`Mama Google` & L.M. 3 maanden

'Mama Google''

Wat ben ik blij dat ik in deze tijd leef! Juist dankzij google voel ik mij een 'relaxte' mama. Zodra ik mij iets afvraag, google ik even en kom ik tig antwoorden op mijn vragen tegen. Vervolgens kies ik het antwoord uit wat het meest bij ons past en voilá, a new problem solved! Ik ben namelijk niet het type moeder die elke week weer naar het consultatiebureau gaat bellen. En bovendien, ze geven adviezen, maar ik kan naast die adviezen zelf ook wel met mijn gezonde verstand een keuze maken. Nadat ik gegoogled heb, dat dan weer wel.. :-) En het is bij een eerste kindje denk ik vrij normaal in deze tijd dat google je 'best friend' is! Want, eet mijn kind wel genoeg? Hoe leer ik haar een slaapritme aan? HELP, ze is verkouden, en nu?! Is het wel normaal dat....? Maar tegelijkertijd wil ik natuurlijk anderen niet laten merken dat ik, net als al die andere nieuwe moeders, ook echt wel 10 vragen op een dag kan bedenken! Eigenlijk was google tijdens mijn zwangerschap ook al mijn beste vriend en misschien zelfs al wel daarvoor! Want als ik iets omtrent zwanger worden niet wist, dan zocht ik het natuurlijk gewoon op. En natuurlijk, je leert bij biologie dat je vruchtbare dagen hebt, maar je leert niet hoe je erachter komt wanneer die vruchtbare dagen voor jou dan ook echt van start gaan. En tijdens de zwangerschap is het ook wel fijn dat je elk kwaaltje even kunt googlen om dan vervolgens tot de conclusie te komen dat het er allemaal bij hoort, pfffff gelukkig! Vervolgens heb ik de laatste 10 weken vooral véél bevallingsverhalen gelezen, de leuke en de minder leuke verhalen. Ik wilde namelijk gewoon voorbereid zijn, want dat is wat ik prettig vind. Wat je dan vervolgens een beetje vergeet, is het inlezen in de tijd daarna. Want, hoe gaat dat nu eigenlijk, als de baby er is? Wáárom vertelt niemand je dat die eerste paar weken echt even wennen is, maar tegelijkertijd fantastisch. Ja, tuurlijk, ze hebben wel gezegd dat het wennen is, maar niemand legt je precies uit wat ze daarmee bedoelen! Pas achteraf, als je die eerste weken achter de rug hebt, valt alles op z'n plaats. En dan lees je in columns dat eigenlijk bijna elke vrouw zich niet 'echt' kan voorbereiden op de eerste weken. Oh, gelukkig, dat lag dus niet aan mij. Ik was dus niet vergeten om mij in te lezen, je herkent jezelf er alleen pas in als het zover is. Maar wat ik wel super fijn vind is dat ik een tweede keer wat beter weet wat mij te wachten staat! Gelukkig was ik vrij nuchter en heb ik, naast het gevoel van wennen, alles als leuk en leerzaam ervaren. Of nouja, leuk... Bevallen is natuurlijk niet leuk, maar wel héél bijzonder! En als je eenmaal zelf bevallen bent, heb je die eerste paar dagen ongeveer respect voor elke moeder die je tegenkomt. Want wauw, ook zij was zo sterk om dit te kunnen! En wat knap zeg, die vrouw heeft gewoon 4! kinderen... En ergens twijfelde ik een paar minuten na de bevalling of ik dit nog wel ooit weer zou gaan doen, want jeeeemig, wat moet je hard werken. Maar 2 dagen later, toen ik naar mijn dochtertje keek en nog midden in de pijn zat, wist ik alweer zeker dat ik dit sowieso een tweede en misschien zelfs nog wel een derde keer zou gaan doen!

