Wat zou jij doen: zwangerschap eerste kindje, met 17 weken 100% ziektewet door ernstige bekkeninstabiliteit. Hierdoor niet kunnen genieten van zwangerschap. Bevalling ook een hel. In totaal 1,5 jaar in de ziektewet gezeten, daardoor baan (die zeer geliefd
Wat zou jij doen: zwangerschap eerste kindje, met 17 weken 100% ziektewet door ernstige bekkeninstabiliteit. Hierdoor niet kunnen genieten van zwangerschap. Bevalling ook een hel. In totaal 1,5 jaar in de ziektewet gezeten, daardoor baan (die zeer geliefd
@nog even! - “Ik zou contact opnem...„ Bedankt voor je reactie!
Ik heb daartoevallig vorig jaar een revalidatie traject gedaan Ben er van de week achter gekomen dat ik hypermobiel ben en dus blijf.. moet zeggen dat er wel even een last van mn schouders is afgevallen nu ik meer duidelijkheid heb waarom ik last blijf houden.
Echt top dat de 2e zs zo goed ging bij jou!! Ik kijk het de komende jaren nog even aan voor ik een beslissing maak
Ik zou contact opnemen met het spine & joint centrum in Rotterdam. Kijken wat zij er mee kunnen en dan kijken hoever je lijf een zwangerschap aan zou kunnen.
Ik heb na de eerste zwangerschap (met bi) een geweldige fysio gehad, waardoor ik bij de tweede de goede oefeningen kon doen en bijna geen last heb gehad.....
Een homeopaat kijkt naar je gehele ik. En dus kan het zijn dat ik een ander middel tegen bi krijg dan jij. Zou gewoon eens een afspraak maken. Maar zou ook zeker naar een osteopaat gaan. Succes!
Bij de 1e bi gehad bij de 2e veel erger, bij de 3e nergens last van gehad. Ze zeiden als je ooit een 3e krijgt blijf je je hele leven last van houden en kun je in een rolstoel belanden voor altijd leuk. Onverwachts en ongepland zwanger geraakt. Heb helemaal nergens last van gehad.
Geen ervaring met jouw verhaal...maar zelf wel een behoorlijk risico genomen om een tweede te mogen krijgen. Ik ben bij de eerste in een levensbedreigende situatie beland in mijn kraamtijd (2 dagen na de bevalling). Ik was zo bang om de volgende keer echte overlijden. Maar ik zou altijd dat 2e kindje missen als ik het niet had gedaan....en zou mezelf altijd afgevraagd hebben `wat als`. Ik heb het dus gedaan....en ik leef nog:p
@Poekie6 - “@3plukkies - “Ik z...„ Ik heb zelf zware Bekkeninstabiliteit gehad tijdens mijn 2e en 3e zwangerschap. In de laatste periode van de 3e zwangerschap kon ik niet lopen, zitten of staan. Nu inmiddels 2 jaar na de 3e heb ik nog steeds behoorlijk last van mijn Bekkeninstabiliteit. Ik heb een verwijzing voor de revalidatie arts hier liggen. Heb er nooit wat mee gedaan want Tja druk met de kinderen. Fraai is het zeker niet maar ik ben heel blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik weet niet hoe groot je kinderwens is.
Als de arts echt heeft gezegd dat de kans mega groot is dat je rolstoel afhankelijk wordt dan zou ik zeker nee zeggen.
Of je blijvend last wil houden is de overweging die je voor jezelf moet maken. De derde zwangerschap is me vies tegengevallen maar nogmaals, ik ben toch blij dat ik het gedaan heb. Maar ik spreek echt voor mezelf.
Praat met je arts. Ga er voor het gemak even van uit dat je bij de revalidatie arts loopt en maak een beslissing. Als jij 1 kind genoeg vind en je hebt daar vrede mee dan gewoon zo laten.
De kans is groot dat de bi terugkomt (en misschien wel erger dan je al hebt gehad) en dat je er dus heel lang uit ligt. Een collega is een halfjaar geleden bevallen, lag er met 18wken zwangerschap al uit door bi, is nu nog thuis ivm dubbele hernia en haar bi. Ze zit dus al bijna een jaar volledig thuis en kan nog vrij weinig. Ik zou het zelf niet doen, omdat ik voor mijn kind zou willen zorgen en niet de eerste 2jr niks kan. Maar als je kinderwens echt heeeeel groot is, snap ik dat je twijfelt.
