Gisteren de combinatietest gehad. We hadden J. bij een oppas gebracht en pas op laatste moment besefte ik me dat ik mijn tas met het aanvraagformulier vergeten was. Dus met een reuzevaart naar huis en door naar het echocentrum alwaar we een minuut te laat ofzo kwamen aanrennen. Beetje gehaast dus allemaal.
De echoscopiste stond ons al op te wachten. Vervolgens de echo. De baby lag er perfect voor om de nekplooi (2mm) te kunnen meten. In feite waren we daarmee na 2 minuten al klaar. Ze heeft vervolgens de baby nog wel even gewekt door wat op mijn buik te duwen en zo nog even naar de handjes en voetjes en beweginkjes konden kijken. Maar dat was ook maar een paar minuutjes. Dus na een minuut of 5 zaten we voor de berekening alweer achter het bureau. Die viel gunstig uit. Ten tijde van de punctie was ik nog 31 (3 weken later werd ik 32) dus dat maakte dat de kans nog iets positiever uitviel. Uiteindelijk was de kans op downsyndroom 1: ruim 9000. Ik heb bij J. destijds de uitslag meegekregen en nu niet. Als ik dat had geweten had ik meer mijn best gedaan het te onthouden. Maar het was een erg gunstige uitslag en dat stelt met toch weer wat gerust. Het is een ICSI kindje en de kans op afwijkingen is daarmee iets groter dan bij 'spontane' kindjes, dus fijn dat down in ieder geval niet aan de orde lijkt te zijn.
Al met al stonden we na een kwartier alweer buiten. Beetje beduust door de snelheid. Paar mooie foto's meegekregen. Dat is altijd leuk!
reacties (0)