L. 3 maanden

Ondertussen is L. alweer 3 maanden oud! Jemig, aan de ene kant is 3 maanden niets, maar de bevalling ligt voor mijn gevoel echt al ver achter mij. Heel cliché, maar we genieten nog altijd super veel van haar en ze wordt steeds zwaarder, groter en... ouder! En dat ouder worden, dat merk je aan alle kanten. Ik kan nu hier wel neer gaan zetten wat ze allemaal al kan, maar dat kunnen die van jullie ook bijna of al lang, dus waarschijnlijk niet erg interessant. Wat ik zelf helemaal super vind is de interactie die we inmiddels met haar hebben. Prachtig, zoals ze zoveel praat, maar eigenlijk gewoon niets zegt. En lachen dat ze doet als je hetzelfde terug zegt! Morgen is ze gewoon alweer 14 weken. Ze draagt inmiddels 2 weken maatje 62, want ze is een vrij smalle baby, mèt een bolle toet, dat dan weer wel. We hopen dat we nu het krampjes stadium wat voorbij zijn, maar dit kan ook komen omdat we inmiddels op andere voeding zijn overgestapt. Want wie mij een paar maanden geleden had gezegd dat ik een vreugde dansje zou doen als mijn baby gepoept heeft, zou ik denk ik hebben uitgelachen. Het is alleen waar, want die kwalitatief uitermate teleurstellende #@$@%$# buikkrampjes, zorgden er ook voor dat we soms door de bomen het bos niet meer zagen. Mevrouw had letterlijk de scheetjes en het poep dwars zitten en geloof mij, je bent niet blij met een baby die veranderd van een vrolijk kind in een huilbaby! Respect voor àlle ouders die standaard een huilbaby hebben, wij vonden 1 weekend lang genoeg om ons te doen besluiten over te gaan om voeding voor buikkrampjes. Nu lijkt het of ze graag bij het leger wil, maar alles doet het tenminste weer! Het begon allemaal toen ze een week of 3 was, na mijn google werk (ofcourse), besloten te starten met infacol. Dit hebben wij gebruikt en zorgde ervoor dat de boertjes en scheetjes haar veel makkelijker af gingen. Wel nog met af en toe een huiluurtje, maar dit hoort er toch bij? Toen L. 11 weken was, begon ze opeens te mieren bij de fles. Boos dat ze werd en huilen als een gek. De ene fles ging er goed in en een andere fles was vervolgens echt drama. Maar goed, ze sliep verder prima en ja.. Tot nu toe was het zo'n makkelijke baby, dus er moet toch een keer iets misgaan, was onze theorie. Vervolgens zouden wij een week later van vrijdag t/m zondag een weekendje Amsterdam doen. Het leek ons zo leuk, onze makkelijke baby, lekker shoppen en heerlijk genieten van een hotel. Die vrijdag begon het, onze baby sliep normaal gewoon 's avonds en anders was ze rustig. Wij dachten even heerlijk naar het restaurant te gaan, maar onze L. veranderde opeens in een ontroostbare baby! En ergens voel je je dan heel schuldig naar alle andere mensen, dom... Want dat voelt een baby en dan duurt het alleeeeen maar langer. Ik zat na het voorgerecht opeens helemaal vol en zat zelf niet meer lekker in mijn vel. Toen we eenmaal klaar waren met eten en we weer op onze hotelkamer zaten, was het baby bedtijd en viel ze zo bij ons op de arm in slaap. De volgende ochtend zaten we aan het ontbijt en zouden we na de fles rond 11.00 uur lekker de stad ingaan. Toen onze dochter haar ochtendslaapje klaar had en we met de fles zouden beginnen, begon het opeens weer. Een ontroostbare dochter met heel veel buikpijn. Het leek ons geen goed idee meer om naar Amsterdam te gaan en zijn op onze kamer gebleven. Uuuuuuren heeft ze gehuild, drinken ging moeizaam en op den duur was ze natuurlijk kapot van het huilen en toe aan een slaapje, maar ook dit lukte haar niet meer. We besloten haar om 14.30 uur weer een fles te geven en vervolgens uit te checken om gewoon lekker naar huis te gaan. Ik had haar nog niet eens in de auto gezet en voor het eerst was ze weer stil, alsof ze voelde dat we weer naar haar veilige omgeving gingen. Ze heeft haar slaap toen flink ingehaald, want ze heeft vanaf dat moment tot de volgende morgen 08.00 uur (met 2x nog een drinkmoment 's avonds natuurlijk waarvoor we haar wakker moesten maken) geslapen. Wij dachten dat het haar misschien allemaal te veel was en dat het thuis over zou zijn. Die zondag was het thuis precies hetzelfde drama! Ik heb gegoogled (joh... echt?) en kwam tot de conclusie dat een andere voeding misschien beter bij haar zou passen. Die zelfde zondag nog naar de supermarkt gegaan en jahoor, sinds dat moment hebben wij weer een vrolijk meisje! Inmiddels 1,5 week en veel poepluiers verder, maar vooral een vrolijk teutend kindje dat je hart doet smelten. Vorige week zijn wij ook voor het eerst naar het zwembad geweest en hebben we meegedaan aan babyzwemmen. Ze vond het fantastisch! Maar de laatste 5 minuten hebben we niet kunnen volbrengen, want het was precies rond haar slaaptijd en ze was helemaal gesloopt. Vanaf nu gaan we in principe elke week lekker zwemmen. Ook gaat ze vanaf nu al 1x in de week wennen bij opa en oma, omdat mama straks vanaf januari weer aan het werk moet. Dan heb ik lekker tijd om andere dingen te doen, voorbereidingen voor werk te treffen (onderwijs) of heerlijk iets voor mijzelf! Mijn ouders merken wel dat L. een beetje van slag is op een dag als ze daar zonder ons is. Zodra ik er dan weer ben, is alles prima. Daarom ben ik wel blij dat we haar alvast laten wennen nu, want straks zal ze ook naar het KDV moeten en heeft ze geen keuze. We merken ook dat we haar nu 's avonds beter na de fles nog even kunnen laten spelen met ons en ze daarna gewoon lekker op bedje moet. Eerder lieten we haar 's avonds gewoon op de arm lekker bij ons slapen, maar mevrouw valt gergeld pas om 21.30 uur i.p.v. 20.00 uur in slaap en ze moet om 22.30 uur alweer de fles, dus dat werkt niet. Wel slaapt ze nog altijd heerlijk tot een uurtje of 08.00/09.00 en soms moet ik haar zelfs wakker maken! De ene nacht slaapt ze helemaal door zonder speen en een andere nacht wordt ze rond 05.00/06.00 uur wakker, wil ze haar speentje en slaapt ze weer verder. Overdag gaat het slapen de ene dag ook beter dan de andere dag. Waar ik haar eerst prima in de kinderwagen overal mee heen kon nemen, merk ik dat ze nu baat heeft bij regelmaat. Gewoon 's middags op haar bedje is voor haar het duidelijkst en prettigst. Ze weet heel goed dat haar bedje om te slapen is en haar box bijvoorbeeld om te spelen. Als ik wel andere dingen moet en het lukt mij niet om dat op haar wakkere momentjes te plannen, dan doe ik haar in de draagzak. Het duurt iets langer dan haar bedje, maar ze slaapt op den duur wel bij mij. Helemaal nu ons lieve meisje niet helemaal fit is, is ze het allerliefst bij mama. Toch wil ik haar wel leren dat ze op zulke momenten 's avonds ook gewoon bij haar papa kan zijn en het niet erg is om op bedje te liggen, want als ze huilt, zal er gauw iemand bij haar zijn.