Bevallen van onze mooie zoon!

Woensdag 8 januari, de dag na de uitgerekende datum, had ik om 15.30 uur een controle afspraak bij de VK. Onze dochter werd met een termijn van 39+5 geboren, de uitgerekende datum ging voorbij en ik was er he-le-maal klaar mee. Ik verloor al dagen stukken van de slijmprop, mijn buik was al dagen (of eigenlijk al weken) onrustig en pijnlijk, kon al weken niet meer lekker liggen of zitten en ik sliep al een tijdje erg slecht.. maar er zette niks door. Toen ik bij de VK op de stoel zat en ze mij vroeg hoe het met mij ging begonnen de tranen per ongeluk te lopen. Ik verontschuldigde mij en legde uit dat ik er gewoon wat doorheen zat, die onzekerheid in combinatie met bovengenoemde klachten maakten de laatste loodjes gewoon enorm zwaar. Ze stelde voor om te kijken of ik al wat ontsluiting had en als dit zo bleek te zijn wilde ze mij wel strippen als ik daarvoor open stond. Dat liet ik mij niet 2x vertellen, dus zo gezegd, zo gedaan. Rond 16.00 uur ging ze toucheren, ontdekte ze dat ik 1 a 2 cm ontsluiting had en heeft de mij gestript. Ze was er erg positief over, want het strippen was goed gelukt.

De buikpijn kwam gelijk opzetten, alsof ik ongelooflijk ongesteld was. Dit had ik tijdens het gerommel ook al dagen, maar nu bleef het vanaf het moment van strippen heel erg duidelijk aanwezig, ook met een kruikje tegen mijn buik aan. Tijdens het eten rond 17.30 uur constateerde ik wat onregelmatige weeën, het bouwde zich op, was gevoelig, maar ik hoefde nog niet echt te puffen ofzo. Dit bleef, dus ik ben rond 19.00 uur onder de douche gestapt en opeens kreeg ik regelmatige weeën van ongeveer 40 sec. met 2 tot 4 minuten ertussen. Dit was het echte werk (en volgens de VK is dit ook de officiële start van de bevalling geweest), maar de weeën waren nog kort. Toch mijn vader maar gebeld om onze dochter op te halen, want het zou vast wel doorzetten in langere en sterkere weeën en dan kon ze bij hun mooi op bed.

Rond 21.00 uur vroeg ik mijn vriend de VK te bellen, toen had ik een uur weeën om de 2-4 minuten van 45 sec. tot 1 min. Ze kwam rustig onze kant op, was er rond 21.30 uur en heeft toen eerst een kop thee gehad. Ze heeft mij rond 22.00 uur getoucheerd en toen zat ik op ruim 4cm. Ze vroeg mij wat ik wilde, nog even afwachten of vast aanstalten maken richting het ziekenhuis. Ik koos voor het 2e, dus ze nam vast contact op met het ziekenhuis en met de kraamzorg. Rond 22.30 uur zijn we die kant op gegaan.

Rond 23.00 uur waren we gesetteld op de verloskamer en deed ze het bad voor mij aan. Ik vroeg haar rond 23.30 uur eerst te kijken naar mijn ontsluiting voor ik het bad in stapte, ik zat op 7cm. Het was nog goed te doen zonder pijnbestrijding en in bad kon ik redelijk ontspannen. Ik ben er rond 00.30 uur uitgestapt, want ik voelde wat druk en wilde daarom graag weten hoe het ervoor stond. Is even rustig afdrogen en rond 00.45 uur constateerde ze 9cm ontsluiting. Ik zei nog ‘goh, verrassend.. dit was ook zo bij de bevalling van L.’ en probeerde op advies van de VK de laatste cm staand op te vangen. Ik kreeg behoorlijk wat persdrang en ik moet zeggen, pffff die laatste centimeter is en blijft een hel! Maar ik mocht een klein beetje meedrukken als dat de pijn wat zou verlichten. Tussendoor zei ik nog dat ik niet hoopte dat hij er zo uit zou vallen en toen maakte de VK nog de grap dat hij wel aan er navelstreng zou blijven hangen.

Rond 01.00 uur heb ik de laatste weeën toch op bed opgevangen en toen was daar eindelijk het moment.. 01.15 uur en ja, ik had 10cm ontsluiting! Yes, ik mocht gaan persen! Maar tegelijkertijd voelde de druk liggend toch minder en vond ik het best weer even wennen om erin te komen hoe dat persen ook alweer moest. Na 2/3 weeën zat ik al te piepen dat het te lang duurde, haha oeps. Daarna had ik het door en coachte de VK mij er erg goed doorheen. En toen kwam het... mijn vliezen braken tijdens het persen en mijn vruchtwater vloog letterlijk een meter de lucht in, ik zak de kraamverzorgster opeens opzij springen om niet nat te worden, dus tijdens het persen schoten we opeens allemaal vreselijk in de lach. Vervolgens moest ik mij natuurlijk weer focussen op het persen en omdat mijn vruchtwater gebroken was stond het hoofdje de volgende perswee gelijk. Mennnn, wat brand dat toch! Ik kon alleen maar ‘au au au’ roepen en ik hoorde de VK zeggen dat ik het moest proberen weg te puffen. Dat lukte niet helemaal, want mijn lichaam gaf een beetje druk mee om hem er toch uit te werken.

Een paar seconden later was meneer als superman geboren en daarom ben ik ook van binnen toch een beetje uitgescheurd. Hij vond het blijkbaar nodig om z’n hand en hoofd er tegelijk doorheen te duwen, haha. In ongeveer 15 min. persen lag onze lieve kleine M. op mijn borst en het eerste wat ik zei was “Yes!! Godzijdank is dat weer klaar”. En vervolgens hebben we onze mooie zoon bewonderd tijdens het bevallen van de placenta en het zetten van de hechtingen. Echt, wie dat spul bedacht heeft.. minstens zo erg als de laatste cm en het moment dat het hoofdje staat, haha. Onze M, met 40+2 op 9 januari geboren om 01.33 uur. Hij woog 2840gr en is 48cm, lief klein ukje!

Op moment van schrijven heb ik mijn mannetje heerlijk op mij liggen. We zijn verliefd! Ook z’n grote zus is helemaal trots! Hij is qua uiterlijk net een kopietje van haar, zo bizar en tegelijkertijd zo mooi. Wat een rijkdom hebben wij, iets waar we super trots op zijn.