Geen wonder, een dubbel wonder!
Tijdens alle jaren in de medische molen was ik natuurlijk niet de enige.. een goede collega van mij lukte het ook niet om zwanger te raken.. We hebben elkaar een jaartje niet gezien omdat ik ergens anders ging werken, maar nu ga ik weer terug en kom ik weer dicht bij haar te werken dus raakten we in gesprek.. het was begin februari nog voor mijn laatste poging. Ze had het me bewust niet voor het gesprek verteld...maar daarna toen ze opstond, kon ik er ook niet omheen..ze was 25 weken zwanger! Ik moest even slikken...maar ach zij heeft er ook zo lang over gedaan, ik gun het haar natuurlijk zo van harte! Ik ben oprecht blij voor haar.. maar ook een tikje jaloers..ja jaloers, dat geef ik toe...
Vandaag zag ik haar weer, fijn even te kunnen praten over mijn grote verlies, want laten we eerlijk wezen..zij is zwanger, maar heeft wel hetzelfde gevoeld als wat ik voel, zij moest ook bijna afscheid nemen van haar kinderwens maar bleek in de laatste poging wel zwanger! Ik vond het fijn.. Ze vertelde me dat ze gaat stoppen met werken nu, ze is half juni uitgerekend, dan komen de kinderen... ................ .............. "Kinderen??" stotterde ik.. "ja, het is een tweeling...wist je dat niet?" Nee...ik wist het niet.. leuk, eeneiig of tweeeiig, bla bla bla...
In de auto op weg naar huis... brak er even iets in mij. Zij...krijgt een dubbel wonder...en ik????, ik krijg helemaal geen wonder.... is dat niet vreselijk oneerlijk??!! Kan ze er niet eentje aan mij geven dan? Ach dat slaat natuurlijk nergens op..maar soms kan ik het gewoon niet bevatten! Waarom krijgt een ander er meteen twee en ik er helemaal geen?? 2-0 pfff. Zal niet makkelijk zijn om op kraamvisite te gaan half juni...maar dat is dan.. voor nu moet ik verwerken dat bij mij geen wondertje zal komen... :-(
reacties (0)