinkt het logisch. Maar je bent ervan overtuigd dat dat het op het kdv gebeurt is. Terwijl ze alleen aangaven dat hij huilerig was. Als hij zijn arm slecht bewoog hadden ze dat echt wel gezegd. Lijkt nu alsof je het kdv de schuld wilt geven sorry
Heb je het kdv wel verteld wat er thuis ook js gebeurt? Of geef je ze alleen de schuld?
Als ik het lees is het echt gebeurd dat jij je kindje aan zijn armpjes hebt gepakt mogelijk als reactie op slechte slapen huilen.We maken allemaal wel eens fouten slechte keuzes dat je kindje zo niet moet beetpakken op deze manier.Ik zeg niet dat je het expres hebt gedaan hoor maar denk wel dat jii dit hebt veroorzaakt je hoorde een knak maar dat andere armpje heb je alleen een foto van laten maken vermoedelijk is het toch die andere geweest.Zou wel.meewerken aan het onderzoek.
Ik denk dat je het zelf hebt gedaan met omhoog halen.je hoorde een krak maar je hebt een foto van de andere kant laten.maken ik vermoed dat het armpje gekneusd was en die andere gebroken.Ja kan perongeluk gebeurd zijn maar misschien net iets te onhandig dat het te hard is gegaan.
Jeetje wat een vervelende situatie. Zeker omdat je kindje nog niet kan praten. hebben ze geen camera beelden van het kvd? Wie weet heeft je kindje zich gek verdraaid in zn bedje. Je breekt niet zomaar een arm, maar soms, oom met goede botten, is er maar weinig voor nodig! Mijn zoon van destijds 8 jaar kon gelukkig praten. Was heel suf in liggende positie van de bank gegleden tijdens het tv kijken. Super zacht. Geen val, maar rustig eraf glijden. Hij brak hiermee zn hand. Het ging zo zacht dat niemand had verwacht dat het gebroken kon zijn. Na een dag nog steeds pijn heb ik het voor de zekerheid na laten kijken. Ja hoor gebroken 😱 en een hele rare breuk. Heb wel 20x moeten vertellen wat er was gebeurd en waar ik in dat verhaal was. Lang leve het al kunnen praten van mijn eigen kind maar je voelt je heel slecht als ze echt denken dat je dat je kind aan doet. Werk gewoon mee met een onderzoek. Waarschijnlijk is er in deze situatie niemand met kwaad in de zin, maar het is logisch dat jij en eventuele instanties gewoon duidelijk willen hebben wat er gebeurd is. Heel veel succes en sterkte.
Heel eerlijk ik denk dat het door jou toedoen (per ongeluk!!) is gebeurd. Je trok aan zijn armpjes ( jij zegt duwen ) maar je trekt hem omhoog en je hoort krak. Dat moet ergens vandaan komen. Stel dat links gekneusd of verrekt was en rechts gebroken de eerste 2 doet het meest pijn vandaar dat hij dat als eerst aangaf.
Je ging 6 maart voor zijn rechter armpje naar het ziekenhuis daar is toen een foto van gemaakt (ze gaan niet links foto maken als hij daar toen geen last van had. ) en conclusie niet gebroken.
Daarna krijgt hij last van linker armpje en die blijkt gebroken te zijn! Dan snap je toch ook wel dat het met het voorval van 6 maart te maken heeft? Kdv met verschillende leidsters zijn echt wel gewend aan een baby die wat huilerig is en ik zie niet de verbinding dat het daar gebeurd moet zijn ?? Er zijn meerdere ogen op gericht en ze zijn echt wel wat gewend...
Ik snap dat je schrikt van term kindermishandeling maar wij ouders zijn niet perfect. Je kan het per ongeluk gebroken hebben. Mijn vader tilde mij eens aan mijn arm op boven de plassen , daarna krak arm uit de kom ja foutje van hem maar dat maakt het nog geen kindermishandeling.
Je moet gewoon overal aan meewerken en het is geen tijdverspilling voor artsen. Kindermishandeling komt vaker voor door de ouders dan onbekende of omgeving. Je hebt niks te verbergen dus maak je daarom niet druk. En dit is geen verwijt maar jou toe maar gewoon hoe ik het zie als ik alle feiten lees
Allereerst wat super vervelend is dit! En dan ook nog zulke nare reacties. Je hebt een krak gehoord die 5e en hebt toch goed gehandeld. Is het überhaupt mogelijk dat (als) hij die 5e al een breuk had, dat weken lang goed gaat en er dan opeens weer klachten zijn? Wie weet.. Al met al veel sterkte en je weet zelf dat jullie je kleintje nooit wat aandoen, dus het komt zeker goed.
Ik snap je ongerustheid heel erg goed, door mee te werken met het centrum voor kindermishandeling zul je echt niet meteen in een kwaad daglicht worden gesteld. Het is alleen maar goed dat alles goed bekeken wordt en dat zal jullie hopelijk ook rust gaan geven. Wanneer je weet hoe dit heeft kunnen gebeurtenis
Ik zou voor het onderzoek van het centrum gaan. Geen ervaring in België trouwens. Als er niets is met jullie als ouders wordt dat waarschijnlijk snel uitgesloten, natuurlijk is het ontzettend naar als er aan je getwijfeld wordt. Alleen met dat als reden het niet doen voel je je waarschijnlijk ook niet goed bij? Het lijkt me fijn voor jullie ook en je kind dat er uitgebreid onderzocht wordt wat er gebeurd kan zijn. Met politie voorkom je ook niet dat je zelf niet onderzocht wordt. Sterkte.
In Nederland is het zo dat artsen bij een vermoeden van mishandeling, dit moeten melden. Dan volgt er een onderzoek. Dit zal in België niet veel anders zijn. Ik kan je niet anders adviseren dan volledige medewerking te geven aan het onderzoek.
