Mijn partner heeft mij verlaten...bij 33 weken zwangerschap. ...nu wil hij wel vader zijn voor het kindje...hij weet nog niet hoe..maar hij wil wel een rol spelen...nu zit ik alleen heel erg in dubio... Ik ben natuurlijk erg boos ..teleurgesteld en verdrietig...maar ik heb echt geen idee wat ik moet doen met de bevalling...moet ik hem erbij laten zijn...het is tenslotte ook zijn kindje..of moet ik voor mijn eigen kiezen en hem erna laten komen...iemand ook enig idee hoe dat eruit ziet na de bevalling...moet ik straks mijn kleine baby tje afgeven 1 x in de week aan haar vader?of hoeft dat pas vanaf een bepaalde leeftijd
Ik lees hier onder dat hij er zelf niet bij wil zijn. Prima, wil hij alsnog, dan bekijk jij op dat moment of je het prettig vindt of niet. Wb omgang: het is voor zo'n jonge baby veel te onveilig om gelijk al te wisselen tussen opvoeder en huis. Als je borstvoeding geeft, is het praktisch ook wat ingewikkelder. Laat hem beginnen met twee of drie keer per week een uurtje op bezoek komen op een moment dat de baby wakker is. Zolang zal dat niet zijn. Hij moet dit echt consequent doen, zodat de baby hem zich herinnert. Met een maand of drie zijn de oogjes langer open, kan er een klein beetje contact gemaakt worden en zou hij de baby eens mee kunnen nemen een rondje wandelen. Met 6 tot 8 maanden zou een dagdeel van huis moeten kunnen en met een jaar een hele dag, evt met een nacht erbij. Het gaat er bij het opbouwen om dat het vertrouwd is. Dat je kindje zich veilig voelt. Dat contact bij jouw thuis of in jouw bijzijn gebeurt, is dan de eerste maanden heel belangrijk. En het is belangrijk dat jij vertrouwen in hem hebt vwb de omgang met jullie kind. Je kindje zal het voelen als jij hem niet vertrouwd en dat geeft onveiligheid. En tsja, als hij het voor de rechter brengt, zal een opbouwende omgangsregeling er anders uit zien. Rechters kijken helaas nog teveel naar 'recht hebben op' en niet naar wat dat doet met veiligheidsgevoelens van kinderen. En kinderen gaan ten slotte ook naar het Kdv, ook al op jonge leeftijd. Vanuit mijn visie kun je je er ook vragen bij stellen in wiens belang dát eigenlijk is... Succes meid...
Dankjewel.... hij heeft de kleine nog niet erkent...en dat wil hij nu ook niet doen...hij heeft aangegeven geen weekend vader te willen worden..dus wat dat betreft zit ik echt met mijn handen in het haar ik wil niet dat zij de dupe word van dit alles
Hij wilt er dan toevallig niet bij zijn, maar stel hij had het wel gewild dan vind ik dat het argument van "ik ben de vader" maar op 1 manier mee telt. Namelijk als hij ondanks jullie break met 33 weken er wel voor jou blijft zijn.
Hij wilt een vader rol spelen maar de baby is er nu al, ook al zit ze nog in jouw buik. Baby's zijn geen kant en klare pakketjes die met 40 weken aan de deur worden afgeleverd. En zwangerschap is zwaar en een bevalling idem dito. Dus als het jullie kind is dan zijn bovenstaande situaties ook jullie last om te delen.
Alleen op komen dagen wanneer het jou uit komt is geen vaderschap. En dat hij een vader rol wilt spelen maar "hij weet nog niet hoe" komt op mij al over als een loze belofte van iemand die dit helemaal niet serieus neemt. Je kiest samen voor een kind, een relatiebreuk is geen excuus om deze te verwaarlozen.
Doe waar je je goed bij voelt en succes met de laatste loodjes.
