Columniste Sanne is zwanger van haar tweede kindje. Al eerder schreef ze hilarisch herkenbaar over de aanloop naar deze tweede zwangerschap toe en nu houdt ze ons eens in de twee weken op de hoogte van haar belevenissen.
"Ik zit weer in de bekende wachtkamer. Omringd door de vertrouwde ronde muren in zacht terracotta-bruin en een kleur lila die me spontaan naar chocola doet snakken, muurschilderingen die niet zouden misstaan in een gereconstrueerde Romeinse villa en een zee aan geboortekaartjes. Het decor is, zacht gezegd, bijzonder maar heeft een huiselijk karakter en past wel bij de ietwat zweverige verloskundige-praktijk. Het gebrek aan punctualiteit voelt dan ook eerder vertrouwd dan vervelend en ik schenk mezelf nog maar een glas komkommer-water in.
Nog even wachten
Eén van de vele deuren vliegt open en een vrouwenhoofd met een wilde bos krullen verschijnt in de deuropening. Ze heeft een roze blos op haar wangen die wat stress verraadt, terwijl ze zich verontschuldigt en aangeeft dat we een paar minuten vertraging hebben. Die paar minuten kan ik wel lijden, tenslotte wacht ik hier al ruim acht weken op. Het is toch één van de belangrijkste mijlpalen in de zwangerschap na de positieve test.
Ik duw met een wit plastic staafje het komkommertje heen en weer in mijn glas terwijl ik geduldig wacht en af en toe een slokje neem van het holistische water, tot ik plots mijn naam hoor. Ik veer op uit mijn stoel en giet gehaast in één teug het water naar binnen waarbij ik me bijna verslik in het schijfje komkommer. Eindelijk is het moment waar ik al een tijdje reikhalzend naar uitkijk aangebroken. Vandaag gaan we kennismaken met de baby.
Daar gaan we
De bloeddrukmeter die mijn hartslag aangeeft verraadt ook meteen dat ik naast verheugd, misschien toch ook wel een beetje zenuwachtig ben. Na alle standaard controles mag ik dan eindelijk plaatsnemen op het plastic bed. De vriendelijke verloskundige verzekerd me dat de gel warm is (wat echt het laatste is waar ik me dan druk om maak, maar toch bedankt) en laat een flinke klodder op mijn buik landen. Ze beweegt het apparaat langzaam over mijn buik en drukt daarbij op mijn volle blaas. Verwachtingsvol kijk ik naar het zwarte beeld en probeer een baby te herkennen in de witte schaduwen die over het scherm dansen.
En plots is het daar... Een prachtig mooi, wit silhouet, inclusief een fantastisch, ritmisch knipperend lampje. Er ontsnapt mij een zucht van verlichting waarvan ik niet eens wist dat ik hem al die tijd al inhield. En ineens is het ‘officieel’. Er komt een baby en we mogen hem of haar zo rond 28 april verwachten."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Sanne (bouwjaar 1987) en sinds 2012 de trotse moeder van Kas. Ik woon al veels te lang samen met mijn wederhelft Bas. Onze huisraad wordt verder aangevuld met één kat en twee honden die we door de jaren heen hebben verzameld. Ik ben gek op koken, films kijken, gamen en heb meer guilty pleasures dan ik eigenlijk wil toegeven.
Ik schrijf sinds 2012 op Babybytes over mijn avonturen als nieuwe moeder onder het pseudoniem Panini en nu mag ik verder als vaste columnist van Babybytes.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje