Lang leve de schoonmoeder!
Het klinkt je vast bekend in de oren als ik zeg 'Gelukkig woont mijn schoonmoeder een uur bij ons vandaan!' Ach en misschien ook niet, omdat jouw schoonmoeder bij je om de hoek woont of omdat het maar een kwartier rijden is. Het ging ook eigenlijk om het woordje 'gelukkig'. Niet zozeer omdat ik ongelukkig met mijn schoonmoeder ben, maar meer om het feit dat ze rete goed is in het 'bemoeien van'. En dát herken jij dan vast weer wel, toch? Of ben ik de enige? Eigenlijk begon het allemaal al in de laatste 10 weken van mijn zwangerschap. Natuurlijk, 3 appjes op een dag om te vragen hoe het met mij gaat is errrrug lief, maar behoorlijk irritant. Dan kreeg (en krijg!) ik een beetje het gevoel zo van.. Ik heb vast niets beters te doen en ik zit constant op mijn telefoon. Wat, helaas voor haar, in de praktijk natuurlijk totaal niet zo is. Ik ergerde mij er in de laatste zwangerschapsweek zelfs zo erg aan, dat het mij wat irritatiefactor traantjes heeft gekost. Ik weet niet of het aan haar lag of dat ik er sowieso helemaal doorheen zat, maar alle frustraties hebben er wel voor gezorgd dat mijn dochter de dag erna geboren werd, hooooray! Goed, terug naar mijn verhaal, want ik dwaal af. Mijn vriend en ik zijn heel erg blij dat ze een uur van ons af woont. Ze komt nu namelijk maar 1 keer per maand met de trein deze kant op en vervolgens zitten we aan haar vast van 12.00 tot 22.00 uur, maar tussendoor doet ze dan nog wel even familiebezoek van 13.00 tot 15.30 uur, dus dat scheelt al weer een beetje. Als ze er is, is het gezellig en we vinden die ene keer per maand dan ook goed te doen. Waar ik mij alleen kapot aan erger is dat ik élke dag, jahoor.. je leest het goed, élke dag! minstens 1 tot 5 appjes met hele lappen tekst krijg. Het gaat van de vraag 'Hoe gaat het met ons prinsesje?' tot adviezen als 'Als je vandaag gaat wandelen, moet je wel zorgen dat je haar goed aankleed, hoor. Het is koud buiten!' En dan denk ik, thanks.. Anders had ik mijn kind echt kou laten vatten, als je mij dit niet gestuurd had. Soms negeer ik vragen en adviezen gewoon, want vandaag gaat het eigenlijk net zo met de kleine meid als gisteren, dus om nu weer te zeggen dat het goed gaat? En soms probeer ik ze beleeft te beantwoorden, zo van 'Jahoor, dat komt goed. Als ik van plan ben vandaag nog te wandelen, krijgt ze haar winterjasje aan onder de deken, in de kinderwagen.' Dan verwacht je, dat daarmee de kous af is.. maar nee joh, eerst komt er een leuk verhaal over dat ze foto's heeft besteld van onze dochter, om in de kamer te hangen, om vervolgens nog even een steek na te krijgen met 'Heel goed, en dan ook een mutsje op doen, hoor!' En daarom ben ik zó extreem blij dat mijn mams binnen 15 minuten bij ons op de stoep kan staan indien nodig en mijn schoonmoeder lekker ver weg woont. :-) Wanneer ik advies nodig heb, dan vraag ik dat zelf wel. Gelukkig ben ik heel nuchter en heb ik zoiets van, niet op reageren.. Misschien is dit dan weer een leuke reden van een telefoon met WhatsApp, je hoeft er niet per se op te reageren. Ik dacht, ik deel 'm even met jullie, omdat veel van jullie (denk ik) je hier wel in kunnen vinden.
reacties (0)