Mijn ex heeft mij ook laten zitten toen ik 20 weken zwanger was van de jongte. Hij is niet bij de bevalling geweest, ik had daar totaal de behoefte niet aan en vanaf de helft van de zwangerschap heb ik het al alleen moeten doen. En daarbij wilde ik me niet meer blood geven aan hem. Toen onze zoon geboren was heb ik hem gebeld en is hij zn 4 uur later komen kijken. De omgangsregeling voor de jongste ging pas volledig in toen hij bijna een jaar was. 1 weekend in de 2 weken. Daarvoor was het wel eens een middagje. Veel liefs
JeetJe wat heftig zeg... hij is weggegaan nadat we een hele roerige zwangerschap hebben gehad vanaf de 20 weken echo hebben we helaas alleen maar in erge spanning geleefd omdat ons kindje een grote groeiachterstand had...met 31 weken werd ik opgenomen met gebroken vliezen...en ben nu sinds 4 dagen thuis..wat mij het meeste raakt..is dat hij het nu doet...waarom.niet eerder hij geeft aan dat het al langer is voor hen dat onze relatie niet leefbaar is...hij vraagt nu ook niet hoe het gaat enzo....terwijl ik thuismonitoring heb...en we best een zorgelijk vooruitzicht hebben. ..mag ik vragen hoe jij je hier doorheen hebt geslagen? Op dit moment gaat er zoveel door mij heen...ik word echt heel vaak wakker met het idee...waar doe ik het allemaal voor en het liefst zou ik willen slapen voor de rest van mijn leven...dit doe je natuurlijk niet... maar zo voel ik me wel...hoe kijk je erachteraf op terug..voel je je sterker..of nog steeds een wrak..ik zie gewoon even geen uitweg in deze...gelukkig hebik mijn 2 meiDen waar ik heel veel kracht uit haal
Ik had er in het begin ook heel veel verdriet van... want je kiest niet zomaar voor een gezin. Na de bevalling van fynn zijn we een aantal maanden later terug bij elkaar gekomen, maar het was totaal niet hetzelfde... hij was verslaafd en loss2 handjes. Dat heeft een hele tijd zo geduurd totdat hij uiteindelijk zelf zn spullen weee gepakt heeft en definitief is vertrokken ( ik durfde die stap niet te nemen omdat hij niet te pijlen was )... maar ik kan en durf nu van mezelf te zeggen dat ik vele malen sterker ben geworden en ik niet snel meer terug dijns voor hem. Ze kunnen allemaal een kindje verwekken maar de verantwoordelijkheid nemen ho maar. Dan verdien je in mijn ogen de naam papa al niet. Het is de makkelijke manier op weg te lopen van problemen, maar vroeg of laat komen ze zichzelf tegen en zien ze jou sterker dan ooit! Meid je kan het alleen dat weet ik zeker. En tuurlijk zul je soms zwarte sneeuw zien en weet je het soms niet meer. Kijk naar de toekomst met jouw wondertje, dan kun je de hele wereld aan!!! Veel liefs
Ik wou hem er niet bij hebben bij de oudste maar we waren ook al vanaf de 10e week uit elkaar en dikke bonje. Ik heb m gesmst toen ik bevallen was en dag 5 kwam hij langs. En toen na 6 weken weer. En toen kwam hij elke week en nu zijn we getrouwd en hebben we 4 kinderen.
