Nieuw hier... het ziet er erg gezellig uit op deze website en ik zit zelf nogal met een dingetje... voor mij erg uitnodigend om het hier te bespreken. Mijn zoontje is nu 3 maanden (eerste kindje) en het gaat super goed! Ben echt dol op hem... ik merk de laatste tijd enorm dat ik erg obsessed ben met tijd doorbrengen met het gezin. Je wereld staat ineens op z’n kop en je hebt al minder tijd voor elkaar, dus de tijd die we hebben spenderen we samen. Ergens snap ik dit, klinkt logisch.. maar het gaat bij mij wel iets verder dan dat en ik vraag me af of ik de enige ben. Ik moet er niet aan denken om met anderen te zijn (bijvoorbeeld (schoon)ouders, beste vrienden, vrienden etc. Heb daar zo geen zin in.. bij de vraag alleen al denk ik; neeeeee ik wil alleen met m’n gezin zijn.. geen zin in andere. Soms ben ik al bang voor de vraag vanuit anderen die gaat komen om af te spreken :| heb zo geen zin om dit te delen met anderen. zo vreemd want dit zijn de mensen die het dichtst bij me staan en ook heel veel voor ons betekenen. Hebben jullie hier ook last van (gehad) of ben ik gewoon echt een beetje raar....
Heel herkenbaar! In het begin is je wereldje heel klein en langzaamaan wordt je wereld weer groter. Ik had wel PTSS en denk dat dit het ook versterkt heeft. Het eerste half jaar tot een jaar heb ik veel vrienden heel weinig gezien. Mijn man vond het heel belangrijk dat ik wel mijn vriendschappen bleef onderhouden, maar gaf mij de tijd. Ik ben nu wel heel blij dat ik ook gewoon nog mijn eigen leven heb. Al zijn er helaas ook hele goede vriendinnen die totaal geen begrip hadden en waar de vriendschap echt minder door is geworden. Denk dat het normaal is dat je je op je gezin wil richten, maar zorg wel dat je ook af en toe momentje voor andere maakt. Je blijft niet voor eeuwig in deze “new Born bubbel” zitten en hebt dan ook gewoon weer je eigen leven.
Klinkt voor mij ook heel herkenbaar. Ik zou - zolang het kan - gewoon lekker toegeven aan dit instinct om te cocoonen met je gezin. Op een gegeven moment veranderde dit bij mij en trok ik weer meer naar buiten en naar anderen toe, en ging ik ook weer meer ondernemen.
herkenbaar hoor. ik had de eerste maanden met baby ook minder behoefde aan andere mensen om me heen. wou lekker genieten van de baby en mijn gezinnetje zonder gestoord te worden. maar ondanks dat liet ik wel familie en vrienden langskomen. en dan bijvoorbeeld alleen voor een middagje of we aten gezellig samen.
Het klinkt voor mij heel herkenbaar. Onze dochter is bijna 3 jaar en we verwachten een tweede. Mijn partner is militair. Zodra hij thuis is snak ik naar tijd met ons gezin. Maar ook als hij weg is, wil ik geen moment van mijn dochter haar zijde waken. Ik denk persoonlijk dat dit komt, omdat mijn dochter en ik zo op elkaar zijn ingespeeld (doordat mijn partner dus zo veel weg is). Ik waak met mijn leven over haar, ik wil graag weten waar ze is en ik verkies haar boven een avondje met mijn vriendinnen. Zodra mijn partner thuis is, vind ik het heerlijk om samen te zijn. Leuke dingen te doen met zijn 3en, veel verloren tijd in halen. Het is niet dat ik geen zin heb in familie, maar mijn vriendinnen moeten er af en toe wel aan geloven. Nu zijn zij gelukkig heel druk met hun studie, waardoor het hopelijk minder opvalt. En ze begrijpen gelukkig ook heel veel. Een avondje uit is ook lastiger te plannen als mijn partner er niet is, maar als hij er wel is herinnerd hij mij er wel aan dat ik ook eens wat zonder mijn vriend en onze dochter moet doen. Zodat hij ook eens quality time heeft met ons popje en ik weer even uit huis ben. Dus herkenbaar.. ja zeker. Wat er aan doen.. Geen idee haha.
Ik vind het heerlijk om met mijn gezin samen te zijn en daar geniet ik ook heel erg van! Maar niet 24/7.. Ik doe ook graag leuke dingen met vrienden of alleen met mijn partner. 😊
Ik geniet ervan om bij mijn gezin te zijn maar 24/7? Nee dat niet, ook niet kort na de geboorte van mijn kinderen. Nog geen twee weken na de geboorte zat ik met mijn man alweer in het theater (had nou eenmaal kaarten voor die voorstelling ruim van te voren gekocht). Ik mag ook graag dingen voor mijzelf doen. Ik heb een vriendin die zelf geen partner en geen kinderen heeft. Wij ondernemen regelmatig heerlijke meidendingen.
Dank jullie wel allemaal voor de reacties!! Super fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Ik wil m’n vrienden zeker niet kwijt dus ga hier op letten.. ook ga ik niet alleen tijd met anderen spenderen op het moment ik liever ff alleen met m’n gezin wil zijn.. dus een goede balans vinden 🙃 bedankt voor jullie goede adviezen!
deels herkenbaar, ik hoef niet perse 24/7 alleen met mijn gezin door te brengen maar goed wij hebben 4 kids. ik heb het met bepaalde mensen waarvan ik denk oh nee wil er niet mee afspreken omdat ik gewoon weg niet wik dat ze me baby vast houden oid. maar verder vind ik het wel leuk om ook wel eens met andere af te spreken. mijn vriendin is 2 weken na mij bevallen en onze mannen zijn ook hele goeie vrienden van elkaar dus gisteren hebben we heerlijk met het gezin en hun lekker gewandeld door de bossen en duinen etc. en ik doe dat ook regelmatig met haar als de andere kids op school zitten. gewoon doen waar je je goed bij voelt, alleen wel uit kijken dat je mensen niet weg duwt en dalijk wanneer jij dr weer zin in heb dat hun zoiets hebben van ja doei he zoekt het maar uit oid. maar aan de andere kant echt vrienden moeten het ook wel kunnen begrijpen
Helemaal niet vreemd! Ik heb het nu nog steeds! Mijn zoontje is nu 6 maanden bijna, en ik wil nog steeds alleen bij mijn gezin zijn. Geef er aan toe, maar probeer af en toe ook even naar de rest van je familie te gaan. Ten slotte moet je er uiteindelijk weer aan wennen ook andere mensen in je leven toe te laten Maar jou gezin zal altijd het belangrijkste zijn, het is toch ook supermooi, jou gezin
Bij mij begin dit al in mijn verlof. Totaal geen behoefte in sociale contacten buiten ons gezin. Mijn man had dat wel dus heb het maar aan hem over gelaten om afspraken te maken. Ook al had ik dan weinig zin, ging ik toch maar mee. Uiteindelijk kreeg ik er zelf ook weer plezier in. Hormonen, tja die doen soms gekke dingen. Gewoon een natuurlijke reactie op het moeder zijn denk ik. Als je geen vrienden kwijt wilt, even doorbijten.
Maar toevallig bekende mijn broer laatst dat hij vrienden is kwijtgeraakt doordat zij nu een kind hebben en daar zo mee bezig zijn dat ze hun vrienden zijn 'vergeten'. Als je dat wil voorkomen, denk ik dat dit HET moment is om in je vriendschap(pen) te investeren.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen