Eindelijk een eisprong

Zoals jullie in mijn vorige blog kunnen lezen had ik vanaf 27 december een miskraam. Deze duurde 3 dagen, en op dag 6 ook nog een bloeding, daarna was het klaar en bleef ik alleen nog een beetje pruttel verliezen.
Daarna hoopte ik dat mijn cyclus zich snel weer zou opstarten. En ik dacht eigenlijk ook dat dat gebeurde. Voor mijn gevoel heb ik echt weeeeekenlang in week 1 rondgehangen (al is het maar omdat ik begin december al wist dat ik weer naar week 1 zou terugvallen vanwege de miskraam).

Rond 22 januari hoopte ik mijn eisprong gehad te hebben. Mijn ovulatietests werden vanaf toen lichter. Maar het streepje bleef toch eigenlijk wel lang best wel donker. Ondertussen meende ik allerlei kwaaltjes te krijgen, met name in mijn buik. Ik zette mijn NOD dus op 6/2 en hoopte er het beste van.
Maar echt lekker zat het me niet, gevolg is dat ik de afgelopen week voortduren met zwangerschapstesten, en ovu testen heb lopen zwaaien. En toen opeens gisteravond en vanochtend: een postivieve OVULATIEtest. NEEEEEEEJJJJ. Ik was helemaal in de war. Nu pas mijn ovulatie?

Afijn, ik kon het niet laten en heb vanmorgen het ziekenhuis gebeld en bijna lopen smeken bij de assistente of we niet toch al morgen voor een 2e UIU poging in aanmerking konden komen. Ik kan het nog altijd niet goed accepteren dat er NU een ei gerijpt is, en dat ik hem niet kan benutten. Maar de assistente was niet te vermurwen. En ze bekrachtigde haar verhaal met: 'kijk nou naar je cyclus, die is zo verschrikkelijk lang deze maand, de kans is aanwezig dat deze eicel helemaal niet geschikt is en dan verpest je een poging.' Helaas helaas. Weet nog niet of ik het eens ben met haar argument. Maar goed, we doen het maar op eigen kracht dan. Hopelijk hebben de zaadcellen deze maand toevallig goede zin.

Maar ik baal eigenlijk wel...