Sommige van jullie hadden misschien mijn topic gelezen over welke keuze in anticonceptie te maken (wanneer je niet goed reageert op de pil). Na ons eerst ingelezen te hebben over alle soorten anticonceptie die er zijn voor mezelf is mijn man vorige week op gesprek geweest bij de uroloog betreffende een vasectomie. Dit had hij eerder zelf al voorgesteld maar na de geboorte van de kleinste zag hij die operatie niet echt meer zitten.
Hij heeft de optie gekregen om het onder volledige narcose te doen in plaats van plaatselijke verdoving en toen hij thuis kwam had hij de afspraak voor de ingreep al gemaakt.
Mijn man had na de eerste eigenlijk al geen kinderwens meer dus ik ben heel dankbaar dat er toch nog een tweede gekomen is en desondanks dat ik wel nog een erge kinderwens heb wil ik mijn man erin respecteren dat dit voor hem niet zo is. Nu is het natuurlijk wel erg definitief en voelt dit echt als een rouwproces. Wetende dat er geen baby meer zal zijn die ik bij me mag dragen. Des te meer kijk ik naar mijn meisjes die ik bij me heb vol verwondering en trots en ben ik fier hun mama te mogen zijn.
Ongetwijfeld zullen er nog momenten van gemis komen maar voor nu is het oké. *en zo even van je af kunnen schrijven blijft zo leuk aan dit forum*
Tijdens onze laatste zwangerschap.. onze 5de... wisten we al zeker dat ik me zou laten steriliseren tezijnerijd. En toch voelde het raar .. ook al was ik inmiddels 38... 2 dochters... 3 zonen. Definitief is het. Maar het bevalt heerlijk hoor! Geen zorgen meer Seks kan iedere dag... zonder consequenties of voorzorgsmaatregelen Komt goed
Het is het afsluiten van een fase. Denk ik. Wij hebben altijd, voordat we kids kregen, gezegd dat we het bij twee kids houden mocht het ons gegeven zijn. Nu hebben wij 2 kids, een dochter en een zoon❤💙, en voel ik mij soms verdrietig dat het nooit meer gebeurt (nooit meer een kindje mogen dragen, nooit meer dit.. nooit meer dat...). Het is goed zo, begrijp me niet verkeerd, we hebben 2 prachtige kinderen van bijna 4 jaar en net 1 jaar. Het is meer dat ik moeite heb om die periode af te sluiten. Dus ik begrijp jouw gevoel wél!
Herkenbaar! Ook al is de knoop doorgehakt en het besluit genomen, het idee om het met sterilisatie definitief te maken gaat voor mij nog een stapje te ver. Mijn man weigert het (macho), dus ik zou het moeten doen. Ik weiger het ook, want ik kan het niet opbrengen. Misschien ook omdat mijn moeder het heeft gedaan en daarna is haar buik compleet opgeblazen en lijkt ze sindsdien 6 maanden zwanger. daar heb ik geen zin in, dus nu gebruiken we een koperspiraaltje.
Mijn man wou het eerst ook niet maar toen de 2de eenmaal geboren was zag hij het ineens weer zitten. 🙈 Vooral omdat het onder volledige narcose kan hoor hij is zo niet van bloed en ziekenhuizen dus is er liever niet bewust bij.
Wanneer het bij mijn schoonmama eens ter sprake kwam dat manlief echt geen derde meer wil zei die ook dat ik me dan best kon laten steriliseren en heb toen ook meteen gezegd ' ik ben niet diegene die geen kinderwens meer heeft.' Ik wil het voor mezelf niet zo definitief maken desondanks dat dat het nu ook is..
Ik ben het helemaal met je eens. Wij moeten ons lichaam al opgeven tijdens en na de zwangerschap, dus om dan ook te laten steriliseren gaat mij te ver. En voor mannen is de ingreep veel minder ingrijpend dan voor vrouwen.
fijn dat jullie samen toch een soort tussen weg hebben genomen, hij gunde jou toch die 2e en jij gunt hem t vertrouwen nu aan de anti conceptie te gaan voor hem.
Hij zal zich laten steriliseren volgende week dus de toekomst zal niet veel meer brengen denk ik hihi. Maar zoals je zegt ben ik al heel dankbaar dat hij me die 2e gegund heeft.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (12) Verversen