Nog even ter verduidelijking, "accidentje" met het in bed leggen gebeurde op 6 MAART. Toen bewoog hij zijn RECHTER arm niet meer. Linker arm was niks aan te zien. Dit is vanzelf over gegaan de dag erna.
Vandaag zijn we 30 MAART en het voorval gaat over 25 MAART. Volgens de artsen is het onmogelijk dat de breuk dat te zien is in de linker arm , afkomstig is van 6 maart want is een RECENTE breuk.
Gelieve enkel te reageren wanneer jullie aandachtig bovenstaand artikel gelezen hebben want met deze beschuldigingen ben ik niks. Ik vind het zelf ook zeker niet fijn om met de vinger naar de crèche te wijzen maar wij zien zelf geen enkele andere mogelijke dader..
Ik ben van België, dus geen ervaring in Nederland en zelf ook geen ervaring met jouw specifieke situatie.
Mijn broertje is als kind mishandeld op school (gewurgd door leraar met verwondingen aan de hals tot gevolg). Mijn ouders hebben na de vaststellingen door artsen, besloten om klacht in te dienen bij het centrum voor kindermishandeling. Zij hebben een onderzoek ingesteld (al was wel duidelijk wie de dader was), en afspraken gemaakt met alle partijen. Uiteindelijk kan erna nog steeds beslist worden om klacht in te dienen bij de politie.
Ik ben zelf ook van België.. :) Fijn om te horen dat zij het op die manier gedaan hebben. Ik ging ervan uit dat dat centrum er altijd eerst van uit moet gaat dat de fout bij de ouders ligt en de crèche pas later onderzocht wordt..
Ik ben zelf ook van België.. :) Fijn om te horen dat zij het op die manier gedaan hebben. Ik ging ervan uit dat dat centrum er altijd eerst van uit moet gaat dat de fout bij de ouders ligt en de crèche pas later onderzocht wordt..
Jij hebt je kindje bij de bovenarmen gepakt én krak gehoord, waarna hij huilde...maar je bent ervan overtuigd dat de crèche dit gedaan heeft? Mij ontgaat hiervan de logica
Als je goed leest zie je dat dit op 6 maart gebeurt is aan de andere arm en dat er toen op de foto's niks te zien was..! Artsen zeggen ook dat de breuk recent is en niks te maken heeft met 6 maart.
Maar hoe weet je vanwaar die krak vandaan kwam? Als ik een krak hoor, ga ik naar het ziekenhuis. Al helemaal als ik zie dat zijn arm niet beweegt. Ik ga akkoord met nog-even. Vaag verhaal. Lijkt alsof je jouw verantwoordelijkheid probeert te ontlopen door het op kdv te schuiven zonder duidelijke bewijzen. Heb je ook duidelijk vermeld bij de arts dat je hem met de bovenarmen vastgreep en een krak hoorde? Het is gewoon beter dat je de juiste situatie schetst, want veel ouders (ja die houden ook heel veel van hun kinderen en zouden nooit express kwaad bedoelen) lopen ziekenhuizen binnen met ongelukje. Maar een vaag verhaal brengen en achterhouden om nadien ook nog anderen te beschuldigen zou mij net als dokter waakzaam maken. Neem je verantwoordelijkheid meid, door dit op het kdv te steken maak je hun reputatie kapot en kan dat personeel zelfs problemen krijgen met ooit nog werk te vinden. Dit zijn mensenlevens. Zeg gewoon eerlijk tegen de arts dat je niet weet hoe het gebeurd is, met duidelijke data van wanneer jij te wild was met hem en wanneer (en vooral waarom) je kdv beschuldigd.
Ik zeg niet dat kinderbegeleiders nooit fouten maken. Bewust of onbewust, irrelevant. Maar ik mis écht het bewijs. Omdat hij die dag huilerig is?
Wat is er vaag aan mijn verhaal... ik heb een krak gehoord , baby werd meteen getroost en viel meteen in slaap , later merkten we dat hij zijn armpje niet meer bewoog maar geen pijn had dus ben ik die nacht nog naar spoed gereden waar ze hem helemaal onderzocht hebben en niks gevonden hebben? Toen gingen ze ervan uit dat schoudertje mogelijks uit de kom geduwd was en terug op zijn plek gekomen was.
Dat nu zijn andere arm gebroken is heeft hier NIKS mee te maken.. deze breuk kan niet meer van toen zijn.
Waar heb ik volgens jou mijn verantwoordelijkheid niet opgenomen..? Ik ben beide keren meteen naar de spoeddienst gekomen. En op 6 maart ook toegegeven dat ik dacht dat ik hem misschien iets te hard omhoog geduwd had. Voorbije donderdag heb ik mijn kindje amper aangeraakt , hoezo zou ik zijn arm kunnen gebroken hebben? Ons kind is altijd vrolijk en blij, bij eender wie dat er op past. Of hij die mensen nu kent of niet. En net alleen in de crèche gaat het er regelmatig slecht aan toe.. dan gaat er bij mij een belletje rinkelen ja.. zeker als mijn kind plots een gebroken arm heeft
Dat eerste uitleg was me niet zo duidelijk, mijn excuses. Heb 3x gelezen maar zie nu pas dat je om 2u naar ziekenhuis ging. Dacht dat ik las dat hij smorgens de oude was. Ook dacht ik dat je pas naar spoed ging bij de 2de armstijfheid. Ik vond het vaag omdat het kdv er plots bij kwam kijken, terwijl kdv net hoofdrol speelt hierin. Wat vooraf ging is eigenlijk irrelevant.
In dat geval is het net jouw verantwoordelijkheid om elke procedure te doorlopen zodat andere kindjes gespaard kunnen blijven.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (55) Verversen