@3plukkies - “Ik zou her wel doen....„ Het gaat niet hoofdzakelijk om.mijn baan, meer om mijn hele leven.. zeker voor 2 jaar, misschien langer als ik in een rolstoel kom. En wat ben ik dan voor moeder?
@Poekie6 - “@taar84 - “Ik heb ...„ Voor het psychische gedeelte zit ik bij de psycholoog. Verder is het wel echt zo dat nu je weet wat je hebt en weet hoe erg het kan worden dat ik me daardoor er strak aan houd. Heb zelf adhd erbij en echt een mega flipperkast. Maar met dit moet dat gewoon en in samenwerking met een hele lieve man lukt het aardig! Succes met de beslissing!!
eerst en vooral voor jezelf nagaan hoe groot je kinderwens is.. kan je er perfect mee leven dat je er maar eentje hebt of denk je dat je het jezelf ooit zal beklagen als je er geen 2de hebt?
indien je het eerste antwoordt zou ik het bij eentje houden, indien je het tweede antwoord zou ik nog eens goed informeren bij de arts(en). hoe groot is de kans dat het erger wordt? en hoeveel erger is dat dan? kan er preventief iets gedaan worden om de schade te beperken? en alle 100 vragen die je nog hebt, artsen worden ook betaald om vragen te beantwoorden niet alleen om diagnoses te stellen. Je kunt zelfs letterlijk vragen of hij/zij het je afraadt nog en kindje te krijgen of niet (als die het je afraadt dan zou ik het zeker niet doen)
@Poekie6 - “@Ma-Va - “Ik heb h...„ Lichamelijk niet. geestelijk ging het wel steeds beter met me. Ik was vooral erg bang dat het weer zou gaan zoals bij mijn zoontje. Als ik bij mijn dochter ook maar een steekje voelde schoot ik al in de stress. Gelukkig vrij vroeg de eerste echo gehad omdat ik ook 4 miskramen heb gehad en een flink aantal keren een extra controle gehad.
@Ma-Va - “Ik heb het niet prec...„ Ik was inderdaad ook bezig met een opleiding maar dan naast mijn werk, deze heb ik ook moeten staken en hiervoor een grote boete moeten betalen..
Wat gek.eigenlijk dat het nu wel zo goed gaat met een tweede zwangerschap! Was je na de eerste bevalling wel weer een beetje de oude dan?
@taar84 - “Ik heb dit meegemaak...„ Fijn dat de pijn nu constant is en niet erger wordt! Ik weet niet of ik zo consequent zou kunnen zijn als jij en of ik het psychisch wel aan zou kunnen..
@motherinthemaking - “Je kent mijn verhaal...„ Fijn dat je nu zo positief kan denken en kan genieten van haar!!
Ik vind het heel moeilijk om de beslissing te nemen of ik daar mee kan leven.. en ben ik dan wel een goede moeder als ik niks kan en alleen maar pijn heb? Dat gaat iig 2 jaar zo zijn..
