Wie wil mij raad geven? Ik heb echt geen idee hoe ik deze situatie het beste kan oplossen:
Mijn zoon (4,5) heeft al zo'n 2 jaar een heel lief vriendinnetje, overbuurmeisje J (6). Ondanks het leeftijdsverschil klikt het al vanaf het begin enorm tussen die twee en speelden ze tot voor kort veel en graag met elkaar. J kwam ook graag bij ons thuis over de vloer.
Sinds een aantal maanden groet de vader van J (alleenstaande vader van 3 kids, 6, 3 en 1 jaar oud) ons opeens niet meer. Als mijn zoon en J elkaar op straat zien en samen willen spelen, wordt J naar binnen geroepen en krijgt straf. Meerdere pogingen mijnerzijds om in gesprek te gaan met de vader, liepen op niets uit. Hij kijkt boos de andere kant op, of zegt nors dat hij geen tijd heeft. Ik heb de vader zelfs een brief geschreven, waarin ik oprecht heb gevraagd of ik misschien iets verkeerds heb gezegd of gedaan, of dat er iets anders speelt. Dat ik graag de hand in eigen boezem steek, maar dat ik echt geen idee heb waar de schoen wringt. Ook hierop kwam geen reactie.
Nu de lente is begonnen en het mooi weer is, spelen mijn zoon en J. weer veel buiten en komen elkaar dus geregeld tegen op straat en in de speeltuin. Mijn zoon rent telkens blij en enthousiast op J. af en roept haar naam, maar J. kijkt telkens strak de andere kant op en loopt snel weg. Ook mij groet ze niet meer, ze doet alsof ze me niet ziet.
Vandaag heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik heb J. aangesproken in de speeltuin en voorzichtig en vriendelijk gevraagd of ze van papa niet met mijn zoon mag spelen en of ze misschien niet met ons mag praten. Dit beaamde ze meteen en keek toen snel de andere kant op. Ze was bang voor straf als haar vader zou zien dat ze bij ons stond. Ik heb haar gerustgesteld en gezegd dat als het van papa niet mag, we dat dan ook beter niet kunnen doen. (Ze wordt erg kort gehouden en krijgt een harde tik op haar billen als ze niet luistert.)
Ik ben weer op het bankje in de speeltuin gaan zitten en heb mijn zoon uitgelegd dat J. van haar papa niet met hem mag spelen. Ik heb hem gezegd dat hij dat dus ook niet mag doen, omdat we niet willen dat J. straf krijgt van haar papa. Dit vond ik op zich al ontzettend ongemakkelijk om te doen. Even later kwam J. schichtig naar mij toe en vertelde dat ze heel graag met mijn zoon wil spelen, maar dat het niet mag, omdat mijn zoon ook wel eens speelt met een ander kindje in de straat, C.
Om jullie een helder beeld te schetsen:
C. zit qua leeftijd tussen J. en mijn zoon in. C. komt uit een probleemgezin verderop in de straat dat veel in aanraking is met jeugdzorg. Er zijn kinderen uit dat gezin uit huis geplaatst en de jonge kinderen die nog thuis wonen, worden behoorlijk verwaardloosd, zijn regelmatig vuil en onverzorgd en lopen dagelijks zonder toezicht veel te ver van huis. Op 4-jarige leeftijd liet C. al zeer zorgwekkend en vergaand seksueel gedrag zien. Ook zijn er vaak rare incidenten als ze met andere kinderen speelt. C. pest, maakt speelgoed kapot en doet soms geniepige dingen, of dingen die niet mogen. De meeste ouders in de straat laten hun kind liever niet met C. spelen, wat ik wel begrijpen kan. Zelf vind ik het ook niet fijn als mijn zoon met C. speelt - maar ik vind ook dat C. er niets aan kan doen uit wat voor gezin ze komt. Ik geloof niet dat het goed is voor C - ze is pas 5! - als ze door iedereen bij voorbaat weggestuurd wordt. Daarom mag mijn zoon wel met C. spelen, maar alleen onder mijn toezicht (als ik ook buiten ben) en alleen buiten, niet binnen. Ook ik wil C. namelijk liever niet in huis hebben en mijn zoon mag van mij ook niet bij C. thuis spelen. Alleen zeg ik dat nooit openlijk tegen C. Ik bedenk telkens weer een smoes waarom ze nu weer niet bij ons binnen mag spelen (Het is mooi weer, whatever.) Ik wil het meiske gewoon niet afwijzen. Zolang ze zich tegen mij en mijn zoon normaal gedraagt, vind ik dat ze een kans verdient.
