Deel 8: De laatste resultaten
En gisteren was het weer zover; terug naar Gent voor de vervolg echo. Die vier weken leken zo lang maar zijn om gevlogen. Met een snel kloppend hart namen we plaats in de wachtzaal vlak voor mijn afspraak. 10 minuten na mijn afspraak, nog altijd niets. 20 minuten, 40 minuten, ... Een uur later werden we dan eindelijk opgehaald. Mijn bloeddruk werd gemeten en... we werden weer buiten geschopt naar de wachtzaal. Weer wachten...
En dan eindelijk mochten we terug binnen bij dezelfde mevrouw als de vorige twee keren. Na de standaard begroetingen mocht ik plaatsnemen op de tafel en werd ik volledig onder gespoten met die super koude gel.
Het eerste dat ze zag was dat de maag schoon gevuld was. Dat was dus al puntje 1 en een grote opluchting voor ons beiden. Geen slokdarm onderbreking dus. Hoewel operatief te verhelpen denk ik dat iedereen het wel met me eens is van 'liever niet'. Daarna ging ze direct op zoek naar het tussenschotje van de hersenen. Geen idee hoe het noemt maar ook hier was er grote opluchting. Het was er en alles zag er goed ontwikkeld uit.
Daarna controleerde ze even snel al de rest. En het een na het ander was goed ontwikkeld. En qua grootte? Ze zit perfect op de groei curve! Hoewel de dokter nog altijd wat ongerust is (ze heeft mijn vaste gynaecoloog laten weten goed op de groei te letten), heeft ze moeten toegeven dat alles wat ze kunnen zien, in orde is. Ons meisje kon niet beter ontwikkelen als dat ze nu gedaan heeft.
Ze lijkt echt zoveel al op mij. Het enige dat ik overduidelijk zie van mijn man is haar neus. Ze heeft echt de neus van haar vader. Hilarisch! Wat ook opviel is dat ze slaapt op dezelfde manier als haar vader; met een arm boven haar hoofd. Zo bizar dat je dat nu al herkent.
We zijn beiden zo opgelucht! Eindelijk, na drie maanden enorme stress, ziet het ernaar uit dat we eindelijk ervan kunnen genieten.
En dat is maar goed ook, want het begint ook eindelijk wat echter te worden voor mijn man. Afgelopen maandag heeft hij haar namelijk voor het eerst zelf gevoeld. Je had zijn gezicht moeten zien. Zo vol vertederende verwondering. Vooral voor hem ben ik zo blij dat alles nu in orde is. Hij is zo'n stress konijn en was zo ontzettend bang dat er iets mis was. Ikzelf was sinds de vorige keer er al erg gerust in maar hij niet.
Ik heb wel de indruk dat ze enorm verwend gaat worden door haar papa. Hij was zo blij, dat hij zelf kleertjes heeft gekocht voor haar (en ik ben blij dat we dezelfde smaken hebben).
Nu, buiten bekkeninstabiliteit en wat brandend maagzuur, gaat het erg goed met de zwangerschap. Ze is erg actief en je kunt haar al soms zien op mijn buik zelf. De opluchting bij ons en onze familie en vrienden is groot. Kom maar op met die laatste vier maanden!
reacties (0)