@bobbie - “Goh, ik heb het niet...„ Adoptie zou ik.niet doen. Als ik geen kinderen kon krijgen zeker wel, maar lijkt me niet eerlijk tegenover dat kindje dat mijn zoon wel een bloedband heeft en op ons lijkt ed.. en mijn vriend zou dat ook niet zien zitten
@IGL - “Ik vind het er vanaf...„ Dat zijn helaas de vragen waar ik geen antwoord op kan geven.. als ik wist dat het na de bevalling allemaal over is had ik het er wel voor over
Ik heb het niet precies hetzelfde meegemaakt maar wel grotendeels. Met 16 weken mijn opleiding moeten stoppen omdat ik continu huilend van de pijn op school zat, zelfs al mocht ik met de lift en had ik een speciale stoel. Met 20 weken kon ik niet meer fatsoenlijk lopen en heb ik eigenlijk alleen nog maar plat kunnen liggen of kleine afstanden kunnen lopen. Om de 5 minuten omdraaien omdat alles zoveel pijn deed. Uiteindelijk bij 41 weken gesmeekt om een inleiding en met 41+4, na een hel van een bevalling werd zoonlief geboren. Na 5 maanden besloten we voor een tweede te gaan. Ik wilde die hel dan liever snel achter elkaar. Werd ervoor gewaarschuwd dat het hetzelfde tot erger kon gaan bij een tweede zwangerschap maar uiteindelijk een heerlijke zwangerschap gehad. Wel pijn bij drukke dagen en lange afstanden maar daar gewoon rekening mee gehouden. Uiteindelijk is ons meisje met 38 weken geboren door middel van een keizersnede omdat ze in een gecompliceerde stuitligging terecht kwam tijdens het breken van de vliezen (inleiding vanwege een scheur in mijn vliezen). De situatie zou te gevaarlijk worden als ze het via een normale bevalling zouden proberen en de gyn die ik toen had stond zelf te huilen dat ze opeens zo draaide. Uiteindelijk heel erg blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik heb dit meegemaakt. Ik heb bij de eerste zo`n erge bekkeninstabiliteit gekregen dat ik aan het einde van de zwangerschap niet langer op een zij kon liggen dan 10 minuten. Ik ben om die reden ook eerder ingeleid. Ik zat er compleet doorheen.
Ik zat ook in de ziektewet en heb wel mijn baan verloren erdoor. Nu zit ik in de ziektewet omdat ik nog steeds erge last heb van mijn bekken, terwijl mijn zoontje 2 jaar en 2 maanden is. Ik heb ervoor gekozen om toch weer zwanger te worden (inmiddels 17 weken zwanger). Ik blijf in de ziektewet en sta onder begeleiding van een manueel therapeut, een bekkenfysio en een psycholoog. Ook heb ik zelf het boek Bekkeninstabiliteit voor en na de zwangerschap aangeschaft met hele goede tips. Ik ben me nu veel meer van bewust en doe dagelijks oefeningen al vanaf de eerste dag zwangerschap. En omdat ik thuis zit kan ik staan, lopen en zitten heel goed afwisselen. De pijn is constant en wordt niet erger. Als het zo blijft en ik ben bevallen ben ik erg blij dat ik er toch voor ben gegaan. Dus mijn advies voor jou is het wel doen alleen met grote aanpassingen. Ik loop maar 2x per dag de trap op want alle asymmetrische bewegingen zijn niet goed. Mijn man gaat dus naar de 2e etage en doet de was etc. En gelijk vanaf dag 1 al onder behandeling gaan bij een manueel therapeut etc. en koop dat boek voor tips. En veel dingen uit handen geven. Voor vragen kan je me altijd een berichtje sturen.
Goh, ik heb het niet mee gemaakt en je pijn niet gevoeld waardoor ik het moeilijk vindt om effe te stemmen. Een leuke job die je kwijt bent is jammer maar op termijn vind je zeker wel een andere leuk baan. Daarvoor zou ik een kind niet laten. Ik vind het wel belangrijk dat je fysiek zelf in staat bent om voor je kind te zorgen en je niet een hoop moet laten omdat het gewoon niet meer gaat. Je beide kinderen hebben niets aan je als je hele dagen in de zetel ligt. Maar ik begrijp het compleet dat je een enorme kinderwens hebt en je daar veel voor over hebt. Is adoptie van een 2e kind een optie ? Zelf betwijfel ik of ik een ander kind even graag zou zien als een eigen kind maar kan zijn dat jij er anders over denkt?
Ik heb 2 versleten ruggenwervels en ook slijtage aan het si gewricht, en nu dus zwanger van de 2e Ik heb alle pijn er voor over en na de bevalling ga ik een nieuwe baan zoeken
Ik vind het er vanaf hangen wat jij belangrijk vindt. Heb je nu weer een leuke baan die je kan kwijt raken. Heb je al die pijn er voor over? En in de wetenheid dat daarna nog minder wordt? Heb je het er voor over? Ik heb zelf altijd te hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap, dat betekend dat ik vanaf 30 weken het ziekenhuis in en uit loop, maar als ik bevallen ben is dat over en daarom vind ik dat wel te doen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (28) Verversen