Tja...en nu komt het. De laatste keer dat mijn zoon met C. gespeeld heeft, was afgelopen september. Toen was er een periode van een ruime week, waarin C. geregeld mijn zoon opzocht als wij buiten waren. (Mijn zoon speelt nog niet alleen buiten.) Over het hele jaar genomen hebben C. en mijn zoon misschien...5 of 6 keer met elkaar gespeeld? Ze liggen elkaar niet echt, maar mijn zoon is heel open en speelt blijmoedig met iedereen.
Ik weet niet wat ik met deze situatie moet doen. Die vader er nog eens op aanspreken kan verraden dat J. met mij gesproken heeft en ik wil niet dat ze klappen krijgt. Maar linksom of rechtsom kan ik er met mijn verstand niet bij. Mijn zoon mag niet meer met J spelen vanwege die paar keer die mijn zoon met C. heeft gespeeld? En nu mag J. niet eens meer met mijn zoon of met mij praten, niet eens in onze buurt staan?
Ik probeer het te begrijpen. J. wordt regelmatig gepest door C en J zegt dat haar vader bang is dat mijn zoon J. ook zal gaan pesten als hij met C speelt. Mijn zoon is 4, die is daar nog helemaal niet mee bezig. Die wil alleen maar spelen. Dus dat vind ik al raar. J vertelde verder dat haar vader het vies vindt als mijn zoon met C speelt (omdat C vies is). En dat zou de reden zijn dat J niet meer met mijn zoon mag spelen en niet meer met ons mag praten.
Moeilijk hoor! We wonen recht tegenover elkaar in een smalle, rustige straat. Mijn zoon en J. willen allebei heel graag met elkaar spelen en zien elkaar dagelijks op straat. Je ziet ze steeds verlangend naar elkaar kijken. Mijn zoon begrijpt het niet, die wil aan de papa van J. gaan vragen of het weer mag. J. is bang om op haar kop te krijgen van haar vader, dus heeft zich er angstvallig bij neergelegd en doet wat haar is opgedragen (andere kant opkijken, weglopen), anders krijgt ze klappen.
Wat moet ik nou doen? Gewoon accepteren? Toch weer in gesprek proberen te komen met de vader? Hij is een eigenaardige man die er koppig zijn eigen visie op na houdt. (Wat zijn goed recht is, natuurlijk.) Ik vind het vooral zo lullig voor de kinderen. Ik pieker me suf, maar ik kom er niet uit hoe ik deze situatie nou het beste kan hanteren.
Heeft iemand van jullie nog tips, ideeën of inzichten?
Ik heb het gevoel bij het lezen van je verhaal dat je misschien de hele waarheid niet weet. Het is ook best heel moeilijk om een compleet verhaal uit een 6 jarige te krijgen die ook nog eens bang en verdrietig is. Probeer nog eens met die man in gesprek te komen. Het is behoorlijk idioot dat hij jou negeert omdat je zoon een keertje met een ander meisje heeft gespeeld. Er is vast meer aan de hand, wat wellicht zijn dochter ook helemaal niet weet. Of hij probeert haar in het ongewisse te houden om haar te beschermen. Wellicht gewoon aanbellen op een moment dat je weet dat hij thuis is (en niet rond etenstijd of bedtijd natuurlijk). Succes!
Maar goed. Ik zou nog 1x die man laten weten dat ik zie dat zijn en mijn kind doodgraag met elkaar willen spelen en dat ik hoop dat hij dat ook kan zien. En dat mijn deur open blijft staan.
Verder vind ik het fantastisch van je dat kind2 gewoon met je kind mag spelen. Zo zouden idd alle ouders moeten zijn...
Jeetje wat een verdrietige situatie, vooral voor de betrokken kinderen. Vind het ook bizar stoicijns van die vader om het gesprek niet eens aan te gaan, maar goed, daar verander je niets aan. Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten. Wat ik in jouw schoenen zou doen is advies inwinnen bij school. Als er een beroepsgroep ervaring heeft met stugge ouders zijn het wel onderwijzers, misschien hebben zij tips?
ik zou dus wel op vader afstappen en verhaal halen maar zou j er helemaal buiten houden. ik zou het voorbeeld wat je zei over de speeltuin dat zij in de zandbak zat te spelen en jullie bij de glijbaan zaten en dat ze heel aardig vroeg of wij weg wouden gaan bij de glijbaan zoda5 zij kon glijden. en zou dan zeggen dat het toch jammer is dat het zo moet gaan en dat je niet wilt dat zij op haar donder krijgt oid.