Voor een goed verloop van je bevalling is het essentieel dat jij je zo fijn mogelijk voelt. Dus maak de keuze die jij prettig vindt. Hij kan ook best in de buurt zijn zonder in de kamer aanwezig te zijn waar jij bevalt en dan achteraf snel zijn kindje zien. Een vader die de zwangere moeder met 33 weken in de steek laat vind ik overigens niet echt een goede vadderrol op zich nemen, maar ik ken natuurlijk de situatie helemaal niet dus echt oordelen is niet op z'n plaats. Wettelijk gezien heeft hij voorlopig minder rechten dan jij, als jullie niet getrouwd zijn heeft de moeder automatisch voogdij in eerste instantie. Zolang je borstvoeding geeft is het ook in het belang van jullie kindje dat het niet al snel met de vader meegaat zonder jou erbij, maar sowieso zal hij eerst een hele procedure doormoeten om daar recht op te krijgen tenzij jij vrijwillig je kindje meegeeft. Laat je goed voorlichten door mensen die precies weten wat de regels zijn en probeer afspraken op papier te maken over wie, wat, wanneer doet waar jullie beiden blij mee zijn. Voor je kindje is het natuurlijk het best als jullie dat in harmonie weten te regelen en een goede verstandhouding kunnen opbouwen. Succes, het lijkt me heel erg heftig wat je meemaakt!
Ik begrijp dat je in alle rust moet kunnen bevallen. Maar hallo het is wel de vader van het kind. Ik vind dat hij het recht heeft erbij te zijn. Tuurlijk de vrouw moet het doen. Maar dames draai het eens om?! Stel jij hoeft niet te bevallen maar de man doet dat en hij zegt dat je er niet bij mag zijn... nee sorry ik vind dat dat recht wel degelijk heeft en dat je hem dat niet mag ontnemen....
Dan is het inderdaad zijn keuze, maar dan heb je hem wel de ruimte gegeven die hij verdient en als hij hier dan voor kiest er geen gebruik van te maken dat is aan hem!! Ik vind dat je dat super hebt gedaan!!!
Ik ben het ook niet met je eens. Ook al weten wij het grootste gedeelte van het verhaal niet, hij heeft haar wel even laten zitten. De bevalling is wel een intiem moment. Als jij niet op je gemak voelt omdat je ex aanwezig is en alles kan zien. Vreselijk.
Ik ben uitelkaar gaan tijdens me laatste zwangerschap, wel gewoon goed contact en hij is ook bij de bevalling geweest. Denk dat het er wel aan ligt waarom je uitelkaar bent wat er is ebeurt etc.
Zou hem niet bij de bevalling willen. Als 1cm al ongeveer 1 uur gaat duren... Dan betekent het dat je lang met je ex in 1 kamer zit. Ik zou bellen als de kleine er js en als je gewassen en aangekleed in bed ligt.
Bij de bevalling gaat het om jou! JIJ moet je veilig en op je gemak voelen. En als dat niet lukt als hij er bij is dan heeft hij pech zou ik zeggen. Dan zou ik afspreken dat hij als eerste mag komen kijken als jij er weer toonbaar bij ligt.
als je borstvoeding geeft kan je je kind voorlopig niet uit handen geven ;-) .. maar ik wil je eigenlijk alleen sterkte wensen met al je keuzes ed.. ikzelf had hem er niet bij willen hebben ivm stres e.d .. jij en je kind gaan voor
Je hoeft nu nog niet te beslissen. Zeker als je nog maar net uit elkaar bent. Je hebt nog even dus geef jezelf daar ook de tijd voor dat antwoord te bedenken. Het is wel jou bevalling dus jij mag kiezen wat je zelf wil. Verder kun je ook samen een plan maken voor na de bevalling. Wat voelt goed voor jou?
Ik zou hem er niet bij laten tijdens de bevallig ! Wel zou ik hem laten weten wanneer de bevallig begint en zodra de baby er is hem ook gelink laten weten maar tijdens de bevalling moet je zo relax mogelijk en comfortabel kunnen voelen voor hoe ver dat kan natuurlijk en lijkt me niet fijn je ex er dan bij te hebben ! En zeker niet de eerste 3 maanden de kleine aan hem meegeven om op te passen ! Ik wens je heel veel sterkte Meis in ben zelf 33 weken zwanger nu en jeetje als dit bij mij zou gebeuren zou me wereld echt instorten :-(
Het is heel intiem en persoonlijk vol emoties een bevalling. Wat de andere dames ook aangeven. Ik zou er iemand bij vragen die jou een veilig en fijn gevoel geeft. Je kan hem aangeven dat je hem belt na de bevalling als je je oke voelt. Of hem laten wachten in de gang. Ik persoonlijk zou iemand die mij heeft verlaten er niet bij willen hebben als ik mijn kindje op de wereld zet. Doe wat voor jou goed voelt. Succes met de laatste loodjes.
