Soms kan ik hem opeten

Bijna acht en al zo groot... Mijn kleine schattige jongen is bijna weg en moet dan plaats gaan ruimen voor een opstandige tiener...  En de overgang sluimert al!  Soms zo onhandelbaar, soms valt er niet mee te praten, soms tegenspreken, soms ons negeren als we iets zeggen tegen hem, soms met de deuren slaan wanneer hij zijn zin niet krijgt, soms kunnen we hem wel achter het behang plakken...

Maar soms kan ik hem echt nog wel opeten!  Als hij zo lief ligt te slapen, en wanneer ik even door zijn haar ga en zachtjes "slaapwel schat" of "love you" zeg en dat hij dan zo slaapdronken mompelt "jaja mama" of "love you too" .... Of wanneer ik na het douchen vraag of hij zich wel echt goed heeft afgedroogd en hij antwoordt "ja mama, ben zo droog als een herfstblaadje!" ... Of zoals deze morgen wanneer ik zijn bril voor de 100e keer deze week (en jawel we zijn nog maar dinsdagmiddag) heb schoongemaakt en vraag of hij proper genoeg is, dat hij zegt "ja mama, ik kan ervan eten!" ...... Gelukkig zijn er zo nog momentjes genoeg dat mijn moederhartje een sprongetje maakt en ik kan alleen maar hopen dat dat nooit stopt!

Mijn kleine grote jongen, word vooral niet té snel groot! 

Love you...