Jeetje wat een sneu verhaal! Print je vraag en als je wilt de reacties ook uit en geeft het hem, dus J's vader. Zeg erbij dat je de vraag anoniem hebt gesteld en je er echt heel erg mee zit...... Ik zou het doen.
Vader is alleenstaand.. Waar is moeder? Zijn de kinderen altijd bij de vader? Sinds wanneer is hij alleenstaand? Vraag me af of hij pas zo is geworden sinds hij alleenstaand is.
Als C. zo'n gedrag vertoond mbt het seksuele, is hier jeugdzorg dan ook van op de hoogte vraag ik me af.
Persoonlijk vind ik het ook wel heftig dat die vader harde 'tikken' kan uitdelen. Heb je dat misschien een keer gezien? Dat hij misschien bang is dat je hem 'betrapt' hebt?
Verder ben ik het eens met my pride and joy.. Zorg dat je altijd de deur open hebt staan voor J. Dat ze altijd bij jullie terecht kan. Want wat ik zo lees is het ook niet zo'n frisse man. Als je echt het gesprek wilt aangaan zou ik aanbellen en vragen of hij je brief heeft gekregen
Dank je wel voor het meedenken! In antwoord op je vragen: Moeder is niet in staat om voor de kinderen te zorgen, vader is al een paar jaar alleen (sinds voor de geboorte van de jongste, die bijna 2 is.) Afgelopen zomer deed hij nog gewoon normaal, ik had er respect voor hoe goed hij het (op zijn eigen manier) deed met zijn 3 jonge kinderen. Vader is zelf ook nog vrij jong. Wat je andere vraag betreft, ja, jeugdzorg is op de hoogte van het grensoverschrijdende seksuele gedrag van het andere meisje, C.
Wat ik heel raar vind is dat de vader van J niet wilt dat zijn kind met jouw kind speelt omdat jouw kind met een kindje heeft gespeeld waar jeugdzorg bij betrokken is. En wat ik dan helemaal niet begrijp is dat de vader van J zijn eigen kind een harde tik geeft wat ik ook onder mishandeling vind vallen. Is de vader van J soms bang dat wanneer J en jouw zoon met elkaar spelen dat hij misschien zelf in aanraking komt met jeugdzorg omdat jouw kindje ook met C speelt en hij bang is dat J dan ook met C wilt spelen en zo jeugdzorg erbij komt kijken. Lijkt mij de enige verklaring.
Hmm...dat zou je zo kunnen denken, inderdaad. Maar ik denk het niet. Het gezin van vader is namelijk al bekend bij jeugdzorg, omdat moeder niet voor de kinderen kan zorgen. Dank je wel voor je reactie en voor het meedenken!
Wat verdrietig! Voor alle kinderen... Ook ik ben bang dat je het gewoon moet accepteren. Voor de kinderen is het niet te begrijpen, maar als je nu naar de vader gaat, heb je kans dat hij zijn hakken nog verder in het zand zet. Hopelijk gaat het vanzelf beter als de kinderen elkaar met het mooie weer vaak treffen. Wat My Pride and Joy zegt, vind ik ook mooi: zorg er inderdaad voor dat je beschikbaar blijft voor J. Een baken van redelijkheid en vriendelijkheid. Inderdaad, ze zou in de toekomst best problemen met haar vader kunnen krijgen.
Dank je wel, MontBlanc en My Pride en Joy ook (zal ik zo nog even direct tegen haar zeggen in een reactie) voor de tip om er in ieder geval voor J te zijn. Dat vind ik een hele fijne en goede tip, die mij ook een beetje 'geruststelt'. Ik heb zo met J. te doen en op deze manier hoef ik haar niet volledig 'in de steek' te laten. Voordat dit allemaal ging spelen kwam ze vaak een beetje genegenheid en aandacht bij me tanken. Die ze van haar vader overigens ook krijgt (hij is lief voor zijn kids, maar ook heel streng), maar ik denk dat ze bij dan een beetje de 'moederlijke' of 'vrouwelijke' variant kwam halen? 't Is een ontzettend lief en pienter meisje en het breekt mijn hart om te zien hoe moeilijk ze dit vindt. Bedankt voor het meedenken!