Hey meid ik zou er voor kiezen hem erbuiten te laten . Zoals de damens hieronder al allemaal zeggen. En ik denk niet je jou baby moet afgeven. Hij moet gewoon langskomen en naar je baby zien. Xxx
Misschien kan je je ex wel bellen als de bevalling begint maar dat hij op de gang wacht en pas binnen komt als de baby geboren is. Daarnaast hoef je je baby echt niet gelijk af te geven naar wees realistisch, hij is de vader en heeft net zoveel rechten als jij. Je zal dus wel op korte termijn je baby moeten meegeven maar dat kan eerst voor een paar uur zijn. Ik zou hem ook altijd de gelegenheid geven om langs te komen zolang je de baby niet meegeeft. Daarnaast snap ik je gevoelens maar heel kort, die doen er niet toe. Zie hem als de vader van je kind en niet als de man die je heeft verlaten. Zorg voor een goede band tussen vader en kind daarmee voorkom je dat je baby later problemen krijgt om zich te hechten. Sterkte
Ik heb er gelukkig geen ervaring mee... maar ik sluit me bij de rest aan.. je moet je kunnen ontspannen en je veilig en vertrouwd voelen, dat gaat denk ik niet lukken als je nog zoveel verdriet hebt om je relatie. En laten we wel wezen.. hij heeft jou verlaten, dat zou bij mij inhouden dat hij dan niet meer zo dichtbij mij mag komen en geen intieme momenten meer mee mag maken. Het ligt eraan hoe jullie nu met elkaar om gaan, maar ik zou zeggen dat hij pas mag komen als ik hem bel. Dat kan direct na de bevalling zijn, maar ook pas de volgende dag, net hoe ik me dan zou voelen.
Ja ik snap je maar het is wel de vader... ik zou als ik jou was het laten afhangen van het moment. Op het moment dat jouw weeen beginnen kan jij nagaan bij jezelf of je behoefte hebt om hem erbij te hebben.. uiteindelijk draait het allemaal om JOU. Jij moet het werk doen, jij moet bevallen, het is jouw kindje. Zou me daar nu nog niet ge druk om maken en wanneer het zover is kan je hem altijd nog bellen als je hem erbij wilt hebben. Sowieso is het kindje de eerste 6 maanden bij jou. Hij kan het eventueel een dagje ophalen maar slapen is voor de kleine niet goed. Mocht je borstvoeding gaan geven kan de kleine sowieso niet naar ze/haar vader. Het is erg belangrijk dat de baby sowieso in de kraamperiode bij de moeder is, en daar staat 3 a 4 maanden voor.
Succes ermee :). En single moms are great moms ! Ik heb het ook 4 jaar alleen gegaan. Wij gingen scheiden toen me oudste 8 maanden was.
Ik zou ook zeker je ex er niet bij laten tijdens de bevalling. Hij heeft ervoor gekozen bij je weg te gaan en dan moet hij daar dus mee dealen, ik denk niet dat het voor een ontspannen sfeer zorgt als hij erbij is.
Ik zou in de eerste weken/maanden hem gewoon 1á2x in de week langs laten komen om een band op te bouwen met het kindje. Weet niet of je borstvoeding gaat geven, in dat geval kan hij je kindje sws geen hele dag meenemen.
ik zou je ex er niet bij laten tijdens bevalling, het is tijdens bevalling juist erg belangrijk dat je kunt ontspannen. kan je vriendin/moeder niet bij de bevalling zijn evt?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (26) Verversen