Ik snap je gevoel en met name voor jouw zoon en voor J. Maar toch help je J er denk ik niet mee als je het tóch probeert. Die man negeert je compleet en ik denk niet dat dit zomaar zal veranderen. Helaas leeft die man ver buiten de realiteit. Je mag alleen maar hopen dat het kind gelukkig wordt met zo'n vader, en dat als ze ouder is, ze tegen hem opgewassen is. Wel kun je J. laten weten, als je haar weer eens ziet en de gelegenheid zich voor doet dat je haar kunt aanspreken, dat jouw deur altijd voor haar open staat. Ook als ze wat ouder wordt. Blijkbaar ben jij vertrouwd genoeg voor haar want ze durfde toch bij je te komen ondanks dat ze wist dat het niet mocht.. probeer dat vast te houden, dat kan haar later alleen maar helpen om naar iemand toe te gaan mocht ze problemen krijgen met haar vader.. zo zou ik denk ik reageren.
Lieve My Pride and Joy, dank je wel voor het meedenken en bedankt voor de tip om er in ieder geval te zijn voor J - ook in de toekomst. Ik denk dat dat de gouden tip is. Ik heb het er ontzettend moeilijk mee om haar (voor mijn gevoel) 'in de steek te laten'. Toen ze naar me toekwam zag ik hoe ze verlangend naar me keek (en naar mijn zoon om met hem te spelen). Ik word er echt heel verdrietig van. Wat fijn dat je me hebt laten zien dat ik toch nog iets voor haar kan doen, zodat ze zich niet in de steek gelaten hoeft te voelen.
Ik snap jou helemaal.. zeker voor J is het zo erg.. maar toch. blijf contact met haar zoeken en dan komt er vast wel een moment dat ze die momenten gaat gebruiken om haar hart te luchten, dan kun je er toch voor haar zijn.sterkte en succes!
Ik zou het gewoon met rust laten hoor, hoe moeilijk het ook is. Maar als de vader het niet wilt, dan kan je er moeilijk wat aan doen. Je kan niet smeken om de kinderen samen te laten spelen. Jehebt al een brief gestuurd en hij negeert je gwn dus meer valt er niet te doen.. er zijn genoeg leuke kinderen waar je kind mee kan spelen denk ik. Als de vader het niet wilt moet je het gwn zo laten. Zou daar echt geen moeite in steken. Hij mag lekker moeite nemen om met jou kind te kunnen spelen. Jij hebt niks fouts gedaan hoor, dus je hoeft je nergens schuldig of verantwoordelijk voor te voelen.. ik zou hem ook gwn negeren. Ook al is dat niet leuk. Geen moeite meer doen, want je hebt al veel geprobeerd. Jij weet trouwens het beste wat er voor je kind is, dus jij bepaald met wie je kind mag omgaan. Zou me echt niet door anderen laten beïnvloeden.
Dank je wel voor je reactie en je bemoedigende woorden, Mina_5. Nee, inderdaad, ik kan niet gaan smeken om de kinderen samen te laten spelen, daar heb je ook wel weer gelijk in. En ik heb inderdaad al veel geprobeerd, dus veel meer valt er inderdaad niet te doen. Mooi hoe duidelijk en krachtig jij hierin staat. Daar kan ik weer iets van opsteken. Bedankt!
Ja jammer dat mensen snel vooroordelen. Dat jij je kind met C laat spelen, mag jezelf weten. Dat betekent niet dat jij ook zo voor je kinderen bent. Ik zou juist afstand van zulke mensen nemen. Zo zie je maar wie echt en nep is. Zou me focussen op me kind en nergens anders op. Vind het indd zielig voor zijn dochter, maar je kan moeilijk er mee gaan bemoeien. Zo maak je ook problemen voor jezelf terwijl het niet nodig is! Veel succes als je ng vragen hebt kan je me altijd een bericht sturen x Mina
Ik vind het een lastige situatie aan de ene kant zou ik zeggen knoop het gesprek aan en aan de andere kant niet want als je het gesprek aan knoopt weet vader ook dat j. Iets heeft gezegd.
Voor je zoontje en j. Zou ik het misschien toch nog een keer proberen het lekkere weee komt er weer aan en dan weet je van jezelf dat je het echt hebt geprobeerd mocht er boks uitkomen, uiteraard hoopt ik voor de kindjes dat het gaat lukken..
Het zal niet makkelijk zijn om het gesprek weer aan te gaan dus veel succes!!!!
Dank je wel voor het meedenken. Jij zit al net zo op de wip als ik, merk ik. Ik twijfel gigantisch of ik het nog een keer zal proberen of niet. Misschien dat het met de tijd vanzelf beter gaat als de kinderen elkaar weer vaker zien op straat? Ik kom er vanavond in ieder geval niet uit en denk dat ik het moet laten bezinken. Moeilijk, dit.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (31) Verversen